01:02 / 19-04-2024
Konfrans liqası: "Fiorentina" 2 qolla qələbə qazanıb
00:35 / 19-04-2024
"Arsenal" türk oyunçunu "radar"a salıb
00:01 / 19-04-2024
ABŞ Fələstinin BMT-yə tam üzvlüyünə “yox” deyəcək
23:01 / 18-04-2024
Türkiyədə üç ard-arda güclü zəlzələ olub
21:24 / 18-04-2024
Bakıda litvalı dənizçi haqqında sənədli film nümayiş olunub
19:04 / 18-04-2024
Respublika Pediatriya Mərkəzi yaradılıb
18:49 / 18-04-2024
Narkokuryer Hacıqabulda 12 kq narkotiklə saxlanılıb
18:03 / 18-04-2024
Bakıda qətl: Elvin Əsədovun cinayət işi məhkəməyə göndərilib
17:55 / 18-04-2024
ABŞ və Britaniya İrana qarşı sanksiyaları genişlənidirib
17:44 / 18-04-2024
Əfv edilənlərin içində niyə qadınlar az olur? - Açıqlama
17:40 / 18-04-2024
Kəmaləddin Heydərovun daha bir şirkəti məhkəməyə verilib
17:36 / 18-04-2024
Hacıqabulda qatar qadını vurub
16:31 / 18-04-2024
Makronun sözü ilə əməli uyğun gəlmir
16:29 / 18-04-2024
Səməd Seyidov: "Yeni Kaledoniyanın müstəqilliyini əldə edəcəyinə inanırıq"
16:15 / 18-04-2024
Prezident Nyu-Yorkda keçmiş prezidentlə görüşüb
16:01 / 18-04-2024
Bakıda iki nəfər dəm qazından ölüb
15:52 / 18-04-2024
Daha iki bankın əmlakları hərraca çıxarılıb
15:46 / 18-04-2024
Qubad İbadoğluya yekun ittiham aktı elan edilib
15:29 / 18-04-2024
Zəngilanda silah-sursat aşkarlanıb
15:13 / 18-04-2024
İcra başçısını söyən şəxsə 5 sutka həbs cəzası verilib
14:29 / 18-04-2024
Zaxarova: "Moskva Bakı ilə İrəvan arasında münasibətlərin nizamlanması üçün hər şeyi edib"
14:20 / 18-04-2024
QHT-lər Nobel Komitəsinə məktub göndərib
14:12 / 18-04-2024
Raketlərə qarşı yeni silah hazırlanır
13:54 / 18-04-2024
Azərbaycan və Yeni Kaledoniya parlamentləri əməkdaşlıq memorandumu imzalayıb
13:39 / 18-04-2024
Məhkəmə kokain kralı ilə bağlı qərar verib
13:12 / 18-04-2024
İki kluba texniki məğlubiyyət verilib
12:58 / 18-04-2024
Süni intellektdən qoruna biləcək sahələr sadalanıb
12:48 / 18-04-2024
Müəllimlərin sertifikatlaşdırılması başlayır
00:02 / 15-04-2024
Ceyhun Bayramov Özbəkistana gedib - Yenilənib
18:06 / 14-04-2024
İordaniya Kralı COP29-a dəvət olunub
20:08 / 15-04-2024
Rusiya Ukrayna ilə savaşa özgələri göndərir
23:11 / 14-04-2024
Oqtay Əsədovun həyat yoldaşı son bir ildə Moskvada 14 milyon qazanıb
14:18 / 14-04-2024
Azərbaycan və İordaniya müdafiə sahəsində əməkdaşlığa dair Saziş imzalayıb
18:51 / 15-04-2024
“Şəhid Əhməd – Oğluma məktub” filminin təqdimatı keçirilib - Fotolar
09:07 / 14-04-2024
Bu gün 34 mindən çox abituriyent imtahan verəcək
22:33 / 14-04-2024
İsrail prezidenti: "Bu, əsil müharibə elanıdır"
13:58 / 16-04-2024
Agentlik sədri vəzifədən azad edilib - Yeni təyinat
15:07 / 17-04-2024
Hikmət Hacıyev: “Sülhməramlıların Azərbaycandan çıxarılması barədə qərar qəbul edilib”
14:31 / 14-04-2024
Paris-2024: Azərbaycan millisi lisenziya qazanıb
10:57 / 18-04-2024
60 milyard dollarlıq yardımın önü açılır
Bizim general Əfqan Nağıyev - Mahir Qabiloğlu yazır
Tarix: 29-09-2021 20:41 | Bölmə: Mahir Qabiloğlu
Çox istərdim ki, “Ümid sənədir ancaq, Azərbaycan əsgəri” şeirinin müəllifi, Xalq şairi Qabil bu gün sağ olaydı. Valideynlərini son 30 il ərzində itirən bütün övladlar yəqin ki, belə düşünür. O cümlədən prezidentimiz İlham Əliyev də... Qələbə günlərimizi görmək onlara nəsib olmadı. Amma bu son bir ilin zaman kəsiyində atamın sağ qalıb daha bir gerçəkliyə şahidlik etməsini də istədim. Buna səbəb 8 fevral 1995-ci ildə yazdığı,
Çeçen aullarında
Xalq torpaq vayındadır
Sinəsində avtomat.
