21:16 / 11-07-2025
Xocalı soyqırımı zamanı girov götürülmüş qadın: "Yaşyarımlıq oğlum..." - (Yenilənib)
19:05 / 11-07-2025
"Qarabağ" klubu növbəti yoxlama oyununda qalib gəlib
18:06 / 11-07-2025
İqtisadi Şuranın iclası keçirilib
18:02 / 11-07-2025
Maliyyə Nazirliyi depozit hərracları keçirib
17:59 / 11-07-2025
Yerə düşən Mars parçası satışa çıxarılır
17:47 / 11-07-2025
Könül İbrahimlinin ölümü ilə bağlı cinayət işi açılıb
17:45 / 11-07-2025
Fransada üç deputatın mandatı ləğv edilib
17:37 / 11-07-2025
Kim Çen In Putinə nə qədər sursat verir?
17:32 / 11-07-2025
Aİ Azərbaycan və Ermənistana çağırış edib: sülh sazişini tezləşdirin!
17:24 / 11-07-2025
Bakı və daha üç bölgədə yaşıllıqlar məhv edilib
17:08 / 11-07-2025
Böyük şəhərlərdə pensiyalar verilir
17:01 / 11-07-2025
Miqrasiya Xidməti əməkdaşlarının geyim forması dəyişib - Fərman
16:57 / 11-07-2025
Prorektor vəzifədən azad olunub
16:56 / 11-07-2025
Rusiya Polşanın Baş Konsulluğunu bağlayır
16:32 / 11-07-2025
Ağsaqqallar Şurasının sədr müavini mıəhkəmədə dindiriləcək
16:06 / 11-07-2025
Ekspert: “Əgər məsuliyyətə cəlb olunmalı bir nəfər varsa, o da Emin Əmrullayevdir"
15:45 / 11-07-2025
"Karvan" daha bir futbolçu ilə anlaşıb
15:41 / 11-07-2025
Havanın temperaturu 41 dərəcəyə qalxacaq - Xəbərdarlıq
15:06 / 11-07-2025
Sosial xidmət müəssisələrinə nəzarət qrupu yaradılır
14:35 / 11-07-2025
Azərbaycan I Liqasının başlama tarixi bəlli olub
14:33 / 11-07-2025
Azərbaycanın daha iki abidəsi UNESCO-nun siyahısına daxil edilib - Foto
14:09 / 11-07-2025
Mollazadə: “Danışıqlardan müsbət nəticə gözləyirik”
13:51 / 11-07-2025
Cəlaloğlu: Vasitəçilər olmadan belə bir görüşün baş tutması böyük əhəmiyyətə malikdir
13:50 / 11-07-2025
"2024-cü il dövlət büdcəsinin icrası haqqında" qanun təsdiqlənib
13:45 / 11-07-2025
Dövlət Neft Fondunun büdcəsinin icrası haqqında sərəncam imzalanıb
13:38 / 11-07-2025
Ukrayna üçün final faciəli olacaq
13:03 / 11-07-2025
Hovuzlarla bağlı yeni qadağa tətbiq edilib
13:03 / 11-07-2025
Sabah hava necə olacaq? - Proqnoz
12:58 / 11-07-2025
Lisey və gimnaziyalara qəbul imtahanının nəticələri açıqlanıb
12:55 / 11-07-2025
Putin uzunmüddətli müharibəyə hazırlaşır
12:16 / 08-07-2025
Azad edilmiş ərazilərə səfər üçün icazənin müddəti artırılıb
15:10 / 07-07-2025
Əl əli yudu, əl də qayıtdı... - Etibar Cəbrayıloğlu yazır
14:53 / 10-07-2025
Əliyev-Paşinyan görüşü başa çatıb - (Yenilənib) - Fotolar
13:25 / 08-07-2025
Zahid Oruc: İndi İrəvanın taleyi Bakıda həll olunur
17:43 / 07-07-2025
Türkiyə hərbi büdcəni böyüdür
11:01 / 07-07-2025
Paşinyanın əleyhdarları ona yumruq silkələyir
18:33 / 07-07-2025
Bu il sülh sazişi imzalana bilər
17:07 / 08-07-2025
Prezident dörd nəfərə diplomatik rütbə verib - Siyahı
14:27 / 09-07-2025
Azərbaycan-Ermənistan sərhədində təxribatlar ola bilər - Ekspert
00:11 / 11-07-2025
Ərdoğan kürd məsələsində ən riskli addımını atır
14:39 / 07-07-2025
Prezident instituta rektor təyin edib - Foto
11:36 / 07-07-2025
Asayişimizin qoruyucuları - Mürvət Əliyev yazır
“Canavar yuvası” - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 02-07-2020 11:40 | Bölmə: Akif CABBARLI
İki parç pivə, bir nəlbəki yaxşı bişmiş isti noxud, dörd fal ucuz kolbasa, dörd ədəd sosis, bir ovuc alça, iki pomidor, bir xiyar, köhnə əyyamlarda stolların bəzəyi olsa da, indiki dövrdə o qədər də xoşa gəlməyən qrafinə süzülüb ortaya qoyulan iki yüz qram araq. Bütün bunlar ortada idi və ciblərimizə uyğun sifariş verdiyimiz bu təamlar bir azdan iştahamızın qurbanına çevriləcəkdi. Dostumla baxışdıq və sözsüz ki, parıltılı nəzərlərimiz əvvəlcə araq qrafinində birləşdi. Deməli, arağı içməli, bir tikə çörək kəsməli, sonra məhəlləmizdə Bayram kişinin sözləri ilə desək, bir “mərifətli” siqaret çəkməliydik.
