18:49 / 23-09-2023
Elşad Hacıyev: “Ermənilər Azərbaycan vətəndaşlığı almaq istəyir”
18:01 / 23-09-2023
Baş nazir və nazirlər büdcəni müzakirə ediblər
17:55 / 23-09-2023
İlham Əliyev Toivo Klaarı qəbul edib - Yenilənib
16:36 / 23-09-2023
Azərbaycan Qarabağın erməni sakinləri üçün yanacaq göndərib - Fotolar
16:25 / 23-09-2023
Xocalıda silah-sursat anbarı aşkarlanıb - Fotolar
16:15 / 23-09-2023
Britaniya Rusiya ilə gizli danışıqlar aparır: nüvə təhlükəsizliyi və digər məsələlər müzakirə olunur
15:43 / 23-09-2023
Magistraturaya qəbul imtahanında hansı yeniliklər ediləcək? - Detallar
15:23 / 23-09-2023
Elm və Təhsil Nazirliyinin tabeliyindəki qurumların siyahısı təsdiq edilib - Siyahı
15:07 / 23-09-2023
Prezident İlham Əliyev İtaliya xalqına başsağlığı verib
14:06 / 23-09-2023
Əmirbəyov: “Həm Ağdam, həm də Laçın yolu açıqdır”
13:26 / 23-09-2023
Qar yağacaq, bəzi çaylardan sel keçəcək
13:19 / 23-09-2023
Qarabağdakı məsələlərin həlli üçün İşçi Qrup yaradılıb
11:15 / 23-09-2023
Azərbaycan prezidenti Səudiyyə Ərəbistanının kralına məktub göndərib
11:10 / 23-09-2023
Blinken Fidanla Qarabağdakı son vəziyyəti müzakirə edib
10:54 / 23-09-2023
Azərbaycanda payız fəsli başlayıb
10:48 / 23-09-2023
Ətin sümüyü - Akif Abbasov yazır
10:22 / 23-09-2023
Ermənilərin tərk erdiyi döyüş mövqeyi... - Video - Fotolar
23:45 / 22-09-2023
Azərbaycan və Rusiya XİN başçıları Qarabağdakı vəziyyətlə bağlı müzakirə aparıblar
21:13 / 22-09-2023
Koronavirusun yeni variantına yoluxanların sayı artır
20:52 / 22-09-2023
İrəvanda aksiya: dörd istiqamətdə yürüş başlayıb - Foto
20:42 / 22-09-2023
ABŞ Ukraynaya ATACMS raketləri verəcək
20:20 / 22-09-2023
Ermənilər Xankəndi şəhərində qəsdən yanğınlar törədir
20:13 / 22-09-2023
Qarabağdakı separatçılar silah-sursatlarını təhvil verir - Video
18:59 / 22-09-2023
Borrell: “Putin Avropada miqrasiya problemini kəskinləşdirəcək”
18:28 / 22-09-2023
Sülhməramlıların karvanı Ermənistandan Qarabağa doğru hərəkət edir
18:11 / 22-09-2023
Avropa İttifaqının xüsusi nümayəndəsi Paşinyanla görüşüb
18:05 / 22-09-2023
Nyu-Yorkda TDT XİN başçılarının görüşü keçirilib
18:04 / 22-09-2023
İrəvanda aksiya: polis 98 nəfəri saxlayıb
18:03 / 22-09-2023
Yaşar Nəcəfov Böyük Dəbilqə turnirinin qalibi olub
14:13 / 22-09-2023
Tofiq Zülfüqarov: “Ağdərə-Kəlbəcər yolu açılıb, Xocavənd, Ağdərə və Xankəndini...”
