15:08 / 30-09-2023
Baş Prokurorluq: separatçı qurumun daha iki təmsilçisi həbs olunub
14:52 / 30-09-2023
Silah-sursat və döyüş texnikası müsadirə olunub - Video
13:06 / 30-09-2023
Sabah hava necə olacaq? - Proqnoz
12:38 / 30-09-2023
Prezident İlham Əliyev Beynəlxalq Astronavtika Federasiyasının prezidentini qəbul edib - Yenilənib
12:35 / 30-09-2023
Milli Qəhrəman Fəxri Xiyabanda dəfn edilib - Fotolar
11:43 / 30-09-2023
XİN: "Ermənistanın Azərbaycana qarşı irəli sürdüyü növbəti iddialar tamamilə əsassızdır"
11:35 / 30-09-2023
Müsadirə edilən artilleriya qurğuları... - Video
11:06 / 30-09-2023
Abşeronda dava: 3 nəfər bir-birlərini bıçaqlayıb, biri ölüb
09:58 / 30-09-2023
Elizabet - Akif Abbasovun tərcüməsi
09:15 / 30-09-2023
Qarabağdakı döyüş mövqeləri ləğv edilir - Video
02:04 / 30-09-2023
Nyu-Yorkda fövqəladə vəziyyət elan edilib - Fotolar
22:02 / 29-09-2023
Şuşa-Xankəndi yolunda tərk edilmiş döyüş mövqeləri... - Video
21:59 / 29-09-2023
Belçikada kilsədə rüsvayçılıq - Din xadimləri illərlə uşaqları zorlayıblar
19:48 / 29-09-2023
İlham Əliyev Zəngilanda Forumda: "Bizim səbrimizlə oynamasınlar" - Tam mətn - Fotolar (Yenilənib)
19:24 / 29-09-2023
İşçi qrup üzvlərinin Xankəndiyə səfəri nəzərdə tutulub
19:20 / 29-09-2023
Yevlaxda ermənilərlə növbəti görüş keçirilib - (Yenilənib) - Foto
19:18 / 29-09-2023
Yeddi ölkə Ukrayna üçün sursat sifarişi verib
19:07 / 29-09-2023
Üç ölkə qanunsuz miqrasiyaya qarşı işçi qrup yaradır
18:50 / 29-09-2023
Ukraynalı diversantlar Rusiya ərazisinə daxil olmağa cəhd ediblər
18:13 / 29-09-2023
Qarabağda müsadirə edilmiş döyüş texnikası, silah və sursatın yeni - Siyahısı (Yenilənib)
18:03 / 29-09-2023
Separatçı rejimin keçmiş “müdafiə naziri” Laçında ələ keçib
17:58 / 29-09-2023
Mikayıl Cabbarov Gürcüstana səfər edib
17:48 / 29-09-2023
FHN: "Xankəndi yaxınlığında partlayışda 48 nəfərin cəsədi çıxarılıb" - Video
17:35 / 29-09-2023
Bakıda əməliyyat: daha üç nəfər tutulub
17:17 / 29-09-2023
Xaricdə doktorantura təhsilinə dair sənəd qəbulunun müddəti uzadılıb
16:56 / 29-09-2023
Azərbaycan BMT-nin müvafiq qurumlarını Qarabağ bölgəsinə dəvət edib
16:33 / 29-09-2023
Qarabağda terrorlar törədən general-mayor həbs edilib - (Video) - Yenilənib
16:11 / 29-09-2023
İlham Əliyev: "Biz Qafqazda sülh və sabitlik istəyirik"
15:48 / 29-09-2023
Prezident: "Biz Qarabağın erməni əhalisinin hüquqlarını təmin edəcəyik"
09:31 / 27-09-2023
Şadlıq sarayında yanğın: yüzdən çox insan ölüb, çoxsaylı yaralı var - (Video) - Yenilənib
16:30 / 25-09-2023
Ağdərə tam olaraq Azərbaycan dövlətinin nəzarətinə keçib
20:08 / 25-09-2023
Rusiyanın Cənubi Qafqaz siyasəti müzakirə olunub - Fotolar
14:14 / 27-09-2023
Separatçı Ruben Vardanyan sərhəddə saxlanılıb - (Yenilənib+)
16:17 / 25-09-2023
Əliyev ilə Ərdoğan Naxçıvanda: qaz boru kəmərinin təməlqoyma mərasimi olub (Yenilənib)
11:50 / 26-09-2023
13 550 erməni Qarabağı tərk edib
00:05 / 26-09-2023
