10:57 / 24-11-2024
Hikmət Hacıyev: “COP29 uğurla başa çatdı”
10:42 / 24-11-2024
Kursk vilayətinin 40 faizdən çoxuna ruslar nəzarət edir
08:40 / 24-11-2024
Bakıda COP29-un bağlanış plenar sessiyası keçirilib - (Yenilənib+Video)
00:03 / 24-11-2024
Qurban Qurbanov: "Mənə bir də bu barədə sual verməyin"
22:18 / 23-11-2024
Daşkəsəndə 4 nəfər qazdan zəhərlənib
20:11 / 23-11-2024
Kiyevə nüvə silahının verilməsi müzakirə olunur
20:08 / 23-11-2024
"Qarabağ" qalib gəlib
19:22 / 23-11-2024
Məşhur idmançı 250 min avro cərimələnib - Foto
18:55 / 23-11-2024
Qəzzaya son hücumlarda 120 fələstinli öldürülüb
18:48 / 23-11-2024
NATO-nun baş katibi Trampla danışıqlar aparıb
18:40 / 23-11-2024
Avropa yeni enerji böhranı ilə üz-üzədir
18:08 / 23-11-2024
Novella Cəfəroğlu: "İndi normal pensiya alıram, məbləği açıqlamaq istəmirəm"
17:57 / 23-11-2024
Prezident Su Təchizatı Xidmətinin fəaliyyət sahəsini genişləndirib
17:50 / 23-11-2024
“Azərenerji” və “Azərişıq”a yeni səlahiyyət verilib - Fərman
17:25 / 23-11-2024
Müğənni Nadir Qafarzadə: "Torpaq alıb neyləyəcəm ki?!"
17:04 / 23-11-2024
1-ci siniflərin yerdəyişmə prosesinə start verilir
16:47 / 23-11-2024
Keçmiş icra başçısı vəfat edib
16:39 / 23-11-2024
Agentlik sədrinin birinci müavini təyin olunan Xəyyam Məmmədov kimdir?
16:11 / 23-11-2024
Prezident hərbi xidmətə çağırışla bağlı sərəncam imzalayıb
16:05 / 23-11-2024
Prezident bir qrup şəxsi təltif edib - Siyahı
16:02 / 23-11-2024
Milli Müdafiə Universiteti ilə bağlı daha bir qərar imzalanıb
15:57 / 23-11-2024
Türkiyədə 3 ton saxta spirtli içki ələ keçirilib
15:45 / 23-11-2024
Nazirlər Kabineti daha bir qərar verib
15:28 / 23-11-2024
Agentlik sədrinə yeni müavinlər təyin olunub - Sərəncam
15:08 / 23-11-2024
Temperatur düşəcək, leysan yağacaq - Xəbərdarlıq
14:31 / 23-11-2024
Müdafiə Nazirliyində xidməti müşavirə keçirilib
13:28 / 23-11-2024
COP29 zolaqlarında yol nişanları sökülür
12:30 / 23-11-2024
Azərbaycanda zəlzələ olub
13:32 / 21-11-2024
Dünyanın ən güclü donanmaları... - Qardaş Türkiyə siyahıda neçəncidir?
19:50 / 19-11-2024
Beynəlxalq Bank 272 min manat cərimələnib
16:45 / 20-11-2024
Nazir: "Regionlardakı bəzi poçt şöbələrinin bağlanması araşdırılacaq"
16:22 / 20-11-2024
“Real Betis” klubunun nümayəndəsi Bakıda nəyə təəccüblənib? - Foto
16:45 / 21-11-2024
Prezident iki Mərkəzi ləğv edib - Sərəncam
00:07 / 22-11-2024
Hikmət Hacıyev: “Politico”nun üzr istəməsini tələb edirik!”
