Beş canavar əhvalatı - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 14-10-2020 21:08 | Bölmə: Akif CABBARLI
Beş canavar əhvalatı
Həyat etüdləri

Ucqar dağ rayonlarının birində N kəndində fantaziya sarıdan o qədər də korluq çəkməyən Qüdrət adlı bir kişi çayxana gopları ilə ad-san qazanmışdı. Kənd ağsaqqalları, cavanlar, lap elə məktəblilər də onun duzlu-məzəli söhbətlərini, ağappaq yalana bürünmüş danışıqlarını maraqla dinləyir, keflərinə şəkər qatırdılar.

Günlərin birində çayxanada yenə Qüdrət kişinin başına toplaşanlar qəribə bir əhvalatın dinləyicisi oldular. Kişi bir gün əvvəl gecə ikən qonşu kənddən qayıdarkən rastlaşdığı mənzərəni bütün təfərrüatı ilə nağıl elədi.

Hə, başınıza dönüm, iş elə gətirdi ki, maşın rast düşmədi, piyada gələsi oldum. Kəndimizə lap az qalmış söyüdlü sahədən keçən şəlməşikdə (sıx və hündür otluqda) qarşıma beş canavar çıxdı. Özümü itirmədim, cibimdən elektrik fanarını çıxarıb, yalquzaqların gözlərinə tuşladım. Dişlərini elə qıcamışdılar ki, dedim daha axırımdır. Amma özümü itirmədim. Möhkəm nərə çəkib cumdum canavarların üstünə.

Elə bu yerdə kəndin ziyalı və həm də baməzə kişilərindən olan Cahangir müəllim Qüdrətin sözünü yarımçıq kəsdi:

- Ay Qüdrət, oralarda canavar-zad nə gəzir? Özü də beşi birdən. Bəlkə...

Qüdrət dərindən nəfəs alıb “ay müəllim, bəlkə beş olmayıb, amma dördünü nağd gördüm” – dedi.

- A kişi, dörd canavar nə gəzir söyüdlükdə? Bir yaxşı fikirləş.

- Əşi, nə danışırsan, heç olmasa, üçü olub ki...

Beləliklə, Qüdrət beşdən birə düşür. Bu rəqəmə də şübhə ilə yanaşıldığını görən fantazyor dostumuz axırda belə deyir:

- Vallah, fızıllıqdan eynilə canavarların səsi, hənirtisi kimi səs gəlirdi. İndi daha nə deyim, axır ki, hansı heyvansa olub da. Daha məni nə divara qısnayırsınız? İnanırsınız-inanın, inanmırsınız, cəhənnəmə-gora inanın.

***

“Qismətə bax ey...”

Sovet dönəmində N kəndində iki əmioğlu yaşayırdı. Fərruz kolxozun baş aqronomu işləyirdi. Babat dolanışığı vardı, özü də yeyib-içən, qonaqpərvər oğlan kimi tanınırdı. Bəxtiyar isə gözünü yalnız pensiyaya dikmişdi, çulunu sudan birtəhər çıxardanlardan idi.

Fərrux hər gün işdən-gücdən sıyrılıb günorta vaxtı mütləq evinə baş çəkir, xanımının bişirdiyi təamlardan dadırdı. Özü də yanında yarım litrlik araq şüşəsi, müxtəlif cür şorabalar. Sonra da bir saatlığa ləzzətli dincəlib işinə qayıdırdı. Bəxtiyar əmisi oğlunun dəqiq qrafikli həyat tərzindən xəbər tutub qərara gəlir ki, hər günorta vaxtı özünü versin Fərruxgilə. Bir gün, beş gün, bir ay... Hər dəfə də əmioğlu ilə yeyib-içəndən sonra ayağa qalxıb əlini göylərə tutub ədəb-ərkanla “şükür Sənə, İlahi” deyir, sonra da əlavə edirdi: - Qismətə bax ey...

Fərrux da eləməyib tənbəllik, günlərin birində adekvat tədbir görür – yeyib-içməyini bir saat irəli çəkir. Arağını içib, üstündən də bir siqaret çəkib, uzanır həyətindəki taxta, özü üçün rahatca mürgüləyir. Bəxtiyar da adəti üzrə nahar fasiləsi başlayanda həyət qapısını taqqıldadıb gəlib oturur Fərruxun böyründə. Ordan-burdan söhbət edir, dərdləşirlər. Amma Bəxtiyarın bir gözü həyətin o başındakı mətbəxə sarı dikilir. Lakin qatar artıq yola düşmüşdü, sadəcə beş-on dəqiqədən sonra ona limonlu, mürəbbəli çay gətirirlər. Çayı içib, kədərli-kədərli udqunub: - Əmioğlu, bəs nahar eləməmisən hələ? – deyir.

Fərrux Bəxtiyara ciddi şəkildə təpinir, qeyzlə ayağa qaldırır:

- Ə köpəkoğlu, neçə aydır rejimimə uyğun hər gün kəndin o başından basa-basa gəlirsən, yeyib-içib əlini yanına silirsən, sonra da deyirsən ki, qismətə bax ey... İndi hanı o qismət, çağır səni yemləsin də. Bu müddətdə bircə dəfə eşitmədim ki, mənə ürəkdən bir sağ ol deyəsən, ailəmizə, özümə xeyir-bərəkət, bol ruzi arzulayasan. İndi əkil mənim həyətimdən, get öz qismətini ayrı yerdə axtar.

Deyilənə görə, Bəxtiyar bu sözlərdən qətiyyən inciməyib, əksinə, qəşş eləyənədək gülüb özü üçün.

Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI



Bölməyə aid digər xəbərlər
{sape_links}{sape_article}