“Qənirə Paşayevanın ölməsi ilə bağlı yayılan xəbər yalandır”
00:01 / 26-09-2023
Bakıdan Xankəndinə tibbi yardım göndərilib
00:04 / 27-09-2023
Azərbaycanda Anım Günüdür
19:55 / 27-09-2023
Xocalı soyqırımına görə axtarışda olan terrorçu Laçında ələ keçib
18:00 / 25-09-2023
Ermənilər Əsgəranı boşaldır
“...mənim adım Bobikdir” - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 22-09-2020 11:27 | Bölmə: Akif CABBARLI
(hekayə)
...Mənim adım Bobikdir. Hələ lap küçük vaxtı, heç sarı tükümü tökməmişdim, azıb glib çıxmışdım Çoxmərtəbəli, Çoxmənzilli Binaların həyətinə ha, onda geniş, sərin talvarın altında oturub nərd oynayan kişilər ovuclarında mənə sərin su içirtmiş, yaxınlıqdakı marketdən sosis alıb nəzakətlə yemləmişdilər də. O kişilərdən biri ucadan səslənmişdi ki, bu küçüyün adını Bobik qoyaq. Daha bilmədim ki, niyə mənə bu adı qoyurlar. Doğrusu, hansı ölkəyə, hansı millətə məxsusluğunu da anlamadım. Bu adla çağırılmağıma bir nəfər kimi razılaşmışdılar.
Bobik bu sözləri deyib susdu. Onun kədərli, qüssəli gözlərindən, intizarlı baxışlarından çox şey oxumaq olardı. Bobik köhnə, içi-başı tamamilə tökülmüş kreslonun içində özünə lap cənnətdə olduğu kimi rahatlıq tapmışdı. Restoranın həyətinə ilk atılan, desant rolunda olan it kimi vaxtilə bu ictimai iaşə obyektinin şefinə məxsus olan, sonradan köhnə əşya kimi həyətin ucqarındakı yaşıllığa tullanan kresloda yuva düzəltmiş, gün-güzəran qurmuşdu. Sonradan bu həyətə daha bir it gətirilib azdırılmışdı. İndi Bobiklə üzbəüz oturub çəhrayı dilini seyrək dişlərinin arasından səliqəsiz şəkildə sallayıb həvəslə ləhləyən köpək Bobikin ağrılı-acılı hekayətinə həvəslə qulaq asırdı.
Hə, mənim əziz dostum, o həyətdə məni sevir, əzizləyirdilər. Suyumu, çörəyimi verir, başımı tumarlayırdılar. Günlər ötdükcə şosenin o tayında, köhnə neft buruqlarının arasındakı yöndəmsiz daxmanın darısqal həyətində keçirdiyim ağrılı-acılı günləri yavaş-yavaş unutmaqda idim. Ev sahibi cantaraq, hirsli-hikkəli Həsənqulu kişinin anama, bacı-qardaşlarıma verdiyi zülmü, əziyyəti yaddaşımda saxlasam da, daha o qədər də fikir eləmirdim. Yeni ünvanda yaşayan ziyalılar, qəlbi geniş insanlar mənə lütfkarlıqla yanaşır, qayğısız böyüdürdülər. Sonralar bu məkana ala-bula rəngdə bir köpək də gəlib çıxdı. Təbiətin qanunudur, onunla dostlaşdıq, məsələ lap sevgi həddinə gəlib çıxdı. Amma hansısa mülahizəyə görə, görünür, məni gələcək əzab-əziyyətdən, qayğı və problemlərdən qurtarmaq üçün həyətimizdəki nəcib və xeyirxah xanımlardan biri müvafiq tibb müəssisəsinə apardı, yüngülvari əməliyyat etdirib, yenidən doğma ocağıma qaytardı. Başa düşürdüm, balalamamağımı, əlavə əziyyətə düşməyimi istəmirdilər. Mən də taleyimlə razılaşdım. Həm də ki, anamı gətirdim gözümün qabağına, doğub-törəyib, sonra da min bir əziyyətə qatlaşmağın arzuolunmaz nəticələri və fəsadları ilə üzləşməkdən bərk qorxdum. Ürəyimdə mənə canımyandılıq edən şəxslərə minnətdarlıq da elədim. Eşitdiyimə görə, bu barədə yazıblar da.
