17:51 / 02-06-2025
Bölgələrə leysan yağacaq
14:51 / 02-06-2025
Donad Trampa inam azalır
Hüsniyyə Mürvətova: "Kinoda Natəvan obrazını oynamaq istərdim” - Müsahibə
Tarix: 01-06-2025 10:14 | Bölmə: Mədəniyyət
Hüsniyyə Mürvətova: "Kinoda Natəvan obrazını oynamaq istərdim”

Bu gün Azərbaycan teatrı yaşayırsa, nəfəs alırsa, öz varlığına görə bu sənətin yükünü fədakarcasına çiyinlərində daşıyan sənətkarlara borcludur. Günümüzdə yaşayan və yaradan sənətkarlara. Onlardan biri də Respublikanın Əməkdar artisti, Bakı Bələdiyyə Teatrının aktrisası Hüsniyyə Mürvətovadır. Müasirliyi sevən, yeni trendləri izləyən tamaşaçı auditoriyası onu çox sevir. Kinoda və teatrda bir sıra parlaq, müxtəlif səpgili obrazlar yaradıb. Geniş diapazona malik aktrisadır. Onunla ad günü ərəfəsində Bakı Bələdiyyə Teatrının ofisində görüşdük. Şux və şən görünürdü. Qonşu otaqda aktyorların səs-küyü bizim söhbətimizə mane ola bilmədi. Diktofon işə düşmüşdü, Tural Baxışın balaca oğlu da bu müsahibəyə öz uşaq dünyasından nələrsə əlavə etdi. Arabir sükut pərdələriylə bəzənən söhbətimiz Hüsniyyə xanımın ecazkar səs dalğalarında bizi lap uzaqlara aparıb çıxardı.

“Reytinq” qəzeti müsahibəni edir:

- Hüsniyyə xanım, müsahibələrinizdən birində demişdiniz ki, atama aktrisa olmaq istəyimi bildirməyə qorxurdum. Niyə məhz aktrisa olmaq istəyirdiniz? Bu həvəs hardan, nədən qaynaqlanırdı?

- Uşaq vaxtlarımda tez-tez güzgü qarşısına keçib rəqs edirdim, mahnılar oxuyurdum. O zaman bircə televiziya kanalı vardı, Azərbaycan televiziyası. Mən televizorda göstərilən bütün tamaşlara baxırdım, bütün aktyorları tanıyırdım. İçimdə teatra böyük sevgi yaranmışdı, çox istəyirdim ki, mən də aktrisa olum. Amma bu arzumu atama bildirməkdən çəkinirdim.

- Bildiyimə görə, atanız da yaradıcı insan olub.

- Bəli, atam o vaxtkı Neft və Kimya İnstitutunu bitirsə də, o da uşaqlıqdan rəqs dərnəyinə gedib, şeirlər yazıb. Ədəbiyyata, incəsənətə son dərəcə bağlı insan idi. Təbii ki, atam mənim bu marağımı hiss edirdi, amma mənə ancaq ev şəraitində istəyimi gerçəkləşdirməyə icazə verirdi. Amma görəndə ki, bu həvəs, bu istək keçib getmir, bir gün dedi ki, bəlkə sənədlərini mədəni-maarif fakultəsinə verəsən? Sonda elə atamın istəyi oldu. Mən İncəsənət Universitetinə sənədlərimi verdim və qəbul olundum.



- Amma universitetə qəbul olunmazdan əvvəl artıq Sumqayıt Dövlət Dram Teatrında aktrisa kimi fəaliyyətə başlamışdınız. Bu teatra gəlişiniz necə olmuşdu?

- Əməkdar artist Münəvvər Əliyeva ilə bir sinifdə oxumuşuq. Mən bilirdim ki, Münəvvər sənədlərini İncəsənət Universitetinə verəcək. O da aktrisa olmaq istəyirdi. Onun bacısı artıq İncəsənət Universitetinin tələbəsi idi, bir gün o, məni Sumqayıt teatrına, rejissor Yusif Əkbərovun yanına gətirdi. Qəbul imtahanı üçün hazırladığım etüdü göstərdim, bəyəndi və məni teatra köməkçi heyətə işə götürdü. Sonra mən də universitetə qəbul olundum və teatrda işləyə-işləyə təhsil almağa başladım. Sumqayıt teatrında ilk rolum Rafiq Səmədərin “Dərs” tamaşasında Sevda obrazı oldu. O tamaşa televiziya üçün çəkildi, tamaşanın nümayişindən sonra mən artıq tanınmağa başladım. Şəhərdə gəzəndə arxamca “Sevda, Sevda”,- deyə qışqırırdılar. Çox gözəl tamaşa idi, bu obraz mənə uğur gətirdi. Bu obrazdan sonra məni əsas heyətə keçirtdilər.

