21:41 / 18-03-2025
Tramp ilə Putin arasında telefon danışığı olub - (Yenilənib)
19:19 / 18-03-2025
Prezident AMEA ilə bağlı sərəncam imzalayıb
18:30 / 18-03-2025
Prezident və xanımı Suqovuşanda məscidin açılışında iştirak ediblər - (Yenilənib) - Fotolar
18:09 / 18-03-2025
Sabunçuda yanmış evdən üç nəfərin meyiti tapılıb
18:02 / 18-03-2025
Ermənilər atəşkəsi pozub, ondan sui-istifadə etməyə çalışırlar - Tofiq Zülfüqarov
17:31 / 18-03-2025
Ukrayna bir gündə Kurskda 270-dən çox əsgər itirib
17:20 / 18-03-2025
İfrat sağçı partiya İsraildə hökumətə qayıdır
17:12 / 18-03-2025
İlham Əliyev Azərbaycan xalqını təbrik edib
17:08 / 18-03-2025
Putin Ukraynaya silah tədarükünü dayandırmağı tələb edir
16:59 / 18-03-2025
Əbu-Dabi-Qəbələ aviareysi fəaliyyətə başlayır
16:53 / 18-03-2025
Altı ayaqlı robotlar Aya enəcək
16:42 / 18-03-2025
İsrailin baş naziri Qəzzaya yeni hücumları müzakirə edib
16:27 / 18-03-2025
Məzahir Pənahov: Seçici siyahılarının dəqiqləşdirilməsinə başlanılacaq
15:50 / 18-03-2025
Proseslər Ukraynanın xeyrinə dəyişir
15:21 / 18-03-2025
Nazirlər Kabinetində müşavirə: qəzalı binalarla bağlı məsələ müzakirəyə çıxarılıb - Foto
14:36 / 18-03-2025
Penitensiar xidmətlə DİN birgə əməliyyat keçirib
14:00 / 18-03-2025
Mehriban Əliyeva Ağdərədən paylaşım edib - Foto
13:56 / 18-03-2025
Tramp Zelenski ilə qəsdən mübahisə etdiyini boynuna alıb
13:36 / 18-03-2025
Hüquq müdafiəçisinin həbs müddəti uzadılıb
13:26 / 18-03-2025
ABŞ-dan Azadlıq heykəlini geri istəyirlər
12:58 / 18-03-2025
Tramp Odessa limanını Rusiyaya verməyə razılaşa bilər
12:46 / 18-03-2025
ABŞ Avropadan yumurta istəyir
12:20 / 18-03-2025
İlham Əliyev Qarabağda Novruz tonqalını alovlandırıb - (Yenilənir)
12:12 / 18-03-2025
Xüsusi karantin rejiminin müddəti uzadılıb
11:57 / 18-03-2025
Kredit agentliyi fermerləri məhkəməyə verəcək
11:46 / 18-03-2025
Ermənilər Azərbaycan ərazilərini yenidən atəşə tutub
11:40 / 18-03-2025
ABŞ Krımı Rusiya ərazisi kimi tanıya bilər
11:24 / 18-03-2025
PUA ilə ölkəmizə narkotik maddə gətiriblər - Fotolar
11:03 / 18-03-2025
Süni intellekt 10 illik problemi iki günə həll edib
13:14 / 14-03-2025
Xocalı rayonuna növbəti köç karvanı gedib - (Yenilənib) - Fotolar
14:13 / 15-03-2025
Hava şəraiti dəyişir: yağış və qar yağacaq - Proqnoz
20:28 / 15-03-2025
Putin, Lukaşenko və Rəhmon Azərbaycan prezidentinə zəng ediblər
23:13 / 13-03-2025
Məhkəmə işi: Harutyunyan, Qukasyan, Sahakyan, İşxanyan, Babayan və digərləri ifadə verir - Fotolar
12:55 / 14-03-2025
Əliyevin Ermənistandan tələbləri beynəlxalq hüquq normalarına tam uyğundur - Professor
00:16 / 16-03-2025
Tramp generalı Ukraynaya xüsusi elçi təyin edib
08:00 / 14-03-2025
