23:52 / 09-07-2025
10 israilli girov azad olunacaq
22:19 / 09-07-2025
Dağıstanda 270-dən çox adam sudan zəhərlənib
20:50 / 09-07-2025
Gələcəyin yol xəritəsi - Sadiq Qurbanov yazır
19:19 / 09-07-2025
Sabah bəzi bölgələrə dolu düşəcək - Xəbərdarlıq
18:52 / 09-07-2025
Etiraz aksiyalarına reaksiya sərt olub
18:48 / 09-07-2025
Pərviz Şahbazov: "OPEC-lə əməkdaşlığa dair müzakirələr apardıq"
18:39 / 09-07-2025
Putin Rusiyaya bir milyon hindistanlı gətirəcək
18:30 / 09-07-2025
İsrailə silah daşıyan gəminin qarşısı kəsiləcək
18:23 / 09-07-2025
Kreml Trampın Moskvanı bombalamaq hədəsinə münasibət bildirib
18:05 / 09-07-2025
Prezident İlham Əliyev BƏƏ-də: yeni saziş imzalanıb - (Yenilənib) - Fotolar
18:03 / 09-07-2025
Şikayətçi: “Gecə arvadımın meyitini mənə verdilər”
17:50 / 09-07-2025
Sabiq məhkəmə hakimi kassasiya şikayəti verib
17:42 / 09-07-2025
Daha 24 maşın hərraca çıxarılıb
17:36 / 09-07-2025
Daşınmaz abidələrin pasportlaşdırılması qaydaları təsdiqlənib
17:36 / 09-07-2025
Özünü təyyarənin mühərrikinə atan şəxs ölüb
17:29 / 09-07-2025
Ermənistanda Rusiya əleyhinə etiraz aksiyası keçirilib
17:23 / 09-07-2025
Qaradağda səkiyə çıxan maşın iki nəfəri vurub - Ölən var
17:21 / 09-07-2025
Kremlin planı Rusiyanı xilas edə bilməyəcək
17:18 / 09-07-2025
Səbayıl Bağırovla müqaviləyə xitam verilib
17:10 / 09-07-2025
Tələbələrin köçürülməsinə başlanılır
16:41 / 09-07-2025
Hindistanda körpü çöküb, maşınlar suya düşüb
16:06 / 09-07-2025
Sabiq rəis və sektor müdiri hakim qarşısına çıxarılıblar
15:49 / 09-07-2025
Professor: Azərbaycanla bağlı reallığı Rusiyada da yaxşı dərk edirlər
15:29 / 09-07-2025
Mərkəzi Bank: "Manatın ucuzlaşması uzunmüddətli deyil"
15:02 / 09-07-2025
“Gəncə” klubu argentinalı mütəxəssislə anlaşıb
14:27 / 09-07-2025
Azərbaycan-Ermənistan sərhədində təxribatlar ola bilər - Ekspert
13:59 / 09-07-2025
Rusiya 728 dronla hücuma keçib
13:54 / 09-07-2025
Azərbaycan vətəndaşı Gürcüstandan deportasiya edilib
12:16 / 08-07-2025

