01:02 / 19-04-2024
Konfrans liqası: "Fiorentina" 2 qolla qələbə qazanıb
00:35 / 19-04-2024
"Arsenal" türk oyunçunu "radar"a salıb
00:01 / 19-04-2024
ABŞ Fələstinin BMT-yə tam üzvlüyünə “yox” deyəcək
23:01 / 18-04-2024
Türkiyədə üç ard-arda güclü zəlzələ olub
21:24 / 18-04-2024
Bakıda litvalı dənizçi haqqında sənədli film nümayiş olunub
19:04 / 18-04-2024
Respublika Pediatriya Mərkəzi yaradılıb
18:49 / 18-04-2024
Narkokuryer Hacıqabulda 12 kq narkotiklə saxlanılıb
18:03 / 18-04-2024
Bakıda qətl: Elvin Əsədovun cinayət işi məhkəməyə göndərilib
17:55 / 18-04-2024
ABŞ və Britaniya İrana qarşı sanksiyaları genişlənidirib
17:44 / 18-04-2024
Əfv edilənlərin içində niyə qadınlar az olur? - Açıqlama
17:40 / 18-04-2024
Kəmaləddin Heydərovun daha bir şirkəti məhkəməyə verilib
17:36 / 18-04-2024
Hacıqabulda qatar qadını vurub
16:31 / 18-04-2024
Makronun sözü ilə əməli uyğun gəlmir
16:29 / 18-04-2024
Səməd Seyidov: "Yeni Kaledoniyanın müstəqilliyini əldə edəcəyinə inanırıq"
16:15 / 18-04-2024
Prezident Nyu-Yorkda keçmiş prezidentlə görüşüb
16:01 / 18-04-2024
Bakıda iki nəfər dəm qazından ölüb
15:52 / 18-04-2024
Daha iki bankın əmlakları hərraca çıxarılıb
15:46 / 18-04-2024
Qubad İbadoğluya yekun ittiham aktı elan edilib
15:29 / 18-04-2024
Zəngilanda silah-sursat aşkarlanıb
15:13 / 18-04-2024
İcra başçısını söyən şəxsə 5 sutka həbs cəzası verilib
14:29 / 18-04-2024
Zaxarova: "Moskva Bakı ilə İrəvan arasında münasibətlərin nizamlanması üçün hər şeyi edib"
14:20 / 18-04-2024
QHT-lər Nobel Komitəsinə məktub göndərib
14:12 / 18-04-2024
Raketlərə qarşı yeni silah hazırlanır
13:54 / 18-04-2024
Azərbaycan və Yeni Kaledoniya parlamentləri əməkdaşlıq memorandumu imzalayıb
13:39 / 18-04-2024
Məhkəmə kokain kralı ilə bağlı qərar verib
13:12 / 18-04-2024
İki kluba texniki məğlubiyyət verilib
12:58 / 18-04-2024
Süni intellektdən qoruna biləcək sahələr sadalanıb
12:48 / 18-04-2024
Müəllimlərin sertifikatlaşdırılması başlayır
00:02 / 15-04-2024
Ceyhun Bayramov Özbəkistana gedib - Yenilənib
18:06 / 14-04-2024
İordaniya Kralı COP29-a dəvət olunub
20:08 / 15-04-2024
Rusiya Ukrayna ilə savaşa özgələri göndərir
23:11 / 14-04-2024
Oqtay Əsədovun həyat yoldaşı son bir ildə Moskvada 14 milyon qazanıb
14:18 / 14-04-2024
Azərbaycan və İordaniya müdafiə sahəsində əməkdaşlığa dair Saziş imzalayıb
18:51 / 15-04-2024
“Şəhid Əhməd – Oğluma məktub” filminin təqdimatı keçirilib - Fotolar
09:07 / 14-04-2024
Bu gün 34 mindən çox abituriyent imtahan verəcək
22:33 / 14-04-2024
İsrail prezidenti: "Bu, əsil müharibə elanıdır"
13:58 / 16-04-2024
Agentlik sədri vəzifədən azad edilib - Yeni təyinat
15:07 / 17-04-2024
Hikmət Hacıyev: “Sülhməramlıların Azərbaycandan çıxarılması barədə qərar qəbul edilib”
14:31 / 14-04-2024
Paris-2024: Azərbaycan millisi lisenziya qazanıb
10:57 / 18-04-2024
60 milyard dollarlıq yardımın önü açılır
Bədii təfəkkür haqqında - Seymur Baycan yazır
Tarix: 01-07-2019 12:16 | Bölmə: Seymur BAYCAN
“…Bilmirəm, ümumilikdə bunların hamısı tale məsələsidi, başa düşürsünüz?