20:55 / 20-09-2023
Prezident İlham Əliyev xalqa müraciət edib - Tam mətn (Video)
01:31 / 22-09-2023
Bayramov BMT Təhlükəsizlik Şurasında: “Ermənistanın qarayaxma kampaniyası iflasa uğrayıb”
22:34 / 20-09-2023
Qarabağda Rusiya hərbçiləri öldürülüb - (Yenilənib)
13:09 / 20-09-2023
Qarabağdakı Ermənistan silahlıları təslim olub
23:43 / 20-09-2023
Ərdoğan Əliyevlə antiterror əməliyyatını müzakirə edib
21:37 / 21-09-2023
ABŞ Çinə qarşı casusluq proqramını canlandıracaq
21:13 / 22-09-2023
Koronavirusun yeni variantına yoluxanların sayı artır
23:49 / 21-09-2023
Rəsmi Bakı Cozep Borelin bəyanatına cavab verib
23:45 / 22-09-2023
Azərbaycan və Rusiya XİN başçıları Qarabağdakı vəziyyətlə bağlı müzakirə aparıblar
00:17 / 20-09-2023
Ermənistanın Qarabağdakı hərbi karvanına dağıdıcı zərbələr endirilib - Video
22:54 / 19-09-2023
Ceyhun Bayramovla Hakan Fidan ABŞ-da görüşüblər
“Canavar yuvası” - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 02-07-2020 11:40 | Bölmə: Akif CABBARLI
İki parç pivə, bir nəlbəki yaxşı bişmiş isti noxud, dörd fal ucuz kolbasa, dörd ədəd sosis, bir ovuc alça, iki pomidor, bir xiyar, köhnə əyyamlarda stolların bəzəyi olsa da, indiki dövrdə o qədər də xoşa gəlməyən qrafinə süzülüb ortaya qoyulan iki yüz qram araq. Bütün bunlar ortada idi və ciblərimizə uyğun sifariş verdiyimiz bu təamlar bir azdan iştahamızın qurbanına çevriləcəkdi. Dostumla baxışdıq və sözsüz ki, parıltılı nəzərlərimiz əvvəlcə araq qrafinində birləşdi. Deməli, arağı içməli, bir tikə çörək kəsməli, sonra məhəlləmizdə Bayram kişinin sözləri ilə desək, bir “mərifətli” siqaret çəkməliydik.
Belə də elədik. Xiyarı qardaş malı kimi tən yarı böldük, qədəhləri toqquşdurub ənənəvi sağlıq söyədik: - “Şərəfə!”. Kimin şərəfinə deyəsi idik axı? Təbii ki, özümüzün. Zəhmət çəkib gələydilər, bu “canavar yuvası”nda kamali-ədəblə bizimlə üz-üzə, göz-gözə əyləşəydilər, stəkanlarımızı toqquşdurub “anası ölmüş”dən nuş edəydik özümüz üçün də... İndi isə işlətdiyim “canavar yuvası”, “anası ölmüş” ifadələrinə aydınlıq gətirim, sonra söhbətimə davam edərəm.
İstirahət günlərinin, iş saatlarının dumana düşdüyü vaxtlarda kasıbyana da olsa, ucuzvari kafelərdə kefini durultmaq istəyənlər üçün bir balaca çətinlik yaranıb. Hər kəs də evinə çəkilib tək-tənha yeyib-içə bilmir axı... Ləzzət eləmir sözün düzü. Arvadın dır-dırı, sonu görünməyən tənəli çıxışları... sonra da ki, güzgüyə baxıb öz-özünə sağlıq demək absurd bir məsələdir. Odur ki, biz iki dost çox fikirləşdik, götür-qoy elədik ki, əlimizə beş-on manat düşəndə haradasa kefimizi sazlayaq özümüz üçün. Həyətdə heç cür olmazdı. Göz qoyan, oğrun-oğrun seyr edib nəticə çıxaran, “mühüm” qərarlar verən kəslər az da olsa tapılır. Bir də ki, arvad-uşaq görə-görə günün günortasında hansısa talvarın altında, ağacın dibində araq hörtdədəsi deyildik ki... Günlərin birində binamızın həndəvərində yaşıl zolaqların arasında bir xudmani yer tapdıq. Küknar ağaclarının əhatəsində əla bir guşə idi. Oturmağa kətilləri, balaca, ensiz taxtı, hələ istəsən, əllərini yumağa suyu da vardı. Görünür, yaşıllıq işçilərinin idi, amma şose yolunun lap qırağında olduğundan hər an lap böyründəcə polis maşınının, ya da yaşıllıq təsərrüfatı işçilərinin dayanmayacağına zəmanət verə bilməzdin. Həmin bu yeri öz aramızda mırtlaşıb “çaqqal yuvası” adlandırdıq. Amma sonra bu adın doğurduğu assosiasiyaya görə burada xəlvəti oturub çörək kəsməkdən vaz keçdik.
Nə isə. Sonrakı günlərin birində dostum qoluma girib məni dairəvi yolun qırağında cərgə ilə sıralanan bir dəmir-dümür dükanına apardı. Dükana bitişik üstündə hind aktyor və aktrisalarının rəngli şəkilləri yapışdırılmış karton qapını açıb içəri keçdik. Uzağı beş adamın sığacağı qəribə bir guşədə bizi obyektin yiyəsi qarşıladı. Dostum gülümsər sifətli, orta boylu eloğlusunu və qohumunu mənimlə tanış elədi. Sonra burada oturub yüngülvari nahar elyib-eləyə bilməyəcəyimizi dəqiqləşdirdik. Çox qəribə, ağılagəlməz söhbət alındı.