15:10 / 07-07-2025

20:15 / 06-07-2025

09:26 / 05-07-2025

13:32 / 06-07-2025

10:35 / 05-07-2025

09:47 / 06-07-2025

11:01 / 07-07-2025

17:43 / 07-07-2025

12:19 / 05-07-2025

22:09 / 06-07-2025

18:33 / 07-07-2025

Ürəyinə qələm sancılanlar
Tarix: 27-01-2018 13:24 | Bölmə: Zaur ƏHMƏD

Jurnalist peşəsi dünyanın ən riskli peşələrindən biri hesab olunur. Ən riskli deyəndə, ölüm riski nəzərdə tutulur. Hər il beynəlxalq jurnalist təşkilatlarının bununla bağlı açıqladığı statistikasını oxuyanda ürpənirəm…
2016-cı ilə qədər olan statistikaya əsasən, son 25 ildə dünyada 2297 jurnalist qətlə yetirilib. Bunlar arasında müharibələri, inqilabları, qətl və korrupsiya hallarını işıqlandıran həmkarlarımız olub.
Beynəlxalq Jurnalistika Federasiyasının hesabatına əsasən, jurnalistlərlə bağlı vəziyyət ildən-ilə pisləşir. Belə ki, əgər 1990-cı ildə 40 qətl hadisəsi qeydə alınmışdısa, 2010-cu ildən etibarən bu göstərici ildə 100 nəfər rəqəmindən aşağı düşmür. Hesabatda qeyd olunur ki, 2006 - statistika baxımından ən pis il olub. Həmin il 155 jurnalist qətlə yetirilib.
Ən pisi bilirsiz nədir? Jurnalistin ölümü ilə nəticələnən 10 hadisədən biri yalnız araşdırılır, qalanı dibsiz quyu… Deyirlər ki, cinayətkarları qoruyan cəzasızlıq hallarının aradan qaldırılmaması vəziyyəti daha da kritikləşdirir. Bir çox ölkələrdə jurnalist ölümlərinin heç birinin üstü açılmır…
Sevinmək olar ki, Azərbaycanda jurnalistlərin qətlə yetirilməsi faktı elə də çox deyil. “Monitor” jurnalının baş redaktoru Elmar Hüseynovdan sonra qətl hadisəsi olmayıb. Ondan sonra idmançılar tərəfindən döyülən jurnalist Rasim Əliyev dünyasını dəyişdi. Yəni, bir neçə ildir ki, Azərbaycanda jurnalistin qətlinə rast gəlinmir. Amma təəssüf ki, ölüm jurnalist həmkarlarımızı başqa yerdə, başqa libasda haqlayır.
Jurnalist döyüş peşəsi deyil. Biz hərbiçi, polis, xüsusi xidmət orqanı əməkdaşı, nə bilim sərhədçi deyilik ki, əlimizdə silah olsun, qarşımızdakı silahlı tərəflə vuruşaq. Bu zaman ölüm riski var. Bəlkə də sadaladığım peşə sahiblərinin iş başında həlak olması normal qarşılanar. Axı, onların ən son vəzifəsi vətən, dövlət, millət, sərhəd üçün canını verməkdir.