Nəsimi bazarında
Xalq qarın hayındadır
Əlində ölü manat.
Bomba yağmurlarından
Çeçen xərabələri
Xalqın şöhrət tacıdır.
Bir daşı laxlamayan,
Gəlməylə dolub daşan,
Qaçqınla dolub daşan,
Köçkünlə dolub daşan,
Veyillə dolub daşan,
Möhtəkirlə, qatillə,
Düşgünlə dolub-daşan
Bu adlı-sanlı Bakı,
Tarixi şanlı Bakı
Sədəqə möhtacıdır.
misralarıyla başlanan “Nəsimi bazarında” şeiri idi. Bakının Nəsimi bazarında gördükləriylə Çeçen aullarında xalqın rus ordusuyla savaşına bir Xalq şairinin özəl baxışları və uğurlu müqayisəsi. Bu yazımda şeiri misra-misra verib, müzakirə etmək deyil fikrim. Bircə bəndinə görə xatırladım o zaman kəsiyinin inikası olan poeziya nümunəsini. Hansı bənddir?
Nəsimi bazarında
Vur çattasındı, vallah!
Babək də, Koroğlu da
Nağıl Ac-ındı, vallah!
Azərbaycan torpağı
Doludur generalla.
Bir general, ay çeçen,
Sənin bəsindi, vallah...
Əlbəttə ki, çeçen general deyəndə şair Qabil Çeçenistanın o vaxtkı prezidenti Cövhər Dudayevi nəzərdə tuturdu. Görəsən bu günləri görsəydi, Qarabağ müharibəsində indiki generalların - həm cəbhədə, həm qərargahda - göstərdikləri qəhrəmanlığa şahidlik etsəydi nə deyərdi? Şeirindənmi imtina edərdi? Yox. Çünki dövran, zəmanə yazmışdı o şeiri. Yəqin ki, yenisini yazardı. Bu qəhrəman generallarımızı, zabitlərimizi, əsgərlərimizi bu gün hamı tanıyır, şəhidlərimizə rəhmət, yaralılara şəfa, qazilərimizə uzun ömür diləyir. Niyə “Qarabağ əlilləri” ifadəsi işlətmədim? Çünki onların yarası heç vaxt sağalmayacaq. Onlar da, qazilər də hər gecə yuxularında döyüşə gedəcəklər. Ruhən Vətən yarasını sağaltdıqlarına görə rahatdırlar. Amma yanında mərmi partlamasından tikə-tikə olan döyüş yoldaşlarının qarşısında özlərini günahkar sayırlar. Nə qədər qayğıyla əhatə olunsalar da, olunmasalar da. “Təki mən də dostumla şəhid olaydım” ifadəsi də dillərindədir. Bunu hardan bilirəm? Çünki bu 44 günlük savaşda bədnam hərbi termin olan “fərari” ifadəsinə heç kim rast gəlmədi. Ona görə də “əlil” adını, üstəlik də qruplara bölünməsini onlara yaraşdırmıram. Sağ qalanlar da, fiziki imkanlarını itirənlər də hamısı yaralı sayılır. Bəziləri bəlkə də ömürlük kabab, qaralı plov yeməyə də həsrət qalacaqlar. Qurbanlıq kəsiləndə isə… Çünki… Bu döyüşlərə rəhbərlik edən generallar isə… Axı ölən və yaralananlara onlar tabeçiliklərində olan zabit və əsgərlər kimi baxmayıblar. Onlar generalların silahdaşlarıydı. Bərabər idilər. Eyni qabdan su içir, eyni kotyoldan yemək yeyirdilər. Döyüş meydanında hamı bərabərdir, hamı əsgərdir. Arxa cəbhədəki ata-ana isə öz övladını bu ata komandanlara, bu ata komandirlərə əmanət etmişdilər – diri, sağ-salamat, şaquli vəziyyətdə. O isə bəzi silahdaşlarını geriyə üfüqi vəziyyətdə göndərirdi: bəzilərini xərəkdə, bəzilərini tabutda. Bu döyüş meydanında generallarımızdan da böyük var idi. Bütün məsuliyyəti öz üzərinə götürən, hamının 30 il gözlədiyi “İRƏLİ” əmrini verməyə özündə güc tapan, özü də hərbi geyim geyən Ali Baş Komandan.
