16:34 / 07-06-2023
PFL prezidenti: "Superkuboku keçirməmək qərarına gəldik"
16:29 / 07-06-2023
Ukraynalı diversantlar terror aktı törədib, zərərçəkənlər var
16:11 / 07-06-2023
Dövlət orqanlarında vəzifələrin siyahısı genişləndirilib
16:08 / 07-06-2023
Vanqanın qorxulu proqnozları reallaşır?
14:59 / 07-06-2023
"Sumqayıt" klubu yeni qapıçı ilə anlaşıb
14:41 / 07-06-2023
Prezident ştatdankənar konsul haqqında əsasnaməyə dəyişiklik edib
14:36 / 07-06-2023
Qida Təhlükəsizliyi Agentliyinin vəzifələri artırılıb
14:23 / 07-06-2023
ABŞ Azərbaycan vətəndaşları üçün viza rüsumunu artırıb
13:41 / 07-06-2023
Azərbaycanlılara aid qəbir daşları ermənilərin yaşadığı evdə aşkar edilib - Fotolar
13:22 / 07-06-2023
İran Azərbaycanda mühasirəni necə yarmaq istəyir?
13:10 / 07-06-2023
Ukrayna müdafiəçiləri cinahlarda irəliləyir
12:59 / 07-06-2023
ABŞ: “Rusların məqsədi Ukrayna Baş Qərargahının bəzi planlarını pozmaq olub”
12:58 / 07-06-2023
Sabah yağış yağacaq
12:37 / 07-06-2023
Boradigahda internet problemi: sakinlər nazirə müraciət edib
12:36 / 07-06-2023
Qarabağda 8 peşə təhsili müəssisəsi istifadəyə veriləcək
12:25 / 07-06-2023
Deputat: "Əgər Mərkəzi Bank bundan rıçaq kimi istifadə etmək istəyirsə..."
12:19 / 07-06-2023
Əbülfəs Qarayevin iranlı kürəkəni vəzifəsindən ayrılıb
12:05 / 07-06-2023
Ermənistandan Rusiyaya qadağa: banklar hüquqi şəxslərin ödənişini bloklayır
11:46 / 07-06-2023
"Qəbələ" Ramon Maçado ilə yollarını ayırıb
11:40 / 07-06-2023
Paşinyan Rusiyaya işgüzar səfərə gedib
11:27 / 07-06-2023
Ermənistanda kriminal avtoritet öldürülüb - Foto
11:23 / 07-06-2023
Türkiyə parlamentinin spikeri kim olacaq? - 7 namizəd mübarizə aparacaq
11:16 / 07-06-2023
Ukrayna əraziləri su altında qalır - Foto
11:10 / 07-06-2023
İrandan Naxçıvana 31 kq narkotik keçirilməsinin qarşısı alınıb
10:57 / 07-06-2023
Anormal istinin fəsadı: infarkt və insult
10:49 / 07-06-2023
Ermənistan narkotranzit ölkəyə çevrilib
10:42 / 07-06-2023
Nazirlik hava şəraiti ilə əlaqədar əhaliyə növbəti dəfə müraciət edib
10:14 / 07-06-2023
Qaxda sel yük avtomobilini aparıb - Video
09:29 / 07-06-2023
Abdinov: "Putinin Türkiyə ilə əməkdaşlığı Qərbin planlarını alt-üst edib"
16:41 / 02-06-2023
Rusiya Zaporojyeni atəşə tutub - 2 nəfər həlak olub, 4 nəfər yaralanıb
23:45 / 02-06-2023
Moskvada Azərbaycan və Ermənistan arasında anlaşma əldə olunub
18:42 / 02-06-2023
Süni intellektin təhlükəsi artır - Fotolar
18:07 / 02-06-2023
"Fənərbağça"nın prezidenti "Qalatasaray"lı həmkarının təklifini rədd edib
18:00 / 02-06-2023