Bəs biz? Bizim də vəzifəmiz vətən, dövlət, millət, sərhəd üçün vuruşmaqdır, amma qələmlə. Bizə qarşı silah doğrultmaq ən azından ədalətsiz savaş açmaqdır. Nə yaxşı ki, artıq qarşımıza silahlı adamlar çıxmır. Bəlkə də uzun illər sabitlik, stabillik, təhlükəsizlik dediyimiz bu nəsnə bizi o silahla üz-üzə gəlməkdən xilas edib. Lap gözəl…
Amma… Ölüm bu peşə sahiblərinin yaxasını buraxmır axı. İndi də təzə libasa girib. Qanlı, parçalanmış, yıpranmış ürək libasına. Çox uzağa getmirəm. Son ili, elə son ayları vərəqləyirəm. İki gün əvvəl ölüm qanlı, parçalanmış, yıpranmış ürək libasında jurnalist Nicat Məlikovun qarşısına çıxdı. Bir neçə cümləlik xəbər yazıldı. Qəfil ürəktutmasından yerə yıxılıb və bu dünya ilə vidalaşıb. Ondan bir-iki ay əvvəl, jurnalist dostumuz Natiq Qədimov da həmin libaslı ölümlə “üzləşdi”. Bir qədər əvvəl həmkarımız, telejurnalist İlqar Qulusoy da futbol oynadığı yerdə qəfil ürəktutması nəticəsində gözlərini əbədi yumdu. Bu sıraya başqa mərhum həmkarlarımızı da əlavə etmək olar ki, orta yaşları 40-dır. Sanki mistik bir əlaqə var, Müstəqil Azərbaycanın 40-ı çıxmamış müstəqil media nümayəndələri də 40-ı keçə bilmədilər.
Bunun çox səbəbi var. Maddi sıxıntı, düzgün qidalanmama, əsəb, stress, gərgin iş rejimi, hər gün üzləşdiyimiz haqsızlıq, basqı, təzyiq, təqib, nə bilim daha nələr… Biz təkcə özümüzün, dost-tanışımızın problemi ilə məşğul olmuruq axı. Hər günümüz problem barədə yazmaq, haqsızlıqlara şahid olmaq, dərd-sər eşitməkləkeçir. Buna nə ürək, heç daş da dözməz. Dözən dözür, dözməyən də…
Son dövrlər özüm də ürəkdən xeyli gileyliyəm. Yaman incidir məni. Xəbərdarlığını da edib. Yenə sağ olsun. Hələlik “yağmasa da, guruldayır” məsəlindəki kimi döyünür. Nə zaman dayanacağını isə ona döyüntünü verən bilər.
Xülasə… Biz jurnalistər bu ölkədə çoxlarına mayak olmuşuq, yol göstərmişik, qaranlıqlara işıq salmışıq, həyat qurtarmışıq, haqqı pozulanın haqqını vermişik, bir sözlə, qələmlə də olsa,vuruşmuşuq. Kənardan qələm yüngül görünsə də, onun ağırlığını işdən sonra da, yatanda da, duranda da, gəzəndə də çiyinlərimizdə yox, ürəyimizdə çəkmişik. Eşq mələkləri sevgi işarəsi kimi məhəbbət oxunu ürəyə sancırlar. Amma bizim ürəyimizə qələm sancılır…
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 27-01-2018 13:24 | Bölmə: Zaur ƏHMƏD