Yadımdadır, şəkli çəkməzdən əvvəl oxudum ki, bir həbs duşərgəsində aclıqdan şikayət eləyən adama diri siçovul yedirdiblər. Hərdən mənə elə gəlir ki, her şey mənasızdır. Milyon illərdi boşluqda fırlanan kiçik planetdə əzabla doğuluruq, böyüyürük, vuruşuruq, xəstələnirik, əziyyət çəkirik, başqalarına əziyyət veririk, qışqırırıq, ölürük. Bu vaxt isə mənasız komediyani təkrar eləmək üçün yeni insanlar dunyaya gəlir.”
Ernesto Saboto “Tunel” əsərindən
İnsanın çoxlu kitab oxuması, hətta nə qədər qəribə səslənsə də, insanın cild-cild kitablar yazması belə onun bədii təfəkkür sahibi olmasının göstəricisi sayıla bilməz. Məsələn, Rəsul Rza, Bəxtiyar Vahabzadə, Anar Rzayev, Elçin Əfəndiyev cild-cild kitablar yazıblar, amma onlarda bədii təfəkkür deyilən şeyin izi-tozu yoxdur.
Bədii təfəkkürü hazırcavablıqla da qarışdırmaq olmaz. Şitlik və səydəşlik etmək, hər şeyi lağlağıya çevirmək, hər şeyi lağlağıya qoymaq da əsla və əsla bədii təfəkkürün əlamətləri kimi qəbul edilməməlidir.
Tomas Vulfun “Evinə bax, mələk” əsərində möhtəşəm bir səhnə var. Məncə həmin səhnə və həmin səhnəyə bənzər səhnələr (məsələn, Platonovun “Can” əsərində Nazar Çaqatayevin şkafın içindəki boşluqla vidalaşmaq səhnəsi) nəsrin son həddidir. Ora gedib çatmaq hər yazıçının işi deyil. Hər yazıçı elə səhnə yaza bilməz.
Deməli Saymon adlı bir imkanlı adam necə olursa (şəhərdəki otellərdə deyəsən yer tapmadığına görə) iki mühafizəçisi ilə bərabər Tomas Vulfun anasının işlətdiyi pansionatda yerləşir. O, eyvanı olan iki otaq tutur və otaqların pulunu da əvvəlcədən artıqlamasıyla ödəyir. Saymon mühafizəçilərlə birlikdə pansionatı tərk etdikdə Tomas Vulfu görür, onu nəvazişlə yanına çağırır. Təbəssümlə adını soruşur. Sonra əlini pencəyinin cibinə salıb bir ovuc beş və on sentlik sikkələr çıxarır. Sikkələri Tomas Vulfun ovcuna töküb deyir:
“Həmişə quşların qayğısına qal, oğlum… Quşları unutmayın, dostlar. Quşların qayğısına qalın…”
İnsan belə səhnələri oxuduqda feyziyyab olmursa, yüksək səviyyədə həzz almırsa, deməli, ən azı onun bədii təfəkkürü ciddi şəkildə axsayır. Deməli, o, ancaq hadisələrlə, əsərın süjeti ilə tanış olur. Buna da əlbəttə, ciddi mənada oxumaq, mütaliə etmək demək olmaz. Həqiqətən də bədii təfəkkürü olmadığı halda ədəbiyyata iddia edən, əsərlərin süjeti ilə tanış olan adamlar çox məzmunsuz, darıxdırıcı mənfi enerjili olurlar.
***
İlkin gənclik dövrümdə Folknerin bir müsahibəsini oxumuşdum. Həmin müsahibədə Folkner demişdi:
“Mən tənqidçiləri oxumuram. Mən yazıçıları tanımıram. Mənim durub-oturduğum adamlar - fermerlər, maldarlar, ovçulardır. Mən onlarla ədəbiyyatdan yox, atdan, itdən, ovdan, tüfəngdən söhbət eləyirəm”.
O vaxtlar sənət və ədəbiyyat mənasında olduqca maksimalist mövqedə idim. O vaxtkı halıma, ovqatıma, münasibətimə sənət və ədəbiyyat faşisti adı qoysaq daha doğru, mənzərə daha aydın olar. O vaxtlar adamlar mənim üçün iki yerə bölünürdü; Dostoyevskini oxuyanlar və Dostoyevskini oxumayanlar. Dostoyevskini oxumayan adamlara adam kimi baxa bilmirdim. Dostoyevskini oxumayan adamlara sadəcə yeriyən, yatan, yeyən, danışmağı bacaran ölü canlar kimi münasibətim vardı.
