09:56 / 15-09-2025
Prezident Daşbulaqda tut bağında görülmüş işlərlə tanış olub - Fotolar
09:39 / 15-09-2025
İlham Əliyev Xocalı rayonunun Seyidbəyli kəndində olub - Fotolar
09:34 / 15-09-2025
Bakıda mənzildən meyit tapılıb
09:14 / 15-09-2025
Məşhur media şirkəti "Google"-ni məhkəməyə verib
09:05 / 15-09-2025
NATO qoşunları Polşaya gələcək
08:57 / 15-09-2025
Xəzər dənizində zəlzələ baş verib
08:13 / 15-09-2025
Çində uçan naməlum obyekt vurulub?
08:08 / 15-09-2025
Husilər silahı yerə qoymağı düşünmürlər
08:01 / 15-09-2025
Gideon Saar Petro Sançesin hərəkətini “biabırçılıq” adlandırıb
07:55 / 15-09-2025
“Çarli Kirk şousu”nu Vens aparacaq
07:47 / 15-09-2025
Baş nazir: “İsrailə qarşı İslam ölkələrinin güc alyansını yaradaq”
07:39 / 15-09-2025
Azərbaycanda Bilik günü qeyd olunur
07:30 / 15-09-2025
Kəlbəcərə köç karvanı gedib
18:40 / 14-09-2025
İlham Əliyev Qırmızı Bazar, Hadrut qəsəbələri və Sos kəndinin sakinləri ilə görüşüb - (Yenilənib) - Fotolar
17:39 / 14-09-2025
İlham Əliyev Xankəndidə açılışlarda iştirak edib - Fotolar
17:31 / 14-09-2025
Prezident Şuşakənddə görülən işlərlə tanış olub - Fotolar
15:37 / 14-09-2025
İlham Əliyev Xocavəndin Qırmızı Bazar qəsəbəsində olub - Fotolar
14:57 / 14-09-2025
Azərbaycan prezidenti Xocavəndin Sos kəndinə səfər edib - Fotolar
13:50 / 14-09-2025
İlham Əliyev Hadrut qəsəbəsində olub - (Yenilənib) - Fotolar
13:22 / 14-09-2025
Sabah yağış yağacaq
13:17 / 14-09-2025
Prezident Füzulidə - Qaraxanbəyli kəndinin təməli qoyulub - Fotolar
11:49 / 14-09-2025
Qar və leysan yağır, çaylardan sel keçir
10:29 / 14-09-2025
Dünya çempionatı Bakıda keçiriləcək
10:10 / 14-09-2025
Bayramov Fövqəladə Ərəb-İslam Sammitində iştirak edəcək
10:05 / 14-09-2025
İki qəzada üç nəfər həyatını itirib
20:48 / 13-09-2025
Deputat 120 şagirdə məktəb ləvazimatları verib - Fotolar
18:41 / 13-09-2025
Xocalının Daşbulaq kəndinə ilk köç olub - (Yenilənib)
16:41 / 13-09-2025
İqtisadi Şuranın iclası keçirilib - Fotolar
06:10 / 11-09-2025