Köpək Bobikə çox diqqətlə qulaq asırdı, həm də ürəyində şükür edirdi ki, nə yaxşı, onu da harasa aparıb bıçaq altına verməyiblər. Bu prosesdən sonra cavan, enerjili köpəyin halı necə olardı axı...
- Hə, Bobik, sonra nə oldu? Danış, maraqlıdır mənim üçün.
- Sonrası nə olacaq, əzizim, yaşayırdım özüm üçün, yavaş-yavaş ətə-qana dolurdum. Həyətimiz çox vaxt küləkli olurdu, yel vurub, yengələr oynayırdı. Üstünə sağlıq, canım belə havalara dözmürdü, dilxor olurdum. Bunu duyan yaxşı insnlar mənə bir evcik - həyətdə domik deyirdilər - düzəltdirib gətirdilər. Zəncirə salmaq istədilər, inan ki, bağrım çatladı. Özün bilirsən də, bu, nə demək olardı. Sözün düzü, nəslimizdə belə şey görünməmişdi. Anam da zəncirsiz, sərbəst gəzib-dolaşıb həmişə. Doğrudur, Həsənqulu kişi onu da, bizi də gecə-gündüz heç nəyin üstündə kötəkləyir, kələyimizi kəsirdi. Ancaq boynumuza zəncir-zad keçirmirdi. Ən azı buna görə onu bağışlayırdıq, üstünə heç mırıldamırdıq da. Nə isə, dartıb zənciri qırdım, bir günlüyə qaçıb uzaqda gizləndim, sonra yenə üzə çıxdım. Doğrusu, məndən inciməmişdilər, əksinə, hiss elədim ki, darıxıb, qəribsəyiblər. Amma sonradan özümdən asılı olmayaraq, bağışlanmaz səhvə yol verdim. Əvvəlcə bir müddət giriş qapısının girəcəyində oturdum, uşaqlarla əyləndim, ötüb keçənə təbəssümlə, nəvazişlə baxdım. Bir sözlə, mehribançılıq, səmimiyyət və ülfət üçün hər priyoma əl atdım. Sonralar isə... Sonralar isə yolverilməz hərəkətə qol qoydum. Qapı açılan kimi soxdum özümü içəri. Liftin qabağında, arxa meydançada özümə yer elədim. Bəzən gecələr də içəridə qalırdım. Qapılar bağlı olanda isə özümü saxlaya bilmirdim, yan-yörəmi isladırdım, bəzən o biri məsələ də olurdu. Bir, iki, axır ki, məni sevənlər, qəlbimə yaxın buraxdıqlarım bu hərəkətimə dözmədilər, lənətləməyə, hətta çubuqlamağa başladılar. Onları qınamırdım, ürəyimdə haqq qazandırırdım. Camaat səni yedirdir, içirdir, sən də durub yediyin qabın içinə...
Sonra başıma gözlənilməz bəla gəldi. Günlərin birində - furqon “Jiquli” deyirlər – məni belə bir maşının baqajına basıb düz gəitrdilər bax bura. Təsəvvür eləyirsən, əvvəl elə bildim yenə nə isə ədəbsiz bir işimə, səhv hərəkətimə görə həkimə aparırlar. Dedim nə olar, qoy qarşısını alsınlar. Amma danışıqlarından, hərəkətlərindən dərhal anladım ki, yox, bu xına o xınadan deyil. Söhbət məni sözün əsl mənasında it kimi azdırmaqdan gedir. Bax, indi neçə vaxtdır buradayam. Şükür ki, sən gəlib çıxmısan, daha darıxmıram. Darıxmaq deyəndə oradakılar üçün çox darıxmışam, lap burnumun ucu göynəyir, amma bilmirəm o sobakavoz bir də gəlib məni geri qaytaracaq, yoxsa yox. Hər halda ümidimi üzməmişəm, bəlkə o kişini kimsə yola gətirdi, “bişirdi”, dalımca göndərdi, deyə bilmərəm. Hər halda hər şeyə bir çıxış yolu var. Bəlkə hansısa yolla həvəsləndirələr, şirnikləndirələr, onda köhnə həyatıma qayıda bilərəm. Gözləyək. Yol tapa bilsəm, and içirəm, səni də özümlə apararam.