Jurnalist peşəsi dünyanın ən riskli peşələrindən biri hesab olunur. Ən riskli deyəndə, ölüm riski nəzərdə tutulur. Hər il beynəlxalq jurnalist təşkilatlarının bununla bağlı açıqladığı statistikasını oxuyanda ürpənirəm…
2016-cı ilə qədər olan statistikaya əsasən, son 25 ildə dünyada 2297 jurnalist qətlə yetirilib. Bunlar arasında müharibələri, inqilabları, qətl və korrupsiya hallarını işıqlandıran həmkarlarımız olub.
Beynəlxalq Jurnalistika Federasiyasının hesabatına əsasən, jurnalistlərlə bağlı vəziyyət ildən-ilə pisləşir. Belə ki, əgər 1990-cı ildə 40 qətl hadisəsi qeydə alınmışdısa, 2010-cu ildən etibarən bu göstərici ildə 100 nəfər rəqəmindən aşağı düşmür. Hesabatda qeyd olunur ki, 2006 - statistika baxımından ən pis il olub. Həmin il 155 jurnalist qətlə yetirilib.
Ən pisi bilirsiz nədir? Jurnalistin ölümü ilə nəticələnən 10 hadisədən biri yalnız araşdırılır, qalanı dibsiz quyu… Deyirlər ki, cinayətkarları qoruyan cəzasızlıq hallarının aradan qaldırılmaması vəziyyəti daha da kritikləşdirir. Bir çox ölkələrdə jurnalist ölümlərinin heç birinin üstü açılmır…
Sevinmək olar ki, Azərbaycanda jurnalistlərin qətlə yetirilməsi faktı elə də çox deyil. “Monitor” jurnalının baş redaktoru Elmar Hüseynovdan sonra qətl hadisəsi olmayıb. Ondan sonra idmançılar tərəfindən döyülən jurnalist Rasim Əliyev dünyasını dəyişdi. Yəni, bir neçə ildir ki, Azərbaycanda jurnalistin qətlinə rast gəlinmir. Amma təəssüf ki, ölüm jurnalist həmkarlarımızı başqa yerdə, başqa libasda haqlayır.
Jurnalist döyüş peşəsi deyil. Biz hərbiçi, polis, xüsusi xidmət orqanı əməkdaşı, nə bilim sərhədçi deyilik ki, əlimizdə silah olsun, qarşımızdakı silahlı tərəflə vuruşaq. Bu zaman ölüm riski var. Bəlkə də sadaladığım peşə sahiblərinin iş başında həlak olması normal qarşılanar. Axı, onların ən son vəzifəsi vətən, dövlət, millət, sərhəd üçün canını verməkdir.
Bəs biz? Bizim də vəzifəmiz vətən, dövlət, millət, sərhəd üçün vuruşmaqdır, amma qələmlə. Bizə qarşı silah doğrultmaq ən azından ədalətsiz savaş açmaqdır. Nə yaxşı ki, artıq qarşımıza silahlı adamlar çıxmır. Bəlkə də uzun illər sabitlik, stabillik, təhlükəsizlik dediyimiz bu nəsnə bizi o silahla üz-üzə gəlməkdən xilas edib. Lap gözəl…
Amma… Ölüm bu peşə sahiblərinin yaxasını buraxmır axı. İndi də təzə libasa girib. Qanlı, parçalanmış, yıpranmış ürək libasına. Çox uzağa getmirəm. Son ili, elə son ayları vərəqləyirəm. İki gün əvvəl ölüm qanlı, parçalanmış, yıpranmış ürək libasında jurnalist Nicat Məlikovun qarşısına çıxdı. Bir neçə cümləlik xəbər yazıldı. Qəfil ürəktutmasından yerə yıxılıb və bu dünya ilə vidalaşıb. Ondan bir-iki ay əvvəl, jurnalist dostumuz Natiq Qədimov da həmin libaslı ölümlə “üzləşdi”. Bir qədər əvvəl həmkarımız, telejurnalist İlqar Qulusoy da futbol oynadığı yerdə qəfil ürəktutması nəticəsində gözlərini əbədi yumdu. Bu sıraya başqa mərhum həmkarlarımızı da əlavə etmək olar ki, orta yaşları 40-dır. Sanki mistik bir əlaqə var, Müstəqil Azərbaycanın 40-ı çıxmamış müstəqil media nümayəndələri də 40-ı keçə bilmədilər.
Bunun çox səbəbi var. Maddi sıxıntı, düzgün qidalanmama, əsəb, stress, gərgin iş rejimi, hər gün üzləşdiyimiz haqsızlıq, basqı, təzyiq, təqib, nə bilim daha nələr… Biz təkcə özümüzün, dost-tanışımızın problemi ilə məşğul olmuruq axı. Hər günümüz problem barədə yazmaq, haqsızlıqlara şahid olmaq, dərd-sər eşitməkləkeçir. Buna nə ürək, heç daş da dözməz. Dözən dözür, dözməyən də…
Son dövrlər özüm də ürəkdən xeyli gileyliyəm. Yaman incidir məni. Xəbərdarlığını da edib. Yenə sağ olsun. Hələlik “yağmasa da, guruldayır” məsəlindəki kimi döyünür. Nə zaman dayanacağını isə ona döyüntünü verən bilər.
Xülasə… Biz jurnalistər bu ölkədə çoxlarına mayak olmuşuq, yol göstərmişik, qaranlıqlara işıq salmışıq, həyat qurtarmışıq, haqqı pozulanın haqqını vermişik, bir sözlə, qələmlə də olsa,vuruşmuşuq. Kənardan qələm yüngül görünsə də, onun ağırlığını işdən sonra da, yatanda da, duranda da, gəzəndə də çiyinlərimizdə yox, ürəyimizdə çəkmişik. Eşq mələkləri sevgi işarəsi kimi məhəbbət oxunu ürəyə sancırlar. Amma bizim ürəyimizə qələm sancılır…
Müəllifin bütün yazıları - Zaur ƏHMƏD
Bölməyə aid digər xəbərlər