10:19 / 10-09-2025

13:31 / 11-09-2025

20:48 / 13-09-2025

21:32 / 10-09-2025

15:14 / 12-09-2025

14:28 / 10-09-2025

18:29 / 12-09-2025

09:46 / 11-09-2025

17:29 / 10-09-2025

10:50 / 12-09-2025

Ürəyinə qələm sancılanlar
Tarix: 27-01-2018 13:24 | Bölmə: Zaur ƏHMƏD

Jurnalist peşəsi dünyanın ən riskli peşələrindən biri hesab olunur. Ən riskli deyəndə, ölüm riski nəzərdə tutulur. Hər il beynəlxalq jurnalist təşkilatlarının bununla bağlı açıqladığı statistikasını oxuyanda ürpənirəm…
2016-cı ilə qədər olan statistikaya əsasən, son 25 ildə dünyada 2297 jurnalist qətlə yetirilib. Bunlar arasında müharibələri, inqilabları, qətl və korrupsiya hallarını işıqlandıran həmkarlarımız olub.
Beynəlxalq Jurnalistika Federasiyasının hesabatına əsasən, jurnalistlərlə bağlı vəziyyət ildən-ilə pisləşir. Belə ki, əgər 1990-cı ildə 40 qətl hadisəsi qeydə alınmışdısa, 2010-cu ildən etibarən bu göstərici ildə 100 nəfər rəqəmindən aşağı düşmür. Hesabatda qeyd olunur ki, 2006 - statistika baxımından ən pis il olub. Həmin il 155 jurnalist qətlə yetirilib.
Ən pisi bilirsiz nədir? Jurnalistin ölümü ilə nəticələnən 10 hadisədən biri yalnız araşdırılır, qalanı dibsiz quyu… Deyirlər ki, cinayətkarları qoruyan cəzasızlıq hallarının aradan qaldırılmaması vəziyyəti daha da kritikləşdirir. Bir çox ölkələrdə jurnalist ölümlərinin heç birinin üstü açılmır…
Sevinmək olar ki, Azərbaycanda jurnalistlərin qətlə yetirilməsi faktı elə də çox deyil. “Monitor” jurnalının baş redaktoru Elmar Hüseynovdan sonra qətl hadisəsi olmayıb. Ondan sonra idmançılar tərəfindən döyülən jurnalist Rasim Əliyev dünyasını dəyişdi. Yəni, bir neçə ildir ki, Azərbaycanda jurnalistin qətlinə rast gəlinmir. Amma təəssüf ki, ölüm jurnalist həmkarlarımızı başqa yerdə, başqa libasda haqlayır.
Jurnalist döyüş peşəsi deyil. Biz hərbiçi, polis, xüsusi xidmət orqanı əməkdaşı, nə bilim sərhədçi deyilik ki, əlimizdə silah olsun, qarşımızdakı silahlı tərəflə vuruşaq. Bu zaman ölüm riski var. Bəlkə də sadaladığım peşə sahiblərinin iş başında həlak olması normal qarşılanar. Axı, onların ən son vəzifəsi vətən, dövlət, millət, sərhəd üçün canını verməkdir.
