“Ehtiramla” - Nadir Qocabəyli yazır
Tarix: 26-09-2019 15:29 | Bölmə: Nadir QOCABƏYLİ
“Ehtiramla”

Elə mətnlər var, sadəcə oxuya bilmirəm. Bu dəfə də oxuya bilmədim. Universitetdə eyni "potokda" mühazirə dinləmişik. Diqqətimi heç nəyi ilə çəkməyib. Bircə dəfə ötəri söhbət eləmişik, mənə deyib ki, sənin üzündə ironik ifadə var, amma yaxından söhbət edəndə yaxşı adam olduğun görünür...

Çox sonralar eşitdim ki, yazar olub. Fb-də qarşıma çıxdı, şəkli tanış gəldi. Sən demə, təxəllüs götürübmüş və çoxdanmış müxalifət qəzetlərində köşə-möşə yazırmış. Ay da... Yadıma düşdü. Bu imzaya rast gəlmişəm, amma Tofiq Yaqublu kimi maraqsız olub deyə, 2-3 cümləsindən o yana keçə bilməmişəm. Təəccüb etdim, mən müxaliflik edəndə bunun izi-tozu da yox idi. Asif atanın yanında fırlandığını eşitmişdim...

Amma indi müxalifətin məni tanımaq belə istəməyən iki aparıcı qəzetində bərkgedən köşələr yazırmış. Fb-də olan bütün qrup, "potok" yoldaşlarım kimi, ona da salam yazdım. Hal-əhval tutduq. Məlum oldu ki, artıq iki romanı çap olunub. Allah-Allah, papaq altında nə qızlar, oğlanlar varmış…

Bir neçə gündən sonra yazdı ki, üçüncü kitabımın təqdimat mərasimi olacaq, dəvət etsəm, gələrsən? Əlbəttə, o nə sözdür...

Deyilən vaxt getdim təqdimata. Yeri zülümnən tapdım. Yekə və yöndəmsiz bir binanın yuxarı mərtəbəsi idi. Pillələri qalxdım. Salona daxil olanda gözümə ilk sataşan "müxalifətin mitinq taktikasına" görə həbsdə yatan və şəklini qəzetlərdə gördüyüm oğlan oldu. O mənə xeyli zənlə baxdı, daşıdığı stulu döşəməyə qoyub dayandı. “Potok” yoldaşım məni ona təqdim etdi. Başımızla salamlaşdıq. Doğrusu, onların arasındakı münasibəti hələ də anlamış deyildim və sonralar biləcəkdim. Amma stuldaşıyan oğlan gözünü çəkmirdi…

Bir az keçdi. Baxdım ki, gələnlərin hamısı müxalifətçidir. Peşman oldum. Çünki mən ədəbi bir mühit, tələbə yoldaşlarımızı gözləyirdim, amma görmək istəmədiyim adamlarla qarşılaşdım. İstədim üzüsulu aradan çıxam, amma sonra “yaxşı düşməz” deyib qaldım. Çıxışçılar - İsa Qəmbər, Sabir Rüstəmxanlı, Əli Kərimli, Rafiq Zeynalov, Gültəkin Hacıbəyli, İbrahim İbrahimli ancaq siyasətdən danışdılar, hökuməti tənqid etdilər. Hiss elədim ki, Sabir Rüstəmxanlı xaric, heç birinin ədəbiyyat anlayışı yoxdur və kitabı da oxumayıblar.

Əlimi qaldırıb, aparıcıdan söz istədim, o AXCP funksioneri olan bir qadındır və məni yaxşı tanıyır. Özünü görməməzliyə vurdu. Bəlkə də, düz elədi. Çünki kitabı mən də hələ oxumamışdım, amma deməyə söz, danışmağa mövzu vardı. Deyəcəkdim ki, siz bura kitab müzakirəsinə yığışmısınız, yoxsa iqtidar əleyhinə mitinqə?

Nə isə, bu adamlar danışan kimi çıxışlar kəsildi. Müəllif özü danışdı və kitabları gətirib satmağa başladılar. Mən də birini aldım və hamı kimi, eyni zamanda xətri xoş olsun deyə, avtoqraf üçün müəllifin qarşısına qoydum. O, sadəcə “Ehtiramla” yazıb, kitabı mənə sarı itələdi. Çox pərt oldum və bura gəldiyimə görə, ürəyimdə özümü min dəfə söydüm, danladım, qınadım. Elə bilirdim ki, qət etdiyim 25 km yolun, 4-5 saatlıq vaxtın, təqdimat yerini tapana qədər çəkdiyim əziyyətin, ən nəhayət, verdiyim pulun müqabilində, heç olmasa, “Tələbə yoldaşım Nadir müəllimə, yaxud bəyə” sözlərini haqq edirəm. Amma buna əhəmiyyət vermədi mənim yazıçı “potok” yoldaşım. Nə yazıçılığı, nə də müxalifətçiliyi onda adi bir etika, minnətdarlıq duyğusu formalaşdıra bilmişdi.

Nə isə, belə yerlərə bir daha gəlməyəcəyimə “tövbə” edərək, kitabı götürüb çıxdım. Doğrusu, onun babat nəsə yazacağına zərrə qədər ümid etmirdim. Avtobusda bir neçə səhifəni güc-bəla oxuduqdan sonra, istədim kitabı pəncədərən atam bayıra. Amma əvvəla kitaba hörmət duyğusu buna icazə vermədi, bundan başqa küçəni zibilləmək istəmədim, sonra da düşündüm ki, bəlkə evdə uşaqlar, yaxud həyat yoldaşım oxuyar...

Amma onlar da oxuya bilmədilər...

Nadir QOCABƏYLİ

Müəllifin bütün yazıları - Nadir QOCABƏYLİ



Bölməyə aid digər xəbərlər
{sape_links}{sape_article}