Girişim bundan da böyük ola bilərdi. Amma başlığı niyə belə qoymağıma hamınız təəccübləndiz. Axı niyə məhz “Bizim general Əfqan Nağıyev”? Ümumilikdə bu yazını bütün generallarımıza aid edə bilməzdinmi? Həm də ki, Dövlət Sərhəd Xidməti rəisinin müavini, general-leytenant Əfqan Nağıyevin hələ ki, ictimaiyyətə çox da açıqlanmayan, yazılmayan 44 günlük xidmətlərindən, qəhrəmanlığından, bacarıqlı hərbi xadim kimi özünü göstərməsindən, “Qarabağ” ordeniylə, Cəbrayıl, Zəngilan, Füzuli rayonlarının azad olunmasına görə medallarıyla təltif olunmasından demək olar ki, bir il keçib. Niyə indiyə qədər yazmadın onun barəsində? Bəs həbs olunanda niyə müdafiəsinə qalxmadın? Düz fikirləşirsiniz. Amma səbəb var. Bir az əvvəldən başlayaq. Yavaş-yavaş gələk bu günlərə.
Tələbəlik illəri
1983-cü ildə S.M.Kirov adına Azərbaycan Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsinə daxil oldum. Amma bundan bir il sonra xəbər tutdum ki, demə eyni vaxtda Əfqan Nağıyev adlı bir abituriyent də tələbə adını qazanıb. Fizika fakültəsində oxuyur. Gələcəyin fiziki və ya fizika müəllimi olmaq arzusundadır. Bunu bir ildən sonra bildim - təsadüfən. Təsadüf də ondan ibarət idi ki, mən onların qrupunda oxuyan bir qıza aşiq olmuşdum. Onlara nə? Necə yəni nə? O vaxtın cayılları belə şeylərə pis baxırdılar. Qrup yoldaşıyla qabağımı da kəsdilər. Hətta ultimatum da verdilər ki, bir də sən o qızın dalıyca gəlsən... Xırdalıqlara çox da varmayaq. Yox, döymədilər. Başqa səbəb var idi. Əfqanın dostu istəmirdi ki, qoz ağacına ondan başqa da daş atan olsun. Hər halda mən belə başa düşdüm. Əsgərlikdən qayıdandan sonra isə münasibətlər normallaşdı. Niyə? Dedim axı xırdalıqlara varmayaq...
General-leytenant Əfqan Nağıyevlə ilk tanışlığım belə başladı.
Yasda ikinci tanışlıq
Xalam Raisə generalşa idi. Sərhəd Qoşunları komandanı olmuş Abbasəli Novruzovun həyat yoldaşıydı. Rəhmətə gedən günün səhəriydi. Məclisdə oturmuşduq. Sərhəd Qoşunları Aparatının rəisi, general-mayor Elçin İbrahimova zəng etdim ki, bir söz soruşum. Dedi ki, yoldayam, gəlirəm. Orda danışarıq. Elçin atamın dayısı oğlu olan Zaurun oğludur. Dayınəvəsi-bibnəvəsi sayılırıq. Yasdan çıxanda hündür, enlikürək, general geyimində birinin bizə yaxınlaşdığını, gülə-gülə yaxınlaşdığını gördüm. Görüşdü, hal-əhval tutdu.
- Mahir tanımadın? - deyə Elçin soruşdu.
Gözlərimi döydüm, - Əfqandır da... tələbə yoldaşın.
30 il az vaxt deyildi. Çox dəyişmişdi. General forması çox yaraşırdı. İkinci, yəqin sonuncu görüşümüz də belə baş verdi. Niyə sonuncu? Həyat davam edir? Özü də ki, sən sağ, o sağ. Sonda deyərəm.
Əfqanı müdafiə edən yazını niyə yazmadım?