09:37 / 21-11-2024
Naxçıvan səhiyyəsində həbslər başlayıb
11:03 / 23-11-2024
Türkiyədə 70 kq qızılla tutulan azərbaycanlı diplomatdır? - (Yenilənib)
10:03 / 20-11-2024
Azərbaycan və Türkiyənin bələdiyyə təşkilatları arasında görüş keçirilib - Fotolar
00:45 / 22-11-2024
Məşhur yazıçının yeni romanı nəşr edilib - Foto
15:55 / 20-11-2024
Deputatın "Zəngimcell" oyunu: "Balansınız bitmişdir..."
13:04 / 21-11-2024
Kino şirkəti Batmobil avtomobili istehsal edir
Ölən gözün qurtarmayan göz yaşları...
Tarix: 03-12-2018 16:13 | Bölmə: Cəmiyyət
Anama dünyadan köçməsinin bir illiyinə yeni məktub yazmağı planlaşdırırdım. Bu bir ildə altı nəticəsi dünyaya gəlmişdi. Nəsil 4 oğlan, iki qız artmışdı. Amma o məni qarşıladı.
Iki həftə əvvəl onu yuxuda gördüm. Qara mərmərə köçürülmüş gözlərindən yaş axırdı. Səslədim, cavab gəlmədi. Bilmədim, niyə bir gözündən göz yaşı, o birindən qan axırdı.
Öz səsimə ayıldım. Kənddən xəbərim vardı, hamı sağ-salamat idi.
Müşviqin Samaraya xəstəxanaya qayıdşından iki gün əvvəl idi. Rövşən məndən soruşdu: “Sən Azərbaycana Qazaxıstan yolu ilə gedəcəksən?” Mən fikirli idim. Hələ axşam oxuduğum şeri ürəyimdə təkrarlayırdım.
Daha nə olur gec,
nə gəlir gecdi,
bütün sabahlar da gecəyə düşür.
ayrılıq sən olan küçədi sanki,
payızlar elə o küçəyə düşür.
Rövsən mənim cavabımı gözləmədən dilləndi:
-Ciyimin ilinə, hamımız gedəcəyik,- deyib mənim cavabımı eşitmədən yoluna davam edir.
Müşviq iki gündür Samarda Yerşov adına göz xəstəxanasında idi. Tərs kimi xəstəxanaya qəbulu şənbə gününə düşmüşdı. Növbətçi həkimlərin gücü ağrı boğucu iynə vurmağa çatmışdı.
Birinci günü günorta üstü xəstəxanaya gəldim. Aşağıdan zəng edib həkimlə görüşmək istədiyimi bildirdim. Bir azdan məni çağırdılar. Həkimi Leyla Nuriyeva bir az gözləməyi təklif etdi.
“Gözünün vəziyyəti necədir”, - soruşdum. - Hələ soyuqdəyməsini müalicə edir və bakteriyaların gözün içinə keçməsinin qarşısını alırıq. Bəbəkdə deşik açılıb!
Müşviq birinci dəfə bu xəstəxanadan qayıdanda vəziyyəti pis deyildi. Həkim gözün 94 faiz bərpa olunduğundan danışırdı.
Bir yerdə kəndə qayıtdıq. Üçüncü gün Müşviq ağrılar içində Qluşitsaya gəldi. Göz ağrılarından nə yata, nə də bir yerdə dura bilirdi. Ağrıkəsici iynələr ağrının iki-üç saat qarşısını alırdı.
Leyla şöbə müdirini dəvət edir. Müşviqi aparıb bir də gözünə baxırlar. Xeyli müzakirədən sonar Leyla Nuriyeva deyir: “Bəbək köçürülməsi gözün xilasının yeganə yoludur”.
Sonra şöbə müdiri əlavə edir: “Biz hələlik pərdəni diyişib, bakteriya keçidinin qarşısını məyyən dərəcədə ala bilərik. Yaxud dörd-beş dəfə əməliyyatdan keçirilməsi lazım gələr. Siz də fikirləşin, biz də müalicəni davam etdirək”.
Müşviq gecə-gündüz ağrıların azalmadığını deyir.
