18:49 / 23-09-2023
Elşad Hacıyev: “Ermənilər Azərbaycan vətəndaşlığı almaq istəyir”
18:01 / 23-09-2023
Baş nazir və nazirlər büdcəni müzakirə ediblər
17:55 / 23-09-2023
İlham Əliyev Toivo Klaarı qəbul edib - Yenilənib
16:36 / 23-09-2023
Azərbaycan Qarabağın erməni sakinləri üçün yanacaq göndərib - Fotolar
16:25 / 23-09-2023
Xocalıda silah-sursat anbarı aşkarlanıb - Fotolar
16:15 / 23-09-2023
Britaniya Rusiya ilə gizli danışıqlar aparır: nüvə təhlükəsizliyi və digər məsələlər müzakirə olunur
15:43 / 23-09-2023
Magistraturaya qəbul imtahanında hansı yeniliklər ediləcək? - Detallar
15:23 / 23-09-2023
Elm və Təhsil Nazirliyinin tabeliyindəki qurumların siyahısı təsdiq edilib - Siyahı
15:07 / 23-09-2023
Prezident İlham Əliyev İtaliya xalqına başsağlığı verib
14:06 / 23-09-2023
Əmirbəyov: “Həm Ağdam, həm də Laçın yolu açıqdır”
13:26 / 23-09-2023
Qar yağacaq, bəzi çaylardan sel keçəcək
13:19 / 23-09-2023
Qarabağdakı məsələlərin həlli üçün İşçi Qrup yaradılıb
11:15 / 23-09-2023
Azərbaycan prezidenti Səudiyyə Ərəbistanının kralına məktub göndərib
11:10 / 23-09-2023
Blinken Fidanla Qarabağdakı son vəziyyəti müzakirə edib
10:54 / 23-09-2023
Azərbaycanda payız fəsli başlayıb
10:48 / 23-09-2023
Ətin sümüyü - Akif Abbasov yazır
10:22 / 23-09-2023
Ermənilərin tərk erdiyi döyüş mövqeyi... - Video - Fotolar
23:45 / 22-09-2023
Azərbaycan və Rusiya XİN başçıları Qarabağdakı vəziyyətlə bağlı müzakirə aparıblar
21:13 / 22-09-2023
Koronavirusun yeni variantına yoluxanların sayı artır
20:52 / 22-09-2023
İrəvanda aksiya: dörd istiqamətdə yürüş başlayıb - Foto
20:42 / 22-09-2023
ABŞ Ukraynaya ATACMS raketləri verəcək
20:20 / 22-09-2023
Ermənilər Xankəndi şəhərində qəsdən yanğınlar törədir
20:13 / 22-09-2023
Qarabağdakı separatçılar silah-sursatlarını təhvil verir - Video
18:59 / 22-09-2023
Borrell: “Putin Avropada miqrasiya problemini kəskinləşdirəcək”
18:28 / 22-09-2023
Sülhməramlıların karvanı Ermənistandan Qarabağa doğru hərəkət edir
18:11 / 22-09-2023
Avropa İttifaqının xüsusi nümayəndəsi Paşinyanla görüşüb
18:05 / 22-09-2023
Nyu-Yorkda TDT XİN başçılarının görüşü keçirilib
18:04 / 22-09-2023
İrəvanda aksiya: polis 98 nəfəri saxlayıb
18:03 / 22-09-2023
Yaşar Nəcəfov Böyük Dəbilqə turnirinin qalibi olub
14:13 / 22-09-2023

20:55 / 20-09-2023

01:31 / 22-09-2023

22:34 / 20-09-2023

13:09 / 20-09-2023

23:43 / 20-09-2023

21:37 / 21-09-2023

21:13 / 22-09-2023

23:49 / 21-09-2023

23:45 / 22-09-2023

00:17 / 20-09-2023

22:54 / 19-09-2023

Kərim müəllimin soyunmaqlığı - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 16-03-2021 11:01 | Bölmə: Akif CABBARLI