Atam vəzifədə olmayan, vəzifədən çıxan insanlara daha hörmətlə yanaşırdı. Yəqin ki, onun bu xüsusiyyətinə verilən, “Qabil, sən kişi adamsan” qiymətini yenidən hakimiyyətə qayıdan Ümummilli lider Heydər Əliyevin dilindən də eşitmisiniz. 70 illik yubileydən sonrakı görüşün videosu yutubda var. Bu xasiyyəti mənə də keçib. Əlbəttə ki, pis oldum Əfqanın həbs xəbərini eşidəndə, sosial şəbəkələrdə yayılan hədyanlardan. Məhkəmə hökmü, qərarı olmadan insana necə cinayətkar demək olar? Amma bir ümid vardı içimdə. Çünki yaxşıya pis demək, öndə gedənin ayağını çəkmək köhnə adətimizdir. Böyük adamların cəzası isə böyük olar. Ancaq onu general kimi də yaxşı tanımırdım. Sovet dövründə “ştabnaya krısa” ifadəsi vardı. Elə bilirdim ki, o da...
Maraşal Rokossovski və Əfqan Nağıyev
Hərbidə keçdiyi yola nəzər salsaq Sovet İttifaqı Marşalı Rokossovkiylə Əfqan Nağıyevi müqayisə etmək düzgün qarşılanmaz. Amma başlarına gələn bir hadisədə nədənsə onlarda bir oxşarlıq gördüm. Yazımda Rokossovskinin qəhrəmanlıqlarını, titullarını, təltiflərini sadalamaq fikrim yoxdur. Kim tanımırsa internetdə tapıb oxuya bilər. Bir məqamı nəzərinizə çatdıracağam.
HAŞİYƏ: Həyat yoldaşım Sevinc xanım uşaq həkimidir. Axşam vaxtıydı. Bir ailə evimizə gəldi. Uşağı qızdırmadan yanırdı. Ata sərhədçi – praporşik idi. Mən də sərhədçi olduğumu dedim. 1985-87-ci illərdə Horadizin “İstoma”sında qulluq etdiyimi bildirdim. Söhbət əsnasında Əfqan Nağıyevin də “vurulmasını” təəssüflə bildirdim. O isə güldü. “Nə “vurulmaq”, Mahir müəllim? Əfqan Nağıyev müharibədə vuruşur. Başqa heç nə deyə bilmərəm. Amma ümumi deyim ki, xoş sədaları gəlir. Yəqin nə vaxtsa açıqlanacaq”. Sevindim. Bu an nədənsə Rokossovski yadıma düşdü. Düz də düşdü. (SON)
1937-ci ildə böhtan xarakterli üzədurmalarla həbs olunan və üç il “KQB”-nin “podvalında” saxlanan Rokossovski 1940-cı ildə, Böyük Vətən müharibəsi öncəsi həbsdən buraxılır. Ona general-mayor rütbəsi verilir və böyük hərbi vəzifəyə təyin olunur. Marşal Jukovla bir kursda müdavim olması, Jukovun onu yaxından tanıması, qiymətləndirməsi bu dahi sərkərdəni uçuz, layiq olmadığı, bəlkə də həm mənən, həm də cismən məhv olacağı türmə həyatından xilas edir. Yaxşı ki, indiki dövrdə də jukovlar var. General-polkovnik Elçin Quliyevi bir də yaxından tanıdım.
Fizik hara, sərhəd hara?
Bu müharibə həm də mənim “fizik hara, sərhəd hara?” ehtimallarıma da son qoydu. Xəzər TV-nin çəkdiyi “Qisas qiyamətə qalmadı” sənədli filminə baxandan sonra. O vaxtlar universitetin hərbi kafedrasında humanitar fakültə tələbələrinə, gələcəyin ehtiyatda olan zabit-leytenantlarına “pexota”ya komandirlik dərsləri keçirildiyini xatırladım. Dəqiq elmlər üzrə təhsil alanlara isə artilleriya komandirliyi dərsi keçilirdi. Niyə? Çünki bu hərb sahəsi dəqiq elmlərə - riyaziyyata, fizikaya... əsaslanır. Filmə baxanda belə başa düşdüm ki, müharibə dövründə sərhəd qoşunlarının arsenalında “Bayraktar”lara, “harop”lara general Əfqan Nağıyev rəhbərli edirmiş. Sənədli xronikalarda göstərilən gündəlik uğurlu video-statistikada fizik, general Əfqan Nağıyev və komandasının da xidmətləri danılmazmış. Cildi dəyişdirilən “kukuruznik” təyyarələrin bu müharibədə düşmənə hansı itkilərin yaşatmasını və digər rəsmi faktları ilk dəfə onun dilindən eşitməyim isə qürurverici idi. Ali məktəbdə artilleriya dərsi alan, leytenant olan Əfqan artıq yeni mərhələyə - dronlar dünyasına qədəm qoymuşdu.