Belə bir ovqatda Folknerin sözləri mənə sarsıdıcı təsir göstərmişdi. Necə yəni mən tənqidçiləri oxumuram? Bəs nə oxuyursan? Necə yəni mən yazıçıları tanımıram? Bəs kimləri tanıyırsan? Bunu necə başa düşmək olar? Fermerlərlə, maldarlarla, ovçularla Folkner kimi nəhəng yazıçı necə oturub – dura bilər? İşin ən pis tərəfi ondan ibarət idi ki, bu sözləri adi, orta səviyyəli bir yazıcı deməmişdi. Adi, orta səviyyəli bir yazıçı bu sözləri desəydi yəqin ki, mənə o qədər də sarsıdıcı təsir göstərməzdi. “Mən tənqidçiləri oxumuram. Mən yazıçıları tanımıram. Mənim durub-oturduğum adamlar - fermerlər, maldarlar, ovçulardır. Mən onlarla ədəbiyyatdan yox, atdan, itdən, ovdan, tüfəngdən söhbət eləyirəm”, – bu sözləri Nobel mükafatı almış, nəhəng bir yazıcı demişdi. Nəhayət, uzun düşüncələrdən sonra Folknerin bu sözlərini hoqqabazlıq, epataj kimi qəbul etməkdən savayı yolum qalmadı. Folknerin nə demək istədiyini başa düşmək üçün iyirmi il keçməli idi. Yüzlərlə məclislərin, tədbirlərin iştirakçısı olmalı idim. Minlərlə müxtəlif cür adamlarla görüşməli və söhbət etməliydim. Hələ nə qədər əsərlər oxumalıydım. Nə qədər bədii və sənədli filmlərə baxmalıydım.
***
Yaxın bir dostumun oğlu “Qış tətilini necə keçirdim” mövzusunda məktəbdə inşa yazıb. Uşaq yazıb ki, qış tətilində Daşkəsənə, bibimgilə qonaq getmişdik. Onların evi soyuq idi. Gecə mən corabla yatdım.
Həqiqi ədəbiyyat müəllimi təkcə elə bu cümlələrə görə tərəddüd etmədən uşağa yağlı bir beş yazmalı, uşağı tərifləməli idi. Uşağın bədii təfəkkürünün daha da inkişaf etməsinə, cilalanmasına çalışmalıydı. Həqiqi ədəbiyyat müəllimi uşağın bu cümlələrini oxuduqda sərvət tapmış adam kimi sevinməliydi. Bəs ədəbiyyat müəllimi nə edib? Başlayıb uşağa moizə oxumağa. Ki, corabla yatmaq olmaz zad… Bu nə deməkdir? Bu o deməkdir ki, adam ədəbiyyat müəllimi olsa da bədii təfəkkürü yerli-dibli yoxdur. Belə bir müəllim heç vaxt uşaqlarda ədəbiyyata maraq, sevgi oyada bilməz.
Azərbaycanlıların bədii təfəkkürünün, bədii-estetik zövqünün “yerlə sürünməsinin”, biabırçı vəziyyətdə olmasının ən başlıca səbəblərindən biri məncə orta məktəb dərsliklərindəki biabırçı, ədəbiyyata yaxından-uzaqdan dəxli olmayan mətnlərdir. Uşaqların ədəbiyyat zövqü orta məktəblərdə elə pozulur ki, sonradan onlarda zövq formalaşdırmaq müşkülə çevrilir. Heç özləri də sonralar bədii zövqlərinin təzədən formalaşmasının qayğısına qalmırlar. Daha doğrusu, buna elə bir ehtiyac görmürlər. Tənbəl camaatdı. Oxumaqla, öyrənməklə, düşünməklə araları yoxdur. Kitab görəndə elə bil qutuda ilan görürlər. Bir çoxları isə artıq oxumağı və düşünməyi sadəcə bacarmırlar.
Belə bir qəribə araşdırma aparılsa məlum olar ki, Azərbaycanda dodağını şişirdənlərin, burnunu qısaldanların, ümumiyyətlə, tikdirənlərin və sökdürənlərin sayı ədəbiyyat zövqünü bərpa edənlərin sayından qat-qat çoxdur.
Azərbaycanlıların bədii təfəkkürü, bədii-estetik zövqü biabrçı gündədir,- sözlərini yazmaqda məqsədim heç də adamları qıcıqlandırmaq deyil. Qıcıqlandırmaq məqsədim olsa başqa mövzulara girərəm. Bu, doğurdan da belədir. Yəni, azərbaycanlıların bədii təfəkkürünün, bədii-estetik zövqünün biabrçı vəziyyətdə olması, “yerlə sürünməsi” faktdır. Bəxtiyar Vahabzadə kimi dayaz, ədəbiyyata dəxli olmayan adama dahi, fəlsəfi şair deyildiyi bir ölkədə adamların bədii təfəkkürünün, bədii-estetik zövqünün hansı vəziyyətdə olmasını uzun-uzadı müzakirə etməyə, bu istiqamətdə ciddi araşdırma aparmağa ehtiyac yoxdur. Görünən dağa nə bələdçi. Dostunu göstər kim olduğunu deyim,- sözünün başqa bir variantı da var. Oxuduğun kitabları, sevdiyin müəllifləri göstər,- kim olduğunu deyim. Əlbəttə, axsaq atın kor nalbəndi olmalıdır. Əlbəttə, bədii təfəkkürü yerlə sürünən, bədii–estetik zövqü biabrçı vəziyyətdə olan bir xalq Bəxtiyar Vahabzadə kimi dayaz, ədəbiyyata dəxli olmayan adamı dahi, fəlsəfi şair kimi qiymətləndirməlidir.(azlogos.eu)
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 01-07-2019 12:16 | Bölmə: Seymur BAYCAN
“…Bilmirəm, ümumilikdə bunların hamısı tale məsələsidi, başa düşürsünüz?
Yadımdadır, şəkli çəkməzdən əvvəl oxudum ki, bir həbs duşərgəsində aclıqdan şikayət eləyən adama diri siçovul yedirdiblər. Hərdən mənə elə gəlir ki, her şey mənasızdır. Milyon illərdi boşluqda fırlanan kiçik planetdə əzabla doğuluruq, böyüyürük, vuruşuruq, xəstələnirik, əziyyət çəkirik, başqalarına əziyyət veririk, qışqırırıq, ölürük. Bu vaxt isə mənasız komediyani təkrar eləmək üçün yeni insanlar dunyaya gəlir.”
Ernesto Saboto “Tunel” əsərindən
İnsanın çoxlu kitab oxuması, hətta nə qədər qəribə səslənsə də, insanın cild-cild kitablar yazması belə onun bədii təfəkkür sahibi olmasının göstəricisi sayıla bilməz. Məsələn, Rəsul Rza, Bəxtiyar Vahabzadə, Anar Rzayev, Elçin Əfəndiyev cild-cild kitablar yazıblar, amma onlarda bədii təfəkkür deyilən şeyin izi-tozu yoxdur.
Bədii təfəkkürü hazırcavablıqla da qarışdırmaq olmaz. Şitlik və səydəşlik etmək, hər şeyi lağlağıya çevirmək, hər şeyi lağlağıya qoymaq da əsla və əsla bədii təfəkkürün əlamətləri kimi qəbul edilməməlidir.
Tomas Vulfun “Evinə bax, mələk” əsərində möhtəşəm bir səhnə var. Məncə həmin səhnə və həmin səhnəyə bənzər səhnələr (məsələn, Platonovun “Can” əsərində Nazar Çaqatayevin şkafın içindəki boşluqla vidalaşmaq səhnəsi) nəsrin son həddidir. Ora gedib çatmaq hər yazıçının işi deyil. Hər yazıçı elə səhnə yaza bilməz.