- Niyə də olmasın, qardaş? Mənim obyektim əsl canavar yuvasıdır. Fikir verdinizmi, uçastkovının kabineti ilə yan-yanadır. Bura hər oğul ürək edib ayaq basmaz. Odur ki, adına canavar yuvası deyirlər. Bir halda ki, gəlmisiniz, qurd ürəyi yemisiniz.
Dediyini də elədi. Stolun üstünə bizim istəyimizlə nələri düzdüsə, hekayənin əvvəlində sadalamışam.
Qaldı ki, “anası ölmüş”ün açılmasına, qoy deyim də. Məhəlləmizdə son dərəcə ciddi və həm də hədsiz yumor hissinə malik bir kişi yaşayır. Çox nüfuzlu idarədə, məsul vəzifədə işləyir. “Anasıölümş” ifadəsinin şəriksiz müəllifi də bu kişidir. İndi həyət kişiləri bir nəfər kimi arağı “anasıölmüş” adlandırır. Bu adın etimologiyası ilə hələlik heç kim maraqlanmayıb.
Beləliklə, “canavar yuvası”nda bala-bala özümüz üçün “anasıölmüş”dən vurub xumarlanırdıq ki, içəri iki nəfər girdi. Dostum onları görcək hər ikisi ilə çox səmimi qucaqlaşıb öpüşdü. Bu problemli günlərdə bu sayaq görüşmək məni sözün əsl mənasında ürpəndirdi, üşütməyə saldı. Dostum necə kövrəlmişdisə, dərhal pivə parçlarının ikisini də bir-bir onların əlinə dürtdü: - için, için, sərinləyin, siz mənim əzizim, qohumlarımsınız.
Beləliklə, pivədən əlimiz çıxası oldu. Cibimizdəki maliyyə ehtiyatı isə əlavə sifarişə imkan vermirdi. Heç beş dəqiqə keçmədi ki, karton qapı açıldı və içəri iri gövdəli bir qadın və yanında da beş-altı yaşlarında bir uşaq pərçimləndi. Qadın o qədər gombul idi ki, içəri düzünə yox, ancaq yanpörtü girə bildi. Onu dərhal tanıdıq. Ara-sıra həyətimizə gəlir, atılmış əşyaları, boşalmış şüşləri yığır, harasa satmağa aparır, çörəkpulu qazanır. Yanındakı uşağı diqqətlə süzən dostum bu dəfə də çox sıcaq münasibət sərgilədi:
- Oğlum, necəsən, mənim balam? Allah səni saxlasın.
Sonra o, stolun üstündən iki dilim çörək götürüb, arasına iki fal kolbasa qoyub: - götür ye, nuş elə, - dedi.
Anası dərhal dilləndi:
- O, qızdır, əmisi, oğlan deyil.
Bu sözdən sonra dostum lap kövrəldi. Növbəti buterbroda pomidor da əlavə elədi. Mən də dostumdan geri qalmaq istəmədim. Cibimdən siqaret üçün saxladığım iki manatı çıxarıb ədəb-ərkanla uşağa təqdim elədim. Sonra dizləri cırıq cins şalvarının daracaq cibinə bir ovuc alça qoydum. Uşaq nə isə mızıldadı, ancaq bilmədik ki, bizi söyür, yoxsa təşəkkür edir. Hər halda üzündəki ifadədən heç nə anlaya bilmədim. Araq bir yana, rastlaşdığım ürək sıxan mənzərə məni az qala sərxoş edəcəkdi. Him-cimlə dostuma anlatdım ki, artıq getmək vaxtıdır. Obyektin sahibi ilə səmimi sağollaşıb, karton qapıdan astaca sivişib bayıra çıxdım.
Arxamca gələn dostum adəti üzə qısa müddətli məclisimizə nikbin bir sonluq vermək istədi:
- Bəlkə gələn dəfə...
Ağzını açan kimi bildim ki, ürəyindən nə keçir. Yüz faiz onu demək istəyirdi ki, sabahda-birigündə bəlkə Səmid Həmidovun dükanından ayın-oyun götürüb özümüzü verək “çaqqal yuvası”na?..
Hər halda düşünməyə dəyərdi...
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 02-07-2020 11:40 | Bölmə: Akif CABBARLI
(hekayə)
İki parç pivə, bir nəlbəki yaxşı bişmiş isti noxud, dörd fal ucuz kolbasa, dörd ədəd sosis, bir ovuc alça, iki pomidor, bir xiyar, köhnə əyyamlarda stolların bəzəyi olsa da, indiki dövrdə o qədər də xoşa gəlməyən qrafinə süzülüb ortaya qoyulan iki yüz qram araq. Bütün bunlar ortada idi və ciblərimizə uyğun sifariş verdiyimiz bu təamlar bir azdan iştahamızın qurbanına çevriləcəkdi. Dostumla baxışdıq və sözsüz ki, parıltılı nəzərlərimiz əvvəlcə araq qrafinində birləşdi. Deməli, arağı içməli, bir tikə çörək kəsməli, sonra məhəlləmizdə Bayram kişinin sözləri ilə desək, bir “mərifətli” siqaret çəkməliydik.
Belə də elədik. Xiyarı qardaş malı kimi tən yarı böldük, qədəhləri toqquşdurub ənənəvi sağlıq söyədik: - “Şərəfə!”. Kimin şərəfinə deyəsi idik axı? Təbii ki, özümüzün. Zəhmət çəkib gələydilər, bu “canavar yuvası”nda kamali-ədəblə bizimlə üz-üzə, göz-gözə əyləşəydilər, stəkanlarımızı toqquşdurub “anası ölmüş”dən nuş edəydik özümüz üçün də... İndi isə işlətdiyim “canavar yuvası”, “anası ölmüş” ifadələrinə aydınlıq gətirim, sonra söhbətimə davam edərəm.
İstirahət günlərinin, iş saatlarının dumana düşdüyü vaxtlarda kasıbyana da olsa, ucuzvari kafelərdə kefini durultmaq istəyənlər üçün bir balaca çətinlik yaranıb. Hər kəs də evinə çəkilib tək-tənha yeyib-içə bilmir axı... Ləzzət eləmir sözün düzü. Arvadın dır-dırı, sonu görünməyən tənəli çıxışları... sonra da ki, güzgüyə baxıb öz-özünə sağlıq demək absurd bir məsələdir. Odur ki, biz iki dost çox fikirləşdik, götür-qoy elədik ki, əlimizə beş-on manat düşəndə haradasa kefimizi sazlayaq özümüz üçün. Həyətdə heç cür olmazdı. Göz qoyan, oğrun-oğrun seyr edib nəticə çıxaran, “mühüm” qərarlar verən kəslər az da olsa tapılır. Bir də ki, arvad-uşaq görə-görə günün günortasında hansısa talvarın altında, ağacın dibində araq hörtdədəsi deyildik ki... Günlərin birində binamızın həndəvərində yaşıl zolaqların arasında bir xudmani yer tapdıq. Küknar ağaclarının əhatəsində əla bir guşə idi. Oturmağa kətilləri, balaca, ensiz taxtı, hələ istəsən, əllərini yumağa suyu da vardı. Görünür, yaşıllıq işçilərinin idi, amma şose yolunun lap qırağında olduğundan hər an lap böyründəcə polis maşınının, ya da yaşıllıq təsərrüfatı işçilərinin dayanmayacağına zəmanət verə bilməzdin. Həmin bu yeri öz aramızda mırtlaşıb “çaqqal yuvası” adlandırdıq. Amma sonra bu adın doğurduğu assosiasiyaya görə burada xəlvəti oturub çörək kəsməkdən vaz keçdik.
Nə isə. Sonrakı günlərin birində dostum qoluma girib məni dairəvi yolun qırağında cərgə ilə sıralanan bir dəmir-dümür dükanına apardı. Dükana bitişik üstündə hind aktyor və aktrisalarının rəngli şəkilləri yapışdırılmış karton qapını açıb içəri keçdik. Uzağı beş adamın sığacağı qəribə bir guşədə bizi obyektin yiyəsi qarşıladı. Dostum gülümsər sifətli, orta boylu eloğlusunu və qohumunu mənimlə tanış elədi. Sonra burada oturub yüngülvari nahar elyib-eləyə bilməyəcəyimizi dəqiqləşdirdik. Çox qəribə, ağılagəlməz söhbət alındı.
- Niyə də olmasın, qardaş? Mənim obyektim əsl canavar yuvasıdır. Fikir verdinizmi, uçastkovının kabineti ilə yan-yanadır. Bura hər oğul ürək edib ayaq basmaz. Odur ki, adına canavar yuvası deyirlər. Bir halda ki, gəlmisiniz, qurd ürəyi yemisiniz.
Dediyini də elədi. Stolun üstünə bizim istəyimizlə nələri düzdüsə, hekayənin əvvəlində sadalamışam.