Əfqan Nağıyev əsl vəzifə adamıdır
Niyə? Çünki neçə dəfə zəng etmişəm, cavab verməyib. Tanımır bəlkə? Yox, mesaj da yazmışdım axı ki, götür, mənəm. Yenə də səs çıxmadı. Bir işim düşməyib ona. Elə-belə... Orden-medallarını təbrik etmək, sevincinə şərik olmaq istəyirdim. Lap bu yazımda yazdığım bəzi ürək sözlərimi də ona demək istəyirdim. Ona görə də yazmağa qərar verdim. Qoy generalımızı oxucularım da tanısın. Niyə məhz general-leytenant Əfqan Nağıyev haqqında? Niyə ondan başladım? Axı Vətən müharibəmizdə qəhrəman genrallarımız çoxdur. Hamısına böyük hörmət ehtiramım var. Mərhum generalımız Polad Həşimovun isə ruhu şad olsun.
Amma bir özəl səbəb var. Oktyabrın 1-i Əfqanın 55 yaşı tamam olur. Yubiley sayılır. Həyatda ən yaxşı şeyləri arzulayıram ona. Telefonumu götürməsə də olar, təki xoş sədalarını eşidək, sevinək . TƏBRİKLƏR!!!
Hörmətlə, keçmiş tələbə yoldaşın, Sərhəd Qoşunları yefreytoru Mahir İmamverdiyev.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 29-09-2021 20:41 | Bölmə: Mahir Qabiloğlu
Çox istərdim ki, “Ümid sənədir ancaq, Azərbaycan əsgəri” şeirinin müəllifi, Xalq şairi Qabil bu gün sağ olaydı. Valideynlərini son 30 il ərzində itirən bütün övladlar yəqin ki, belə düşünür. O cümlədən prezidentimiz İlham Əliyev də... Qələbə günlərimizi görmək onlara nəsib olmadı. Amma bu son bir ilin zaman kəsiyində atamın sağ qalıb daha bir gerçəkliyə şahidlik etməsini də istədim. Buna səbəb 8 fevral 1995-ci ildə yazdığı,
Çeçen aullarında
Xalq torpaq vayındadır
Sinəsində avtomat.
Nəsimi bazarında
Xalq qarın hayındadır
Əlində ölü manat.
Bomba yağmurlarından
Çeçen xərabələri
Xalqın şöhrət tacıdır.
Bir daşı laxlamayan,
Gəlməylə dolub daşan,
Qaçqınla dolub daşan,
Köçkünlə dolub daşan,
Veyillə dolub daşan,
Möhtəkirlə, qatillə,
Düşgünlə dolub-daşan
Bu adlı-sanlı Bakı,
Tarixi şanlı Bakı
Sədəqə möhtacıdır.
misralarıyla başlanan “Nəsimi bazarında” şeiri idi. Bakının Nəsimi bazarında gördükləriylə Çeçen aullarında xalqın rus ordusuyla savaşına bir Xalq şairinin özəl baxışları və uğurlu müqayisəsi. Bu yazımda şeiri misra-misra verib, müzakirə etmək deyil fikrim. Bircə bəndinə görə xatırladım o zaman kəsiyinin inikası olan poeziya nümunəsini. Hansı bənddir?
Nəsimi bazarında
Vur çattasındı, vallah!
Babək də, Koroğlu da
Nağıl Ac-ındı, vallah!
Azərbaycan torpağı
Doludur generalla.
Bir general, ay çeçen,
Sənin bəsindi, vallah...