- Ay Bobik, elə danışdın ki, məni lap kövrəltdin – köpək ayaqlarını geri çəkib gərnəşdi, sonra möhkəmcə əsnəyib Bobikə bir az da yaxınlaşdı:
- Heç sənin köhnə məhəlləndən bura yeyib-içməyə gələn yoxdur? Bəlkə görsələr...
- Yox-yox, onların bura yolu düşmür. Bura gələnlər cüt-cüt gəlib, tək-tək çıxıb gedirlər. Qabaq qapıdan gəlib, dal qapıdan əkilirlər. Hər dəfə də ayrısı ilə. O gün bir qız düz üç dəfə gəldi, daha biləmmədim ki, burada nəyi yaddan çıxıb qalıbmış. Elə də danışırdı ki, guya bura yox, eləcənə evdən qıraq yerə birinci dəfə gedir. Daha nə deyim, bizim adımız çıxıb. İşləyən, qulluq göstərən də biz, yeri gələndə döyülüb, söyülən də biz. Sözümün canı var, əziz köpək, bilirəm, məlumatım var. Uzaq Sibirdə bizimkiləri xizəyə qoşurlar, at yerinə, maral yerinə. Oliqarxların bağlarını qoruyuruq, dağda çobanların qoyun-quzusunu otarırıq, ovçuların qabağına düşüb quş quşlayırıq, kənddə canavarın qabağına çıxırıq mərdi-mərdanə. Canım sənə desin, hansı birindən danışım. Sonra da adımıza yüz şəbədə qoşurlar; filankəs it günündədir, filankəs itin-qurdun dilini bilir, filankəsin canı it canıdır, iti öldürənə sürütdürərlər və sair və ilaxır.
Adamların bəziləri bizi itə yox, lap itdən də betərinə oxşadır. Qoy eləsinlər, amma azacıq dara düşən kimi yenə bizi yada salırlar. Canım yaxşı adamlara qurban olsun. Hər halda yaxşıların hesabına yaşayıb ömür-gün sürürük. Şansı gətirən, bəxti üzünə gülən həmcinslərimizə necə var qulluq göstərən, nazını çəkənlər də var. İmkanlı adamlar var ki, itlərini kursa yazdırır, bir neçə xarici dil öyrətdirirlər. Elələri də var ki, yanlarına salıb təyyarə ilə Moskvaya, Riqaya aparıb, cins sortlarla görüşdürürlər. Elə bağ evləri, villalar var ki, itləri üçün ayrıca guşə, xidmətçi ayırırlar, yedikləri kababdan onlara da nuş elətdirirlər. Qoy olsun. Bu, bir qismətdir, tale payıdır. Doğrusu, belələrinə həsəd aparmıram. Hər halda əti ətimizdən, qanı qanımızdandır, elə deyilmi? Bax elə bu restoranın müdiri Əmrah kişini götürək, bu adam razı olmasa, bizim burada nə itimiz azıb, hə? Sözə bax ha, itimiz azıb. Özümüz it ola-ola yenə onların işlətdiyi ifadədən istifadə edirik. Qardaş, yaxşı insanlar olmasa, günümüz it günündən də pis keçər. Dayan e, yenə it günü?..
Bobik bu sözləri deyib susdu. Amma yaşarmış gözləri açıq-aşkar yol çəkməyə başladı. Xəyalən özünü Çoxmərtəbəli, Çoxmənzilli Binanın geniş, rahat həyətində onu sevənlərin, xoşlayanların arasında hiss elədi. Ala-bula köpəyin sifətində isə izaholunmaz bir təbəssüm, istehza dolu ifadə dolaşmaqda idi...