Azərbaycan millisinin heyəti açıqlanıb
17:18 / 02-06-2023
Ölkəmizdə daha bir nəfər COVİD-dən ölüb
17:32 / 02-06-2023
Qran Pri: Azərbaycanın iki cüdoçusu gümüş medal qazanıb
19:06 / 02-06-2023
Həbsdəki dini fəalların qohumları Bakıda etiraz aksiyası keçirib - Video
19:55 / 02-06-2023
“Real Madrid” növbəti transferə hazırlaşır
20:33 / 02-06-2023
Azərbaycan və ABŞ arasında hərbi əməkdaşlıq müzakirə olunub
19:34 / 02-06-2023
Ruslar Belqorod səmasında naməlum obyekt vurub
10:03 / 03-06-2023
Azərbaycanın bərpa olunan enerji potensialı müzakirə edilib - Foto
Donuq duyğuların canlı xəyalı: Ağdam - Vahid Qazi yazır
Tarix: 20-01-2022 15:20 | Bölmə: Vahid Qazi
Vahid QAZİ
Əsgərlikdə evə dönüşü min cür xəyal edərdik. Hərə ağlına gələn atkeçməz yol fikirləşər, evdəkilərə sürpriz hazırlayardı. Ən qəribəsini şamaxılı Əlirza fikirləşmişdi, deyirdi dırmaşacaq ağaca, çağıracaq çıxın burda görüşək.
Mən xəlvətcə nənəmdənqalma qədim şifonerimizə girib yad səslə anamı səsləməyi xəyal eləmişdim. Anam bu qorxunc səsdən ürkəcək, atamı çağıracaq, haya bacım da gələcək. Şifonerin qapısını açacaqlar və… mən uzaq Totsk səhrasında əsgəri xidmətimi bitirib qayıtmışam. Beləcə hamımız xoşbəxt olacaqdıq!
İşğalda keçən 28 ildə evimizi bəlkə milyon kərə xəyal etmişəm. Amma o milyon kərənin heç birində söz açdığım xəyali qayıdış kimisi olmayıb.
Səbəbini Ağdam xarabalıqlarını dolaşan gün bildim.
***
İstər maşınımız Dördyoldan o üzə, dağıdılmış kəndlərdən keçəndə, istər Ağdama girəndə duyğularımı donmuş gördüm: keyimişdim, sakit idim. Nə baxdığımı görə, nə eşitdiyimi dinləyə bilirdim. Şüşə dalından muzey eksponatına baxırmış kimiydim.
Oxuduğum 1 nömrəli məktəbin uçuq divarları qarşısında da, məscidin minarəsinə çıxıb dörd bir yana tamaşa edəndə də canımdakı duyğu hüceyrələrinin donu açılmadı.
1 nömrəli məktəbin divarları
Hətta, orda – xoşum gələn qızla “görüş” yerində də titrəmədim. Bir vaxt Lenin bağı olmuş yerdə ayaq saxladım. Dərsdən çıxanda bağın bu tinində qız gözdən itənədək dayanıb baxırdım. O da hərdən çevrilir, qəribə lal oğlanın arxasınca gəlmədiyini, eləcə baxdığını görüb yoluna davam edirdi.
Şəhərin ən məhrəm bu yerində belə halım dəyişmədi.
Dedim evimizi istəyirəm! Lap uşaq kimi. Dedim yəqin evimizdə dirilər bu ölü duyğular.
Sağ olsun ANAMA-nın əməkdaşı, küçəmizi tapdı. Şuşa yolundan ayrılan küçəmizlə yeridim. “Köhnə hamam”ın divarları da mənim duyğularım kimi buz bağlamışdı sanki. Elə qocalmışdı bu divarlar, elə bilərdin min yaşı var. Şəhərdə gözümə ən qoca dəyən bu divarlar oldu.
…Axır ki, həyətimizdəyəm. Evimizin uçuq divarları arasında. Əlimi sürtürəm, bəlkə oyanar duyğularım – daşlar məni tanımır. Nə onikivərəq dəftərə yazdığım ilk hekayə-qaralamaların əlyazmalarını gizlətdiyim zirzəminin divarları, nə hər səhər Şopenin polonezləri sayaq musiqilərlə məni oyadan qara “Rostov Don” pianomuzun durduğu otağın boş pəncərə yeri. ANAMA əməkdaşının “İnanma nəsə qala burda, bu ev yandırılıb” sözləri də tərpətmir məni. Özüm daşam, daş! Uçuq evin daşı. Daşın canımı var tərpənə…
Pilləkənimiz yarıyacan durur. Çıxıb ətrafa baxıram. Qonşuların evi bu qədər yaxın deyildi axı bizə! Dar gündə hayan olmaq üçünmü belə yaxınlaşıblar, qısınıblar bir-birlərinə?
Bu pilləkənlərdə böyüdüm
Ağdamda dağmı görərdin, haradan çıxdı bu dağlar? Əlimi uzatsam çatar Xıdırlı, Xramord dağlarına. Onlardamı şəhərin harayınamı yüyürüb gəlibmiş?
…Buralar mənə yaddır sanki: nə bu pilləkənlə çıxmışam, nə bu evdə yaşamışam. İsti dəmirinə uzanıb göyün ənginliyində gözlə tutası bulud gəzdiyim taxtapuş da yox idi, yıxılmışdı.
İllər uzunu gecələr sübhəcən xəyalı yatmağa qoymayan bu şəhər indi niyə dondursun ki, məni? Bəlkə zamanın da donduğu yerdə insan duyğusunun buza dönməsi təbii haldır?
Çox ölkədə ölü şəhərlər görmüşəm. Yunanıstanda Mikena xarabalıqlarını, Zevsin məbədini, Misirdə Amon-Ranın Nil qırağındakı Karnak Məbəd Kompleksini, Giza piramidalarını, Türkiyədə antik Pergenin küçələrini, Krımın Cuhut-Qala mağara şəhərini, Pantikapeyi turist kimi gəzmişəm.
İndi Ağdamı da turist kimi dolanıram?
Xüsusi nümayəndəliyin əməkdaşı Ağdamın keçmişindən, görüləcək işlərdən, planlardan danışır. Çox mədəni oğlandır, ehmal-ehmal danışır. Dinləyirəm. Sonra özüm danışmağa başlayıram – “turist”dən çevrilib “bələdçi” oluram.
Sonra da… susuram. Dilim ağırlıq edir, can çəkirəm danışmağa. Qayıtmaq, getmək istəyirəm burdan. İllər uzunu can atdığım, Tanrı dərgahı bildiyim yerdən bu nə qaçmaq istəyidir belə? Özündən qaça bilirmi adam? Bütün gücümlə gizlədirəm getmək istəyimi. Nə deyər, necə izah edə bilərəm bunu? Şahbulaq deyirlər, İmarət deyirlər, ayrı yerlərin də adını çəkirlər. Təşəkkür edirəm. Getmirəm!
Bağ-bağatsız həyətimiz
Ayrılırıq! Qayıdırıq!
Bir ildir azad olunmuş şəhərə gəlməyə qorxurdum. Qorxurdum ki, onu bu halda görsəm, yaddaşıma həkk etdiyim, xəyalımda qoruyub saxladığım, mənim üçün hələ də adamları, küçələri, parkları ilə diri qalan, yaşayan uşaqlıq, gənclik şəhərim bu səfərdən sonra yox olar, hafizəmdən silinər.
Geri döndüyüm günün gecəsi anladım ki, soyuq ürəklə, donmuş duyğularla gəzməyimin səbəbi mənim xəyal şəhərimi qorumaq, gözümdə diri saxlamaq üçünmüş. Tanrı işi idimi? Bəlkə də!
Elə də oldu, gördüyüm o dəhşətli mənzərə mənim nağıl şəhərimi xəyalımdan silə bilmədi.
***
Hər şey uşaqlıq simsarım Yusifin yolladığı mesajla başladı. “Getdin Ağdama?” soruşurdu. Yusifin mesajı bir himə bəndmiş kimi duyğuların buzunu əritdi. Donu açılan duyğular canıma, ruhuma hücum çəkdi. Yalnız ona deyə bilərdim ürəyimdən keçənləri. Elə istədim ki, elə indicə yanımda ola. Zəng vurmaq istədim, eləyə bilmədim, səsli mesaj göndərmək də alınmadı – qəhər xirtdəyimdə düyün düşdü.
Sonra nə oldu? Oldu nələrsə…
Sonrası qoy özümdə qalsın, dostum oxucu. Yadına gələr bəlkə də o şəhərə həsr etdiyim kitabda yazdığım: “Kişi iki şey haqda danışmaz – bir sevgilərindən, bir də ağrılarından”. Bu dəfə də danışmayım. Qoy baş-başa qalaq: Sevgim, Ağrım, bir də mən.
Lenin bağından gələn küçə
Amma yox, birini deyim. İndi deyə bilərəm. O vaxtlar sevgilərimlə yalnız ürəyimdə danışardım. Dostlar mənə gülürdülər, səninki sevmək deyil deyirdilər. İldə birini sevirsən, deyirdilər. Əsl sevgi onların imiş guya. Sirdaşıma belə o biri sevgilərimdən danışmazdım. Nə Kramskoyun otağımın divarına vurduğum “Naməlum qadın”ından, nə ABBA-nın sarışın gözəlindən xəbərləri vardı. Bütün sevgilərimlə pıçıltıyla söhbət edərdim, bir kimsənin eşidə bilməyəcəyi bir səslə.
Ağrımsa mənimlə qalsın, danışmayım!
“Evimizi tapdım!” Yusifə bircə bunu yaza bildim.
***
Niyə Ağdam xarabalıqlarını dolaşanda məhz əsgərlikdən qayıdış xəyalının yadıma düşməsini sonra anladım. Elə o donuq duyğuların sirrini də onda bildim.
Bildim ki, adamı yaşadan “Səni gözləyən var!” nidasıdır. Ömrün bir çağında anlayırsan ki, sənin xoşbəxtliyin bu nidaya bağlıdır. Lap dünyanın o başında gözləyənin, səndən ötrü darıxanın varsa, demək dirisən və …yaşamaq gözəldir.
O gün getdiyim yerdə məni gözləyən yox idi. Daşlar belə unutmuşdu məni.
O yerdə qalsaydım bu illər uzunu, özüm də unudardım özümü!
…Amma nağıl şəhərimdə məni gözləyənlər var, bilirəm. Gedəcəm ora. Xəlvətcə nənəmdənqalma qədim şifonerimizə girib yad səslə anamı səsləyəcəm. Anam bu qorxunc səsdən ürkəcək, atamı çağıracaq, haya bacım da gələcək. Elə evimizin pianoçu kirayənişin qızları da. Şifonerin qapısını açacaqlar və… mən 28 ilin ayrılığından dönmüşəm. Beləcə hamımız xoşbəxt olacağıq!
Bilirəm, burada əvvəlkindən də gözəl şəhər salınacaq. “Xəyal memarı” adlı essemdə təsvir elədiyimdən də gözəl Ağdam tikiləcək. Amma o, məndən çox balaların, nəvələrin şəhəri olacaq.
Mənim olansa yaddaşımda, ruhumda qalandır. Donuq duyğularda belə canlı xəyal kimi yaşayan şəhər!
…Bilmirəm deyə bildimmi demək istədiyimi…
P.S. Ağdama səfərin baş tutmasına görə tələbəlik dostum, Diasporla İş üzrə Dövlət Komitəsinin şöbə müdiri Vəsilə Vahidqızına, komitənin rəhbərliyinə, evimizi və mənim üçün doğma olan başqa yerləri görməyimə yardım etdiyi üçün Qarabağ üzrə nümayəndəliyin, ANAMA-nın əməkdaşlarına təşəkkür edirəm.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 20-01-2022 15:20 | Bölmə: Vahid Qazi
Vahid QAZİ
Əsgərlikdə evə dönüşü min cür xəyal edərdik. Hərə ağlına gələn atkeçməz yol fikirləşər, evdəkilərə sürpriz hazırlayardı. Ən qəribəsini şamaxılı Əlirza fikirləşmişdi, deyirdi dırmaşacaq ağaca, çağıracaq çıxın burda görüşək.
Mən xəlvətcə nənəmdənqalma qədim şifonerimizə girib yad səslə anamı səsləməyi xəyal eləmişdim. Anam bu qorxunc səsdən ürkəcək, atamı çağıracaq, haya bacım da gələcək. Şifonerin qapısını açacaqlar və… mən uzaq Totsk səhrasında əsgəri xidmətimi bitirib qayıtmışam. Beləcə hamımız xoşbəxt olacaqdıq!
İşğalda keçən 28 ildə evimizi bəlkə milyon kərə xəyal etmişəm. Amma o milyon kərənin heç birində söz açdığım xəyali qayıdış kimisi olmayıb.
Səbəbini Ağdam xarabalıqlarını dolaşan gün bildim.
***
İstər maşınımız Dördyoldan o üzə, dağıdılmış kəndlərdən keçəndə, istər Ağdama girəndə duyğularımı donmuş gördüm: keyimişdim, sakit idim. Nə baxdığımı görə, nə eşitdiyimi dinləyə bilirdim. Şüşə dalından muzey eksponatına baxırmış kimiydim.
Oxuduğum 1 nömrəli məktəbin uçuq divarları qarşısında da, məscidin minarəsinə çıxıb dörd bir yana tamaşa edəndə də canımdakı duyğu hüceyrələrinin donu açılmadı.
1 nömrəli məktəbin divarları
Hətta, orda – xoşum gələn qızla “görüş” yerində də titrəmədim. Bir vaxt Lenin bağı olmuş yerdə ayaq saxladım. Dərsdən çıxanda bağın bu tinində qız gözdən itənədək dayanıb baxırdım. O da hərdən çevrilir, qəribə lal oğlanın arxasınca gəlmədiyini, eləcə baxdığını görüb yoluna davam edirdi.
Şəhərin ən məhrəm bu yerində belə halım dəyişmədi.
Dedim evimizi istəyirəm! Lap uşaq kimi. Dedim yəqin evimizdə dirilər bu ölü duyğular.
Sağ olsun ANAMA-nın əməkdaşı, küçəmizi tapdı. Şuşa yolundan ayrılan küçəmizlə yeridim. “Köhnə hamam”ın divarları da mənim duyğularım kimi buz bağlamışdı sanki. Elə qocalmışdı bu divarlar, elə bilərdin min yaşı var. Şəhərdə gözümə ən qoca dəyən bu divarlar oldu.
…Axır ki, həyətimizdəyəm. Evimizin uçuq divarları arasında. Əlimi sürtürəm, bəlkə oyanar duyğularım – daşlar məni tanımır. Nə onikivərəq dəftərə yazdığım ilk hekayə-qaralamaların əlyazmalarını gizlətdiyim zirzəminin divarları, nə hər səhər Şopenin polonezləri sayaq musiqilərlə məni oyadan qara “Rostov Don” pianomuzun durduğu otağın boş pəncərə yeri. ANAMA əməkdaşının “İnanma nəsə qala burda, bu ev yandırılıb” sözləri də tərpətmir məni. Özüm daşam, daş! Uçuq evin daşı. Daşın canımı var tərpənə…
Pilləkənimiz yarıyacan durur. Çıxıb ətrafa baxıram. Qonşuların evi bu qədər yaxın deyildi axı bizə! Dar gündə hayan olmaq üçünmü belə yaxınlaşıblar, qısınıblar bir-birlərinə?
Bu pilləkənlərdə böyüdüm
Ağdamda dağmı görərdin, haradan çıxdı bu dağlar? Əlimi uzatsam çatar Xıdırlı, Xramord dağlarına. Onlardamı şəhərin harayınamı yüyürüb gəlibmiş?
…Buralar mənə yaddır sanki: nə bu pilləkənlə çıxmışam, nə bu evdə yaşamışam. İsti dəmirinə uzanıb göyün ənginliyində gözlə tutası bulud gəzdiyim taxtapuş da yox idi, yıxılmışdı.
İllər uzunu gecələr sübhəcən xəyalı yatmağa qoymayan bu şəhər indi niyə dondursun ki, məni? Bəlkə zamanın da donduğu yerdə insan duyğusunun buza dönməsi təbii haldır?
Çox ölkədə ölü şəhərlər görmüşəm. Yunanıstanda Mikena xarabalıqlarını, Zevsin məbədini, Misirdə Amon-Ranın Nil qırağındakı Karnak Məbəd Kompleksini, Giza piramidalarını, Türkiyədə antik Pergenin küçələrini, Krımın Cuhut-Qala mağara şəhərini, Pantikapeyi turist kimi gəzmişəm.
İndi Ağdamı da turist kimi dolanıram?
Xüsusi nümayəndəliyin əməkdaşı Ağdamın keçmişindən, görüləcək işlərdən, planlardan danışır. Çox mədəni oğlandır, ehmal-ehmal danışır. Dinləyirəm. Sonra özüm danışmağa başlayıram – “turist”dən çevrilib “bələdçi” oluram.
Sonra da… susuram. Dilim ağırlıq edir, can çəkirəm danışmağa. Qayıtmaq, getmək istəyirəm burdan. İllər uzunu can atdığım, Tanrı dərgahı bildiyim yerdən bu nə qaçmaq istəyidir belə? Özündən qaça bilirmi adam? Bütün gücümlə gizlədirəm getmək istəyimi. Nə deyər, necə izah edə bilərəm bunu? Şahbulaq deyirlər, İmarət deyirlər, ayrı yerlərin də adını çəkirlər. Təşəkkür edirəm. Getmirəm!
Bağ-bağatsız həyətimiz
Ayrılırıq! Qayıdırıq!
Bir ildir azad olunmuş şəhərə gəlməyə qorxurdum. Qorxurdum ki, onu bu halda görsəm, yaddaşıma həkk etdiyim, xəyalımda qoruyub saxladığım, mənim üçün hələ də adamları, küçələri, parkları ilə diri qalan, yaşayan uşaqlıq, gənclik şəhərim bu səfərdən sonra yox olar, hafizəmdən silinər.
Geri döndüyüm günün gecəsi anladım ki, soyuq ürəklə, donmuş duyğularla gəzməyimin səbəbi mənim xəyal şəhərimi qorumaq, gözümdə diri saxlamaq üçünmüş. Tanrı işi idimi? Bəlkə də!
Elə də oldu, gördüyüm o dəhşətli mənzərə mənim nağıl şəhərimi xəyalımdan silə bilmədi.
***
Hər şey uşaqlıq simsarım Yusifin yolladığı mesajla başladı. “Getdin Ağdama?” soruşurdu. Yusifin mesajı bir himə bəndmiş kimi duyğuların buzunu əritdi. Donu açılan duyğular canıma, ruhuma hücum çəkdi. Yalnız ona deyə bilərdim ürəyimdən keçənləri. Elə istədim ki, elə indicə yanımda ola. Zəng vurmaq istədim, eləyə bilmədim, səsli mesaj göndərmək də alınmadı – qəhər xirtdəyimdə düyün düşdü.
Sonra nə oldu? Oldu nələrsə…
Sonrası qoy özümdə qalsın, dostum oxucu. Yadına gələr bəlkə də o şəhərə həsr etdiyim kitabda yazdığım: “Kişi iki şey haqda danışmaz – bir sevgilərindən, bir də ağrılarından”. Bu dəfə də danışmayım. Qoy baş-başa qalaq: Sevgim, Ağrım, bir də mən.