Əlbəttə ki, çeçen general deyəndə şair Qabil Çeçenistanın o vaxtkı prezidenti Cövhər Dudayevi nəzərdə tuturdu. Görəsən bu günləri görsəydi, Qarabağ müharibəsində indiki generalların - həm cəbhədə, həm qərargahda - göstərdikləri qəhrəmanlığa şahidlik etsəydi nə deyərdi? Şeirindənmi imtina edərdi? Yox. Çünki dövran, zəmanə yazmışdı o şeiri. Yəqin ki, yenisini yazardı. Bu qəhrəman generallarımızı, zabitlərimizi, əsgərlərimizi bu gün hamı tanıyır, şəhidlərimizə rəhmət, yaralılara şəfa, qazilərimizə uzun ömür diləyir. Niyə “Qarabağ əlilləri” ifadəsi işlətmədim? Çünki onların yarası heç vaxt sağalmayacaq. Onlar da, qazilər də hər gecə yuxularında döyüşə gedəcəklər. Ruhən Vətən yarasını sağaltdıqlarına görə rahatdırlar. Amma yanında mərmi partlamasından tikə-tikə olan döyüş yoldaşlarının qarşısında özlərini günahkar sayırlar. Nə qədər qayğıyla əhatə olunsalar da, olunmasalar da. “Təki mən də dostumla şəhid olaydım” ifadəsi də dillərindədir. Bunu hardan bilirəm? Çünki bu 44 günlük savaşda bədnam hərbi termin olan “fərari” ifadəsinə heç kim rast gəlmədi. Ona görə də “əlil” adını, üstəlik də qruplara bölünməsini onlara yaraşdırmıram. Sağ qalanlar da, fiziki imkanlarını itirənlər də hamısı yaralı sayılır. Bəziləri bəlkə də ömürlük kabab, qaralı plov yeməyə də həsrət qalacaqlar. Qurbanlıq kəsiləndə isə… Çünki… Bu döyüşlərə rəhbərlik edən generallar isə… Axı ölən və yaralananlara onlar tabeçiliklərində olan zabit və əsgərlər kimi baxmayıblar. Onlar generalların silahdaşlarıydı. Bərabər idilər. Eyni qabdan su içir, eyni kotyoldan yemək yeyirdilər. Döyüş meydanında hamı bərabərdir, hamı əsgərdir. Arxa cəbhədəki ata-ana isə öz övladını bu ata komandanlara, bu ata komandirlərə əmanət etmişdilər – diri, sağ-salamat, şaquli vəziyyətdə. O isə bəzi silahdaşlarını geriyə üfüqi vəziyyətdə göndərirdi: bəzilərini xərəkdə, bəzilərini tabutda. Bu döyüş meydanında generallarımızdan da böyük var idi. Bütün məsuliyyəti öz üzərinə götürən, hamının 30 il gözlədiyi “İRƏLİ” əmrini verməyə özündə güc tapan, özü də hərbi geyim geyən Ali Baş Komandan.
Girişim bundan da böyük ola bilərdi. Amma başlığı niyə belə qoymağıma hamınız təəccübləndiz. Axı niyə məhz “Bizim general Əfqan Nağıyev”? Ümumilikdə bu yazını bütün generallarımıza aid edə bilməzdinmi? Həm də ki, Dövlət Sərhəd Xidməti rəisinin müavini, general-leytenant Əfqan Nağıyevin hələ ki, ictimaiyyətə çox da açıqlanmayan, yazılmayan 44 günlük xidmətlərindən, qəhrəmanlığından, bacarıqlı hərbi xadim kimi özünü göstərməsindən, “Qarabağ” ordeniylə, Cəbrayıl, Zəngilan, Füzuli rayonlarının azad olunmasına görə medallarıyla təltif olunmasından demək olar ki, bir il keçib. Niyə indiyə qədər yazmadın onun barəsində? Bəs həbs olunanda niyə müdafiəsinə qalxmadın? Düz fikirləşirsiniz. Amma səbəb var. Bir az əvvəldən başlayaq. Yavaş-yavaş gələk bu günlərə.
Tələbəlik illəri
1983-cü ildə S.M.Kirov adına Azərbaycan Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsinə daxil oldum. Amma bundan bir il sonra xəbər tutdum ki, demə eyni vaxtda Əfqan Nağıyev adlı bir abituriyent də tələbə adını qazanıb. Fizika fakültəsində oxuyur. Gələcəyin fiziki və ya fizika müəllimi olmaq arzusundadır. Bunu bir ildən sonra bildim - təsadüfən. Təsadüf də ondan ibarət idi ki, mən onların qrupunda oxuyan bir qıza aşiq olmuşdum. Onlara nə? Necə yəni nə? O vaxtın cayılları belə şeylərə pis baxırdılar. Qrup yoldaşıyla qabağımı da kəsdilər. Hətta ultimatum da verdilər ki, bir də sən o qızın dalıyca gəlsən... Xırdalıqlara çox da varmayaq. Yox, döymədilər. Başqa səbəb var idi. Əfqanın dostu istəmirdi ki, qoz ağacına ondan başqa da daş atan olsun. Hər halda mən belə başa düşdüm. Əsgərlikdən qayıdandan sonra isə münasibətlər normallaşdı. Niyə? Dedim axı xırdalıqlara varmayaq...
