Su, su, su!!!
Tarix: 14-10-2017 14:36 | Bölmə: Mətanət ƏLİYEVA
Su, su, su!!!

Hər dəfə rayona gedəndə gətirdiyim ən qiymətli şey təzə informasiyalar olur. Jurnalist üçün ən qiymətli şey informasiyadır. Xəbərçilik (jurnalistika) ən qədim peşələrdən biridir. İnformasiya əldə etmək üçün insanlarla ünsiyyətə girməyi bacarmaq mühüm şərtdir.

Oktyabrın 6-da Hacıqabula getdiyim gün İmam Hüseynin 7 mərasiminə təsadüf edirdi. Xilə məscidində imam üçün ehsan verirdilər. Sovet vaxtı da fəaliyyətdə olan bu məscidə gələnlərin sayı ildən-ilə azalır. Buna səbəb məscidə yığılan nəzirlərlə bağlı şəffaflığın olmamasıdır. Ədalət naminə məscidin mollası Arif deməlidir ki, bu il məhərrəmlik mərasimi zamanı bu qədər pul yığılıb, bunun bu qədəri məscidin ehtiyaclarına sərf olunub, bu qədəri məsciddə zəhmət çəkənlərə, bu qədəri imkansız ailələrə verilib və sair. Bu olmadığı üçün adamlar məscidə gəlmir, evlərində məclis qurub imama yas saxlayırlar. 7 mərasimində bir nəfər Qasım otağının üzərinə 2 manat pul qoydu.

Qeyd edim ki, məhərrəmlik mərasimində Qasım otağı bəzənir, nəzirlər onun üzərinə qoyulur. Qasım İmam Həsənin oğludur. Kərbəla müsibətindən əvvəl o, İmam Hüseynin qızı Səkinə ilə evlənir. Qasım toy günü qətlə yetirilir, toyu yasa çevrilir. Aşura günü ağlaşma Qasımın otağının ətrafında olur. Xilənin sinədəftər qadınları bu faciəni şeirlə tərənnüm edirlər:

Görünən dağ başıdır,

Yanan ürək başıdır.

Qasıma toy tutulub,

Şabaşı göz yaşıdır.

Molla Mirvari dedi ki, 2 manatı məscidin qonşuluğunda yaşayan, həyat yoldaşı vəfat etmiş, azyaşlı uşaqları olan qadına verin, o, məsciddə bütün işləri təmənnasız görür. Molla Mirvarinin bu sözü Molla Arifin baldızına xoş gəlmədi və o, qəzəbli etiraz çıxışı etdi. Məscid dolu qadın olsa da, yalnız mən dedim ki, məsciddə əziyyət çəkən bütün insanlara halallıq verilməlidir.

Mərsiyələrə qulaq asa-asa məsciddəki qadınlara diqqətlə baxırdım. Əksəriyyətinin üzündən kasıblıq, bədbinlik, ümidsizlik yağırdı.

Qadınların hərəsi bir polietilen torba götürüb səhər tezdən məscidə gəlir. Paylanan nəzirlərdən payını alır, torbasına qoyub gizlədir, ehsan süfrəsi yığılandan sonra hərə əlində bir torba evə gedir.

Bu qadınlar niyə belə kasıbdırlar? Onlar işləyib firavan yaşaya bilməzlərmi? Onlar varlı yaşaya bilərlər, əgər su olsa.

Xilə qadınları həmişə zəhmətkeş olublar, onlar heç vaxt fikirləşməyiblər ki, ərim qazanıb məni saxlamalıdır. Sovet İttifaqı dağılandan sonra bu qadınlar nə təsərrüfatla məşğul ola bilir, nə də toxuduqları xalçaları sata bilirlər.

Arpa, yonca bahadır deyə heyvandarlıqla məşğul olmaq gəlir gətirmir. Bəziləri ziyanla işləsələr belə təsərrüfat saxlayırlar, çünki işsiz qala bilmirlər. Yemin ucuzlaşması üçün torpaqlar əkilməlidir. Su olmadığından torpaqlar istifadəsiz qalıb, halbuki Kür çayı elə də uzaqda deyil, 6-7 kilometrlik məsafədədir. Bu rayonun su problemi digər torpaq sahibləri kimi mənim də yaralı yerimdir. 20 ildir Hacıqabulda 50 hektar yer götürüb təsərrüfat qurmuşuq. Təsərrüfata yarım milyona yaxın sərmayə qoymuşuq. Dəfələrlə mal-qara alıb artırmışıq, xeyir vermədiyi üçün satmışıq.

