00:06 / 19-04-2025
"Qalatasaray" 32-ci turu qələbə ilə başa vurub
23:47 / 18-04-2025
Məhkəmədə Ermənistanın törətdiyi Xocalı soyqırımı ilə bağlı faktlar nümayiş olunub - Fotolar
20:35 / 18-04-2025
Rusiyaya qarşı sanksiyaları ləğv etmək istəyirlər
19:21 / 18-04-2025
ABŞ əsgərləri üç məntəqədən geri çəkilib
19:18 / 18-04-2025
İlham Əliyev və Mehriban Əliyeva “Sea Breeze”də - (Yenilənib) - Fotolar
19:08 / 18-04-2025
ABŞ-dan sonra ikinci müttəfiq: İsraili Bakı ilə nə birləşdirir?
18:45 / 18-04-2025
Bakı Şəhər İcra Hakimiyyəti 105 milyonluq tender elan edib
18:00 / 18-04-2025
Oleq Bakinskinin məhkəməsi: barışıq üçün danışıqlar aparılır
17:57 / 18-04-2025
ƏƏSMN: "Müavinət və təqaüdlər artırılacaq"
17:45 / 18-04-2025
Aktyor teatr direktorunu korrupsiyada ittiham edir
17:33 / 18-04-2025
Azərbaycanın dövlət borcu nə qədərdir? - Açıqlama
17:09 / 18-04-2025
AFFA “Turan Tovuz”un şikayətini təmin etməyib
17:03 / 18-04-2025
Qanunsuz ağac kəsimi ilə bağlı prokurorluğa müraciət olunacaq
16:35 / 18-04-2025
"Sevimli dad"ın kolbasası zay çıxıb - Foto
16:31 / 18-04-2025
Üzeyir Cəfərov: "Tanınmış şəxslərin çoxu hərbi xidmətdə olmayıblar
16:27 / 18-04-2025
İlham Əliyev Azərbaycanın xristian icmasını təbrik edib
16:06 / 18-04-2025
Azərbaycanda yeni fırıldaq növü yayılıb: "Kabus toxunuşu"
15:41 / 18-04-2025
Sabahdan bu yollar bağlancaq
15:14 / 18-04-2025
Marketdə saxta spirtli içkilər aşkarlanıb
14:36 / 18-04-2025
Ukraynada azərbaycanlı hərbçi itkin düşüb
14:21 / 18-04-2025
Nazirlik adı siyahıda olmayan plastik cərrahlarla bağlı izahat yayıb
14:00 / 18-04-2025
Şəhid Ələsgər Mirzəliyev “Lələtəpə”də dəfn olunub
13:46 / 18-04-2025
"Xozeyn"in həbs müddəti uzadılıb
13:42 / 18-04-2025
İran prezidenti Azərbaycana gəlir
13:38 / 18-04-2025
Gənc Qazilər Birliyi sədrinin həbs müddəti uzadılıb
13:32 / 18-04-2025
Aktyor Vahid Əliyev xəstəxanaya yerləşdirilib
13:23 / 18-04-2025
İcra Hakimiyyəti 150 min manatlıq ağac və kol alır
12:55 / 18-04-2025
İlham Əliyev Mövlud Çavuşoğluya başsağlığı verib
12:53 / 18-04-2025
Sabahın hava proqnozu açıqlanıb
12:24 / 18-04-2025
“Kameral vergi yoxlamalarının aparılmasına dair Qaydalar”a dəyişiklik edilib
21:48 / 14-04-2025

17:56 / 16-04-2025

09:26 / 15-04-2025

10:19 / 14-04-2025

00:44 / 14-04-2025

15:52 / 14-04-2025

09:04 / 14-04-2025

08:52 / 14-04-2025

18:09 / 15-04-2025

15:58 / 15-04-2025

15:57 / 14-04-2025

00:07 / 16-04-2025

Bir “həppi end”ə dair kiçik qeydlər - Foto
Tarix: 15-08-2019 16:40 | Bölmə: Müəllif-7 / Elnur ASTANBƏYLİ