Belə də elədik. Xiyarı qardaş malı kimi tən yarı böldük, qədəhləri toqquşdurub ənənəvi sağlıq söyədik: - “Şərəfə!”. Kimin şərəfinə deyəsi idik axı? Təbii ki, özümüzün. Zəhmət çəkib gələydilər, bu “canavar yuvası”nda kamali-ədəblə bizimlə üz-üzə, göz-gözə əyləşəydilər, stəkanlarımızı toqquşdurub “anası ölmüş”dən nuş edəydik özümüz üçün də... İndi isə işlətdiyim “canavar yuvası”, “anası ölmüş” ifadələrinə aydınlıq gətirim, sonra söhbətimə davam edərəm.
İstirahət günlərinin, iş saatlarının dumana düşdüyü vaxtlarda kasıbyana da olsa, ucuzvari kafelərdə kefini durultmaq istəyənlər üçün bir balaca çətinlik yaranıb. Hər kəs də evinə çəkilib tək-tənha yeyib-içə bilmir axı... Ləzzət eləmir sözün düzü. Arvadın dır-dırı, sonu görünməyən tənəli çıxışları... sonra da ki, güzgüyə baxıb öz-özünə sağlıq demək absurd bir məsələdir. Odur ki, biz iki dost çox fikirləşdik, götür-qoy elədik ki, əlimizə beş-on manat düşəndə haradasa kefimizi sazlayaq özümüz üçün. Həyətdə heç cür olmazdı. Göz qoyan, oğrun-oğrun seyr edib nəticə çıxaran, “mühüm” qərarlar verən kəslər az da olsa tapılır. Bir də ki, arvad-uşaq görə-görə günün günortasında hansısa talvarın altında, ağacın dibində araq hörtdədəsi deyildik ki... Günlərin birində binamızın həndəvərində yaşıl zolaqların arasında bir xudmani yer tapdıq. Küknar ağaclarının əhatəsində əla bir guşə idi. Oturmağa kətilləri, balaca, ensiz taxtı, hələ istəsən, əllərini yumağa suyu da vardı. Görünür, yaşıllıq işçilərinin idi, amma şose yolunun lap qırağında olduğundan hər an lap böyründəcə polis maşınının, ya da yaşıllıq təsərrüfatı işçilərinin dayanmayacağına zəmanət verə bilməzdin. Həmin bu yeri öz aramızda mırtlaşıb “çaqqal yuvası” adlandırdıq. Amma sonra bu adın doğurduğu assosiasiyaya görə burada xəlvəti oturub çörək kəsməkdən vaz keçdik.
Nə isə. Sonrakı günlərin birində dostum qoluma girib məni dairəvi yolun qırağında cərgə ilə sıralanan bir dəmir-dümür dükanına apardı. Dükana bitişik üstündə hind aktyor və aktrisalarının rəngli şəkilləri yapışdırılmış karton qapını açıb içəri keçdik. Uzağı beş adamın sığacağı qəribə bir guşədə bizi obyektin yiyəsi qarşıladı. Dostum gülümsər sifətli, orta boylu eloğlusunu və qohumunu mənimlə tanış elədi. Sonra burada oturub yüngülvari nahar elyib-eləyə bilməyəcəyimizi dəqiqləşdirdik. Çox qəribə, ağılagəlməz söhbət alındı.
- Niyə də olmasın, qardaş? Mənim obyektim əsl canavar yuvasıdır. Fikir verdinizmi, uçastkovının kabineti ilə yan-yanadır. Bura hər oğul ürək edib ayaq basmaz. Odur ki, adına canavar yuvası deyirlər. Bir halda ki, gəlmisiniz, qurd ürəyi yemisiniz.
Dediyini də elədi. Stolun üstünə bizim istəyimizlə nələri düzdüsə, hekayənin əvvəlində sadalamışam.
Qaldı ki, “anası ölmüş”ün açılmasına, qoy deyim də. Məhəlləmizdə son dərəcə ciddi və həm də hədsiz yumor hissinə malik bir kişi yaşayır. Çox nüfuzlu idarədə, məsul vəzifədə işləyir. “Anasıölümş” ifadəsinin şəriksiz müəllifi də bu kişidir. İndi həyət kişiləri bir nəfər kimi arağı “anasıölmüş” adlandırır. Bu adın etimologiyası ilə hələlik heç kim maraqlanmayıb.
Beləliklə, “canavar yuvası”nda bala-bala özümüz üçün “anasıölmüş”dən vurub xumarlanırdıq ki, içəri iki nəfər girdi. Dostum onları görcək hər ikisi ilə çox səmimi qucaqlaşıb öpüşdü. Bu problemli günlərdə bu sayaq görüşmək məni sözün əsl mənasında ürpəndirdi, üşütməyə saldı. Dostum necə kövrəlmişdisə, dərhal pivə parçlarının ikisini də bir-bir onların əlinə dürtdü: - için, için, sərinləyin, siz mənim əzizim, qohumlarımsınız.
Beləliklə, pivədən əlimiz çıxası oldu. Cibimizdəki maliyyə ehtiyatı isə əlavə sifarişə imkan vermirdi. Heç beş dəqiqə keçmədi ki, karton qapı açıldı və içəri iri gövdəli bir qadın və yanında da beş-altı yaşlarında bir uşaq pərçimləndi. Qadın o qədər gombul idi ki, içəri düzünə yox, ancaq yanpörtü girə bildi. Onu dərhal tanıdıq. Ara-sıra həyətimizə gəlir, atılmış əşyaları, boşalmış şüşləri yığır, harasa satmağa aparır, çörəkpulu qazanır. Yanındakı uşağı diqqətlə süzən dostum bu dəfə də çox sıcaq münasibət sərgilədi:
- Oğlum, necəsən, mənim balam? Allah səni saxlasın.
Sonra o, stolun üstündən iki dilim çörək götürüb, arasına iki fal kolbasa qoyub: - götür ye, nuş elə, - dedi.
Anası dərhal dilləndi:
- O, qızdır, əmisi, oğlan deyil.
Bu sözdən sonra dostum lap kövrəldi. Növbəti buterbroda pomidor da əlavə elədi. Mən də dostumdan geri qalmaq istəmədim. Cibimdən siqaret üçün saxladığım iki manatı çıxarıb ədəb-ərkanla uşağa təqdim elədim. Sonra dizləri cırıq cins şalvarının daracaq cibinə bir ovuc alça qoydum. Uşaq nə isə mızıldadı, ancaq bilmədik ki, bizi söyür, yoxsa təşəkkür edir. Hər halda üzündəki ifadədən heç nə anlaya bilmədim. Araq bir yana, rastlaşdığım ürək sıxan mənzərə məni az qala sərxoş edəcəkdi. Him-cimlə dostuma anlatdım ki, artıq getmək vaxtıdır. Obyektin sahibi ilə səmimi sağollaşıb, karton qapıdan astaca sivişib bayıra çıxdım.
Arxamca gələn dostum adəti üzə qısa müddətli məclisimizə nikbin bir sonluq vermək istədi:
- Bəlkə gələn dəfə...
Ağzını açan kimi bildim ki, ürəyindən nə keçir. Yüz faiz onu demək istəyirdi ki, sabahda-birigündə bəlkə Səmid Həmidovun dükanından ayın-oyun götürüb özümüzü verək “çaqqal yuvası”na?..
Hər halda düşünməyə dəyərdi...
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 02-07-2020 11:40 | Bölmə: Akif CABBARLI
(hekayə)
İki parç pivə, bir nəlbəki yaxşı bişmiş isti noxud, dörd fal ucuz kolbasa, dörd ədəd sosis, bir ovuc alça, iki pomidor, bir xiyar, köhnə əyyamlarda stolların bəzəyi olsa da, indiki dövrdə o qədər də xoşa gəlməyən qrafinə süzülüb ortaya qoyulan iki yüz qram araq. Bütün bunlar ortada idi və ciblərimizə uyğun sifariş verdiyimiz bu təamlar bir azdan iştahamızın qurbanına çevriləcəkdi. Dostumla baxışdıq və sözsüz ki, parıltılı nəzərlərimiz əvvəlcə araq qrafinində birləşdi. Deməli, arağı içməli, bir tikə çörək kəsməli, sonra məhəlləmizdə Bayram kişinin sözləri ilə desək, bir “mərifətli” siqaret çəkməliydik.
