21:46 / 18-09-2025
Ceyhun Bayramov Aİ komissarı ilə müzakirə aparıb
21:18 / 18-09-2025
Bakıda onlayn qumar təşkil edənlər saxlanılıb - Video
18:23 / 18-09-2025
ABŞ istehsalı olan raket rekord qırıb
18:00 / 18-09-2025
Mourinyonun yeni klubu bəlli olub
17:52 / 18-09-2025
MEDİA-nın Müşahidə Şurasının iclası keçirilib - Fotolar
17:47 / 18-09-2025
Müğənni cinsi təcavüzdə təqsirli bilinib - Video
17:38 / 18-09-2025
Yılmaz Vural baş məşqçi təyin olunub
17:16 / 18-09-2025
Yeni film tənqidçilərdən yüksək qiymət alıb - Foto
17:08 / 18-09-2025
Oleq Bakinskinin şikayəti təmin olunmayıb
17:00 / 18-09-2025
Rusiya və Ukrayna hərbçilərin meyitlərini mübadilə edib
16:54 / 18-09-2025
Xalq artisti xəstəxanadan evə buraxılıb
16:37 / 18-09-2025
Prezident Memar Əcəminin adibəsinin ucaldılması ilə bağlı sərəncam imzalayıb
16:32 / 18-09-2025
Bakıda və rayonlarda güclü külək əsəcək - Xəbərdarlıq
16:21 / 18-09-2025
İlham Əliyev BP şirkətinin rəsmisini təltif edib
16:11 / 18-09-2025
Əkrəm Həsənov: “Qeyri-rəsmi işçilərin sayı artacaq”
15:40 / 18-09-2025
Bakıda iş yerində yıxılan qadın ölüb
15:33 / 18-09-2025
Beyləqanda ər arvadını bıçaqlayıb
15:25 / 18-09-2025
"İmişli" klubu AFFA-nın qərarından narazı qalıb
15:15 / 18-09-2025
Milli Məclisdə tələbələrin iştirakı ilə ictimai dinləmə keçiriləcək
15:04 / 18-09-2025
"Plastik cərrah"la bağlı sensasiyalı xəbər yayılıb
14:30 / 18-09-2025
Paşinyan: "İranla sərhəd körpüsünün tikintisi gündəlikdə qalır"
14:16 / 18-09-2025
Ölkəmizdə ət bahalaşıb
14:14 / 18-09-2025
Taylandla Kamboca arasında gərginlik yenidən artıb
13:42 / 18-09-2025
Bişkekdə TDT ölkələrinin hökumət başçılarının görüşü başlayıb
13:20 / 18-09-2025
Su problemi milyardlarla insanı risk altında qoyur
13:09 / 18-09-2025
Naxçıvanda kişi geyimində oğurluq edən qadın tutulub
12:57 / 18-09-2025
Zakir Həsənov Çinə gedib
12:49 / 18-09-2025
İlham Əliyev Avropa İttifaqının komissarını qəbul edib - Fotolar
12:47 / 18-09-2025
Sabah yağış yağacaq
12:36 / 18-09-2025
Azərbaycan yığması 124-cü sıraya yüksəlib
13:31 / 16-09-2025

18:40 / 14-09-2025

13:50 / 14-09-2025

15:37 / 14-09-2025

13:02 / 15-09-2025

13:17 / 14-09-2025

15:11 / 15-09-2025

13:39 / 16-09-2025

00:04 / 16-09-2025

22:16 / 17-09-2025

20:02 / 15-09-2025

Türk ilahəsi - Azad Müzəffərli yazır
Tarix: 29-04-2020 23:03 | Bölmə: Azad MÜZƏFFƏRLİ