Bir zamanlar özünü kentavrla müqayisə edən, özünü bütün fəxri adlardan, titullardan, orden-medallardan, qısası, bütün saray imtiyazlarından yuxarıda gördüyünü söyləyən şair də bu yaxınlarda “xalq şairi” oldu.
Daha doğrusu, rəsmən “xalq şairi” oldu, çünki həmin vaxtadək əslində özünü elə “xalq şairi” kimi aparırdı: fikir liderliyinə ən çox ehtiyac olduğu zamanlarda ictimai-siyasi məsələlərə münasibət bildirməkdən faktiki imtina etmişdi, bunu “mən də iyrənib susa bilərəm” bəhanəsi ilə malalayırdı, ancaq məlum deyildi ki, kimdən və nədən iyrənib. O da məlum deyildi ki, “iyrənib susan” hörmətli şairin bu “protesti” niyə hökumət telekanallarına da aid deyildi, niyə məsələn, İTV-nin efirinə qaça-qaça çıxır, ortabab mütaliəsi olan adamlar üçün heç bir ciddi informativlik, funksional məna yükü daşımayan, ancaq öz aləmində guya çox maraqlı, dəhşətli mətləblər xırdalayır, “fəlsəfə kaçatlayır”.
Üstəlik, o da məlum deyildi ki, nəvəsi yaşda gənclər absurd ittihamlarla həbsxanalara doldurularkən “iyrənib susan” bu hörmətli şair nə üçün gecə-gündüz saray adamlarının məclislərində görünür, yalnız saraya yaxın adamları tərifləyir, Yazıçılar Birliyi kimi sovetdənqalma, divarları hələ də Cavidin, Müşfiqin, Cavadın, Çəmənzəminlinin, Xuluflunun, Sanılının qanı qoxuyan “şeytan yuvası”nın müdafiəsinə qalxır, onun 32 illik sədrinin “cangüdəni”nə, ən fəal müdafiəçisinə çevrilir…
Bir sözlə, 15 il öncəsinədək bütün fəxri adlara, titullara, saray imtiyazlarına meydan oxuyan hörmətli şair son illərdə özünü açıq-aşkar “xalq şairi” kimi aparırdı, nəhayət, təzəlikcə bu statusunun rəsmiləşməsinə nail oldu. Dünənəcən ona toz qondurmayan xeyli adam növbəti dəfə xəyal qırıqlığına uğradı. Belə bir məntiqi sonluğa təəccüblənməyən bir ovuc adama isə çoxdan proqnozlaşdırdıqları bu mənzərəni təbəssüm içində seyr etmək qaldı.
Həqiqətən ibrətamiz sonluq idi. Axır vaxtlarda həmin hörmətli şairin bir şeirini ən qatı müxalifətçilər də sosial şəbəkələrdə sevə-sevə paylaşırdılar:
Özümə bir Vətən düzəldəm gərək,
Qapısı ağzında iri bir köpək
Bura pis niyyətlə gələnə hürsün,
Bizə lap uzaqdan hürənə hürsün.
Heç bir kəsə quyruq bulamasın qoy,
Heç bir vaxt qab dibi yalamasın qoy…
Nə bilim daha nə!
Və bu da “həpi end”: “özünə bir vətən düzəltmək istəyən” adamın özündən axırda “xalq şairi” düzəldib prosesi proqnozlaşdırılması çətin olmayan məntiqi sonluğa çatdırdılar.
(Əməyi keçən hər kəsə təşəkkürlər! Ən azı bizi növbəti dəfə yanıltmadıqları üçün…)
“Proqnozlaşdırılması çətin olmayan məntiqi sonluq” yazıram və düşünürəm ki, buna mənəvi haqqım çatır: çünki hətta həmin hörmətli şairin “vətəndaş mövqeyi” sərgilədiyi zamanlarda da heç vaxt səmimiyyətinə inanmamışam. Elə o vaxtlarda onu az tənqid etməmişəm, bu tənqidlərə görə də özü və sevənləri tərəfindən az söyülməmişəm.
Əlbəttə, mən Nostradamus-filan deyildim, bu “həppi end”i də “rəml atıb, fala baxıb” proqnozlaşdırmırdım.
Sadəcə, məntiqim deyirdi ki: sovetləşmə şüurunun “şinelindən” çıxmış adamların sistemə qarşı müqaviməti mütləq bir yerdə qırılmağa, sınmağa və… tam tərsinə çevrilməyə məhkumdur. Bu cür adamlar əvvəl-axır özləri olacaqlar: dildə nə qədər inkar etməyə çalışırlarsa çalışsınlar, nə qədər “post-sovet düşüncəsinin daşıyıcısı” kimi görünməyə cəhd edirlərsə etsinlər, gec-tez özləri olmağa, gerçək mahiyyətlərinə dönməyə məcburdurlar. Əmin olmaq üçünsə kiçik bir təcrübə kifayət edirdi: bu adamların haqqında ən xırda tənqid onların öz xislətlərini ələ vermələri üçün yetərli idi. Çünki həmin tənqidlərdən dərhal sonra dönüb olurdular özləri, yəni “sovet adamı”: aqressiv, kinli, dözümsüz!
Bunda da təəccüblü heç nə yoxdur: sovet təhsil sistemi tənqidçi fərdlər yetişdirmirdi, ondan “məzun” olanlar isə sadəcə bir müddət özlərini gizlədə bilərdilər, ömrün müəyyən bir həddində onları yetişdirən təhsil sisteminin, bütövlükdə, mühitin şüuraltına yeritdiyi komplekslər mütləq dışa vurmalı idi, necə ki vurdu da!
Haqqında danışdığımız hörmətli şair hər nə qədər özünü uzun müddət “demokratik düşərgənin mənsubu” kimi aparsa da, müsahibələrinin oxuduqca, çıxışlarını dinlədikcə, aydın görürdün ki, o da bütün tipik “sovet adamları” kimi yalnız düzxətli düşüncəni müdafiə edir, bu “düzxətdən” kənarda istənilən fikir, münasibət onu qıcıqlandırır, özlərindən çıxarır, az qalır sənin qanını içsin, kəllənin qoparsın, hansı ki, eyni xislət 1937-ci il repressiyasının donosbazları üçün xarakterik idi: öz zövqlərindən, öz dünyagörüşlərindən, öz həyata baxışlarından, öz ədəbi estetikalarından kənardakı hər şeyə və hamıya nifrət! Sanki özləri heç bir zaman gənc olmayıbmış kimi, gəncliyə aşırı nifrət: onun geyimindən tutmuş düşüncəsinədək hər şeyə nifrətlə, yuxarıdan aşağı baxmaq, təhqiramiz, aşağılayıcı, lovğa və özündənrazı münasibət!