Məşhur aktyor motosikl yarışına qatılıb - Foto
21:21 / 14-03-2025
Arayik Harutyunyan Bakıda məhkəmə zalında: "Qondarma rejimdə “bank sistemi”..." - Fotolar
23:32 / 14-03-2025
QHT sədrləri həbs edilib - (Yenilənib)
10:52 / 14-03-2025
Ermənistan Qafqaz əhəmiyyətli referenduma hazırlaşır
13:38 / 15-03-2025
"Ulduz"lu görüşlər"in budəfəki qonağı şair Səlim Babullaoğlu olub - Fotolar
08:31 / 14-03-2025
Teleulduz ikinci dəfə oğurluq üstə tutulub
“Nemes” Ələsgərin qoşalüləsi - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 15-12-2021 11:53 | Bölmə: Akif CABBARLI
Paytaxtdan təxminən iki yüz kilometr aralıdakı bu dəmiryol stansiyası son günlər əsil qələbəlik həyatının yaşayırdı. Yük konteyner meydançaları izdihamlı idi. Bu payız camaatın görüşünə əli dolu gəlmişdi. Bağlarda görünməmiş şəkildə alma, xurma, nar yetişmişdi. Gözü-könlü tox əhali isə uzaqlara yollanmaqdansa elə yerin üstündəcə məhsullarını xırıd eləməyi üstün tuturdular. Bakıda maliyyə imkanları sarıdan adla tanınan Əlibala da günlərin birində öz yaxın adamları ilə Yaşıltəpədə peyda oldu. Özləri ilə gətirdikləri taxta və karton yeşiklərin sayı-hesabı yox idi. Bağ sahibləri, günəmuzd fəhlələr çox səliqə ilə bu yeşikləri doldurur, maşınlarla məhsulu dəmiryol stansiyasına daşıyırdılar.
Əlibala ora-bura qaçmaqdan hədsiz yorulmuşdu. Susuzluqdan boğazı da qurumuşdu. Bir stəkan qaynar çayın təşnəsi idi. Gözü stansiyadakı gözətçi köşkünə sataşdı. Çayxanalarda, kafelərdə tünlükdür, qoy görüm mühafizəçinin yanında bir stəkan çaydan-sudan içə bilərəmmi fikri ilə taxta budkanın qapısını taqqıldatdı. Qapı dərhal açıldı və içəridən saralmış bığları çənəsindən də aşağı sallanan qarayanız, arıq və hündürboylu, çoxdan köhnəlmiş tankçı papağını gözünün üstünə basmış bir kişi çıxdı. Pırpızaq qaşlarının altından göyümtül gözləri azacıq qıyılsa da xoş, ilıq bir təbəssüm saçırdı. Çiynindəki qoşalülə tüfəngi onu lap Böyük Vətən müharibəsi partizanlarına oxşadırdı.
- Hə, buyur qardaş, eşidirəm səni, - gözətçi hündürdən səsləndi.
- Ağsaqqal, qonaq istəmirsənmi, bir stəkan çaya əşhədü-ehtiyacım var. Amma çiynindəki bu tüfəng sənə yaman yaraşır ha. Adım Əlibaladır, meyvə-tərəvəz ticarəti ilə məşğulam.
- Mənim də adım Ələsgərdir. Buralarda məni “nemes Ələsgər” kimi kimi tanıyırlar. Bilmirəm niyə belə deyirlər, görünür xasiyyətimlə əlaqəli bir şeydir. Bu tüfəng də qırx ildir ki çiynimdədir. Əvvəllər ovçuluqla başımı saxlayırdım. Üç-dörd ildir ki, buradayam. Vağzal rəisi də qanan adamdır. Tüfəngimi çiynimdən götürmədi. Dedi ki, icazə olmasa da sənə çox yaraşır, qoy üstündə olsun. Hələ ki çox şükür, qarşıma bədniyyət, sarsaq adam da çıxmayıb ki, üstünə tuşlayım.
Ələsgər kişi qonağını bu yerlərə xas olan qonaqpərvərliklə qarşıladı. Pürrəng çay içdilər, elektrik sobasının üstündə qızdırılmış şorqoğalının dadına baxdılar. Ayrılanda da Ələsgər kişi Əlibalanı tam arxayın saldı ki, məhsulundan nigaran qalmasın, vaqona yüklənənə qədər gözü üstündə olacaq. Rahatca qayıdıb başqa işinin dalınca gedə bilər.
Əlibala da cibindən bir vizit kartı çıxarıb Ələsgər kişiyə uzatdı.
- Ağsaqqal, hər halda səninlə çörək kəsdik. Nə vaxt nə işin olsa kiçiyin kimi hazıram dedi.
Ələsgər kişinin arvadı çoxdan dünyasını dəyişmişdi. Yeganə qızı bir müddət ərdə olsa da həyat yoldaşı Rusiyada ilişib qalandan sonra oğlunu da götürüb ata evinə qayıtmışdı. İndi beş yaşlı uşağı ilə Ələsgərin dədə-babadan qalma köhnə, amma geniş və yaraşıqlı mənzilində yaşayırdı. Amma işsiz-gücsüz olduğu, atasına maddi kömək göstərə bilmədiyi üçün fikir eləyir, xəcalət çəkirdi. Ali təhsili, təcrübəsi olmadığından bir fərli, çörək gətirən işə düzələ bilmirdi. Ələsgər kişi də qızını xiffət çəkməyə qoymur, həyət-bacada yetişdirdiyi tərəvəzin, bəslədiyi toyuq-cücənin hesabına birtəhər dolanırdılar.
... Günlərin birində Ələsgərin ağlına bir fikir gəldi, - bəlkə Əlibalaya ağız açım, işgörən adama oxşayır, necə də olsa çörək kəsdik, kəlmələşdik. Bəlkə Bahara bir iş düzüb-qoşar. Bakı dəryadır, hamının karına gəlir. Bu fikirlə cibini eşələyib Əlibalanın verdiyi vizit kartını çıxardı.
- Qızım, buradakı nömrəni yığ, Əlibala adında tanışımdır, sənin üçün bir iş xahiş edəcəyəm, İnşallah alınsa gedərsən, özünə bir gün-güzəran düzəldərsən. Vallah səni işsiz-gücsüz görəndə ürəyim ağrıyır, gedib o dünyanı görüb gəlirəm, - dedi.
Bahar atasının iztirablarını, qəlbindən keçirdiklərini yaxşı başa düşürdü. Amma ağlının ucundan da keçmirdi ki, kişini tənha qoyub uşağını da götürüb haralarasa, uzaqlara getsin. Amma atasının təklifini də, bu təklifin arxasında hansı hisslərin gizləndiyini də yaxşı duyurdu. Bilirdi ki, atası onun yalnız işə düzəlməsini yox, həm də bir insan oğlu insana rast gəlib yeni həyatına qovuşacağını arzulayırdı...
... Paytaxtın dəmiryol vağzalında Baharı və oğlu Vüsalı bəstəboy bir oğlan qarşıladı.
- Bacı, məni Əlibala göndərib, sürücüsüyəm. Özünün vacib işi olduğu üçün gələ bilmədi. Gedək sizi onun dediyi ünvana aparım.
Şəhər kənarındakı villada onları Əlibalanın özü qarşıladı.
- Mən sənə Ələsgər kişinin xətrinə iş verəcəyəm. Qalmağa, yaşamağa da heç bir problem yoxdur. Bax bu həyətin küncündəki iki otaqlı balaca mənzil sizin üçün ayrılıb. Oğlunla yaşa, heç həyətdən kənara da çıxmayacaqsan. Mən hər gün gəlmirəm bura, özünü tam sərbəst hiss edə bilərsən. Bağbanım, sürücüm də hər gün gəlmirlər. Evlərin təmizliyi, biş-düş də sənlikdir. Mətbəxdə, şükür Allaha, hər şey var.
Sonra Əlibala Baharı ikimərtəbəli villa ilə ətraflı tanış elədi. Nəyin harada yerləşdiyini başa saldı. Ayrılanda Baharın yumşaq, isti əlini ovcunda bir xeyli saxladı, gəlinin sifətinə, gözlərinə sınayıcı bir nəzər də saldı.
Bahar Əlibalanın canavar baxışlarından əməlli-başlı üşəndi, canından soyuq bir gizilti keçdi. Ürəyində - atamın dostu heç də yaxşı adama oxşamır axı, - dedi.
Bahar həyət-bacanı əməlli-başlı səliqəyə salmış, otaqlara əl gəzdirmişdi. Yaraşıqlı, bahalı mebellər, al-əlvan çilçıraqlar, heç vaxt heç yerdə görmədiyi qab-qacaq onu valeh etsə də təbiət etibarilə sadə və gözütox qadın bütün bunların ona heç bir aidiyyəti olmadığını, rahat etməyəcəyini yaxşı dərk edirdi. Əlibala isə görünmürdü. Ara-sıra onu vağzalda qarşılayan oğlan gəlir, özü ilə cürbəcür ərzaq, bolluca meyvə, içki şüşələri daşıyır, mətbəxdə yerləşdirirdi. Sonra da tapşırırdı ki, Bahar özünə, oğluna korluq verməsin, ürəyi istəyən yeməkləri bişirib nuşcanlıqla yesin.
...Həmin gün Əlibala tək gəlməmişdi. Maşından daha iki cavan oğlan və yanlarında bərli-bəzəkli qadınlar düşəndə Baharın qəlbindən soyuq bir sızıltı adladı. Özləri ilə yemək-içmək də gətirmişdilər. Sadəcə Bahardan uzun və enli stolun açılmasını, qab-qacağın düzülməsini istədilər. Sonra da Baharın heç hind filmlərində də görmədiyi bir mənzərə. Ömründə eşitmədiyi, dinləmədiyi musiqi sədaları otağı başına götürmüşdü. Qonaqlar səntirləyə-səntirləyə rəqs edir, sonra yenə də yumşaq kreslolara sərələnirdilər. Bahar Vüsalı da götürüb öz otağına çəkilmək istəsə də Əlibala onun əlindən tutub ziyafət salonuna tərəf dartanda gəlin etirazını bildirdi.
- Əlibala qardaş, sizə nə lazımdır axı. Mənim bu cür məclis başıma girmir, xahiş edirəm məni dinc buraxın.
- Nə dinc buraxım, ay qız. Görürsən ki, üç kişiyik, onlar da hərəsi öz adamı ilə gəlib. Sən də mənim həyatım ol, əzizim, - Əlibala sərxoş və həyasız pıçıltıları ilə əyilib Baharı qucaqlamaq istədi...
...Bahar gecəyarısı Vüsalın əlindən tutub qonşu tərəfə açılan əl qapısını itələdi. Allahdan olan kimi qapı açıq idi. Qonşu bağının aşağı tərəfində hasar nisbətən alçaq olduğundan onlar küçəyə rahat adlaya bildilər. Sonra vağzal, daha sonra da ata ocağı - Ələsgər kişinin isti, rahat mənzili...
- Hə, baba, belə oldu da. Əlibala əmi mamamın əlindən tutub zorla bizi otağa saldı. Dedim birdən mamamı öldürər, yetim qalaram axı... O, cibindən iynə çıxarıb güc-bəla mamamın qoluna vurmaq istədi, paltarını da cırıq-cırıq eləmişdi. Amma mamam onun başına iri külqabını yaman vurdu ha. Əlibala əmi o saat dəydi yerə.
