Köynək - Akif Abbasov yazır
Tarix: 11-12-2023 12:21 | Bölmə: Akif ABBASOV
Köynək

Akif ABBASOV

(hekayə)

Qayınanası yenə də Mehdigilə gəlmiş, ağzının danışığını bilməmiş, Mehdi də hirslənib onun ağzının üstündən vurmuşdu. Qayınana da deyinə-deyinə, artıq-əskik deyə-deyə çıxıb getmişdi evinə-eşiyinə. Düzələnə oxşamırdı bu arvad. Qaşınmayan yerdən qan çıxarmağı xoşlayırdı. Çox vaxt da haqsız olurdu, amma əlinin dalını yerə qoymazdı heç vaxt. Maksalanmağı bacarırdı. Baxan deyərdi ki, bundan fağır arvad yoxdur. Mehdinin də, qohumlarının da yanında özünü sakit, mülayim aparırdı, amma saman altından su yeridirdi. Mehdini haldan çıxaran bu idi:

- Ay arvad, 20 ildir qızını köçürmüsən, 20 ildir ailəmizin işlərinə burnunu soxursan. Nə zaman “bəsdir” deyəcəksən? Qızının da yerini pis edirsən. Heç olmasa onu fikirləş. Danlaq obyekti olub.

Arvadın gözləri hədəqəsindən çıxdı:

- Nə olub qızıma?

- Qızına heç nə olmayıb. Nə qədər mənim evimdədir, heç nə də olmayacaq. İstəyir sən fironluq elə, istəyirsən eləmə. O mənim uşaqlarının anasıdır. Rəna sənin fitvana gedib, üzünü-gözünü danladır. Sənin cavabını verirəm, səni başa salıram, qızın bir həftə burnunu sallayır. Onu başdan elə çıxarmısan ki, ağlının azlığından elə bil sən düz deyirsən.

Bir neçə gün idi ki, Mehdinin baş-qulağı dinc idi. Amma inanmırdı ki, qayınana telefonla danışıb, onun dalınca asıb-kəsməsin. “Əşi, cəhənnəmə. Onun şakəridir. Yaşı yetmişi ötüb. Bundan sonra onsuz da düzələn deyil”.

Avqust ayı gəlha gəldə idi. Sevinc universitetdən çıxanda mağazaya dəyib atası üçün ürəyi istəyən bir köynək aldı. Yüz faiz pambıq idi. Köynəyi gətirib anasına göstərsə də, hələlik atasına bildirmədi, gizlətdi.

Bir həftə sonra atasının ad günü idi. Onu təbrik etmək, sevindirmək istəyirdi.

Həftə ötdü. Səhər tezdən idi. Hamı ayaq üstəydi. Ev sahibəsi Rəna səhər yeməyi hazırlayır, Mehdi hamam otağında üzünü qırxır, Hikmət kitablarını çantasına yığır, Sevinc də saçlarını darayırdı. Atasının stol arxasına keçmək istədiyini görən Sevinc özünü onun üstünə atdı, onu qucaqlayıb öpməyə başladı:

- Ata, atacan, sənin ad günün mübarək! Təbrik edirəm!

Mehdi fərəhindən qol-qanad açdı:

- Sağ ol, mənim balam, sevincim, həyatım Sevinc!

Rənanın dodağı yerlə gedirdi. O da üzünü ərinə tutub candərdi:

- Ad günün mübarək, - dedi.

Hikmət də irəli yeriyib atasını qucaqladı:

- Təbrik edirəm, ata!

Sonra əlindəki bükülünü atasına uzatdı. Sevinc qonşu otağa qaçıb öz hədiyyəsini gətirdi. O, sevincindən quş kimi qanad açaraq, dodaqlarında təbəssüm, sifəti də dan yerinin qızartısını andıran bir işıqla, nurla atasına sarı gəldi:

- Ata, gördüm, xoşuma gəldi, aldım. Sənə yaraşan hədiyyədir.

Mehdi əyləşib övladlarının hədiyyələrinə baxdı. Hikmət ətir almışdı. O, məktəbdə nə isə alıb yemək üçün ona verilən puldan qənaət edib, hədiyyə almış, atasını sevindirmək istəmişdi. Mehdi əlinə, sifətinə ətir vurub:

- Bəh, bəh, gör nə gözəl ətirdir. Çox xoşuma gəldi. Sağ ol, oğlum!

Mehdi əlini uzadıb Hikməti özünə sarı çəkdi və üzündən öpdü.

- İndi baxaq görək Sevinc qızım atasını nə ilə təbrik edib. Mehdi Sevincin ona verdiyi bükülünü tələsmədən açmaqda idi. Sevinc maraq dolu baxışlarını ona zilləmişdi: “Görəsən atamın xoşuna gələcək?”

Mehdi köynəyin qatlarını açırdı. Hikmətlə Sevincin gözləri ona dikilmişdi. Mehdi:

- Ah, nə gözəl...

“Köynəkdir” deyib sözlərini tamamlaya bilmədi. Əl saxladı. Sevinc pərt oldu. Hikmət də boynunu uzadıb təəccüblə içini çəkdi. Evin xanımı - Rəna mətbəxə keçmişdi.

Köynəyin çiyin tərəfində, arxa hissəsində çox da böyük olmayan sökük vardı. Sevincin gözləri doldu:

- Ata, məni bağışla, belə olmağını istəməzdim. Bu köynəyi elə böyük həvəslə, həm də ürəkdən almışam ki... Heç təsəvvürünə gətirə bilməzsən. Heç yaxşı olmadı. Aparıb dəyişərəm.

- Mehdi qızını qucaqlayıb alnından öpdü, onu sakitləşdirməyə çalışdı:

- Qızım, hər şey qaydasındadır. Qətiyyən narahat olma. Əsas məsələ odur ki, sən atana diqqətli olmusan. Bu mənə bəsdir.

Sevinc:

- Ata, bu əhvalatı ömrüm boyu unutmaram.

Mehdi qızının saçlarını tumarladı:

- Ürəyinə salma, qızım. Dedim axı hər şey qaydasındadır.

- Ata, köynəyi alanda axı onun cırığı, söküyü yox idi. Özü də onu firma mağazadan almışam.

Mehdi qızının alnından öpüb:

- Canın sağ olsun, ay qızım, - dedi. - Kefini pozma. Belə şeylərə görə adam qanını qaraltmaz. Təki qəlb sınıqlığı olmasın. Hazırlaşın, axşam sizi “Qızıl balıq” restoranına aparacağam. Ad günümü orada qeyd edərik.

- Doğrudan?

- Əlbəttə, qızım. Gedib özümüzçün istirahət edərik.

Mehdi bir anlığa fikrə getdi. “Heç ağlıma gəlməyib”, - deyə öz-özünə fikirləşdi, sonra üzünü övladlarına tutdu:

- Nənən bu həftə bizə gəlib?

Sevinc başını tərpətdi və o da həqiqəti anladı.



Müəllifin bütün yazıları - Akif ABBASOV



Bölməyə aid digər xəbərlər
29-08-2024, 18:52 Akif ABBASOV - Boranı tumu - Hekayə
7-04-2024, 11:26 Akif ABBASOV - Taksi - Hekayə
18-02-2024, 10:15 Akif ABBASOV - Acığa iş - Hekayə
15-02-2024, 08:42 Akif ABBASOV - Sükan - Hekayə
6-02-2024, 16:25 Akif ABBASOV - Kəlbətin - Hekayə

bütün xəbərlər