Ramiz Rövşən
Kimsə qüsura baxmasın, bunun sonu məhz rəsmi “xalq şairi”olmaq idi, saraya təslim olmaq idi, sovetdənqalma imtiyaz sahibi olmaq idi, necə ki növbəti dəfə R.R-nin timsalında oldu!
Belə bir aqibəti görmək üçün isə Nostradamusluğa-filan ehtiyac yox idi, heç indi də yoxdur…(azlogos.eu)
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 15-08-2019 16:40 | Bölmə: Müəllif-7 / Elnur ASTANBƏYLİ

Bir zamanlar özünü kentavrla müqayisə edən, özünü bütün fəxri adlardan, titullardan, orden-medallardan, qısası, bütün saray imtiyazlarından yuxarıda gördüyünü söyləyən şair də bu yaxınlarda “xalq şairi” oldu.
Daha doğrusu, rəsmən “xalq şairi” oldu, çünki həmin vaxtadək əslində özünü elə “xalq şairi” kimi aparırdı: fikir liderliyinə ən çox ehtiyac olduğu zamanlarda ictimai-siyasi məsələlərə münasibət bildirməkdən faktiki imtina etmişdi, bunu “mən də iyrənib susa bilərəm” bəhanəsi ilə malalayırdı, ancaq məlum deyildi ki, kimdən və nədən iyrənib. O da məlum deyildi ki, “iyrənib susan” hörmətli şairin bu “protesti” niyə hökumət telekanallarına da aid deyildi, niyə məsələn, İTV-nin efirinə qaça-qaça çıxır, ortabab mütaliəsi olan adamlar üçün heç bir ciddi informativlik, funksional məna yükü daşımayan, ancaq öz aləmində guya çox maraqlı, dəhşətli mətləblər xırdalayır, “fəlsəfə kaçatlayır”.
Üstəlik, o da məlum deyildi ki, nəvəsi yaşda gənclər absurd ittihamlarla həbsxanalara doldurularkən “iyrənib susan” bu hörmətli şair nə üçün gecə-gündüz saray adamlarının məclislərində görünür, yalnız saraya yaxın adamları tərifləyir, Yazıçılar Birliyi kimi sovetdənqalma, divarları hələ də Cavidin, Müşfiqin, Cavadın, Çəmənzəminlinin, Xuluflunun, Sanılının qanı qoxuyan “şeytan yuvası”nın müdafiəsinə qalxır, onun 32 illik sədrinin “cangüdəni”nə, ən fəal müdafiəçisinə çevrilir…
Bir sözlə, 15 il öncəsinədək bütün fəxri adlara, titullara, saray imtiyazlarına meydan oxuyan hörmətli şair son illərdə özünü açıq-aşkar “xalq şairi” kimi aparırdı, nəhayət, təzəlikcə bu statusunun rəsmiləşməsinə nail oldu. Dünənəcən ona toz qondurmayan xeyli adam növbəti dəfə xəyal qırıqlığına uğradı. Belə bir məntiqi sonluğa təəccüblənməyən bir ovuc adama isə çoxdan proqnozlaşdırdıqları bu mənzərəni təbəssüm içində seyr etmək qaldı.
Həqiqətən ibrətamiz sonluq idi. Axır vaxtlarda həmin hörmətli şairin bir şeirini ən qatı müxalifətçilər də sosial şəbəkələrdə sevə-sevə paylaşırdılar:
Özümə bir Vətən düzəldəm gərək,
Qapısı ağzında iri bir köpək
Bura pis niyyətlə gələnə hürsün,
Bizə lap uzaqdan hürənə hürsün.
Heç bir kəsə quyruq bulamasın qoy,
Heç bir vaxt qab dibi yalamasın qoy…
Nə bilim daha nə!
Və bu da “həpi end”: “özünə bir vətən düzəltmək istəyən” adamın özündən axırda “xalq şairi” düzəldib prosesi proqnozlaşdırılması çətin olmayan məntiqi sonluğa çatdırdılar.