P.S. Bu hekayə Bobiki tanıyanlar və unutmayanlar üçün qələmə alınıb.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 22-09-2020 11:27 | Bölmə: Akif CABBARLI
(hekayə)
...Mənim adım Bobikdir. Hələ lap küçük vaxtı, heç sarı tükümü tökməmişdim, azıb glib çıxmışdım Çoxmərtəbəli, Çoxmənzilli Binaların həyətinə ha, onda geniş, sərin talvarın altında oturub nərd oynayan kişilər ovuclarında mənə sərin su içirtmiş, yaxınlıqdakı marketdən sosis alıb nəzakətlə yemləmişdilər də. O kişilərdən biri ucadan səslənmişdi ki, bu küçüyün adını Bobik qoyaq. Daha bilmədim ki, niyə mənə bu adı qoyurlar. Doğrusu, hansı ölkəyə, hansı millətə məxsusluğunu da anlamadım. Bu adla çağırılmağıma bir nəfər kimi razılaşmışdılar.
Bobik bu sözləri deyib susdu. Onun kədərli, qüssəli gözlərindən, intizarlı baxışlarından çox şey oxumaq olardı. Bobik köhnə, içi-başı tamamilə tökülmüş kreslonun içində özünə lap cənnətdə olduğu kimi rahatlıq tapmışdı. Restoranın həyətinə ilk atılan, desant rolunda olan it kimi vaxtilə bu ictimai iaşə obyektinin şefinə məxsus olan, sonradan köhnə əşya kimi həyətin ucqarındakı yaşıllığa tullanan kresloda yuva düzəltmiş, gün-güzəran qurmuşdu. Sonradan bu həyətə daha bir it gətirilib azdırılmışdı. İndi Bobiklə üzbəüz oturub çəhrayı dilini seyrək dişlərinin arasından səliqəsiz şəkildə sallayıb həvəslə ləhləyən köpək Bobikin ağrılı-acılı hekayətinə həvəslə qulaq asırdı.
Hə, mənim əziz dostum, o həyətdə məni sevir, əzizləyirdilər. Suyumu, çörəyimi verir, başımı tumarlayırdılar. Günlər ötdükcə şosenin o tayında, köhnə neft buruqlarının arasındakı yöndəmsiz daxmanın darısqal həyətində keçirdiyim ağrılı-acılı günləri yavaş-yavaş unutmaqda idim. Ev sahibi cantaraq, hirsli-hikkəli Həsənqulu kişinin anama, bacı-qardaşlarıma verdiyi zülmü, əziyyəti yaddaşımda saxlasam da, daha o qədər də fikir eləmirdim. Yeni ünvanda yaşayan ziyalılar, qəlbi geniş insanlar mənə lütfkarlıqla yanaşır, qayğısız böyüdürdülər. Sonralar bu məkana ala-bula rəngdə bir köpək də gəlib çıxdı. Təbiətin qanunudur, onunla dostlaşdıq, məsələ lap sevgi həddinə gəlib çıxdı. Amma hansısa mülahizəyə görə, görünür, məni gələcək əzab-əziyyətdən, qayğı və problemlərdən qurtarmaq üçün həyətimizdəki nəcib və xeyirxah xanımlardan biri müvafiq tibb müəssisəsinə apardı, yüngülvari əməliyyat etdirib, yenidən doğma ocağıma qaytardı. Başa düşürdüm, balalamamağımı, əlavə əziyyətə düşməyimi istəmirdilər. Mən də taleyimlə razılaşdım. Həm də ki, anamı gətirdim gözümün qabağına, doğub-törəyib, sonra da min bir əziyyətə qatlaşmağın arzuolunmaz nəticələri və fəsadları ilə üzləşməkdən bərk qorxdum. Ürəyimdə mənə canımyandılıq edən şəxslərə minnətdarlıq da elədim. Eşitdiyimə görə, bu barədə yazıblar da.
Köpək Bobikə çox diqqətlə qulaq asırdı, həm də ürəyində şükür edirdi ki, nə yaxşı, onu da harasa aparıb bıçaq altına verməyiblər. Bu prosesdən sonra cavan, enerjili köpəyin halı necə olardı axı...
- Hə, Bobik, sonra nə oldu? Danış, maraqlıdır mənim üçün.
- Sonrası nə olacaq, əzizim, yaşayırdım özüm üçün, yavaş-yavaş ətə-qana dolurdum. Həyətimiz çox vaxt küləkli olurdu, yel vurub, yengələr oynayırdı. Üstünə sağlıq, canım belə havalara dözmürdü, dilxor olurdum. Bunu duyan yaxşı insnlar mənə bir evcik - həyətdə domik deyirdilər - düzəltdirib gətirdilər. Zəncirə salmaq istədilər, inan ki, bağrım çatladı. Özün bilirsən də, bu, nə demək olardı. Sözün düzü, nəslimizdə belə şey görünməmişdi. Anam da zəncirsiz, sərbəst gəzib-dolaşıb həmişə. Doğrudur, Həsənqulu kişi onu da, bizi də gecə-gündüz heç nəyin üstündə kötəkləyir, kələyimizi kəsirdi. Ancaq boynumuza zəncir-zad keçirmirdi. Ən azı buna görə onu bağışlayırdıq, üstünə heç mırıldamırdıq da. Nə isə, dartıb zənciri qırdım, bir günlüyə qaçıb uzaqda gizləndim, sonra yenə üzə çıxdım. Doğrusu, məndən inciməmişdilər, əksinə, hiss elədim ki, darıxıb, qəribsəyiblər. Amma sonradan özümdən asılı olmayaraq, bağışlanmaz səhvə yol verdim. Əvvəlcə bir müddət giriş qapısının girəcəyində oturdum, uşaqlarla əyləndim, ötüb keçənə təbəssümlə, nəvazişlə baxdım. Bir sözlə, mehribançılıq, səmimiyyət və ülfət üçün hər priyoma əl atdım. Sonralar isə... Sonralar isə yolverilməz hərəkətə qol qoydum. Qapı açılan kimi soxdum özümü içəri. Liftin qabağında, arxa meydançada özümə yer elədim. Bəzən gecələr də içəridə qalırdım. Qapılar bağlı olanda isə özümü saxlaya bilmirdim, yan-yörəmi isladırdım, bəzən o biri məsələ də olurdu. Bir, iki, axır ki, məni sevənlər, qəlbimə yaxın buraxdıqlarım bu hərəkətimə dözmədilər, lənətləməyə, hətta çubuqlamağa başladılar. Onları qınamırdım, ürəyimdə haqq qazandırırdım. Camaat səni yedirdir, içirdir, sən də durub yediyin qabın içinə...
Sonra başıma gözlənilməz bəla gəldi. Günlərin birində - furqon “Jiquli” deyirlər – məni belə bir maşının baqajına basıb düz gəitrdilər bax bura. Təsəvvür eləyirsən, əvvəl elə bildim yenə nə isə ədəbsiz bir işimə, səhv hərəkətimə görə həkimə aparırlar. Dedim nə olar, qoy qarşısını alsınlar. Amma danışıqlarından, hərəkətlərindən dərhal anladım ki, yox, bu xına o xınadan deyil. Söhbət məni sözün əsl mənasında it kimi azdırmaqdan gedir. Bax, indi neçə vaxtdır buradayam. Şükür ki, sən gəlib çıxmısan, daha darıxmıram. Darıxmaq deyəndə oradakılar üçün çox darıxmışam, lap burnumun ucu göynəyir, amma bilmirəm o sobakavoz bir də gəlib məni geri qaytaracaq, yoxsa yox. Hər halda ümidimi üzməmişəm, bəlkə o kişini kimsə yola gətirdi, “bişirdi”, dalımca göndərdi, deyə bilmərəm. Hər halda hər şeyə bir çıxış yolu var. Bəlkə hansısa yolla həvəsləndirələr, şirnikləndirələr, onda köhnə həyatıma qayıda bilərəm. Gözləyək. Yol tapa bilsəm, and içirəm, səni də özümlə apararam.
- Ay Bobik, elə danışdın ki, məni lap kövrəltdin – köpək ayaqlarını geri çəkib gərnəşdi, sonra möhkəmcə əsnəyib Bobikə bir az da yaxınlaşdı:
- Heç sənin köhnə məhəlləndən bura yeyib-içməyə gələn yoxdur? Bəlkə görsələr...