Beləcə, Sevda obrazı ilə səhnə sevdasına qovuşan aktrisa Sumqayıt teatrında müxtəlif obrazlar yaradır. Sumqayıt teatrının səhnəsi onun arzularının gerçəkləşdiyi məkan olur. Universitetdə isə müəllimlərindən bu ecazkar sənətin sirlərini öyrənir.

- Universiteti bitirdikdən sonra “İlham” Miniatür Teatrında çalışmağa başladınız...

- Ona qədər mərhum rejissorumuz Rövşən Almuradlı məni Cəlil Məmmədquluzadənin “Anamın kitabı” televiziya tamaşasına Gülbahar roluna dəvət etmişdi. O tamaşa məni geniş tamaşaçı kütləsinə tanıdan ilk rolum idi. O tamaşa Qızıl Fonddadır. Orda Xalq artisti Cəfər Namiq Kamal mənim qardaşımı oynayırdı. Gənc Tamaşaçılar Teatrının o vaxtkı direktoru Kamal müəllim mənim bu rolumu çox bəyənmişdi və məni teatra işləməyə dəvət etdi. Eyni vaxtda da İlham Namiq Kamaldan dəvət aldım. Maaş, qonorar yüksək olduğu üçün “İlham” Miniatür Teatrını seçdim. Beləcə, üç il orda çalışdım. Olduqca dinamik tamaşalar hazırlayırdıq, çox maraqlı teatr idi.

- Bəs Bakı Bələdiyyə Teatrına gəlişiniz necə baş verdi?

- Aktrisa Bahar Abdullayeva ilə ikimiz də bir gündə o teatrdan ayrıldıq. “İlham” Miniatür Teatrından ayrılandan sonra Akademik Milli Dram Teatrının direktoru, rəhmətlik Həsən Turabov mənə dedi ki, sənədlərini gətir, biz səni teatra işə götürək. Amma nədənsə Bakı Bələdiyyə Teatrı məni daha çox özünə çəkirdi. Baharla birlikdə Amaliya xanımın yanına gəldik, Amaliya xanım məni görən kimi dedi ki, mən səni öz teatrımıza işə götürəcəyəm. Ona demişdim ki, həm Gənc Tamaşaçılar Teatrından, həm də Akademik Milli Dram Teatrından dəvətlər almışam. Dedi yox, sən məhz bizim teatrda çalışacaqsan. 1997-ci ilin sentyabrından bu teatrda fəaliyyətə başladım.



Hüsniyyə Mürvətovanın Bakı Bələdiyyə Teatrında ilk böyük işi Oqtay Altunbayın “Tomris” tamaşasında Tomris rolu olur. Amaliya Pənahova öz səhnə geyimini ona etibar edir. Görkəmli aktrisanın bu jesti heç şübhəsiz, həm də rəmzi xarakter daşıyırdı. Amaliya xanım bununla estafeti öz davamçısına ötürürdü, demək, Hüsniyyə xanımın simasında öz varisini görürdü. Təsadüfi deyil ki, Bakı Bələdiyyə Teatrı haqqında yazılan kitabın üz qabığında Amaliya xanımın, arxa qapağında isə Hüsniyyə Mürvətovanın fotosu verilmişdi.

- Amaliya xanım mənim oynadığım Tomrisi çox bəyənmişdi. Sonra mən Abdulla Qurbaninin “Türk sancağı” tamaşasında Yasəməni oynadım. O tamaşa ilə biz Naxçıvandan tutmuş Ankaraya qədər yaradıcılıq turnesinə çıxdıq. Hər yerdə bizi, tamaşamızı çox yaxşı qarşılayırdılar. Sonra bu teatrın səhnəsində “Dəli Domrul” tamaşasında Banu, “Elektra”da Elektra, “Dönüş”də Gülsabah, “Ana tarla”da Tolqonay və digər rolları oynamışam.

- Siz eyni zamanda bir çox filmlərdə də yaddaqlan obrazlar yaratmısınız. İlk dəfə hansı filmə dəvət almışdınız?

- Xalq artisti Mərahim Fərzəlibəyov 1992-ci ildə “Mənim ağ şəhərim” filmini çəkirdi. İyirmi bir yaşım vardı. O, məni Gülsüm roluna dəvət etdi.

- Sizin üçün çətin olmadı ki? İlk dəfə idi kamera qarşısına çıxırdınız.