Bəs biz? Bizim də vəzifəmiz vətən, dövlət, millət, sərhəd üçün vuruşmaqdır, amma qələmlə. Bizə qarşı silah doğrultmaq ən azından ədalətsiz savaş açmaqdır. Nə yaxşı ki, artıq qarşımıza silahlı adamlar çıxmır. Bəlkə də uzun illər sabitlik, stabillik, təhlükəsizlik dediyimiz bu nəsnə bizi o silahla üz-üzə gəlməkdən xilas edib. Lap gözəl…
Amma… Ölüm bu peşə sahiblərinin yaxasını buraxmır axı. İndi də təzə libasa girib. Qanlı, parçalanmış, yıpranmış ürək libasına. Çox uzağa getmirəm. Son ili, elə son ayları vərəqləyirəm. İki gün əvvəl ölüm qanlı, parçalanmış, yıpranmış ürək libasında jurnalist Nicat Məlikovun qarşısına çıxdı. Bir neçə cümləlik xəbər yazıldı. Qəfil ürəktutmasından yerə yıxılıb və bu dünya ilə vidalaşıb. Ondan bir-iki ay əvvəl, jurnalist dostumuz Natiq Qədimov da həmin libaslı ölümlə “üzləşdi”. Bir qədər əvvəl həmkarımız, telejurnalist İlqar Qulusoy da futbol oynadığı yerdə qəfil ürəktutması nəticəsində gözlərini əbədi yumdu. Bu sıraya başqa mərhum həmkarlarımızı da əlavə etmək olar ki, orta yaşları 40-dır. Sanki mistik bir əlaqə var, Müstəqil Azərbaycanın 40-ı çıxmamış müstəqil media nümayəndələri də 40-ı keçə bilmədilər.
Bunun çox səbəbi var. Maddi sıxıntı, düzgün qidalanmama, əsəb, stress, gərgin iş rejimi, hər gün üzləşdiyimiz haqsızlıq, basqı, təzyiq, təqib, nə bilim daha nələr… Biz təkcə özümüzün, dost-tanışımızın problemi ilə məşğul olmuruq axı. Hər günümüz problem barədə yazmaq, haqsızlıqlara şahid olmaq, dərd-sər eşitməkləkeçir. Buna nə ürək, heç daş da dözməz. Dözən dözür, dözməyən də…
Son dövrlər özüm də ürəkdən xeyli gileyliyəm. Yaman incidir məni. Xəbərdarlığını da edib. Yenə sağ olsun. Hələlik “yağmasa da, guruldayır” məsəlindəki kimi döyünür. Nə zaman dayanacağını isə ona döyüntünü verən bilər.
Xülasə… Biz jurnalistər bu ölkədə çoxlarına mayak olmuşuq, yol göstərmişik, qaranlıqlara işıq salmışıq, həyat qurtarmışıq, haqqı pozulanın haqqını vermişik, bir sözlə, qələmlə də olsa,vuruşmuşuq. Kənardan qələm yüngül görünsə də, onun ağırlığını işdən sonra da, yatanda da, duranda da, gəzəndə də çiyinlərimizdə yox, ürəyimizdə çəkmişik. Eşq mələkləri sevgi işarəsi kimi məhəbbət oxunu ürəyə sancırlar. Amma bizim ürəyimizə qələm sancılır…
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 27-01-2018 13:24 | Bölmə: Zaur ƏHMƏD