Deməli Saymon adlı bir imkanlı adam necə olursa (şəhərdəki otellərdə deyəsən yer tapmadığına görə) iki mühafizəçisi ilə bərabər Tomas Vulfun anasının işlətdiyi pansionatda yerləşir. O, eyvanı olan iki otaq tutur və otaqların pulunu da əvvəlcədən artıqlamasıyla ödəyir. Saymon mühafizəçilərlə birlikdə pansionatı tərk etdikdə Tomas Vulfu görür, onu nəvazişlə yanına çağırır. Təbəssümlə adını soruşur. Sonra əlini pencəyinin cibinə salıb bir ovuc beş və on sentlik sikkələr çıxarır. Sikkələri Tomas Vulfun ovcuna töküb deyir:
“Həmişə quşların qayğısına qal, oğlum… Quşları unutmayın, dostlar. Quşların qayğısına qalın…”
İnsan belə səhnələri oxuduqda feyziyyab olmursa, yüksək səviyyədə həzz almırsa, deməli, ən azı onun bədii təfəkkürü ciddi şəkildə axsayır. Deməli, o, ancaq hadisələrlə, əsərın süjeti ilə tanış olur. Buna da əlbəttə, ciddi mənada oxumaq, mütaliə etmək demək olmaz. Həqiqətən də bədii təfəkkürü olmadığı halda ədəbiyyata iddia edən, əsərlərin süjeti ilə tanış olan adamlar çox məzmunsuz, darıxdırıcı mənfi enerjili olurlar.
***
İlkin gənclik dövrümdə Folknerin bir müsahibəsini oxumuşdum. Həmin müsahibədə Folkner demişdi:
“Mən tənqidçiləri oxumuram. Mən yazıçıları tanımıram. Mənim durub-oturduğum adamlar - fermerlər, maldarlar, ovçulardır. Mən onlarla ədəbiyyatdan yox, atdan, itdən, ovdan, tüfəngdən söhbət eləyirəm”.
O vaxtlar sənət və ədəbiyyat mənasında olduqca maksimalist mövqedə idim. O vaxtkı halıma, ovqatıma, münasibətimə sənət və ədəbiyyat faşisti adı qoysaq daha doğru, mənzərə daha aydın olar. O vaxtlar adamlar mənim üçün iki yerə bölünürdü; Dostoyevskini oxuyanlar və Dostoyevskini oxumayanlar. Dostoyevskini oxumayan adamlara adam kimi baxa bilmirdim. Dostoyevskini oxumayan adamlara sadəcə yeriyən, yatan, yeyən, danışmağı bacaran ölü canlar kimi münasibətim vardı.
Belə bir ovqatda Folknerin sözləri mənə sarsıdıcı təsir göstərmişdi. Necə yəni mən tənqidçiləri oxumuram? Bəs nə oxuyursan? Necə yəni mən yazıçıları tanımıram? Bəs kimləri tanıyırsan? Bunu necə başa düşmək olar? Fermerlərlə, maldarlarla, ovçularla Folkner kimi nəhəng yazıçı necə oturub – dura bilər? İşin ən pis tərəfi ondan ibarət idi ki, bu sözləri adi, orta səviyyəli bir yazıcı deməmişdi. Adi, orta səviyyəli bir yazıçı bu sözləri desəydi yəqin ki, mənə o qədər də sarsıdıcı təsir göstərməzdi. “Mən tənqidçiləri oxumuram. Mən yazıçıları tanımıram. Mənim durub-oturduğum adamlar - fermerlər, maldarlar, ovçulardır. Mən onlarla ədəbiyyatdan yox, atdan, itdən, ovdan, tüfəngdən söhbət eləyirəm”, – bu sözləri Nobel mükafatı almış, nəhəng bir yazıcı demişdi. Nəhayət, uzun düşüncələrdən sonra Folknerin bu sözlərini hoqqabazlıq, epataj kimi qəbul etməkdən savayı yolum qalmadı. Folknerin nə demək istədiyini başa düşmək üçün iyirmi il keçməli idi. Yüzlərlə məclislərin, tədbirlərin iştirakçısı olmalı idim. Minlərlə müxtəlif cür adamlarla görüşməli və söhbət etməliydim. Hələ nə qədər əsərlər oxumalıydım. Nə qədər bədii və sənədli filmlərə baxmalıydım.
***
Yaxın bir dostumun oğlu “Qış tətilini necə keçirdim” mövzusunda məktəbdə inşa yazıb. Uşaq yazıb ki, qış tətilində Daşkəsənə, bibimgilə qonaq getmişdik. Onların evi soyuq idi. Gecə mən corabla yatdım.
Həqiqi ədəbiyyat müəllimi təkcə elə bu cümlələrə görə tərəddüd etmədən uşağa yağlı bir beş yazmalı, uşağı tərifləməli idi. Uşağın bədii təfəkkürünün daha da inkişaf etməsinə, cilalanmasına çalışmalıydı. Həqiqi ədəbiyyat müəllimi uşağın bu cümlələrini oxuduqda sərvət tapmış adam kimi sevinməliydi. Bəs ədəbiyyat müəllimi nə edib? Başlayıb uşağa moizə oxumağa. Ki, corabla yatmaq olmaz zad… Bu nə deməkdir? Bu o deməkdir ki, adam ədəbiyyat müəllimi olsa da bədii təfəkkürü yerli-dibli yoxdur. Belə bir müəllim heç vaxt uşaqlarda ədəbiyyata maraq, sevgi oyada bilməz.