Mən qərara gələ bilmirəm. Rovşənə, Elmana zəng edirəm. Bakıya, yaxud Türkiyəyə uçmağa həkim icazə vermir. Gözün çox zəif olduğunu, bəbəyin təzyiqdən dağıla biləciyini söyləyir. Gözləməyə vaxt yoxdur. Gecdi. Bir yol qalır. Maşınla Dneprə çatdırmaq.
Səhər 7-yə maşın sifariş verirəm. Sürücü gözləyə bilmədiyini deyir. İkinci sürücü saat 16:00-da gələcəyini bildirir. Axşam saat altıda maşına minirik.
Elə bil təbiət də bizə qarşıdı. Küləklidir, qar yağır, yol görünmür. Sürücü yolun yarısını belə gedir. Gecəyarısı Tambova qarlı-qüləkli havada yetiişirik. Yalnız Voronej yolunda qar və külək kəsilir. Saat 11-də Belqoroda çatırıq. Təcili taksi ilə Rusiya-Ukrayna sərhəd keçid məntəqəsinə gəlirik. Hamı bizim dərdimizi anlayır, hər kəs əlindən gələn köməyi göstərir. Taksi ilə Xarkova yollanırıq. Müşviq ağrıların heç azalmadığını deyir.
Xarkovda ağrıkəsici iynə alırıq. Nəhayət,çox axtarışdan sonra avtovağzalın istirahət otağında bir qadın bu iynəni vurmağa razı olur. Ağrılar bir az sakitləşir.
Sonra Dnepre yola düşürük. Bu iki yüz kilometr mənə çox uzun görünür. Onun ömürlüyünü vərəqləyirəm. 6 il hərbi xidmətdə olub. İki ilini sovet ordusunda xidmət edib, 4 ilini Birinci Qarabağ müharibəsində vuruşub. Ailəmizin sonbeşiyidir.
Axşam Elmangildə söhbət edirik. Həkim səhər 10-da xəstəxanada bizi gözləyəcək. Gecə yata bilmirəm. Nə baş verdiyi mənə aydındır. Gözümü yumuram. Dədəmi yuxuda görmək, dərdləşmək istəyirəm. Mənim dədəm də, anam da bu xəstəxanada gözlərindən əməliyyat olunmuşdular. Hər şey yaxşı qurtarmışdı. Ömürləri boyu bir kimsəyə möhtac olmamışdılar. İndi ən kiçik oğlu bura gəlmişdi. Ümidlərlə dolu.
Səhər mən xəstəxana pilləkənlərini sayıram. Beşinci mərtəbəyə qalxmalıyıq. İçimdən qəribə suallar keçir. Bədənimi üşütmə tutur. Gözün artıq olmadığı ağlıma belə gəlmir.
Nəhayət, beşinci mərtəbəyə çatıram. İçimdən 4 il Birinci Qarabağ müharibəsinin ağrı-acılarını keçmiş Müşviqin sağ-salamat qayıtması düşür, indi isə müharibəsiz bir gözünümü itirəcək, fikirləşirəm. Bəlkə qayıdaq, gedək, - fikirləşirəm.
Elmanla Müşviq həkimin otağına keçir. Mənsə dəhlizdə həkimin rəyini gözləyirəm. Həkim bir neçə dəqiqə susur, sonradan elə bərkdən danışır ki, mən də dəhlizdə bütün deyilənləri eşidirəm.
“Dostlar, mənim dediklərim, ürəyinizcə olmayacaq, amma deməliyəm. Bəbək artıq dağılıb, gözün arxası irinlə doludur. Bu ağrını verən də o irin-qandır. Nə qərara gəlsəniz, mən sizi eşitməyə hazıram! Amma bu gözü nə vaxtsa qəlpəmi, ağacmı çızıb. Sağalıb və yaddan çıxıb. İndi bu gözə toz, qılpınmı, göbələcikmi düşüb”.
Özümə sual verirəm: “Dörd illik müharibədə cızılmayn yer qalardımı? İnsan, əsgər sağ qaldığına görə sevinir. O kiçik ağrılar Vətənə sipər olan əsgər üçün çox kiçikdir”.