Jurnalist peşəsi dünyanın ən riskli peşələrindən biri hesab olunur. Ən riskli deyəndə, ölüm riski nəzərdə tutulur. Hər il beynəlxalq jurnalist təşkilatlarının bununla bağlı açıqladığı statistikasını oxuyanda ürpənirəm…
2016-cı ilə qədər olan statistikaya əsasən, son 25 ildə dünyada 2297 jurnalist qətlə yetirilib. Bunlar arasında müharibələri, inqilabları, qətl və korrupsiya hallarını işıqlandıran həmkarlarımız olub.
Beynəlxalq Jurnalistika Federasiyasının hesabatına əsasən, jurnalistlərlə bağlı vəziyyət ildən-ilə pisləşir. Belə ki, əgər 1990-cı ildə 40 qətl hadisəsi qeydə alınmışdısa, 2010-cu ildən etibarən bu göstərici ildə 100 nəfər rəqəmindən aşağı düşmür. Hesabatda qeyd olunur ki, 2006 - statistika baxımından ən pis il olub. Həmin il 155 jurnalist qətlə yetirilib.
Ən pisi bilirsiz nədir? Jurnalistin ölümü ilə nəticələnən 10 hadisədən biri yalnız araşdırılır, qalanı dibsiz quyu… Deyirlər ki, cinayətkarları qoruyan cəzasızlıq hallarının aradan qaldırılmaması vəziyyəti daha da kritikləşdirir. Bir çox ölkələrdə jurnalist ölümlərinin heç birinin üstü açılmır…
Sevinmək olar ki, Azərbaycanda jurnalistlərin qətlə yetirilməsi faktı elə də çox deyil. “Monitor” jurnalının baş redaktoru Elmar Hüseynovdan sonra qətl hadisəsi olmayıb. Ondan sonra idmançılar tərəfindən döyülən jurnalist Rasim Əliyev dünyasını dəyişdi. Yəni, bir neçə ildir ki, Azərbaycanda jurnalistin qətlinə rast gəlinmir. Amma təəssüf ki, ölüm jurnalist həmkarlarımızı başqa yerdə, başqa libasda haqlayır.
Jurnalist döyüş peşəsi deyil. Biz hərbiçi, polis, xüsusi xidmət orqanı əməkdaşı, nə bilim sərhədçi deyilik ki, əlimizdə silah olsun, qarşımızdakı silahlı tərəflə vuruşaq. Bu zaman ölüm riski var. Bəlkə də sadaladığım peşə sahiblərinin iş başında həlak olması normal qarşılanar. Axı, onların ən son vəzifəsi vətən, dövlət, millət, sərhəd üçün canını verməkdir.
Bəs biz? Bizim də vəzifəmiz vətən, dövlət, millət, sərhəd üçün vuruşmaqdır, amma qələmlə. Bizə qarşı silah doğrultmaq ən azından ədalətsiz savaş açmaqdır. Nə yaxşı ki, artıq qarşımıza silahlı adamlar çıxmır. Bəlkə də uzun illər sabitlik, stabillik, təhlükəsizlik dediyimiz bu nəsnə bizi o silahla üz-üzə gəlməkdən xilas edib. Lap gözəl…
Amma… Ölüm bu peşə sahiblərinin yaxasını buraxmır axı. İndi də təzə libasa girib. Qanlı, parçalanmış, yıpranmış ürək libasına. Çox uzağa getmirəm. Son ili, elə son ayları vərəqləyirəm. İki gün əvvəl ölüm qanlı, parçalanmış, yıpranmış ürək libasında jurnalist Nicat Məlikovun qarşısına çıxdı. Bir neçə cümləlik xəbər yazıldı. Qəfil ürəktutmasından yerə yıxılıb və bu dünya ilə vidalaşıb. Ondan bir-iki ay əvvəl, jurnalist dostumuz Natiq Qədimov da həmin libaslı ölümlə “üzləşdi”. Bir qədər əvvəl həmkarımız, telejurnalist İlqar Qulusoy da futbol oynadığı yerdə qəfil ürəktutması nəticəsində gözlərini əbədi yumdu. Bu sıraya başqa mərhum həmkarlarımızı da əlavə etmək olar ki, orta yaşları 40-dır. Sanki mistik bir əlaqə var, Müstəqil Azərbaycanın 40-ı çıxmamış müstəqil media nümayəndələri də 40-ı keçə bilmədilər.
Bunun çox səbəbi var. Maddi sıxıntı, düzgün qidalanmama, əsəb, stress, gərgin iş rejimi, hər gün üzləşdiyimiz haqsızlıq, basqı, təzyiq, təqib, nə bilim daha nələr… Biz təkcə özümüzün, dost-tanışımızın problemi ilə məşğul olmuruq axı. Hər günümüz problem barədə yazmaq, haqsızlıqlara şahid olmaq, dərd-sər eşitməkləkeçir. Buna nə ürək, heç daş da dözməz. Dözən dözür, dözməyən də…
Son dövrlər özüm də ürəkdən xeyli gileyliyəm. Yaman incidir məni. Xəbərdarlığını da edib. Yenə sağ olsun. Hələlik “yağmasa da, guruldayır” məsəlindəki kimi döyünür. Nə zaman dayanacağını isə ona döyüntünü verən bilər.
Xülasə… Biz jurnalistər bu ölkədə çoxlarına mayak olmuşuq, yol göstərmişik, qaranlıqlara işıq salmışıq, həyat qurtarmışıq, haqqı pozulanın haqqını vermişik, bir sözlə, qələmlə də olsa,vuruşmuşuq. Kənardan qələm yüngül görünsə də, onun ağırlığını işdən sonra da, yatanda da, duranda da, gəzəndə də çiyinlərimizdə yox, ürəyimizdə çəkmişik. Eşq mələkləri sevgi işarəsi kimi məhəbbət oxunu ürəyə sancırlar. Amma bizim ürəyimizə qələm sancılır…
Müəllifin bütün yazıları - Zaur ƏHMƏD
Bölməyə aid digər xəbərlər