Azərbaycanlıların bədii təfəkkürünün, bədii-estetik zövqünün “yerlə sürünməsinin”, biabırçı vəziyyətdə olmasının ən başlıca səbəblərindən biri məncə orta məktəb dərsliklərindəki biabırçı, ədəbiyyata yaxından-uzaqdan dəxli olmayan mətnlərdir. Uşaqların ədəbiyyat zövqü orta məktəblərdə elə pozulur ki, sonradan onlarda zövq formalaşdırmaq müşkülə çevrilir. Heç özləri də sonralar bədii zövqlərinin təzədən formalaşmasının qayğısına qalmırlar. Daha doğrusu, buna elə bir ehtiyac görmürlər. Tənbəl camaatdı. Oxumaqla, öyrənməklə, düşünməklə araları yoxdur. Kitab görəndə elə bil qutuda ilan görürlər. Bir çoxları isə artıq oxumağı və düşünməyi sadəcə bacarmırlar.
Belə bir qəribə araşdırma aparılsa məlum olar ki, Azərbaycanda dodağını şişirdənlərin, burnunu qısaldanların, ümumiyyətlə, tikdirənlərin və sökdürənlərin sayı ədəbiyyat zövqünü bərpa edənlərin sayından qat-qat çoxdur.
Azərbaycanlıların bədii təfəkkürü, bədii-estetik zövqü biabrçı gündədir,- sözlərini yazmaqda məqsədim heç də adamları qıcıqlandırmaq deyil. Qıcıqlandırmaq məqsədim olsa başqa mövzulara girərəm. Bu, doğurdan da belədir. Yəni, azərbaycanlıların bədii təfəkkürünün, bədii-estetik zövqünün biabrçı vəziyyətdə olması, “yerlə sürünməsi” faktdır. Bəxtiyar Vahabzadə kimi dayaz, ədəbiyyata dəxli olmayan adama dahi, fəlsəfi şair deyildiyi bir ölkədə adamların bədii təfəkkürünün, bədii-estetik zövqünün hansı vəziyyətdə olmasını uzun-uzadı müzakirə etməyə, bu istiqamətdə ciddi araşdırma aparmağa ehtiyac yoxdur. Görünən dağa nə bələdçi. Dostunu göstər kim olduğunu deyim,- sözünün başqa bir variantı da var. Oxuduğun kitabları, sevdiyin müəllifləri göstər,- kim olduğunu deyim. Əlbəttə, axsaq atın kor nalbəndi olmalıdır. Əlbəttə, bədii təfəkkürü yerlə sürünən, bədii–estetik zövqü biabrçı vəziyyətdə olan bir xalq Bəxtiyar Vahabzadə kimi dayaz, ədəbiyyata dəxli olmayan adamı dahi, fəlsəfi şair kimi qiymətləndirməlidir.(azlogos.eu)
Müəllifin bütün yazıları - Seymur BAYCAN
Bölməyə aid digər xəbərlər
18-06-2021, 09:14
Seymur BAYCAN - Ataları Anar, Elçin kimi istedadsızlardan... - Seymur Baycan yazır
21-04-2020, 00:05
Seymur BAYCAN - Quldurluğun cəngavərlik kimi təqdim olunması - Seymur Baycan yazır
Milli Qəhrəman Pəhlivan Fərzəliyevin oğlu deyir ki, 44 günlük savaşda iştirak etmək arzusu həyata keçməsə də, döyüşlərin şiddətli vaxtında atasının şəhid olduğu Xəzəz dağını ziyarət edə bilib
Şair deyir ki, nə tənqidçiləri qınayır, nə də pul verib onlara tənqid adı altında tərif yazdıranları
Əks-kəşfiyyat xidmətinin sabiq rəhbəri deyir ki, hava hücumu reallaşarsa, itkilər böyük ola bilər
Eyni tamaşada həm Dövşanı, həm də Tülkünü səsləndirən Aygül Ağayeva deyir ki, kuklaçı olmaq çox çətindir
Məhəmməd Şahməmmədli “Apatiya”nı şedevr hesab etmir və filmdə səhvlərin olduğunu deyir