- Qətiyyən. Bu filmdən sonra Mərahim müəllim məni “Qırmızı qar” filminə də çəkdi. O filmdə artıq baş rolu canlandırırdım. “Qırmızı qar” çox böyük marağa səbəb oldu. Uzun illər ərzində mütəmadi olaraq telekanallarda nümayiş olunurdu. O vaxtdan bu günə qədər filmlərə dəvət alıram.

- Hüsniyyə xanım, filmoqrafiyanızda mərhum rejissor Məhərrəm Bədirzadənin çəkdiyi “Salamat qal, ağca yol” film-tamaşa da var. Mən sizi “Ana tarla” tamaşasında Tolqonay rolunda görəndə o filmdə canlandırdığınız Ana obrazı gözlərim önünə gəldi. Bir qədər o film haqqında da danışardınız.

- O əsəri unudulmaz şairəmiz Nurəngiz Gün öz bibisinə həsr etmişdi. Bibisi oğlu müharibəyə gedib qayıtmayıb, bibisi də bir ömür boyu oğlunun yolunu gözləyib. Yəni o filmin ssenarisi real hadisələr əsasında yazılıb.

Nurəngiz xanım mənə danışırdı ki, bibim cavan idi, üzü nurlu qadın idi, üzündə heç bir qırış yox idi, amma oğul dərdindən saçları ağarmışdı. Onu da əlavə elədi ki, mən istəmirəm bu rola yaşlı aktrisa çəkilsin. Məni qrimlədilər, saçlarımı ağartdılar və çəkildim.

- Hüsniyyə xanım, siz iki dəfə Rusiya istehsalı olan filmdə rol almısınız. “Ərik acısı” filmində, bir də “Didərginlər” serialında. Kim dəvət etmişdi sizi?

- “Azərbaycan Aktyorlar Agentliyi”nin rəhbəri Səbuhi Məmmədov bizi bu prosesə cəlb elədi. O əlindən gələni edir ki, Azərbaycan aktyorları müxtəlif ölkələrin film və seriallarında rol alsınlar. Bu ekran işlərindən ikisi də mənim yaradıcılıq payıma düşdü.

“Ərik acısı” serialının rejissoru Aleksandr Moxov da işimizdən çox razı qaldı. Serial çox yüksək reytinq qazanaraq tamaşaçılar tərəfindən çox böyük sevgi ilə qarşılandı.

“Didərginlər” serialının rejissoru Sergey Çekalov da işimizdən çox razı idi. Hətta serialın prodüsseri şəxsən özümə dedi ki, rejissor Azərbaycan aktyorlarından çox razıdır. Rolum çox maraqlıdır. Tarixi bir serialdır. Ümid edirəm və buna çox inanıram ki, davamlı olacaq.

- Zahirən soyuq və sərt qadın təsiri bağışlayırsınız. Amma mən sizi müxtəlif situasiyalarda müşahidə etmişəm. Görmüşəm ki, siz nə qədər mərhəmətli, kövrək, gənc həmkarlarınıza həmişə dəstək olmağa çalışan bir qadınsınız. Bəs zahirən sərt görünməyiniz nəylə bağlıdır? Bəlkə özünüz insanlarla məsafə saxlamaq üçün bu cür görünməyə çalışırsınız? Daxilinizdə isə tamamilə başqa bir insan var.



- Yox, bu qətiyyən maska deyil. Bu cizgiləri mənə Yaradan bəxş edib. Mən atama bənzəyirəm. O da çox həlim, ürəyiyumşaq insan idi. Amma zahiri sifət cizgiləri olduqca sərt idi. Bəzən güzgüyə baxanda özüm də öz ciddiyyətimdən qorxuram. Məni yaxından tanıyan insanlar xarakterimə bələddirlər, bilirlər ki, mən necə insanam. Amma məncə, qadın kənardan ciddi görünsə daha yaxşıdır. Xüsusən də sənət adamı olan qadın.

- Hüsniyyə xanım, indiyə qədər arzusunda olduğunuz rol olubmu ki, onu hələ də oynamamısınız?

- Bilirsiniz, mənim üçün rejissorun məni hansı rolda görməsi daha maraqlıdır. O ki qaldı öz istəyimə, çox istərdim ki, Ledi Maqbeti oynayım. Natəvan haqqında film çəkilsə, Natəvan obrazını oynamaq istərdim.

- Maraqlı söhbət üçün təşəkkür edirəm! Doğum gününüzdə sizə uzun ömür, can sağlığı arzulayıram. Hər zaman səhnəmizdə olasınız!

- Çox sağ olun. Mən sizə təşəkkür edirəm.

Söhbətləşdi: Kənan HACI




Bölməyə aid digər xəbərlər