Mətbuatda hələ o qədər də tanınmamış və özünü təsdiqləmək üçün gecə-gündüz əlləşən Kərim Kərimlinski çoxdan idi ki, işlədiyi qəzet redaksiyasına baş çəkmirdi. Yaşı ötdüyünə və mövcud qaydalara görə redaktor gəlib-getmək məsələsini Kərim müəllimin öz boynuna qoymuş, “ürəyin nə vaxt istəsə, gəl, istəməsən də gəlmə, səndən umub-küsən yoxdur. Maaşını da vaxtında verəcəyik, narahat-zad olma”, - demişdi.
Günlərin birində Kərim müəllim çoxdan yazıb başa çatdırdığı məqaləsinin əlyazmasını da qoltuğuna vurub iş yerinə getməyi qərarlaşdırdı. Üzünü təraş elədi, şifoneri açıb ağ köynəyini, çoxdan əyninə almadığı kostyumunu çıxardı. Kostyuma düşən qalstuku da boynuna keçirib qapıdan çıxmaq istəyirdi ki, xanımı Səriyyə ilə burun-buruna gəldi. Arvadı nahar fasiləsində mütləq evə baş çəkər, ərinin yemək-içməyi, səhhəti ilə maraqlanardı. Necə də olsa, qırx beş il eldə-obada deyildiyi kimi bir yastığa baş qoymuşdular axı.
Nə isə. Səriyyə xanım ərinin əyin-başını, sir-sifətini sanki mikroskop altındakı kimi diqqətlə izlədi, əlini uzadıb kişinin kələ-kötür sifətini bir xeyli əlləşdirdi və qeyzlə dilləndi:
- A kişi, nədir, belə bəzənib-düzənib hara şortursan günün bu çağında? Yoxsa cavanlığın yadına düşüb, hə?..
- Səriyyə, redaksiyaya gedirəm. Aparım yazını kompüterdə yığdırım, müdirlə də görüşüm, çoxdandır üzünü görmürəm.
- Hə, nədir, kompüterdə işləyən qız kimdir ki, yadına düşüb yoxsa?..
- Nə qız, nə kompüter, cavan oğlan var, yazımı yığır, korrekturasını edir, ötürür katibliyə. Sən də nə qoyub, nə axtarırsan.
- Yaxşı-yaxşı, sən Allah, çıx get, qayıdan günün olmasın.
Kərim müəllim getdi, amma olduqca qanıqara vəziyyətdə getdi. Yol boyu ha fikirləşdisə, arvadının bu cür davranışından heç baş aça bilmədi.
Redaksiyada tünlük idi. Əməkdaşlar ora-bura qaçır, qəzetin növbəti nömrəsini hazırlayırdılar. Dəhlizdə yad adamlar da vardı. “Görünür, ştatdankənar müxbirlərdir”, - deyə Kərim müəllim ürəyindən keçirdi.
Redaktor onu olduqca səmimi qarşıladı:
- Boy, cənab Kərimlinski, xoş gəlmisən, nədir, xarici diplomatlar kimi geyinib-keçinmisən. Nə yaxşı, bəlkə işə dəyib, sonra da...
Redaktor sözünün dalını deməsə də, Kərim onun nəyə işarə elədiyini dərhal anladı.
- Yox, müəllim, bu yaşda nə ora, nə bura.
- Yox, yenə də...
Dəhlizdə məktublar şöbəsinin ölüb-itməz müdiri Validə xanımla rastlaşdı. Bu xanım nə az-nə çox, düz qırx il idi ki, bu şöbəyə başçılıq edirdi. İşinin öhdəsindən layiqincə gəldiyindən rəhbərlik ara-sıra dəyişsə də, onu kiminləsə əvəzləmək istəmirdilər. Kərimi başdan-ayağa süzüb sürməli qaş-gözünü süzdürən Validənin sözləri hekayəmizin qəhrəmanını lap cin atına mindirdi.
- Hə, nədir, hansı bəxtəvərlə görüşəcəksən? Redaksiya adına evdən çıxmısan, Allah bilir hansı ləçərin yanına gedəcəksən, Kərimçik. Vallah, Səriyyəyə yazığım gəlir, gör, ömrünü-gününü kiminlə çürüdür.
Bununla qurtarmadı. Kərim evə necə qayıtdısa, sözlə təsvir etmək bu sətirlərin müəllifi üçün də olduqca çətindir. Amma axıradək deməliyəm. Kərim müəllimi binanın giriş qapısında qarşılayan qonşusu İmdad kişi ucadan səsləndi:
- Kərim, qardaş, xeyirli olsun, sən öl, iki variantın var. Birincisi odur ki, arvadın gözünü oğurlayıb o söz. İkincisi də odur ki, yəqin sənə təzə vəzifə boyun olublar, amma kimdir sənə bu yaşda yaxşı iş verən? Çox güman ki, bir əfəldən-zaddan, boşanmışdan-tullanmışdan birini kələkləyib ələ keçirmisən. Yoxsa bu gün belə geyinməzdin.
Kərim dinmədi. Daha doğrusu deməyə söz tapmadı. Liftlə on dördüncü mərtəbəyə qalxdı. Mənzilinin qarşısında nə fikirləşdisə, ayaq saxladı. Sonra kostyumunu, köynəyini səliqə ilə soyunub qapının ağzındakı boş banka yeşiklərinin üstünə qoydu. Təptəzə ayaqqabılarını da çıxarıb paltarının böyrünə atdı. Sonra qapının zəngini açdı. Qapı açıldı və Səriyyədən bəlkə də hələ xoruz səsi eşitməmiş bir qışqırtı çıxdı:
- Ay camaat, kömək edin, kişini soyublar, soyundurublar. Evim yıxıldı, olan-qalanını apardılar. Öl, kasıb, öl, canın çıxsın elə.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 16-03-2021 11:01 | Bölmə: Akif CABBARLI