Türkiyə prezidenti Azərbaycanda səfərdəydi. Paytaxtda gəzintiyə çıxmışdı. Hər addımda doğmacasına qarşılanırdı. O da hamını qəlbən salamlayır, sıx ünsiyyət qururdu. Dənizkənarı xiyabanda iynə atsaydın yerə düşməzdi. Xəzri kölgəyə çəkildiyindən hava da ürəkaçandı.
Şıq geyimli balaca Humay da nənəsi və anasıyla birgə bulvarın həzzini çıxarırdı. Bu adı ona təsadüfən verməmişdilər. Oğuz türklərinin qan yaddaşından dünyaya gəlmişdi. Anadangəlmə şahzadəydi, xoşbəxtlik müjdəçisi. Nəsildən-nəsilə ötürülən deyimlərə görə həqiqətən zatı olan kökdən idi. Evdəkilər onu “cənnət məlaikəsi” deyə çağırırdılar. Hamı onu qədim inanclardakı kimi xoşbəxtlik, səadət və firavanlıq rəmzi sanırdı. İsimi qədim türklərin özlərinin tanrıları bildikləri Umay, Humay, Hüma, əcnəbi dillərdə Feniks kimi səslənən mifik quşun adından götülmüşdü. Deyilənə görə, qədim zamanlarda həmin quş kimin çiyninə qonardısa və ya kölgəsi kimin üzərinə düşərdisə, məhz həmən kəsi şah elan edərmişlər. Humay türklərin bu adla bağlı rəvayətlərində söyləndiyi təkin iri gözlü, təbiət qədər əsrarəngiz üz cizgilərinə malik qızdı. Əsilzadəlik, xanımlıq üçcə yaşı yenicə tamam olan bu qızın qanındaydı. Balaca canıynan işvə, naz satmaqda tayı-bərabəri yoxdu. Həlim, ürəyəyatımlı danışığı vardı, səsi də özü kimi gözəldi. Arada zümzümə də edərdi. İnanılası gəlməsə də, kimsəyə aman verməzdi, paltarlarını da özü geyinər, yeməyini də özü yeyərdi. “Özüm, özüm...” deməkdən yorulmazdı. Bir sözlə, nəsillərinin gözünün nuru, qəlbinin yaraşığıydı.

Türkiyə prezidenti onların yaxınlığından ötəndə Humay nənəsi və anası ilə çay süfrəsi arxasında əyləşmişdi. Qardaş ölkənin dövlət başçısını da birinci o gördü, televizordan tanıyırdı. Elə həmin andaca “Azəybaycan, Tüykiyə...” deyə səsini başına atdı. Eşitdiyindən sanki qanad açan prezident tələm-tələsik onlara sarı yön aldı. İlk baxışdan bəlliyidi, uşağa qanı qaynadı. Balaca da canıynan, qanıynan türk balasıydı ki, türk balası. Humay Ankara doğumlu Azərbaycan türkü idi. Atası Hacəttəpə Universitetində doktoranturada təhsil aldığından orada yaşayırdılar. Tətil vaxtıydı deyə Bakıya doğmalarına dəyməyə gəlmişdilər.
- Sağ ol balaca, halal olsun, tarix bizi ayrı salsa da, biz eyni millətik...
- Bu həqiqətən belədir, bizim üçün Azərbaycan və Türkiyə eyni dərəcədə doğmadır, bizi kimsə ayıra bilməz! - deyə ətrafdan sədalar ucaldı. Baş verənləri körpə fəhmiylə anındaca tutan Humay səsini bir az da ucaltdı; “Azəybaycan, Tüykiyə mənim üyəyimdi!”
- Can, bəs, bu şahzadə xanımın adı nədir? - deyə prezident körpəni var gücüylə bağrına basdı.
- Humay...
- Hə, nə gözəl addı, bu ki, biz türklərin ilahəmizdi... Adı ilə böyüsün...
- Var olun, yaşasın müstəqil Türkiyə və Azərbaycan!!! - Alqış sədaları yenidən ucaldı.
Xoşbəxtliyin ərşə bülənd olduğu bu dəmdə balaca Humay prezidentə səsləndi:
- Sən biliysən, mənim çoxlu oyuncaqlayım vay; beş dənə Baybim, başqa kuklayayım, qablayım, qaşıqlayım, fincanlayım, itim – adı Toplandı... Qışda Şaxta baba da mənə hədiyyələy veymişdi...
- Ay can, sən nə bildin ki, mən də sənə oyuncaqlar gətirmişəm, ey dünya gözəli, şahzadələr şahzadəsi... – deyən Türkiyə prezidenti köməkçilərinə göz-qaşla hədiyyələri gətirməyi işarə elədi. Dünya görmüş kişiydi, əvvəlcədən qarşısına çıxacaq körpələri də unutmamışdı, hazırlıqlı gəlmişdi.
Bir qucaq oyuncaq sovqatını sinəsinə bərk-bərk sıxan Humay “Çox sağ ol” deməyi də unutmadı. Ağlı iynə ucu boyda kəsəndən beləydi, nəzakət dağarcığıydı. Sevinci yığıb-yığışdırmaqla qurtaran deyildi. Balacalar üçün oyuncaqlardan dəyərli nə ola bilər ki... Handa-handa, yəqinki, nənə-babası...