- Yox-yox, onların bura yolu düşmür. Bura gələnlər cüt-cüt gəlib, tək-tək çıxıb gedirlər. Qabaq qapıdan gəlib, dal qapıdan əkilirlər. Hər dəfə də ayrısı ilə. O gün bir qız düz üç dəfə gəldi, daha biləmmədim ki, burada nəyi yaddan çıxıb qalıbmış. Elə də danışırdı ki, guya bura yox, eləcənə evdən qıraq yerə birinci dəfə gedir. Daha nə deyim, bizim adımız çıxıb. İşləyən, qulluq göstərən də biz, yeri gələndə döyülüb, söyülən də biz. Sözümün canı var, əziz köpək, bilirəm, məlumatım var. Uzaq Sibirdə bizimkiləri xizəyə qoşurlar, at yerinə, maral yerinə. Oliqarxların bağlarını qoruyuruq, dağda çobanların qoyun-quzusunu otarırıq, ovçuların qabağına düşüb quş quşlayırıq, kənddə canavarın qabağına çıxırıq mərdi-mərdanə. Canım sənə desin, hansı birindən danışım. Sonra da adımıza yüz şəbədə qoşurlar; filankəs it günündədir, filankəs itin-qurdun dilini bilir, filankəsin canı it canıdır, iti öldürənə sürütdürərlər və sair və ilaxır.
Adamların bəziləri bizi itə yox, lap itdən də betərinə oxşadır. Qoy eləsinlər, amma azacıq dara düşən kimi yenə bizi yada salırlar. Canım yaxşı adamlara qurban olsun. Hər halda yaxşıların hesabına yaşayıb ömür-gün sürürük. Şansı gətirən, bəxti üzünə gülən həmcinslərimizə necə var qulluq göstərən, nazını çəkənlər də var. İmkanlı adamlar var ki, itlərini kursa yazdırır, bir neçə xarici dil öyrətdirirlər. Elələri də var ki, yanlarına salıb təyyarə ilə Moskvaya, Riqaya aparıb, cins sortlarla görüşdürürlər. Elə bağ evləri, villalar var ki, itləri üçün ayrıca guşə, xidmətçi ayırırlar, yedikləri kababdan onlara da nuş elətdirirlər. Qoy olsun. Bu, bir qismətdir, tale payıdır. Doğrusu, belələrinə həsəd aparmıram. Hər halda əti ətimizdən, qanı qanımızdandır, elə deyilmi? Bax elə bu restoranın müdiri Əmrah kişini götürək, bu adam razı olmasa, bizim burada nə itimiz azıb, hə? Sözə bax ha, itimiz azıb. Özümüz it ola-ola yenə onların işlətdiyi ifadədən istifadə edirik. Qardaş, yaxşı insanlar olmasa, günümüz it günündən də pis keçər. Dayan e, yenə it günü?..
Bobik bu sözləri deyib susdu. Amma yaşarmış gözləri açıq-aşkar yol çəkməyə başladı. Xəyalən özünü Çoxmərtəbəli, Çoxmənzilli Binanın geniş, rahat həyətində onu sevənlərin, xoşlayanların arasında hiss elədi. Ala-bula köpəyin sifətində isə izaholunmaz bir təbəssüm, istehza dolu ifadə dolaşmaqda idi...
P.S. Bu hekayə Bobiki tanıyanlar və unutmayanlar üçün qələmə alınıb.
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Pavlo Narojnı deyir ki, Rusiyada hərbi obyektlər çoxdur və ruslar bunları hücumlardan qoruya bilməyəcəklər
Valeri Kondratyuk deyir ki, ya Rusiya elitasının, ya da silahlı qüvvələrin sui-qəsdi Putini hakimiyyətdən uzaqlaşdıra bilər
Taras Jovtenko deyir ki, Rusiyanın hərbi-siyasi rəhbərliyi uzunmüddətli qarşıdurmanı özünün geosiyasi planlarına daxil edib
Avropa Kino Akademiyasının üzvü deyir ki, Azərbaycan kinosunun problemləri çoxdur: “Azərbaycanfilm” kimi unikal sənət ocağına 6-7 aydır ki, dövlətdən maliyyə ayrılmırsa milli kinodakı vəziyyətdən necə rahat olmaq olar?”
Ukrayna Hərbi Dəniz Qüvvələrinin ehtiyatda olan zabiti: “Hərbi əməliyyatlar başlayandan bəri rusların 18 gəmi və katerini zədələmiş və məhv etmişik”