Həkim dilinə gözü çıxartmaq sözünü gətirmir. Amma, inciməyək deyə, “Hara getsəniz, son anda bu fikirə gələcəksiniz.”, - deyir.
Elmanla Müşviq dəhlizə çıxır. Həkim də onların arxasınca gəlir. Elman Rövşənə zəng edir, mənsə Müşviqin üzünə baxa bilmirəm.
Xəstəxanaya qoymaq qərarına gəlirik. Həkim özü gözü gücü çatan qədər çirkdən təmizləyir. Bir neçə iynə vurur. Səhər 12-də həkimlə görüşmək razılığına gəlib evə qayıdırıq.
Yolboyu ömrümün illərini, aylarını xatırlayıram. Anam bizi heç vaxt qarğımazdı. Bəlkə heç qarğış da bilmirdi. Bizə heç vaxt “korsan, ayağının altına bax da “ deməzdi.
Səhəri gözlədik… Bu dünyanın bir insanın bir gözünü işıqsız qoyan bir gecə, açılan bir səhər olacaqdı. Həkimin “bu gözü vaxtında çıxarmasaq, o birinə də keçə bilər”! - deyimi mənə rahatlıq vermirdi.
O gözün nə qədər yaş axıtdığını mən hər gün görürdüm. Kimi ağlayırdı bu göz? Sahibini, yoxsa özüylə apardığı işığını? Bəlkə son işıq damlaları ilə sahibinə Tanrıdan uzun ömür diləyirdi?
Saat 10-da istirahət günü xəstəxanada idik. Müşviq ağrıların heç azalmadığını söylədi.
Bu ağrılar içərisində alışıb yanmaq da olmurdu? Qərar çıxartmaq lazım idi. Heç kimi gözləmədən Müşviq dillənir: “Tanrıdan qismətim bu imiş. Dörd il hər tərəfdən güllələlər uçdu. Amma Tanrı məni qorudu. Amma taledən qaçmaq olmur. Bir gözü qorumağın özü də Allahın mənə, anama, yoxsa atama töhfəsidir”.
Saat 16-00-a əməliyyat təyin olunur. Biz yolboyu susuruq. Nədən danışaq? Nə desek, gecdir, Nə planlasaq, biz kecikmişik.
Bir saatdan sonra Müşviqi palataya gətirirlər. O göz ömrünü bir saat əvvələ gədər yaşadı.
Müşviqin üzünə baxa bilmirəm. Bundan sonra onun bir gözü güləcək, bir gözü ağlayacaq.
Həm özünü, həm də o itirilmiş göz qardaşını.
Yadıma düşəcək çox xatirələr var. Hamısın danışmağa vaxt yoxdur…
Beləcə, anamın ilinə gedə bilmədim. Qardaşımsa bir gözünü itirdi.
Müşviq mənə hər gün deyirdi: “Ciyim gözümü yuman kimi yuxuma girir. Əlini ağrıyan gözümün üstünə qoyur. Çox ağrıyır”,- soruşurdu. Mənsə, ona itirdiyim gözümün qurtarmayan yaşları ilə cavab verirdim.
Surxay Huseynli,
Dnepr, Ukrayna 30 noyabr 2018.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 03-12-2018 16:13 | Bölmə: Cəmiyyət
Anama dünyadan köçməsinin bir illiyinə yeni məktub yazmağı planlaşdırırdım. Bu bir ildə altı nəticəsi dünyaya gəlmişdi. Nəsil 4 oğlan, iki qız artmışdı. Amma o məni qarşıladı.
Iki həftə əvvəl onu yuxuda gördüm. Qara mərmərə köçürülmüş gözlərindən yaş axırdı. Səslədim, cavab gəlmədi. Bilmədim, niyə bir gözündən göz yaşı, o birindən qan axırdı.
Öz səsimə ayıldım. Kənddən xəbərim vardı, hamı sağ-salamat idi.