Körpə, eləcə də, ətrafdakılarla doğmacasına sağollaşan prezident təzəcə aralanmışdı ki, qəfil nəsə yadına düşən və əlindəki oyuncaqları tələm-tələsik anasına və nənəsinə uzadan Humay “Baba, baba...” qışqıraraq ali qonağa sarı götürüldü. Balacanın səsinə qanrılan prezident onu göyə qaldırıb yenidən doğma balası təkin bağrına basdı:
- Səni Tanrı qorusun!
Humaysa canfəşanlığından qalmırdı, ciddi-cəhdlə kürəyinə keçirdiyi çantasını çıxarmağa çalışırdı. Heç kəsə imkan verməyən prezident böyük maraqla özü ona kömək elədi. Balaca bir göz qırpımında çantasını açdı və oradan iki bayraq çıxardı; bu Azərbaycanın və Türkiyənin bayraqları idi. Tezcənə bütün uşaq səmimiyyətilə bayraqları köksünə bənd eləyərək bərk-bərk qucaqladı. Bu mənzərəni seyr edənlərin də, prezidentin də göz yaşları selə döndü.
Səadət dolu anların şahə qalxdığı bir məqamda Humay məsumcasına hər iki bayrağı şəstlə prezidentə sarı uzatdı. Tövründən bəlliydi, bu da dost ölkənin başçısına onun hədiyyəsi idi. Xoşbəxtliyindən çöhrəsi çiçək açan prezident bayraqları əvvəlcə böyük şərəf və izzətlə gözünün üstə qoydu, sonra öpərək havada yelləməyə başladı: “Azərbaycan – Türkiyə iki dövlət, bir millət!”.
Hamı sarsılmaz şövqlə yenidən onun səsinə səs verdi.
Balacanın bu incə jestindən kövrələn prezident sonda dili güclə söz tutacaq tərzdə yalnız bunları deyə bildi: - Bütün ömrüm boyu mənə hədiyyə edilənlərdən bundan dəyərlisini xatırlamıram!
P.S: Bu hekayə üç yaşlı nəvəm Humay Mövsümlünün şəxsində bu adı daşıyan bütün körpələrə həsr olunub.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 29-04-2020 23:03 | Bölmə: Azad MÜZƏFFƏRLİ

(hekayə)
Türkiyə prezidenti Azərbaycanda səfərdəydi. Paytaxtda gəzintiyə çıxmışdı. Hər addımda doğmacasına qarşılanırdı. O da hamını qəlbən salamlayır, sıx ünsiyyət qururdu. Dənizkənarı xiyabanda iynə atsaydın yerə düşməzdi. Xəzri kölgəyə çəkildiyindən hava da ürəkaçandı.
Şıq geyimli balaca Humay da nənəsi və anasıyla birgə bulvarın həzzini çıxarırdı. Bu adı ona təsadüfən verməmişdilər. Oğuz türklərinin qan yaddaşından dünyaya gəlmişdi. Anadangəlmə şahzadəydi, xoşbəxtlik müjdəçisi. Nəsildən-nəsilə ötürülən deyimlərə görə həqiqətən zatı olan kökdən idi. Evdəkilər onu “cənnət məlaikəsi” deyə çağırırdılar. Hamı onu qədim inanclardakı kimi xoşbəxtlik, səadət və firavanlıq rəmzi sanırdı. İsimi qədim türklərin özlərinin tanrıları bildikləri Umay, Humay, Hüma, əcnəbi dillərdə Feniks kimi səslənən mifik quşun adından götülmüşdü. Deyilənə görə, qədim zamanlarda həmin quş kimin çiyninə qonardısa və ya kölgəsi kimin üzərinə düşərdisə, məhz həmən kəsi şah elan edərmişlər. Humay türklərin bu adla bağlı rəvayətlərində söyləndiyi təkin iri gözlü, təbiət qədər əsrarəngiz üz cizgilərinə malik qızdı. Əsilzadəlik, xanımlıq üçcə yaşı yenicə tamam olan bu qızın qanındaydı. Balaca canıynan işvə, naz satmaqda tayı-bərabəri yoxdu. Həlim, ürəyəyatımlı danışığı vardı, səsi də özü kimi gözəldi. Arada zümzümə də edərdi. İnanılası gəlməsə də, kimsəyə aman verməzdi, paltarlarını da özü geyinər, yeməyini də özü yeyərdi. “Özüm, özüm...” deməkdən yorulmazdı. Bir sözlə, nəsillərinin gözünün nuru, qəlbinin yaraşığıydı.