Belə də elədik. Xiyarı qardaş malı kimi tən yarı böldük, qədəhləri toqquşdurub ənənəvi sağlıq söyədik: - “Şərəfə!”. Kimin şərəfinə deyəsi idik axı? Təbii ki, özümüzün. Zəhmət çəkib gələydilər, bu “canavar yuvası”nda kamali-ədəblə bizimlə üz-üzə, göz-gözə əyləşəydilər, stəkanlarımızı toqquşdurub “anası ölmüş”dən nuş edəydik özümüz üçün də... İndi isə işlətdiyim “canavar yuvası”, “anası ölmüş” ifadələrinə aydınlıq gətirim, sonra söhbətimə davam edərəm.
İstirahət günlərinin, iş saatlarının dumana düşdüyü vaxtlarda kasıbyana da olsa, ucuzvari kafelərdə kefini durultmaq istəyənlər üçün bir balaca çətinlik yaranıb. Hər kəs də evinə çəkilib tək-tənha yeyib-içə bilmir axı... Ləzzət eləmir sözün düzü. Arvadın dır-dırı, sonu görünməyən tənəli çıxışları... sonra da ki, güzgüyə baxıb öz-özünə sağlıq demək absurd bir məsələdir. Odur ki, biz iki dost çox fikirləşdik, götür-qoy elədik ki, əlimizə beş-on manat düşəndə haradasa kefimizi sazlayaq özümüz üçün. Həyətdə heç cür olmazdı. Göz qoyan, oğrun-oğrun seyr edib nəticə çıxaran, “mühüm” qərarlar verən kəslər az da olsa tapılır. Bir də ki, arvad-uşaq görə-görə günün günortasında hansısa talvarın altında, ağacın dibində araq hörtdədəsi deyildik ki... Günlərin birində binamızın həndəvərində yaşıl zolaqların arasında bir xudmani yer tapdıq. Küknar ağaclarının əhatəsində əla bir guşə idi. Oturmağa kətilləri, balaca, ensiz taxtı, hələ istəsən, əllərini yumağa suyu da vardı. Görünür, yaşıllıq işçilərinin idi, amma şose yolunun lap qırağında olduğundan hər an lap böyründəcə polis maşınının, ya da yaşıllıq təsərrüfatı işçilərinin dayanmayacağına zəmanət verə bilməzdin. Həmin bu yeri öz aramızda mırtlaşıb “çaqqal yuvası” adlandırdıq. Amma sonra bu adın doğurduğu assosiasiyaya görə burada xəlvəti oturub çörək kəsməkdən vaz keçdik.
Nə isə. Sonrakı günlərin birində dostum qoluma girib məni dairəvi yolun qırağında cərgə ilə sıralanan bir dəmir-dümür dükanına apardı. Dükana bitişik üstündə hind aktyor və aktrisalarının rəngli şəkilləri yapışdırılmış karton qapını açıb içəri keçdik. Uzağı beş adamın sığacağı qəribə bir guşədə bizi obyektin yiyəsi qarşıladı. Dostum gülümsər sifətli, orta boylu eloğlusunu və qohumunu mənimlə tanış elədi. Sonra burada oturub yüngülvari nahar elyib-eləyə bilməyəcəyimizi dəqiqləşdirdik. Çox qəribə, ağılagəlməz söhbət alındı.
- Niyə də olmasın, qardaş? Mənim obyektim əsl canavar yuvasıdır. Fikir verdinizmi, uçastkovının kabineti ilə yan-yanadır. Bura hər oğul ürək edib ayaq basmaz. Odur ki, adına canavar yuvası deyirlər. Bir halda ki, gəlmisiniz, qurd ürəyi yemisiniz.
Dediyini də elədi. Stolun üstünə bizim istəyimizlə nələri düzdüsə, hekayənin əvvəlində sadalamışam.
Qaldı ki, “anası ölmüş”ün açılmasına, qoy deyim də. Məhəlləmizdə son dərəcə ciddi və həm də hədsiz yumor hissinə malik bir kişi yaşayır. Çox nüfuzlu idarədə, məsul vəzifədə işləyir. “Anasıölümş” ifadəsinin şəriksiz müəllifi də bu kişidir. İndi həyət kişiləri bir nəfər kimi arağı “anasıölmüş” adlandırır. Bu adın etimologiyası ilə hələlik heç kim maraqlanmayıb.