Müşviqin Samaraya xəstəxanaya qayıdşından iki gün əvvəl idi. Rövşən məndən soruşdu: “Sən Azərbaycana Qazaxıstan yolu ilə gedəcəksən?” Mən fikirli idim. Hələ axşam oxuduğum şeri ürəyimdə təkrarlayırdım.
Daha nə olur gec,
nə gəlir gecdi,
bütün sabahlar da gecəyə düşür.
ayrılıq sən olan küçədi sanki,
payızlar elə o küçəyə düşür.
Rövsən mənim cavabımı gözləmədən dilləndi:
-Ciyimin ilinə, hamımız gedəcəyik,- deyib mənim cavabımı eşitmədən yoluna davam edir.
Müşviq iki gündür Samarda Yerşov adına göz xəstəxanasında idi. Tərs kimi xəstəxanaya qəbulu şənbə gününə düşmüşdı. Növbətçi həkimlərin gücü ağrı boğucu iynə vurmağa çatmışdı.
Birinci günü günorta üstü xəstəxanaya gəldim. Aşağıdan zəng edib həkimlə görüşmək istədiyimi bildirdim. Bir azdan məni çağırdılar. Həkimi Leyla Nuriyeva bir az gözləməyi təklif etdi.
“Gözünün vəziyyəti necədir”, - soruşdum. - Hələ soyuqdəyməsini müalicə edir və bakteriyaların gözün içinə keçməsinin qarşısını alırıq. Bəbəkdə deşik açılıb!
Müşviq birinci dəfə bu xəstəxanadan qayıdanda vəziyyəti pis deyildi. Həkim gözün 94 faiz bərpa olunduğundan danışırdı.
Bir yerdə kəndə qayıtdıq. Üçüncü gün Müşviq ağrılar içində Qluşitsaya gəldi. Göz ağrılarından nə yata, nə də bir yerdə dura bilirdi. Ağrıkəsici iynələr ağrının iki-üç saat qarşısını alırdı.
Leyla şöbə müdirini dəvət edir. Müşviqi aparıb bir də gözünə baxırlar. Xeyli müzakirədən sonar Leyla Nuriyeva deyir: “Bəbək köçürülməsi gözün xilasının yeganə yoludur”.
Sonra şöbə müdiri əlavə edir: “Biz hələlik pərdəni diyişib, bakteriya keçidinin qarşısını məyyən dərəcədə ala bilərik. Yaxud dörd-beş dəfə əməliyyatdan keçirilməsi lazım gələr. Siz də fikirləşin, biz də müalicəni davam etdirək”.
Müşviq gecə-gündüz ağrıların azalmadığını deyir.
Mən qərara gələ bilmirəm. Rovşənə, Elmana zəng edirəm. Bakıya, yaxud Türkiyəyə uçmağa həkim icazə vermir. Gözün çox zəif olduğunu, bəbəyin təzyiqdən dağıla biləciyini söyləyir. Gözləməyə vaxt yoxdur. Gecdi. Bir yol qalır. Maşınla Dneprə çatdırmaq.
Səhər 7-yə maşın sifariş verirəm. Sürücü gözləyə bilmədiyini deyir. İkinci sürücü saat 16:00-da gələcəyini bildirir. Axşam saat altıda maşına minirik.
Elə bil təbiət də bizə qarşıdı. Küləklidir, qar yağır, yol görünmür. Sürücü yolun yarısını belə gedir. Gecəyarısı Tambova qarlı-qüləkli havada yetiişirik. Yalnız Voronej yolunda qar və külək kəsilir. Saat 11-də Belqoroda çatırıq. Təcili taksi ilə Rusiya-Ukrayna sərhəd keçid məntəqəsinə gəlirik. Hamı bizim dərdimizi anlayır, hər kəs əlindən gələn köməyi göstərir. Taksi ilə Xarkova yollanırıq. Müşviq ağrıların heç azalmadığını deyir.