Türkiyə prezidenti onların yaxınlığından ötəndə Humay nənəsi və anası ilə çay süfrəsi arxasında əyləşmişdi. Qardaş ölkənin dövlət başçısını da birinci o gördü, televizordan tanıyırdı. Elə həmin andaca “Azəybaycan, Tüykiyə...” deyə səsini başına atdı. Eşitdiyindən sanki qanad açan prezident tələm-tələsik onlara sarı yön aldı. İlk baxışdan bəlliyidi, uşağa qanı qaynadı. Balaca da canıynan, qanıynan türk balasıydı ki, türk balası. Humay Ankara doğumlu Azərbaycan türkü idi. Atası Hacəttəpə Universitetində doktoranturada təhsil aldığından orada yaşayırdılar. Tətil vaxtıydı deyə Bakıya doğmalarına dəyməyə gəlmişdilər.
- Sağ ol balaca, halal olsun, tarix bizi ayrı salsa da, biz eyni millətik...
- Bu həqiqətən belədir, bizim üçün Azərbaycan və Türkiyə eyni dərəcədə doğmadır, bizi kimsə ayıra bilməz! - deyə ətrafdan sədalar ucaldı. Baş verənləri körpə fəhmiylə anındaca tutan Humay səsini bir az da ucaltdı; “Azəybaycan, Tüykiyə mənim üyəyimdi!”
- Can, bəs, bu şahzadə xanımın adı nədir? - deyə prezident körpəni var gücüylə bağrına basdı.
- Humay...
- Hə, nə gözəl addı, bu ki, biz türklərin ilahəmizdi... Adı ilə böyüsün...
- Var olun, yaşasın müstəqil Türkiyə və Azərbaycan!!! - Alqış sədaları yenidən ucaldı.
Xoşbəxtliyin ərşə bülənd olduğu bu dəmdə balaca Humay prezidentə səsləndi:
- Sən biliysən, mənim çoxlu oyuncaqlayım vay; beş dənə Baybim, başqa kuklayayım, qablayım, qaşıqlayım, fincanlayım, itim – adı Toplandı... Qışda Şaxta baba da mənə hədiyyələy veymişdi...
- Ay can, sən nə bildin ki, mən də sənə oyuncaqlar gətirmişəm, ey dünya gözəli, şahzadələr şahzadəsi... – deyən Türkiyə prezidenti köməkçilərinə göz-qaşla hədiyyələri gətirməyi işarə elədi. Dünya görmüş kişiydi, əvvəlcədən qarşısına çıxacaq körpələri də unutmamışdı, hazırlıqlı gəlmişdi.
Bir qucaq oyuncaq sovqatını sinəsinə bərk-bərk sıxan Humay “Çox sağ ol” deməyi də unutmadı. Ağlı iynə ucu boyda kəsəndən beləydi, nəzakət dağarcığıydı. Sevinci yığıb-yığışdırmaqla qurtaran deyildi. Balacalar üçün oyuncaqlardan dəyərli nə ola bilər ki... Handa-handa, yəqinki, nənə-babası...

Körpə, eləcə də, ətrafdakılarla doğmacasına sağollaşan prezident təzəcə aralanmışdı ki, qəfil nəsə yadına düşən və əlindəki oyuncaqları tələm-tələsik anasına və nənəsinə uzadan Humay “Baba, baba...” qışqıraraq ali qonağa sarı götürüldü. Balacanın səsinə qanrılan prezident onu göyə qaldırıb yenidən doğma balası təkin bağrına basdı:
- Səni Tanrı qorusun!
Humaysa canfəşanlığından qalmırdı, ciddi-cəhdlə kürəyinə keçirdiyi çantasını çıxarmağa çalışırdı. Heç kəsə imkan verməyən prezident böyük maraqla özü ona kömək elədi. Balaca bir göz qırpımında çantasını açdı və oradan iki bayraq çıxardı; bu Azərbaycanın və Türkiyənin bayraqları idi. Tezcənə bütün uşaq səmimiyyətilə bayraqları köksünə bənd eləyərək bərk-bərk qucaqladı. Bu mənzərəni seyr edənlərin də, prezidentin də göz yaşları selə döndü.
Səadət dolu anların şahə qalxdığı bir məqamda Humay məsumcasına hər iki bayrağı şəstlə prezidentə sarı uzatdı. Tövründən bəlliydi, bu da dost ölkənin başçısına onun hədiyyəsi idi. Xoşbəxtliyindən çöhrəsi çiçək açan prezident bayraqları əvvəlcə böyük şərəf və izzətlə gözünün üstə qoydu, sonra öpərək havada yelləməyə başladı: “Azərbaycan – Türkiyə iki dövlət, bir millət!”.
Hamı sarsılmaz şövqlə yenidən onun səsinə səs verdi.
Balacanın bu incə jestindən kövrələn prezident sonda dili güclə söz tutacaq tərzdə yalnız bunları deyə bildi: - Bütün ömrüm boyu mənə hədiyyə edilənlərdən bundan dəyərlisini xatırlamıram!
P.S: Bu hekayə üç yaşlı nəvəm Humay Mövsümlünün şəxsində bu adı daşıyan bütün körpələrə həsr olunub.
Müəllifin bütün yazıları - Azad MÜZƏFFƏRLİ
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-08-2020, 16:22
Azad MÜZƏFFƏRLİ - Erməni qaraçıları, yoxsa, qaraçı ermənilər - Azad Müzəffərli yazır