Ələsgər kişi Vüsalın əsim-əsim əsən körpə dodaqlarını iri əlləri ilə örtüb - daha danışma, kiri, mənim balam. Allah sənin o Əlibala əminin üzünü hər iki dünyada qara eləsin, - dedi.
... Əlibala iri, yaraşıqlı avtomobilini xurma bağının kənarında, yol qırağında saxlamışdı. Özü isə bağı aşağı - yuxarı gəzir, yeşiklərin necə doldurulmasına nəzarət edirdi.
Sonrakı hadisələr lap rus kriminal filmlərindəki hadisələrin oxşarına çevrildi.
Əlibalanın telefonuna zəng gəldi.
- Hə, Ələsgər əmi, indi gəlirəm. Səninlə ciddi söhbətim də olacaq. Yarılan başımın sığortasını ödəməlisiniz, sənin qızın...
Əlibala maşının qapısını açıb yerinə oturan an qulağının dibindəki qəribə bir soyuqluq bütün bədənini titrətdi. Güzgüdən arxada oturmuş lopa bığlı, çatma qaşlı Ələsgər kişinin zəhmli baxışları sadəcə ucuz ölüm saçırdı. Ağsaqqalın qoşalüləsi Əlibalanın sağ qulağının dibini qaşıyırdı.
- Hə, oğraş gədə, budkada çay içdik, çörək kəsdik, özünü mənə mələk kimi göstərdin. Nə oldu bəs... Bu qoşalülə həmişə ov heyvanlarına, qurda-quşa tuşlanıb. Bu dəfə isə qismət sənin kimi əsilsiz-nəsilsiz, anasının əmcəyini kəsən tulanındır...
...Beləliklə, illər öncəsi eşitdiyim əhvalatı eyni ilə filmlərdəki kimi olmasa da sadəcə qısa hekayə şəklində canlandırmaq istədim.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 15-12-2021 11:53 | Bölmə: Akif CABBARLI
Hekayə
Paytaxtdan təxminən iki yüz kilometr aralıdakı bu dəmiryol stansiyası son günlər əsil qələbəlik həyatının yaşayırdı. Yük konteyner meydançaları izdihamlı idi. Bu payız camaatın görüşünə əli dolu gəlmişdi. Bağlarda görünməmiş şəkildə alma, xurma, nar yetişmişdi. Gözü-könlü tox əhali isə uzaqlara yollanmaqdansa elə yerin üstündəcə məhsullarını xırıd eləməyi üstün tuturdular. Bakıda maliyyə imkanları sarıdan adla tanınan Əlibala da günlərin birində öz yaxın adamları ilə Yaşıltəpədə peyda oldu. Özləri ilə gətirdikləri taxta və karton yeşiklərin sayı-hesabı yox idi. Bağ sahibləri, günəmuzd fəhlələr çox səliqə ilə bu yeşikləri doldurur, maşınlarla məhsulu dəmiryol stansiyasına daşıyırdılar.
Əlibala ora-bura qaçmaqdan hədsiz yorulmuşdu. Susuzluqdan boğazı da qurumuşdu. Bir stəkan qaynar çayın təşnəsi idi. Gözü stansiyadakı gözətçi köşkünə sataşdı. Çayxanalarda, kafelərdə tünlükdür, qoy görüm mühafizəçinin yanında bir stəkan çaydan-sudan içə bilərəmmi fikri ilə taxta budkanın qapısını taqqıldatdı. Qapı dərhal açıldı və içəridən saralmış bığları çənəsindən də aşağı sallanan qarayanız, arıq və hündürboylu, çoxdan köhnəlmiş tankçı papağını gözünün üstünə basmış bir kişi çıxdı. Pırpızaq qaşlarının altından göyümtül gözləri azacıq qıyılsa da xoş, ilıq bir təbəssüm saçırdı. Çiynindəki qoşalülə tüfəngi onu lap Böyük Vətən müharibəsi partizanlarına oxşadırdı.
- Hə, buyur qardaş, eşidirəm səni, - gözətçi hündürdən səsləndi.
- Ağsaqqal, qonaq istəmirsənmi, bir stəkan çaya əşhədü-ehtiyacım var. Amma çiynindəki bu tüfəng sənə yaman yaraşır ha. Adım Əlibaladır, meyvə-tərəvəz ticarəti ilə məşğulam.
- Mənim də adım Ələsgərdir. Buralarda məni “nemes Ələsgər” kimi kimi tanıyırlar. Bilmirəm niyə belə deyirlər, görünür xasiyyətimlə əlaqəli bir şeydir. Bu tüfəng də qırx ildir ki çiynimdədir. Əvvəllər ovçuluqla başımı saxlayırdım. Üç-dörd ildir ki, buradayam. Vağzal rəisi də qanan adamdır. Tüfəngimi çiynimdən götürmədi. Dedi ki, icazə olmasa da sənə çox yaraşır, qoy üstündə olsun. Hələ ki çox şükür, qarşıma bədniyyət, sarsaq adam da çıxmayıb ki, üstünə tuşlayım.
Ələsgər kişi qonağını bu yerlərə xas olan qonaqpərvərliklə qarşıladı. Pürrəng çay içdilər, elektrik sobasının üstündə qızdırılmış şorqoğalının dadına baxdılar. Ayrılanda da Ələsgər kişi Əlibalanı tam arxayın saldı ki, məhsulundan nigaran qalmasın, vaqona yüklənənə qədər gözü üstündə olacaq. Rahatca qayıdıb başqa işinin dalınca gedə bilər.
Əlibala da cibindən bir vizit kartı çıxarıb Ələsgər kişiyə uzatdı.
- Ağsaqqal, hər halda səninlə çörək kəsdik. Nə vaxt nə işin olsa kiçiyin kimi hazıram dedi.
Ələsgər kişinin arvadı çoxdan dünyasını dəyişmişdi. Yeganə qızı bir müddət ərdə olsa da həyat yoldaşı Rusiyada ilişib qalandan sonra oğlunu da götürüb ata evinə qayıtmışdı. İndi beş yaşlı uşağı ilə Ələsgərin dədə-babadan qalma köhnə, amma geniş və yaraşıqlı mənzilində yaşayırdı. Amma işsiz-gücsüz olduğu, atasına maddi kömək göstərə bilmədiyi üçün fikir eləyir, xəcalət çəkirdi. Ali təhsili, təcrübəsi olmadığından bir fərli, çörək gətirən işə düzələ bilmirdi. Ələsgər kişi də qızını xiffət çəkməyə qoymur, həyət-bacada yetişdirdiyi tərəvəzin, bəslədiyi toyuq-cücənin hesabına birtəhər dolanırdılar.
... Günlərin birində Ələsgərin ağlına bir fikir gəldi, - bəlkə Əlibalaya ağız açım, işgörən adama oxşayır, necə də olsa çörək kəsdik, kəlmələşdik. Bəlkə Bahara bir iş düzüb-qoşar. Bakı dəryadır, hamının karına gəlir. Bu fikirlə cibini eşələyib Əlibalanın verdiyi vizit kartını çıxardı.
- Qızım, buradakı nömrəni yığ, Əlibala adında tanışımdır, sənin üçün bir iş xahiş edəcəyəm, İnşallah alınsa gedərsən, özünə bir gün-güzəran düzəldərsən. Vallah səni işsiz-gücsüz görəndə ürəyim ağrıyır, gedib o dünyanı görüb gəlirəm, - dedi.
Bahar atasının iztirablarını, qəlbindən keçirdiklərini yaxşı başa düşürdü. Amma ağlının ucundan da keçmirdi ki, kişini tənha qoyub uşağını da götürüb haralarasa, uzaqlara getsin. Amma atasının təklifini də, bu təklifin arxasında hansı hisslərin gizləndiyini də yaxşı duyurdu. Bilirdi ki, atası onun yalnız işə düzəlməsini yox, həm də bir insan oğlu insana rast gəlib yeni həyatına qovuşacağını arzulayırdı...