Xarkovda ağrıkəsici iynə alırıq. Nəhayət,çox axtarışdan sonra avtovağzalın istirahət otağında bir qadın bu iynəni vurmağa razı olur. Ağrılar bir az sakitləşir.
Sonra Dnepre yola düşürük. Bu iki yüz kilometr mənə çox uzun görünür. Onun ömürlüyünü vərəqləyirəm. 6 il hərbi xidmətdə olub. İki ilini sovet ordusunda xidmət edib, 4 ilini Birinci Qarabağ müharibəsində vuruşub. Ailəmizin sonbeşiyidir.
Axşam Elmangildə söhbət edirik. Həkim səhər 10-da xəstəxanada bizi gözləyəcək. Gecə yata bilmirəm. Nə baş verdiyi mənə aydındır. Gözümü yumuram. Dədəmi yuxuda görmək, dərdləşmək istəyirəm. Mənim dədəm də, anam da bu xəstəxanada gözlərindən əməliyyat olunmuşdular. Hər şey yaxşı qurtarmışdı. Ömürləri boyu bir kimsəyə möhtac olmamışdılar. İndi ən kiçik oğlu bura gəlmişdi. Ümidlərlə dolu.
Səhər mən xəstəxana pilləkənlərini sayıram. Beşinci mərtəbəyə qalxmalıyıq. İçimdən qəribə suallar keçir. Bədənimi üşütmə tutur. Gözün artıq olmadığı ağlıma belə gəlmir.
Nəhayət, beşinci mərtəbəyə çatıram. İçimdən 4 il Birinci Qarabağ müharibəsinin ağrı-acılarını keçmiş Müşviqin sağ-salamat qayıtması düşür, indi isə müharibəsiz bir gözünümü itirəcək, fikirləşirəm. Bəlkə qayıdaq, gedək, - fikirləşirəm.
Elmanla Müşviq həkimin otağına keçir. Mənsə dəhlizdə həkimin rəyini gözləyirəm. Həkim bir neçə dəqiqə susur, sonradan elə bərkdən danışır ki, mən də dəhlizdə bütün deyilənləri eşidirəm.
“Dostlar, mənim dediklərim, ürəyinizcə olmayacaq, amma deməliyəm. Bəbək artıq dağılıb, gözün arxası irinlə doludur. Bu ağrını verən də o irin-qandır. Nə qərara gəlsəniz, mən sizi eşitməyə hazıram! Amma bu gözü nə vaxtsa qəlpəmi, ağacmı çızıb. Sağalıb və yaddan çıxıb. İndi bu gözə toz, qılpınmı, göbələcikmi düşüb”.
Özümə sual verirəm: “Dörd illik müharibədə cızılmayn yer qalardımı? İnsan, əsgər sağ qaldığına görə sevinir. O kiçik ağrılar Vətənə sipər olan əsgər üçün çox kiçikdir”.
Həkim dilinə gözü çıxartmaq sözünü gətirmir. Amma, inciməyək deyə, “Hara getsəniz, son anda bu fikirə gələcəksiniz.”, - deyir.
Elmanla Müşviq dəhlizə çıxır. Həkim də onların arxasınca gəlir. Elman Rövşənə zəng edir, mənsə Müşviqin üzünə baxa bilmirəm.
Xəstəxanaya qoymaq qərarına gəlirik. Həkim özü gözü gücü çatan qədər çirkdən təmizləyir. Bir neçə iynə vurur. Səhər 12-də həkimlə görüşmək razılığına gəlib evə qayıdırıq.
Yolboyu ömrümün illərini, aylarını xatırlayıram. Anam bizi heç vaxt qarğımazdı. Bəlkə heç qarğış da bilmirdi. Bizə heç vaxt “korsan, ayağının altına bax da “ deməzdi.
Səhəri gözlədik… Bu dünyanın bir insanın bir gözünü işıqsız qoyan bir gecə, açılan bir səhər olacaqdı. Həkimin “bu gözü vaxtında çıxarmasaq, o birinə də keçə bilər”! - deyimi mənə rahatlıq vermirdi.