General-leytenant Əfqan Nağıyevlə ilk tanışlığım belə başladı.
Yasda ikinci tanışlıq
Xalam Raisə generalşa idi. Sərhəd Qoşunları komandanı olmuş Abbasəli Novruzovun həyat yoldaşıydı. Rəhmətə gedən günün səhəriydi. Məclisdə oturmuşduq. Sərhəd Qoşunları Aparatının rəisi, general-mayor Elçin İbrahimova zəng etdim ki, bir söz soruşum. Dedi ki, yoldayam, gəlirəm. Orda danışarıq. Elçin atamın dayısı oğlu olan Zaurun oğludur. Dayınəvəsi-bibnəvəsi sayılırıq. Yasdan çıxanda hündür, enlikürək, general geyimində birinin bizə yaxınlaşdığını, gülə-gülə yaxınlaşdığını gördüm. Görüşdü, hal-əhval tutdu.
- Mahir tanımadın? - deyə Elçin soruşdu.
Gözlərimi döydüm, - Əfqandır da... tələbə yoldaşın.
30 il az vaxt deyildi. Çox dəyişmişdi. General forması çox yaraşırdı. İkinci, yəqin sonuncu görüşümüz də belə baş verdi. Niyə sonuncu? Həyat davam edir? Özü də ki, sən sağ, o sağ. Sonda deyərəm.
Əfqanı müdafiə edən yazını niyə yazmadım?
Atam vəzifədə olmayan, vəzifədən çıxan insanlara daha hörmətlə yanaşırdı. Yəqin ki, onun bu xüsusiyyətinə verilən, “Qabil, sən kişi adamsan” qiymətini yenidən hakimiyyətə qayıdan Ümummilli lider Heydər Əliyevin dilindən də eşitmisiniz. 70 illik yubileydən sonrakı görüşün videosu yutubda var. Bu xasiyyəti mənə də keçib. Əlbəttə ki, pis oldum Əfqanın həbs xəbərini eşidəndə, sosial şəbəkələrdə yayılan hədyanlardan. Məhkəmə hökmü, qərarı olmadan insana necə cinayətkar demək olar? Amma bir ümid vardı içimdə. Çünki yaxşıya pis demək, öndə gedənin ayağını çəkmək köhnə adətimizdir. Böyük adamların cəzası isə böyük olar. Ancaq onu general kimi də yaxşı tanımırdım. Sovet dövründə “ştabnaya krısa” ifadəsi vardı. Elə bilirdim ki, o da...
Maraşal Rokossovski və Əfqan Nağıyev
Hərbidə keçdiyi yola nəzər salsaq Sovet İttifaqı Marşalı Rokossovkiylə Əfqan Nağıyevi müqayisə etmək düzgün qarşılanmaz. Amma başlarına gələn bir hadisədə nədənsə onlarda bir oxşarlıq gördüm. Yazımda Rokossovskinin qəhrəmanlıqlarını, titullarını, təltiflərini sadalamaq fikrim yoxdur. Kim tanımırsa internetdə tapıb oxuya bilər. Bir məqamı nəzərinizə çatdıracağam.
HAŞİYƏ: Həyat yoldaşım Sevinc xanım uşaq həkimidir. Axşam vaxtıydı. Bir ailə evimizə gəldi. Uşağı qızdırmadan yanırdı. Ata sərhədçi – praporşik idi. Mən də sərhədçi olduğumu dedim. 1985-87-ci illərdə Horadizin “İstoma”sında qulluq etdiyimi bildirdim. Söhbət əsnasında Əfqan Nağıyevin də “vurulmasını” təəssüflə bildirdim. O isə güldü. “Nə “vurulmaq”, Mahir müəllim? Əfqan Nağıyev müharibədə vuruşur. Başqa heç nə deyə bilmərəm. Amma ümumi deyim ki, xoş sədaları gəlir. Yəqin nə vaxtsa açıqlanacaq”. Sevindim. Bu an nədənsə Rokossovski yadıma düşdü. Düz də düşdü. (SON)
1937-ci ildə böhtan xarakterli üzədurmalarla həbs olunan və üç il “KQB”-nin “podvalında” saxlanan Rokossovski 1940-cı ildə, Böyük Vətən müharibəsi öncəsi həbsdən buraxılır. Ona general-mayor rütbəsi verilir və böyük hərbi vəzifəyə təyin olunur. Marşal Jukovla bir kursda müdavim olması, Jukovun onu yaxından tanıması, qiymətləndirməsi bu dahi sərkərdəni uçuz, layiq olmadığı, bəlkə də həm mənən, həm də cismən məhv olacağı türmə həyatından xilas edir. Yaxşı ki, indiki dövrdə də jukovlar var. General-polkovnik Elçin Quliyevi bir də yaxından tanıdım.