... Paytaxtın dəmiryol vağzalında Baharı və oğlu Vüsalı bəstəboy bir oğlan qarşıladı.
- Bacı, məni Əlibala göndərib, sürücüsüyəm. Özünün vacib işi olduğu üçün gələ bilmədi. Gedək sizi onun dediyi ünvana aparım.
Şəhər kənarındakı villada onları Əlibalanın özü qarşıladı.
- Mən sənə Ələsgər kişinin xətrinə iş verəcəyəm. Qalmağa, yaşamağa da heç bir problem yoxdur. Bax bu həyətin küncündəki iki otaqlı balaca mənzil sizin üçün ayrılıb. Oğlunla yaşa, heç həyətdən kənara da çıxmayacaqsan. Mən hər gün gəlmirəm bura, özünü tam sərbəst hiss edə bilərsən. Bağbanım, sürücüm də hər gün gəlmirlər. Evlərin təmizliyi, biş-düş də sənlikdir. Mətbəxdə, şükür Allaha, hər şey var.
Sonra Əlibala Baharı ikimərtəbəli villa ilə ətraflı tanış elədi. Nəyin harada yerləşdiyini başa saldı. Ayrılanda Baharın yumşaq, isti əlini ovcunda bir xeyli saxladı, gəlinin sifətinə, gözlərinə sınayıcı bir nəzər də saldı.
Bahar Əlibalanın canavar baxışlarından əməlli-başlı üşəndi, canından soyuq bir gizilti keçdi. Ürəyində - atamın dostu heç də yaxşı adama oxşamır axı, - dedi.
Bahar həyət-bacanı əməlli-başlı səliqəyə salmış, otaqlara əl gəzdirmişdi. Yaraşıqlı, bahalı mebellər, al-əlvan çilçıraqlar, heç vaxt heç yerdə görmədiyi qab-qacaq onu valeh etsə də təbiət etibarilə sadə və gözütox qadın bütün bunların ona heç bir aidiyyəti olmadığını, rahat etməyəcəyini yaxşı dərk edirdi. Əlibala isə görünmürdü. Ara-sıra onu vağzalda qarşılayan oğlan gəlir, özü ilə cürbəcür ərzaq, bolluca meyvə, içki şüşələri daşıyır, mətbəxdə yerləşdirirdi. Sonra da tapşırırdı ki, Bahar özünə, oğluna korluq verməsin, ürəyi istəyən yeməkləri bişirib nuşcanlıqla yesin.
...Həmin gün Əlibala tək gəlməmişdi. Maşından daha iki cavan oğlan və yanlarında bərli-bəzəkli qadınlar düşəndə Baharın qəlbindən soyuq bir sızıltı adladı. Özləri ilə yemək-içmək də gətirmişdilər. Sadəcə Bahardan uzun və enli stolun açılmasını, qab-qacağın düzülməsini istədilər. Sonra da Baharın heç hind filmlərində də görmədiyi bir mənzərə. Ömründə eşitmədiyi, dinləmədiyi musiqi sədaları otağı başına götürmüşdü. Qonaqlar səntirləyə-səntirləyə rəqs edir, sonra yenə də yumşaq kreslolara sərələnirdilər. Bahar Vüsalı da götürüb öz otağına çəkilmək istəsə də Əlibala onun əlindən tutub ziyafət salonuna tərəf dartanda gəlin etirazını bildirdi.
- Əlibala qardaş, sizə nə lazımdır axı. Mənim bu cür məclis başıma girmir, xahiş edirəm məni dinc buraxın.
- Nə dinc buraxım, ay qız. Görürsən ki, üç kişiyik, onlar da hərəsi öz adamı ilə gəlib. Sən də mənim həyatım ol, əzizim, - Əlibala sərxoş və həyasız pıçıltıları ilə əyilib Baharı qucaqlamaq istədi...
...Bahar gecəyarısı Vüsalın əlindən tutub qonşu tərəfə açılan əl qapısını itələdi. Allahdan olan kimi qapı açıq idi. Qonşu bağının aşağı tərəfində hasar nisbətən alçaq olduğundan onlar küçəyə rahat adlaya bildilər. Sonra vağzal, daha sonra da ata ocağı - Ələsgər kişinin isti, rahat mənzili...
- Hə, baba, belə oldu da. Əlibala əmi mamamın əlindən tutub zorla bizi otağa saldı. Dedim birdən mamamı öldürər, yetim qalaram axı... O, cibindən iynə çıxarıb güc-bəla mamamın qoluna vurmaq istədi, paltarını da cırıq-cırıq eləmişdi. Amma mamam onun başına iri külqabını yaman vurdu ha. Əlibala əmi o saat dəydi yerə.
Ələsgər kişi Vüsalın əsim-əsim əsən körpə dodaqlarını iri əlləri ilə örtüb - daha danışma, kiri, mənim balam. Allah sənin o Əlibala əminin üzünü hər iki dünyada qara eləsin, - dedi.
... Əlibala iri, yaraşıqlı avtomobilini xurma bağının kənarında, yol qırağında saxlamışdı. Özü isə bağı aşağı - yuxarı gəzir, yeşiklərin necə doldurulmasına nəzarət edirdi.
Sonrakı hadisələr lap rus kriminal filmlərindəki hadisələrin oxşarına çevrildi.
Əlibalanın telefonuna zəng gəldi.
- Hə, Ələsgər əmi, indi gəlirəm. Səninlə ciddi söhbətim də olacaq. Yarılan başımın sığortasını ödəməlisiniz, sənin qızın...
Əlibala maşının qapısını açıb yerinə oturan an qulağının dibindəki qəribə bir soyuqluq bütün bədənini titrətdi. Güzgüdən arxada oturmuş lopa bığlı, çatma qaşlı Ələsgər kişinin zəhmli baxışları sadəcə ucuz ölüm saçırdı. Ağsaqqalın qoşalüləsi Əlibalanın sağ qulağının dibini qaşıyırdı.
- Hə, oğraş gədə, budkada çay içdik, çörək kəsdik, özünü mənə mələk kimi göstərdin. Nə oldu bəs... Bu qoşalülə həmişə ov heyvanlarına, qurda-quşa tuşlanıb. Bu dəfə isə qismət sənin kimi əsilsiz-nəsilsiz, anasının əmcəyini kəsən tulanındır...
...Beləliklə, illər öncəsi eşitdiyim əhvalatı eyni ilə filmlərdəki kimi olmasa da sadəcə qısa hekayə şəklində canlandırmaq istədim.
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-09-2024, 12:18
Akif CABBARLI - Kəlbəcərə gedə bilmədi, doğmalarının qəlbində yuva qurdu - Akif Cabbarlı yazır
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Qüdrət Həsənquliyevin fikrincə, Tramp görsə ki, Ukrayna qalib gəlir, Rusiyaya təkcə siyasi yox, hərbi dəstək də verəcək
"Xalq qəzeti"nin şöbə müdiri deyir ki, ömrü boyu özünü axtaran, dəfələrlə yanından ötüb keçən o qədər insan var ki
Nadir Azməmmədov: “Təəssüf ki, indi rejissor olmaq, kino və serial çəkmək adiləşib, bəzən bunun məsuliyyətini dərk etmirlər”
Türkiyədə yaşayan Əməkdar artist deyir ki, siyasilərin illərlə həllinə çalışdığı hansısa bir məsələni bəzən uğurlu bir musiqi əsəri həll edə bilər
Qüdrət Həsənquliyev: “Düşmənçiliyə son qoymaq üçün ədalətli sülhə nail olmaq gərəkdir. Bunun üçün ya tərəflər 1991-ci ilin sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır, ya da ərazi mübadiləsinə gedirlər. Amma indiki mərhələdə bu, az inandırıcı görünür”