O gözün nə qədər yaş axıtdığını mən hər gün görürdüm. Kimi ağlayırdı bu göz? Sahibini, yoxsa özüylə apardığı işığını? Bəlkə son işıq damlaları ilə sahibinə Tanrıdan uzun ömür diləyirdi?
Saat 10-da istirahət günü xəstəxanada idik. Müşviq ağrıların heç azalmadığını söylədi.
Bu ağrılar içərisində alışıb yanmaq da olmurdu? Qərar çıxartmaq lazım idi. Heç kimi gözləmədən Müşviq dillənir: “Tanrıdan qismətim bu imiş. Dörd il hər tərəfdən güllələlər uçdu. Amma Tanrı məni qorudu. Amma taledən qaçmaq olmur. Bir gözü qorumağın özü də Allahın mənə, anama, yoxsa atama töhfəsidir”.
Saat 16-00-a əməliyyat təyin olunur. Biz yolboyu susuruq. Nədən danışaq? Nə desek, gecdir, Nə planlasaq, biz kecikmişik.
Bir saatdan sonra Müşviqi palataya gətirirlər. O göz ömrünü bir saat əvvələ gədər yaşadı.
Müşviqin üzünə baxa bilmirəm. Bundan sonra onun bir gözü güləcək, bir gözü ağlayacaq.
Həm özünü, həm də o itirilmiş göz qardaşını.
Yadıma düşəcək çox xatirələr var. Hamısın danışmağa vaxt yoxdur…
Beləcə, anamın ilinə gedə bilmədim. Qardaşımsa bir gözünü itirdi.
Müşviq mənə hər gün deyirdi: “Ciyim gözümü yuman kimi yuxuma girir. Əlini ağrıyan gözümün üstünə qoyur. Çox ağrıyır”,- soruşurdu. Mənsə, ona itirdiyim gözümün qurtarmayan yaşları ilə cavab verirdim.
Surxay Huseynli,
Dnepr, Ukrayna 30 noyabr 2018.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Dünən, 17:04
1-ci siniflərin yerdəyişmə prosesinə start verilir
Dünən, 16:47
Keçmiş icra başçısı vəfat edib
Dünən, 15:08
Temperatur düşəcək, leysan yağacaq - Xəbərdarlıq
Dünən, 13:28
COP29 zolaqlarında yol nişanları sökülür
Dünən, 12:10
Sabahın hava proqnozu açıqlanıb
22-11-2024, 18:58
"Apple" "iPhone 16 Pro"-nu kosmosa göndərib - Fotolar
22-11-2024, 18:23
Ölmüş şəxsin gözü oğurlanıb
22-11-2024, 14:59
Arvadını öldürən vəzifəli şəxsə bir il cəza verilib
22-11-2024, 12:47
Sabahın hava proqnozu açıqlanıb
22-11-2024, 11:45
Polkovnikin oğlu ev dustaqlığına buraxılıb
22-11-2024, 11:01
Dünyanın ən hündür və ən balaca qadını bir araya gəlib - Foto
22-11-2024, 09:46
İcra başçısının birinci müavini məhkəmədə uduzub
22-11-2024, 08:01
Hindistandan Almaniyaya uçan təyyarə Bakıya təcili eniş edib
21-11-2024, 16:00
Gömrük orqanlarına qəbul imtahanı keçiriləcək
21-11-2024, 12:24
Sabah hava necə olacaq? - Proqnoz
21-11-2024, 11:15
Bakıda daha 46 marşrutun fəaliyyəti bərpa olunur
21-11-2024, 09:26
Mask Trampın dəstəyi ilə almanlara meydan oxuyur
20-11-2024, 23:46
"Nazir məni kasıblara kömək üçün göndərib" deyən şəxsə hökm oxunub
20-11-2024, 21:34
Səudiyyə Ərəbistanında 100-dən çox əcnəbini edam ediblər
20-11-2024, 18:00
İTV-yə xəbərdarlıq olunub
20-11-2024, 17:34
Daha 20 min müəllim sertifikatlaşdırmaya cəlb olunacaq
20-11-2024, 15:26
Deputat Elm və Təhsil fondlarının birləşdirilməsini təklif edib
20-11-2024, 15:23
Xəzəryanı ölkələrin ekoloji təşkilatları memorandum imzalayıb
20-11-2024, 13:02
Biləsuvar sakini dəm qazından boğularaq ölüb
20-11-2024, 12:19
Sabah hava necə olacaq? - Proqnoz
20-11-2024, 11:57
PA rəmisi: "COP29-da iştirak etmək böyük şərəfdir, çünki..."