Qaldı ki, “anası ölmüş”ün açılmasına, qoy deyim də. Məhəlləmizdə son dərəcə ciddi və həm də hədsiz yumor hissinə malik bir kişi yaşayır. Çox nüfuzlu idarədə, məsul vəzifədə işləyir. “Anasıölümş” ifadəsinin şəriksiz müəllifi də bu kişidir. İndi həyət kişiləri bir nəfər kimi arağı “anasıölmüş” adlandırır. Bu adın etimologiyası ilə hələlik heç kim maraqlanmayıb.
Beləliklə, “canavar yuvası”nda bala-bala özümüz üçün “anasıölmüş”dən vurub xumarlanırdıq ki, içəri iki nəfər girdi. Dostum onları görcək hər ikisi ilə çox səmimi qucaqlaşıb öpüşdü. Bu problemli günlərdə bu sayaq görüşmək məni sözün əsl mənasında ürpəndirdi, üşütməyə saldı. Dostum necə kövrəlmişdisə, dərhal pivə parçlarının ikisini də bir-bir onların əlinə dürtdü: - için, için, sərinləyin, siz mənim əzizim, qohumlarımsınız.
Beləliklə, pivədən əlimiz çıxası oldu. Cibimizdəki maliyyə ehtiyatı isə əlavə sifarişə imkan vermirdi. Heç beş dəqiqə keçmədi ki, karton qapı açıldı və içəri iri gövdəli bir qadın və yanında da beş-altı yaşlarında bir uşaq pərçimləndi. Qadın o qədər gombul idi ki, içəri düzünə yox, ancaq yanpörtü girə bildi. Onu dərhal tanıdıq. Ara-sıra həyətimizə gəlir, atılmış əşyaları, boşalmış şüşləri yığır, harasa satmağa aparır, çörəkpulu qazanır. Yanındakı uşağı diqqətlə süzən dostum bu dəfə də çox sıcaq münasibət sərgilədi:
- Oğlum, necəsən, mənim balam? Allah səni saxlasın.
Sonra o, stolun üstündən iki dilim çörək götürüb, arasına iki fal kolbasa qoyub: - götür ye, nuş elə, - dedi.
Anası dərhal dilləndi:
- O, qızdır, əmisi, oğlan deyil.
Bu sözdən sonra dostum lap kövrəldi. Növbəti buterbroda pomidor da əlavə elədi. Mən də dostumdan geri qalmaq istəmədim. Cibimdən siqaret üçün saxladığım iki manatı çıxarıb ədəb-ərkanla uşağa təqdim elədim. Sonra dizləri cırıq cins şalvarının daracaq cibinə bir ovuc alça qoydum. Uşaq nə isə mızıldadı, ancaq bilmədik ki, bizi söyür, yoxsa təşəkkür edir. Hər halda üzündəki ifadədən heç nə anlaya bilmədim. Araq bir yana, rastlaşdığım ürək sıxan mənzərə məni az qala sərxoş edəcəkdi. Him-cimlə dostuma anlatdım ki, artıq getmək vaxtıdır. Obyektin sahibi ilə səmimi sağollaşıb, karton qapıdan astaca sivişib bayıra çıxdım.
Arxamca gələn dostum adəti üzə qısa müddətli məclisimizə nikbin bir sonluq vermək istədi:
- Bəlkə gələn dəfə...
Ağzını açan kimi bildim ki, ürəyindən nə keçir. Yüz faiz onu demək istəyirdi ki, sabahda-birigündə bəlkə Səmid Həmidovun dükanından ayın-oyun götürüb özümüzü verək “çaqqal yuvası”na?..
Hər halda düşünməyə dəyərdi...
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Pavlo Narojnı deyir ki, Rusiyada hərbi obyektlər çoxdur və ruslar bunları hücumlardan qoruya bilməyəcəklər
Valeri Kondratyuk deyir ki, ya Rusiya elitasının, ya da silahlı qüvvələrin sui-qəsdi Putini hakimiyyətdən uzaqlaşdıra bilər
Taras Jovtenko deyir ki, Rusiyanın hərbi-siyasi rəhbərliyi uzunmüddətli qarşıdurmanı özünün geosiyasi planlarına daxil edib
Avropa Kino Akademiyasının üzvü deyir ki, Azərbaycan kinosunun problemləri çoxdur: “Azərbaycanfilm” kimi unikal sənət ocağına 6-7 aydır ki, dövlətdən maliyyə ayrılmırsa milli kinodakı vəziyyətdən necə rahat olmaq olar?”
Ukrayna Hərbi Dəniz Qüvvələrinin ehtiyatda olan zabiti: “Hərbi əməliyyatlar başlayandan bəri rusların 18 gəmi və katerini zədələmiş və məhv etmişik”