Üç hektara yaxın meyvə bağımız var. Bütün ailə üzvlərimizin orada zəhməti var. Rəhmətlik atam 500-dən çox nar ağacı əkib. Onlar indi də bar verir. Atamın zəhmətini itirməmək üçün özüm ağaclara qulluq etmişəm, dibini şumlamışam, peyin vermişəm, daramışam. Birdəfəlik köçüb Hacıqabulda yaşamaq, təsərrüfatımızı qaldırmaq istəyirəm. Bakıda qala bilmirəm, elə bilirəm qəbirdəyəm. Tünlüyü, səs-küyü sevmirəm, sakitliyi, genişliyi sevirəm, təsərrüfatda işləyəndə özümü xoşbəxt hiss edirəm. Həyat yoldaşımla bu mövzuda hər gün davamız olur. O deyir ki, su olmamış ora getməyin mənası yoxdur. Su çəkiləcəyi ilə bağlı isə heç bir Dövlət Proqramı yoxdur.

Həyat yoldaşım deyir ki, kredit götürüb su çəkəcək. Mən də qışqırıb-bağırıram ki, sən qalan ömrünü həbsxanada keçirmək istəyirsən?

Su çəkmək tək adamın işi deyil. Bunu yalnız dövlət edə bilər, çünki bunun elmi tərəfləri də var ki, onu mütəxəssislər bacarırlar.

Rayon camaatı problemin həlli üçün heç yerə müraciət etmir. Hesab edirlər ki mənasızdır. Elə bilirlər ki, yalnız mən nəsə edə bilərəm, jurnalist olduğum üçün mənim səsimi eşidərlər. Kimin problemi olursa, məni axtarır.

Bu dəfə də qardaşım dedi ki, valideynlər səni axtarırlar. Rayon məktəblərinin birində tualet yoxdur, uçub dağılıb, istəyirlər problemin həllinə kömək edəsən.

Mənə dedilər ki, bu, direktorun günahı deyil, hökumət pul vermir. Direktor valideynlərdən pul yığmalıdır, müəllimlərin maaşından kəsməlidir ki, tualet tikdirsin. Direktor da abırlı adam olduğu üçün belə işləri bacarmır. Tualetsiz məktəbdə oğlanlar birtəhər vəziyyətdən çıxırlar, qızlar böyrəklərini, sidik kisələrini itirə bilərlər. Heç olmasa, tualetə ayrılan pulları Bakıdakı məmurlar oğurlamasınlar.

Yenə qayıdıram su məsələsinə. Məhərrəmlikdir, müsəlmanlar “susuz ölən Hüseyn vay”,- deyib susuz ölən 72 nəfər Kərbəla şəhidləri üçün ağlayırlar.

Xəlifə Yezidin adamları Fərat çayının suyundan uşaqların içməsinə də imkan verməyib. Yezidin törəmələri olan Ərəb şeyxləri indi də müsəlmanları suya həsrət qoyublar. Afrikada milyonlarla müsəlman acından ölür, su olmadığı üçün torpaqları becərə bilmirlər. Halbuki o ölkələri su ilə təmin etmək üçün beş milyard pul lazımdır. Ərəb şeyxlərinin əksəriyyətinin, xüsusilə Məkkənin yerləşdiyi Səudiyyə Ərəbistanında, var-dövləti yüz milyardlarla ölçüldüyü halda onlar bu işə yardım etmirlər.

Şeyxlər pullarını o dünyaya apara bilməyəcəklər, Xəlifə Yezid kimi min illər lənətlənəcəklər. İmam Hüseyn üçün isə min illərdir, müsəlmanlar hər il yas saxlayır, göz yaşı axıdırlar. Nəsillər dəyişir, Hüseynə olan sevgi daha da artır.

Həyat yoldaşımın 5 qardaşı var. Atası da daxil olmaqla ailələrində 5 nəfərə Hüseyn adı verilib. İki nəvəyə də Hüseyn adı verilib. Amma bu 1300 il ərzində bir nəfərə də Maviyyə və Yezid adı qoyulmayıb.

Mən prezident İlham Əliyevə, seyid nəslindən olan Mehriban Əliyevaya müraciət edirəm. Susuz ölən Kərbəla şəhidlərinin ruhu xatirinə bizim rayona su verin. Bu, emosional yazıdır. Çünki son 20 ildə su problem ilə əlaqədar çox streslər yaşamışıq.

Bir həftədir rayondan gəlmişəm, amma hər gün qulaqlarımda bibim qızı molla Mirvarini dediyi ağılar səslənir:

Bağlarda gülüm qaldı,

Dərmədim gülüm qaldı.

Kərbəlanın çölündə

Bir bölük elim qaldı.


Allah Kərbəla şəhidlərinə rəhmət eləsin!

Müəllifin bütün yazıları - Mətanət ƏLİYEVA



Bölməyə aid digər xəbərlər
30-11-2017, 12:28 Mətanət ƏLİYEVA - Vacib əməl
14-10-2017, 14:36 Mətanət ƏLİYEVA - Su, su, su!!!
14-03-2017, 12:59 Mətanət ƏLİYEVA - Əsas hədəf

{sape_links}{sape_article}