Beləliklə, “canavar yuvası”nda bala-bala özümüz üçün “anasıölmüş”dən vurub xumarlanırdıq ki, içəri iki nəfər girdi. Dostum onları görcək hər ikisi ilə çox səmimi qucaqlaşıb öpüşdü. Bu problemli günlərdə bu sayaq görüşmək məni sözün əsl mənasında ürpəndirdi, üşütməyə saldı. Dostum necə kövrəlmişdisə, dərhal pivə parçlarının ikisini də bir-bir onların əlinə dürtdü: - için, için, sərinləyin, siz mənim əzizim, qohumlarımsınız.
Beləliklə, pivədən əlimiz çıxası oldu. Cibimizdəki maliyyə ehtiyatı isə əlavə sifarişə imkan vermirdi. Heç beş dəqiqə keçmədi ki, karton qapı açıldı və içəri iri gövdəli bir qadın və yanında da beş-altı yaşlarında bir uşaq pərçimləndi. Qadın o qədər gombul idi ki, içəri düzünə yox, ancaq yanpörtü girə bildi. Onu dərhal tanıdıq. Ara-sıra həyətimizə gəlir, atılmış əşyaları, boşalmış şüşləri yığır, harasa satmağa aparır, çörəkpulu qazanır. Yanındakı uşağı diqqətlə süzən dostum bu dəfə də çox sıcaq münasibət sərgilədi:
- Oğlum, necəsən, mənim balam? Allah səni saxlasın.
Sonra o, stolun üstündən iki dilim çörək götürüb, arasına iki fal kolbasa qoyub: - götür ye, nuş elə, - dedi.
Anası dərhal dilləndi:
- O, qızdır, əmisi, oğlan deyil.
Bu sözdən sonra dostum lap kövrəldi. Növbəti buterbroda pomidor da əlavə elədi. Mən də dostumdan geri qalmaq istəmədim. Cibimdən siqaret üçün saxladığım iki manatı çıxarıb ədəb-ərkanla uşağa təqdim elədim. Sonra dizləri cırıq cins şalvarının daracaq cibinə bir ovuc alça qoydum. Uşaq nə isə mızıldadı, ancaq bilmədik ki, bizi söyür, yoxsa təşəkkür edir. Hər halda üzündəki ifadədən heç nə anlaya bilmədim. Araq bir yana, rastlaşdığım ürək sıxan mənzərə məni az qala sərxoş edəcəkdi. Him-cimlə dostuma anlatdım ki, artıq getmək vaxtıdır. Obyektin sahibi ilə səmimi sağollaşıb, karton qapıdan astaca sivişib bayıra çıxdım.
Arxamca gələn dostum adəti üzə qısa müddətli məclisimizə nikbin bir sonluq vermək istədi:
- Bəlkə gələn dəfə...
Ağzını açan kimi bildim ki, ürəyindən nə keçir. Yüz faiz onu demək istəyirdi ki, sabahda-birigündə bəlkə Səmid Həmidovun dükanından ayın-oyun götürüb özümüzü verək “çaqqal yuvası”na?..
Hər halda düşünməyə dəyərdi...
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-09-2024, 12:18
Akif CABBARLI - Kəlbəcərə gedə bilmədi, doğmalarının qəlbində yuva qurdu - Akif Cabbarlı yazır
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Qüdrət Həsənquliyevin fikrincə, Tramp görsə ki, Ukrayna qalib gəlir, Rusiyaya təkcə siyasi yox, hərbi dəstək də verəcək
"Xalq qəzeti"nin şöbə müdiri deyir ki, ömrü boyu özünü axtaran, dəfələrlə yanından ötüb keçən o qədər insan var ki
Nadir Azməmmədov: “Təəssüf ki, indi rejissor olmaq, kino və serial çəkmək adiləşib, bəzən bunun məsuliyyətini dərk etmirlər”
Türkiyədə yaşayan Əməkdar artist deyir ki, siyasilərin illərlə həllinə çalışdığı hansısa bir məsələni bəzən uğurlu bir musiqi əsəri həll edə bilər
Qüdrət Həsənquliyev: “Düşmənçiliyə son qoymaq üçün ədalətli sülhə nail olmaq gərəkdir. Bunun üçün ya tərəflər 1991-ci ilin sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır, ya da ərazi mübadiləsinə gedirlər. Amma indiki mərhələdə bu, az inandırıcı görünür”