Lenin bağından gələn küçə
Amma yox, birini deyim. İndi deyə bilərəm. O vaxtlar sevgilərimlə yalnız ürəyimdə danışardım. Dostlar mənə gülürdülər, səninki sevmək deyil deyirdilər. İldə birini sevirsən, deyirdilər. Əsl sevgi onların imiş guya. Sirdaşıma belə o biri sevgilərimdən danışmazdım. Nə Kramskoyun otağımın divarına vurduğum “Naməlum qadın”ından, nə ABBA-nın sarışın gözəlindən xəbərləri vardı. Bütün sevgilərimlə pıçıltıyla söhbət edərdim, bir kimsənin eşidə bilməyəcəyi bir səslə.
Ağrımsa mənimlə qalsın, danışmayım!
“Evimizi tapdım!” Yusifə bircə bunu yaza bildim.
***
Niyə Ağdam xarabalıqlarını dolaşanda məhz əsgərlikdən qayıdış xəyalının yadıma düşməsini sonra anladım. Elə o donuq duyğuların sirrini də onda bildim.
Bildim ki, adamı yaşadan “Səni gözləyən var!” nidasıdır. Ömrün bir çağında anlayırsan ki, sənin xoşbəxtliyin bu nidaya bağlıdır. Lap dünyanın o başında gözləyənin, səndən ötrü darıxanın varsa, demək dirisən və …yaşamaq gözəldir.
O gün getdiyim yerdə məni gözləyən yox idi. Daşlar belə unutmuşdu məni.
O yerdə qalsaydım bu illər uzunu, özüm də unudardım özümü!
…Amma nağıl şəhərimdə məni gözləyənlər var, bilirəm. Gedəcəm ora. Xəlvətcə nənəmdənqalma qədim şifonerimizə girib yad səslə anamı səsləyəcəm. Anam bu qorxunc səsdən ürkəcək, atamı çağıracaq, haya bacım da gələcək. Elə evimizin pianoçu kirayənişin qızları da. Şifonerin qapısını açacaqlar və… mən 28 ilin ayrılığından dönmüşəm. Beləcə hamımız xoşbəxt olacağıq!
Bilirəm, burada əvvəlkindən də gözəl şəhər salınacaq. “Xəyal memarı” adlı essemdə təsvir elədiyimdən də gözəl Ağdam tikiləcək. Amma o, məndən çox balaların, nəvələrin şəhəri olacaq.
Mənim olansa yaddaşımda, ruhumda qalandır. Donuq duyğularda belə canlı xəyal kimi yaşayan şəhər!
…Bilmirəm deyə bildimmi demək istədiyimi…
P.S. Ağdama səfərin baş tutmasına görə tələbəlik dostum, Diasporla İş üzrə Dövlət Komitəsinin şöbə müdiri Vəsilə Vahidqızına, komitənin rəhbərliyinə, evimizi və mənim üçün doğma olan başqa yerləri görməyimə yardım etdiyi üçün Qarabağ üzrə nümayəndəliyin, ANAMA-nın əməkdaşlarına təşəkkür edirəm.
Müəllifin bütün yazıları - Vahid QAZİ
Bölməyə aid digər xəbərlər
Təhlükəsizlik eksperti düşünür ki, Xankəndinə dövlət nəzarətimiz yaranmayınca, Zəngəzur yolu danışıqlar burulğanı olacaq
Pərviz Həsənov deyir ki, kinoteatrlar şəbəkəsi yoxdursa və yaxud onların sayı yetərli deyilsə, istehsal olunan filmi harada göstərəcəksən, onun prokatını necə təşkil edəcəksən?
Siyasi strateq deyir ki, “Vaqner” qrupunun rəhbəri Burkina-Fasoda, Sudanda və Malidə dövlət çevrilişləri edib və onun hakimiyyəti ələ keçirmək təcrübəsi var
BAXCP sədri: “Qərbin ermənipərəst mövqeyinin dəyişəcəyini gözləmirəm. Qərb Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü tanıdığını deyəcək, amma Qarabağda yaşayan ermənilərə beynəlxalq təminat altında status istəyəcək”
Rusiyalı siyasətçi İqor Yakovenko deyir ki, Qərb Rusiya Federasiyasının dağılmasında maraqlı deyil