(Əməyi keçən hər kəsə təşəkkürlər! Ən azı bizi növbəti dəfə yanıltmadıqları üçün…)
“Proqnozlaşdırılması çətin olmayan məntiqi sonluq” yazıram və düşünürəm ki, buna mənəvi haqqım çatır: çünki hətta həmin hörmətli şairin “vətəndaş mövqeyi” sərgilədiyi zamanlarda da heç vaxt səmimiyyətinə inanmamışam. Elə o vaxtlarda onu az tənqid etməmişəm, bu tənqidlərə görə də özü və sevənləri tərəfindən az söyülməmişəm.
Əlbəttə, mən Nostradamus-filan deyildim, bu “həppi end”i də “rəml atıb, fala baxıb” proqnozlaşdırmırdım.
Sadəcə, məntiqim deyirdi ki: sovetləşmə şüurunun “şinelindən” çıxmış adamların sistemə qarşı müqaviməti mütləq bir yerdə qırılmağa, sınmağa və… tam tərsinə çevrilməyə məhkumdur. Bu cür adamlar əvvəl-axır özləri olacaqlar: dildə nə qədər inkar etməyə çalışırlarsa çalışsınlar, nə qədər “post-sovet düşüncəsinin daşıyıcısı” kimi görünməyə cəhd edirlərsə etsinlər, gec-tez özləri olmağa, gerçək mahiyyətlərinə dönməyə məcburdurlar. Əmin olmaq üçünsə kiçik bir təcrübə kifayət edirdi: bu adamların haqqında ən xırda tənqid onların öz xislətlərini ələ vermələri üçün yetərli idi. Çünki həmin tənqidlərdən dərhal sonra dönüb olurdular özləri, yəni “sovet adamı”: aqressiv, kinli, dözümsüz!
Bunda da təəccüblü heç nə yoxdur: sovet təhsil sistemi tənqidçi fərdlər yetişdirmirdi, ondan “məzun” olanlar isə sadəcə bir müddət özlərini gizlədə bilərdilər, ömrün müəyyən bir həddində onları yetişdirən təhsil sisteminin, bütövlükdə, mühitin şüuraltına yeritdiyi komplekslər mütləq dışa vurmalı idi, necə ki vurdu da!
Haqqında danışdığımız hörmətli şair hər nə qədər özünü uzun müddət “demokratik düşərgənin mənsubu” kimi aparsa da, müsahibələrinin oxuduqca, çıxışlarını dinlədikcə, aydın görürdün ki, o da bütün tipik “sovet adamları” kimi yalnız düzxətli düşüncəni müdafiə edir, bu “düzxətdən” kənarda istənilən fikir, münasibət onu qıcıqlandırır, özlərindən çıxarır, az qalır sənin qanını içsin, kəllənin qoparsın, hansı ki, eyni xislət 1937-ci il repressiyasının donosbazları üçün xarakterik idi: öz zövqlərindən, öz dünyagörüşlərindən, öz həyata baxışlarından, öz ədəbi estetikalarından kənardakı hər şeyə və hamıya nifrət! Sanki özləri heç bir zaman gənc olmayıbmış kimi, gəncliyə aşırı nifrət: onun geyimindən tutmuş düşüncəsinədək hər şeyə nifrətlə, yuxarıdan aşağı baxmaq, təhqiramiz, aşağılayıcı, lovğa və özündənrazı münasibət!

Ramiz Rövşən
Kimsə qüsura baxmasın, bunun sonu məhz rəsmi “xalq şairi”olmaq idi, saraya təslim olmaq idi, sovetdənqalma imtiyaz sahibi olmaq idi, necə ki növbəti dəfə R.R-nin timsalında oldu!
Belə bir aqibəti görmək üçün isə Nostradamusluğa-filan ehtiyac yox idi, heç indi də yoxdur…(azlogos.eu)
Müəllifin bütün yazıları - Elnur ASTANBƏYLİ
Bölməyə aid digər xəbərlər