Fizik hara, sərhəd hara?
Bu müharibə həm də mənim “fizik hara, sərhəd hara?” ehtimallarıma da son qoydu. Xəzər TV-nin çəkdiyi “Qisas qiyamətə qalmadı” sənədli filminə baxandan sonra. O vaxtlar universitetin hərbi kafedrasında humanitar fakültə tələbələrinə, gələcəyin ehtiyatda olan zabit-leytenantlarına “pexota”ya komandirlik dərsləri keçirildiyini xatırladım. Dəqiq elmlər üzrə təhsil alanlara isə artilleriya komandirliyi dərsi keçilirdi. Niyə? Çünki bu hərb sahəsi dəqiq elmlərə - riyaziyyata, fizikaya... əsaslanır. Filmə baxanda belə başa düşdüm ki, müharibə dövründə sərhəd qoşunlarının arsenalında “Bayraktar”lara, “harop”lara general Əfqan Nağıyev rəhbərli edirmiş. Sənədli xronikalarda göstərilən gündəlik uğurlu video-statistikada fizik, general Əfqan Nağıyev və komandasının da xidmətləri danılmazmış. Cildi dəyişdirilən “kukuruznik” təyyarələrin bu müharibədə düşmənə hansı itkilərin yaşatmasını və digər rəsmi faktları ilk dəfə onun dilindən eşitməyim isə qürurverici idi. Ali məktəbdə artilleriya dərsi alan, leytenant olan Əfqan artıq yeni mərhələyə - dronlar dünyasına qədəm qoymuşdu.
Əfqan Nağıyev əsl vəzifə adamıdır
Niyə? Çünki neçə dəfə zəng etmişəm, cavab verməyib. Tanımır bəlkə? Yox, mesaj da yazmışdım axı ki, götür, mənəm. Yenə də səs çıxmadı. Bir işim düşməyib ona. Elə-belə... Orden-medallarını təbrik etmək, sevincinə şərik olmaq istəyirdim. Lap bu yazımda yazdığım bəzi ürək sözlərimi də ona demək istəyirdim. Ona görə də yazmağa qərar verdim. Qoy generalımızı oxucularım da tanısın. Niyə məhz general-leytenant Əfqan Nağıyev haqqında? Niyə ondan başladım? Axı Vətən müharibəmizdə qəhrəman genrallarımız çoxdur. Hamısına böyük hörmət ehtiramım var. Mərhum generalımız Polad Həşimovun isə ruhu şad olsun.
Amma bir özəl səbəb var. Oktyabrın 1-i Əfqanın 55 yaşı tamam olur. Yubiley sayılır. Həyatda ən yaxşı şeyləri arzulayıram ona. Telefonumu götürməsə də olar, təki xoş sədalarını eşidək, sevinək . TƏBRİKLƏR!!!
Hörmətlə, keçmiş tələbə yoldaşın, Sərhəd Qoşunları yefreytoru Mahir İmamverdiyev.
Müəllifin bütün yazıları - Mahir QABİLOĞLU
Bölməyə aid digər xəbərlər
27-10-2021, 10:26
Mahir QABİLOĞLU - İsmixan Rəhimov kimdir və ya “İstiqlal” ordeni ilk olaraq kimə verilməliydi?
12-04-2020, 18:47
Mahir QABİLOĞLU - O dünyadan Anara, Fikrətə, Sabirə, bir az da Çingizə... - Fotolar
Milli Qəhrəman Pəhlivan Fərzəliyevin oğlu deyir ki, 44 günlük savaşda iştirak etmək arzusu həyata keçməsə də, döyüşlərin şiddətli vaxtında atasının şəhid olduğu Xəzəz dağını ziyarət edə bilib
Şair deyir ki, nə tənqidçiləri qınayır, nə də pul verib onlara tənqid adı altında tərif yazdıranları
Əks-kəşfiyyat xidmətinin sabiq rəhbəri deyir ki, hava hücumu reallaşarsa, itkilər böyük ola bilər
Eyni tamaşada həm Dövşanı, həm də Tülkünü səsləndirən Aygül Ağayeva deyir ki, kuklaçı olmaq çox çətindir
Məhəmməd Şahməmmədli “Apatiya”nı şedevr hesab etmir və filmdə səhvlərin olduğunu deyir