20-11-2024, 11:38
Hərbi xidmətdən yayınan daha bir gənc həbs edilib
20-11-2024, 11:02
Tramp türk həkimə yüksək vəzifə təklif edib
20-11-2024, 10:03
Azərbaycan və Türkiyənin bələdiyyə təşkilatları arasında görüş keçirilib - Fotolar
19-11-2024, 21:26
50-yə yaxın saxta plastik cərrahın siyahısını paylaşan jurnalistin hesabı bloklanıb
19-11-2024, 13:28
Norveç şahzadəsinin oğlu zorlamaya görə həbs edilib
19-11-2024, 12:53
Sabah yağış yağacaq
19-11-2024, 11:09
Ağcabədidə qanunsuz ov edən şəxslər saxlanılıb
19-11-2024, 10:42
Milli Məclisin baş məsləhətçisi qəfil ölüb
19-11-2024, 10:19
Azərbaycanda İran vətəndaşı itkin düşüb
19-11-2024, 09:50
67 yaşlı kişi dəm qazından boğulub
19-11-2024, 09:02
Mask Sorosun yeni pandemiya ilə bağlı qorxulu proqnozunu ələ salıb
18-11-2024, 23:44
Bakıdan Neftçalaya qonaq gələn uşaq suda boğulub
18-11-2024, 15:06
Qarajda gizlətdiyi raketi çıxararaq insanlara tuşlayıb - Video
18-11-2024, 12:54
Sabah yağış yağacaq
18-11-2024, 11:35
Qarabağda daha 972.6 hektar ərazi minalardan təmizlənib
18-11-2024, 10:21
Daha altı marşrut xəttinin fəaliyyəti bərpa olunub
18-11-2024, 09:32
KTMT qeyri-leqal miqrasiyaya qarşı mübarizə aparacaq
16-11-2024, 15:34
Qubadlıda fəhlə iş başında yıxılaraq ölüb
16-11-2024, 12:41
Sabah dağlıq ərazilərə qar yağacaq
16-11-2024, 12:39
Kolleclərə yeni təyinatlar olub
Türkiyədə yaşayan Əməkdar artist deyir ki, siyasilərin illərlə həllinə çalışdığı hansısa bir məsələni bəzən uğurlu bir musiqi əsəri həll edə bilər
Deputatlığa namizəd Milli Məclisdə təmsil etmək istədiyi bölgənin problemlərinin təsnifatını artıq ağlına yazıb və işə nədən başlayacağını sıralayıb
Qüdrət Həsənquliyev: “Düşmənçiliyə son qoymaq üçün ədalətli sülhə nail olmaq gərəkdir. Bunun üçün ya tərəflər 1991-ci ilin sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır, ya da ərazi mübadiləsinə gedirlər. Amma indiki mərhələdə bu, az inandırıcı görünür”
“Tənha insanın monoloqu”nun ssenari müəllifi və rejissoru deyir ki, kinomuzu yaşatmaq və irəli aparmaq üçün film istehsalını artırmalı və onun bazarını düşünməliyik
Mirəli Sarızadə: “Gənc yaşımda arzum həyata keçdi, inşallah, yeni mövsümdə teatrımızın səhnəsində də Məcnun obrazı ilə tamaşaçılar qarşısına çıxacam”