(Hekayə)
Mətbuatda hələ o qədər də tanınmamış və özünü təsdiqləmək üçün gecə-gündüz əlləşən Kərim Kərimlinski çoxdan idi ki, işlədiyi qəzet redaksiyasına baş çəkmirdi. Yaşı ötdüyünə və mövcud qaydalara görə redaktor gəlib-getmək məsələsini Kərim müəllimin öz boynuna qoymuş, “ürəyin nə vaxt istəsə, gəl, istəməsən də gəlmə, səndən umub-küsən yoxdur. Maaşını da vaxtında verəcəyik, narahat-zad olma”, - demişdi.
Günlərin birində Kərim müəllim çoxdan yazıb başa çatdırdığı məqaləsinin əlyazmasını da qoltuğuna vurub iş yerinə getməyi qərarlaşdırdı. Üzünü təraş elədi, şifoneri açıb ağ köynəyini, çoxdan əyninə almadığı kostyumunu çıxardı. Kostyuma düşən qalstuku da boynuna keçirib qapıdan çıxmaq istəyirdi ki, xanımı Səriyyə ilə burun-buruna gəldi. Arvadı nahar fasiləsində mütləq evə baş çəkər, ərinin yemək-içməyi, səhhəti ilə maraqlanardı. Necə də olsa, qırx beş il eldə-obada deyildiyi kimi bir yastığa baş qoymuşdular axı.
Nə isə. Səriyyə xanım ərinin əyin-başını, sir-sifətini sanki mikroskop altındakı kimi diqqətlə izlədi, əlini uzadıb kişinin kələ-kötür sifətini bir xeyli əlləşdirdi və qeyzlə dilləndi:
- A kişi, nədir, belə bəzənib-düzənib hara şortursan günün bu çağında? Yoxsa cavanlığın yadına düşüb, hə?..
- Səriyyə, redaksiyaya gedirəm. Aparım yazını kompüterdə yığdırım, müdirlə də görüşüm, çoxdandır üzünü görmürəm.
- Hə, nədir, kompüterdə işləyən qız kimdir ki, yadına düşüb yoxsa?..
- Nə qız, nə kompüter, cavan oğlan var, yazımı yığır, korrekturasını edir, ötürür katibliyə. Sən də nə qoyub, nə axtarırsan.
- Yaxşı-yaxşı, sən Allah, çıx get, qayıdan günün olmasın.
Kərim müəllim getdi, amma olduqca qanıqara vəziyyətdə getdi. Yol boyu ha fikirləşdisə, arvadının bu cür davranışından heç baş aça bilmədi.
Redaksiyada tünlük idi. Əməkdaşlar ora-bura qaçır, qəzetin növbəti nömrəsini hazırlayırdılar. Dəhlizdə yad adamlar da vardı. “Görünür, ştatdankənar müxbirlərdir”, - deyə Kərim müəllim ürəyindən keçirdi.
Redaktor onu olduqca səmimi qarşıladı:
- Boy, cənab Kərimlinski, xoş gəlmisən, nədir, xarici diplomatlar kimi geyinib-keçinmisən. Nə yaxşı, bəlkə işə dəyib, sonra da...
Redaktor sözünün dalını deməsə də, Kərim onun nəyə işarə elədiyini dərhal anladı.
- Yox, müəllim, bu yaşda nə ora, nə bura.
- Yox, yenə də...
Dəhlizdə məktublar şöbəsinin ölüb-itməz müdiri Validə xanımla rastlaşdı. Bu xanım nə az-nə çox, düz qırx il idi ki, bu şöbəyə başçılıq edirdi. İşinin öhdəsindən layiqincə gəldiyindən rəhbərlik ara-sıra dəyişsə də, onu kiminləsə əvəzləmək istəmirdilər. Kərimi başdan-ayağa süzüb sürməli qaş-gözünü süzdürən Validənin sözləri hekayəmizin qəhrəmanını lap cin atına mindirdi.
- Hə, nədir, hansı bəxtəvərlə görüşəcəksən? Redaksiya adına evdən çıxmısan, Allah bilir hansı ləçərin yanına gedəcəksən, Kərimçik. Vallah, Səriyyəyə yazığım gəlir, gör, ömrünü-gününü kiminlə çürüdür.
Bununla qurtarmadı. Kərim evə necə qayıtdısa, sözlə təsvir etmək bu sətirlərin müəllifi üçün də olduqca çətindir. Amma axıradək deməliyəm. Kərim müəllimi binanın giriş qapısında qarşılayan qonşusu İmdad kişi ucadan səsləndi:
- Kərim, qardaş, xeyirli olsun, sən öl, iki variantın var. Birincisi odur ki, arvadın gözünü oğurlayıb o söz. İkincisi də odur ki, yəqin sənə təzə vəzifə boyun olublar, amma kimdir sənə bu yaşda yaxşı iş verən? Çox güman ki, bir əfəldən-zaddan, boşanmışdan-tullanmışdan birini kələkləyib ələ keçirmisən. Yoxsa bu gün belə geyinməzdin.
Kərim dinmədi. Daha doğrusu deməyə söz tapmadı. Liftlə on dördüncü mərtəbəyə qalxdı. Mənzilinin qarşısında nə fikirləşdisə, ayaq saxladı. Sonra kostyumunu, köynəyini səliqə ilə soyunub qapının ağzındakı boş banka yeşiklərinin üstünə qoydu. Təptəzə ayaqqabılarını da çıxarıb paltarının böyrünə atdı. Sonra qapının zəngini açdı. Qapı açıldı və Səriyyədən bəlkə də hələ xoruz səsi eşitməmiş bir qışqırtı çıxdı:
- Ay camaat, kömək edin, kişini soyublar, soyundurublar. Evim yıxıldı, olan-qalanını apardılar. Öl, kasıb, öl, canın çıxsın elə.
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır