18:49 / 23-09-2023
Elşad Hacıyev: “Ermənilər Azərbaycan vətəndaşlığı almaq istəyir”
18:01 / 23-09-2023
Baş nazir və nazirlər büdcəni müzakirə ediblər
17:55 / 23-09-2023
İlham Əliyev Toivo Klaarı qəbul edib - Yenilənib
16:36 / 23-09-2023
Azərbaycan Qarabağın erməni sakinləri üçün yanacaq göndərib - Fotolar
16:25 / 23-09-2023
Xocalıda silah-sursat anbarı aşkarlanıb - Fotolar
16:15 / 23-09-2023
Britaniya Rusiya ilə gizli danışıqlar aparır: nüvə təhlükəsizliyi və digər məsələlər müzakirə olunur
15:43 / 23-09-2023
Magistraturaya qəbul imtahanında hansı yeniliklər ediləcək? - Detallar
15:23 / 23-09-2023
Elm və Təhsil Nazirliyinin tabeliyindəki qurumların siyahısı təsdiq edilib - Siyahı
15:07 / 23-09-2023
Prezident İlham Əliyev İtaliya xalqına başsağlığı verib
14:06 / 23-09-2023
Əmirbəyov: “Həm Ağdam, həm də Laçın yolu açıqdır”
13:26 / 23-09-2023
Qar yağacaq, bəzi çaylardan sel keçəcək
13:19 / 23-09-2023
Qarabağdakı məsələlərin həlli üçün İşçi Qrup yaradılıb
11:15 / 23-09-2023
Azərbaycan prezidenti Səudiyyə Ərəbistanının kralına məktub göndərib
11:10 / 23-09-2023
Blinken Fidanla Qarabağdakı son vəziyyəti müzakirə edib
10:54 / 23-09-2023
Azərbaycanda payız fəsli başlayıb
10:48 / 23-09-2023
Ətin sümüyü - Akif Abbasov yazır
10:22 / 23-09-2023
Ermənilərin tərk erdiyi döyüş mövqeyi... - Video - Fotolar
23:45 / 22-09-2023
Azərbaycan və Rusiya XİN başçıları Qarabağdakı vəziyyətlə bağlı müzakirə aparıblar
21:13 / 22-09-2023
Koronavirusun yeni variantına yoluxanların sayı artır
20:52 / 22-09-2023
İrəvanda aksiya: dörd istiqamətdə yürüş başlayıb - Foto
20:42 / 22-09-2023
ABŞ Ukraynaya ATACMS raketləri verəcək
20:20 / 22-09-2023
Ermənilər Xankəndi şəhərində qəsdən yanğınlar törədir
20:13 / 22-09-2023
Qarabağdakı separatçılar silah-sursatlarını təhvil verir - Video
18:59 / 22-09-2023
Borrell: “Putin Avropada miqrasiya problemini kəskinləşdirəcək”
18:28 / 22-09-2023
Sülhməramlıların karvanı Ermənistandan Qarabağa doğru hərəkət edir
18:11 / 22-09-2023
Avropa İttifaqının xüsusi nümayəndəsi Paşinyanla görüşüb
18:05 / 22-09-2023
Nyu-Yorkda TDT XİN başçılarının görüşü keçirilib
18:04 / 22-09-2023
İrəvanda aksiya: polis 98 nəfəri saxlayıb
18:03 / 22-09-2023
Yaşar Nəcəfov Böyük Dəbilqə turnirinin qalibi olub
14:13 / 22-09-2023
Tofiq Zülfüqarov: “Ağdərə-Kəlbəcər yolu açılıb, Xocavənd, Ağdərə və Xankəndini...”
20:55 / 20-09-2023
Prezident İlham Əliyev xalqa müraciət edib - Tam mətn (Video)
01:31 / 22-09-2023
Bayramov BMT Təhlükəsizlik Şurasında: “Ermənistanın qarayaxma kampaniyası iflasa uğrayıb”
22:34 / 20-09-2023
Qarabağda Rusiya hərbçiləri öldürülüb - (Yenilənib)
13:09 / 20-09-2023
Qarabağdakı Ermənistan silahlıları təslim olub
23:43 / 20-09-2023
Ərdoğan Əliyevlə antiterror əməliyyatını müzakirə edib
21:37 / 21-09-2023
ABŞ Çinə qarşı casusluq proqramını canlandıracaq
21:13 / 22-09-2023
Koronavirusun yeni variantına yoluxanların sayı artır
23:49 / 21-09-2023
Rəsmi Bakı Cozep Borelin bəyanatına cavab verib
23:45 / 22-09-2023
Azərbaycan və Rusiya XİN başçıları Qarabağdakı vəziyyətlə bağlı müzakirə aparıblar
00:17 / 20-09-2023
Ermənistanın Qarabağdakı hərbi karvanına dağıdıcı zərbələr endirilib - Video
22:54 / 19-09-2023
Ceyhun Bayramovla Hakan Fidan ABŞ-da görüşüblər
Pistolet - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 11-10-2022 14:59 | Bölmə: Akif CABBARLI
Akif Cabbarlı
Kərim Kərimlinski son cümləni də bitirib dərindən nəfəs aldı. Sonra balkona çıxıb siqaret yandırdı. Ürəyində Allaha şükürlər edib yavaşca mızıldandı da:
“Nə yaxşı ki, vaxtında bitirdim bu həyat hekayəsini. Elbrus Şahdağlinski sıradan bir adam deyil axı.. Məhşur memardı, onun layihələri ilə şəhərdə nə qədər yaraşıqlı imarətlər tikiblər, obyektlər yaradıblar. Nə olsun ki, bu evlərdən ona əməlli-başlı pay düşməyib. Yeddi baş ailəsi ilə üç otaqlı mənzilə sığınıblar. Dostlarımın arasında belə gözütox, nəfisi üstündə olan adam tanımıram. Mənə həmişə inanıb, ərk eləyib, bu yazının konturlarını özü cızıb, inanıb ki, ortaya bir şey qoya bilərəm. Qələmimə bələddir, redaktorluğuma şübhəsi yoxdur. Olsun. İndi gərək kişinin ürəyindən keçənlərin yazılı variantını əvvəldən axıra bir də oxuyum, bəlkə unudulan, gözdən qaçan nə isə tapılar...”.
Sonra Kərim müəllim illərin dostu saydığı, sənətinə, özünə, ailəsinə böyük hörməti olan memar Elbrus Şahdağlinskinin xahişi ilə qələmə aldığı həyat hekayəsini əvvəldən axıradək oxumağa başladı.
“Məni böyüdüyüm, boya-başa çatdığım kəndə qədər aparmağa söz verən taksi sürücüsü lap heyvərənin yekəsiymiş. Yolboyu o qədər danışdı ki, onun əvəzindən mən yoruldum. Vaxtilə Rusiyanın hansısa şəhərində bazar əhvalatlarını elə bəzəyib-düzəyib nağıl edirdi ki, sanki qarşısındakı yetmiş yaşlı dünyagörmüş kişi deyildi, orta məktəbin şuluq, dəlisov şagirdlərindən biri idi. Çarəsizlikdən söylədiklərini təsdiqləyir, güman edirdim ki, söhbətinə ara verər, azacıq da olsa başım dincələr. Alınmadı, məni kəndin qurtaracağında, uşaqlıq dostumun həyət darvazasında düşürəndə Allaha min şükür elədim. Amma elə bil sürücü bir balaca narazı qalmışdı. Görünür uydurma əhvalatlardan birini də danışmaq istəyirmiş, vaxt da ki, imkan verməyib bu kəmfürsətə.
Kəndin bütün itləri ağız-ağıza verib qısa fasilələrlə elə hürüşürdülər ki, sanki dayansaydılar dünya qopacaqmış. Bu səs-küy mənə kənddə keçən uşaqlığımı xatırladır, xəyalən uzaq illərə aparırdı. Atamın ləzgi dostlarından olan Zeynəddin kişinin lap küçüklüyündən gətirib həyətimizə buraxdığı Toplan böyürüb lap Baskervillərin köpəyi boyda olmuşdu. İstədiyi vaxt atlını vurub yerə sərir, amma dəymirdi, qapmırdı. Sadəcə, ehmallıca öz gücünü göstərir, rahatca da aralanırdı. Sonralar qonşulardan biri nəyisə bahənə edib günahsız itin qarnını qırma ilə doldurmuşdu. Qardaşım Rafiqlə bağımızın ayağında bir dərin çala qazıb Toplanı torpağa tapşırmışdıq. O itin surəti hələ də gözümün qabağındadır...
Yerdən bir daş götürüb darvazanı xeyli taqqıldatdım. Axır ki, alaqapı aralandı, uşaqlıq dostum, orta məktəbdə bir sinifdə oxuduğum Zahid iri, alacalanmış gözləri ilə məni xeyli süzüb bağrına basdı, xoşgədin elədi.
- Nə yaxşı təsadüf, bəs niyə xəbər eləməmisən, rayon mərkəzində qarşılayardım səni, - Zahid qayğılı-qayğılı dilləndi.
- İstəmədim sənə əlavə əziyyət verim, – dedim. Onsuz da qalan ömrümü sənin evində başa vuracam.
- Necə yəni, qalan ömrümü. Azı sənin Bakıda evin, oğul-uşağın...
- Zahid, bildiyim qədər bu evdə tək-tənha yaşayırsan. Məni də qəbul elə, əl- ələ verək yaşayaq özümüz üçün. Pensiya alıram, qoyun-quzunu, mal-qaranı saxlamağa sənə kömək edərəm, vallah. Kənddə böyümüş adamam, az-çox hər şeydən başım çıxır.
Dediklərim Zahidə dərhal çatmadı. Ona görə də bir az ətraflı danışmağı lazım bildim.
- Bilirsən, Zahid, yaşımızın elə vaxtıdır ki, istər-istəməz sakitlik, hüzur arzulayırsan. Deyirsən ki, şəhərdə evin-eşiyin, ailən, dostun-tanışın, sənə nə güc düşüb ki, durub basa-basa ucqar dağ kəndinə gəlirsən. Başqa çıxış yolum qalmadı, Zahid. Evdə yeddi nəfərik. Nəvəm bugün-sabah ailə qurmalıdır. Oğlanın mənzili olmadığından o da bizə buyuracaq inşallah. Deməli, olacağıq səkkiş nəfər. Çox çətindir, üzülürəm, dözə bilmirəm. Səhərlər tualete növbə düzülür. Mən də ki, yaşlı adam, səbrimi birtəhər basıram. Çox vaxt, həyətə düşüb mühafizəçilərin növbəsinə girirəm. Yaş köpəyoğlu şey imiş, özümdən asılı olmayaraq bir də görürsən yeriyəndə ayaqlarımı sürütləyirəm. Arvad da bunu üzümə vurur, oğul-uşaq da. Hətta doqquz yaşlı nəvəm çəkələklərimi gizlədir, deyir ki, baba ayaqyalın gəz, elə gəz ki, səs çıxmasın. Bir nəvəm də hər dəfə deyir ki, yeyəndə dodaqlarını aralama, protezlərinin şaqqıltısı qulağımı deşir. Televizora baxmağa da həsrətəm. Uşaqlar cizgi filmini bir-birinə calayırlar. Telefonum da Nuh Nəbidən qalmadır, heç nəyə yaramır.
Sözümü tam qurtarmamış Zahid ayağa qalxıb məni möhkəm-möhkəm qucaqladı.
- Ay Elbrus, vallah papağı günə yandırmısan. Sənin taylarının şəhərdə dösd-beş yerdə evi, villası, bağı, amma əlli ilin memarı, sənətkarı olan sənin vəziyyətin lap ruscaymış ki, qardaş. Təmiz işləməyin, təmənnasızlığın axırı belə olur da. Deməli, başqa şıxış yolun qalmayıb da...
- Yox. Zahid, bir-iki dəfə baş idarəyə müraciət elədim, mümkün olmadı. Dedilər ki, qoca kişisən, get otur evində, evimiz olsa cavanlara verərik də.
Bir xanım var, neçə ildir ki, dostluq edirik. Şair Mahir Qabilzadə demişkən ara-sıra daxili energetik bazadan bir fazanı onun istifadəsinə yönləndirirdim, son vaxtlar bu limit tükəndiyindən həmin xanım da üzünü tam əks tərəfə döndərdi. Daha heç üzüm də gəlmədi ki, ona deyim ki, mənə sığınacaq versin. Nəyinə lazımam axı, evin küncünə söykəyəsi deyil ki, süpürgə kimi məni. Bax, vəziyyət bu cürdür.
Zahidin dəmlədiyi pürrəngi çaydan içib, allahın verdiyindən dadıb bir xeyli də söhbətləşəndən sonra yatağımıza girdik.
Ertəsi gündən zənglər başladı. Arvad məni dəli adlandırırdı, oğlum dedi ki, kişi, çaşmısan, qızım ağladı, nəvəm adəti üzrə rusca söydü...
Dedilər ki, hara itmisən, cəhənnəm olmusan, birdən Rusiyaya-zada keçərsən, tutub basarlar Ukrayna tərəfə, cəhənnəmə vasil olarsan. Guya ki, məni çox istəyirlər. Olsun, razıyam. Amma...
Hə, yadıma düşdü. Nəvəmə, kiçik Elbrusa söz vermişdim axı, söz vermişdim ki, ona təzə pistolet alacam. Keçən ay aldığımı həyətdə hansısa dələduz uşaq oynamaq adına götürüb aradan çıxıb. Növbəti zəng də nəvəmdən gədi; baba pensiyanı almısan? Alan kimi mənə qəşəng bir pistolet alarsan. Kişiyəm axı, qoy mənim də silahım olsun.
Olsun bala, qoy olsun. Mənim də pistoletim olub vaxtında, indi özü də yoxdur, güllələri də. Baban gələr, inşallah. Sənə yağlı-zağlı bir pistolet alar, düşərsən həyətə, tuşlayarsan o haramzadaya, sənin pistoletini götürüb qaçan gədəyə...
Hə bax, mən də belə qəribə adamam, durub basa-basa iki yüz kilometr yolu gəlmişdim ki, qalan ömrümü kənddə, qəbristanlığın lap qonşuluğunda yaşayan dostum Zahidlə birgə başa vuracam, indi də bu pistolet məsələsi. Qayıdım görüm nə baş verir, qismət Allahdandır”.
Kərim Kərimlinski dostunun - məşhur memar Elbrus Şahdağlınskinin həyat hekayəsini axıracan oxuyub dərindən bir ah çəkdi; - mən bacardığımı elədim, onun dediklərini mətnləşdirdim, qalan məsələlər onluqdur. Nə bilim, vallah, dünyada belə qəribə, həssas, ağılsız və duyğusal adamlar da olur axı...
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 11-10-2022 14:59 | Bölmə: Akif CABBARLI
Akif Cabbarlı
(hekayə)
Kərim Kərimlinski son cümləni də bitirib dərindən nəfəs aldı. Sonra balkona çıxıb siqaret yandırdı. Ürəyində Allaha şükürlər edib yavaşca mızıldandı da:
“Nə yaxşı ki, vaxtında bitirdim bu həyat hekayəsini. Elbrus Şahdağlinski sıradan bir adam deyil axı.. Məhşur memardı, onun layihələri ilə şəhərdə nə qədər yaraşıqlı imarətlər tikiblər, obyektlər yaradıblar. Nə olsun ki, bu evlərdən ona əməlli-başlı pay düşməyib. Yeddi baş ailəsi ilə üç otaqlı mənzilə sığınıblar. Dostlarımın arasında belə gözütox, nəfisi üstündə olan adam tanımıram. Mənə həmişə inanıb, ərk eləyib, bu yazının konturlarını özü cızıb, inanıb ki, ortaya bir şey qoya bilərəm. Qələmimə bələddir, redaktorluğuma şübhəsi yoxdur. Olsun. İndi gərək kişinin ürəyindən keçənlərin yazılı variantını əvvəldən axıra bir də oxuyum, bəlkə unudulan, gözdən qaçan nə isə tapılar...”.
Sonra Kərim müəllim illərin dostu saydığı, sənətinə, özünə, ailəsinə böyük hörməti olan memar Elbrus Şahdağlinskinin xahişi ilə qələmə aldığı həyat hekayəsini əvvəldən axıradək oxumağa başladı.
“Məni böyüdüyüm, boya-başa çatdığım kəndə qədər aparmağa söz verən taksi sürücüsü lap heyvərənin yekəsiymiş. Yolboyu o qədər danışdı ki, onun əvəzindən mən yoruldum. Vaxtilə Rusiyanın hansısa şəhərində bazar əhvalatlarını elə bəzəyib-düzəyib nağıl edirdi ki, sanki qarşısındakı yetmiş yaşlı dünyagörmüş kişi deyildi, orta məktəbin şuluq, dəlisov şagirdlərindən biri idi. Çarəsizlikdən söylədiklərini təsdiqləyir, güman edirdim ki, söhbətinə ara verər, azacıq da olsa başım dincələr. Alınmadı, məni kəndin qurtaracağında, uşaqlıq dostumun həyət darvazasında düşürəndə Allaha min şükür elədim. Amma elə bil sürücü bir balaca narazı qalmışdı. Görünür uydurma əhvalatlardan birini də danışmaq istəyirmiş, vaxt da ki, imkan verməyib bu kəmfürsətə.
Kəndin bütün itləri ağız-ağıza verib qısa fasilələrlə elə hürüşürdülər ki, sanki dayansaydılar dünya qopacaqmış. Bu səs-küy mənə kənddə keçən uşaqlığımı xatırladır, xəyalən uzaq illərə aparırdı. Atamın ləzgi dostlarından olan Zeynəddin kişinin lap küçüklüyündən gətirib həyətimizə buraxdığı Toplan böyürüb lap Baskervillərin köpəyi boyda olmuşdu. İstədiyi vaxt atlını vurub yerə sərir, amma dəymirdi, qapmırdı. Sadəcə, ehmallıca öz gücünü göstərir, rahatca da aralanırdı. Sonralar qonşulardan biri nəyisə bahənə edib günahsız itin qarnını qırma ilə doldurmuşdu. Qardaşım Rafiqlə bağımızın ayağında bir dərin çala qazıb Toplanı torpağa tapşırmışdıq. O itin surəti hələ də gözümün qabağındadır...
Yerdən bir daş götürüb darvazanı xeyli taqqıldatdım. Axır ki, alaqapı aralandı, uşaqlıq dostum, orta məktəbdə bir sinifdə oxuduğum Zahid iri, alacalanmış gözləri ilə məni xeyli süzüb bağrına basdı, xoşgədin elədi.
- Nə yaxşı təsadüf, bəs niyə xəbər eləməmisən, rayon mərkəzində qarşılayardım səni, - Zahid qayğılı-qayğılı dilləndi.
- İstəmədim sənə əlavə əziyyət verim, – dedim. Onsuz da qalan ömrümü sənin evində başa vuracam.
- Necə yəni, qalan ömrümü. Azı sənin Bakıda evin, oğul-uşağın...
- Zahid, bildiyim qədər bu evdə tək-tənha yaşayırsan. Məni də qəbul elə, əl- ələ verək yaşayaq özümüz üçün. Pensiya alıram, qoyun-quzunu, mal-qaranı saxlamağa sənə kömək edərəm, vallah. Kənddə böyümüş adamam, az-çox hər şeydən başım çıxır.
Dediklərim Zahidə dərhal çatmadı. Ona görə də bir az ətraflı danışmağı lazım bildim.
- Bilirsən, Zahid, yaşımızın elə vaxtıdır ki, istər-istəməz sakitlik, hüzur arzulayırsan. Deyirsən ki, şəhərdə evin-eşiyin, ailən, dostun-tanışın, sənə nə güc düşüb ki, durub basa-basa ucqar dağ kəndinə gəlirsən. Başqa çıxış yolum qalmadı, Zahid. Evdə yeddi nəfərik. Nəvəm bugün-sabah ailə qurmalıdır. Oğlanın mənzili olmadığından o da bizə buyuracaq inşallah. Deməli, olacağıq səkkiş nəfər. Çox çətindir, üzülürəm, dözə bilmirəm. Səhərlər tualete növbə düzülür. Mən də ki, yaşlı adam, səbrimi birtəhər basıram. Çox vaxt, həyətə düşüb mühafizəçilərin növbəsinə girirəm. Yaş köpəyoğlu şey imiş, özümdən asılı olmayaraq bir də görürsən yeriyəndə ayaqlarımı sürütləyirəm. Arvad da bunu üzümə vurur, oğul-uşaq da. Hətta doqquz yaşlı nəvəm çəkələklərimi gizlədir, deyir ki, baba ayaqyalın gəz, elə gəz ki, səs çıxmasın. Bir nəvəm də hər dəfə deyir ki, yeyəndə dodaqlarını aralama, protezlərinin şaqqıltısı qulağımı deşir. Televizora baxmağa da həsrətəm. Uşaqlar cizgi filmini bir-birinə calayırlar. Telefonum da Nuh Nəbidən qalmadır, heç nəyə yaramır.
Sözümü tam qurtarmamış Zahid ayağa qalxıb məni möhkəm-möhkəm qucaqladı.
- Ay Elbrus, vallah papağı günə yandırmısan. Sənin taylarının şəhərdə dösd-beş yerdə evi, villası, bağı, amma əlli ilin memarı, sənətkarı olan sənin vəziyyətin lap ruscaymış ki, qardaş. Təmiz işləməyin, təmənnasızlığın axırı belə olur da. Deməli, başqa şıxış yolun qalmayıb da...
- Yox. Zahid, bir-iki dəfə baş idarəyə müraciət elədim, mümkün olmadı. Dedilər ki, qoca kişisən, get otur evində, evimiz olsa cavanlara verərik də.
Bir xanım var, neçə ildir ki, dostluq edirik. Şair Mahir Qabilzadə demişkən ara-sıra daxili energetik bazadan bir fazanı onun istifadəsinə yönləndirirdim, son vaxtlar bu limit tükəndiyindən həmin xanım da üzünü tam əks tərəfə döndərdi. Daha heç üzüm də gəlmədi ki, ona deyim ki, mənə sığınacaq versin. Nəyinə lazımam axı, evin küncünə söykəyəsi deyil ki, süpürgə kimi məni. Bax, vəziyyət bu cürdür.
Zahidin dəmlədiyi pürrəngi çaydan içib, allahın verdiyindən dadıb bir xeyli də söhbətləşəndən sonra yatağımıza girdik.
Ertəsi gündən zənglər başladı. Arvad məni dəli adlandırırdı, oğlum dedi ki, kişi, çaşmısan, qızım ağladı, nəvəm adəti üzrə rusca söydü...
Dedilər ki, hara itmisən, cəhənnəm olmusan, birdən Rusiyaya-zada keçərsən, tutub basarlar Ukrayna tərəfə, cəhənnəmə vasil olarsan. Guya ki, məni çox istəyirlər. Olsun, razıyam. Amma...
Hə, yadıma düşdü. Nəvəmə, kiçik Elbrusa söz vermişdim axı, söz vermişdim ki, ona təzə pistolet alacam. Keçən ay aldığımı həyətdə hansısa dələduz uşaq oynamaq adına götürüb aradan çıxıb. Növbəti zəng də nəvəmdən gədi; baba pensiyanı almısan? Alan kimi mənə qəşəng bir pistolet alarsan. Kişiyəm axı, qoy mənim də silahım olsun.
Olsun bala, qoy olsun. Mənim də pistoletim olub vaxtında, indi özü də yoxdur, güllələri də. Baban gələr, inşallah. Sənə yağlı-zağlı bir pistolet alar, düşərsən həyətə, tuşlayarsan o haramzadaya, sənin pistoletini götürüb qaçan gədəyə...
Hə bax, mən də belə qəribə adamam, durub basa-basa iki yüz kilometr yolu gəlmişdim ki, qalan ömrümü kənddə, qəbristanlığın lap qonşuluğunda yaşayan dostum Zahidlə birgə başa vuracam, indi də bu pistolet məsələsi. Qayıdım görüm nə baş verir, qismət Allahdandır”.
Kərim Kərimlinski dostunun - məşhur memar Elbrus Şahdağlınskinin həyat hekayəsini axıracan oxuyub dərindən bir ah çəkdi; - mən bacardığımı elədim, onun dediklərini mətnləşdirdim, qalan məsələlər onluqdur. Nə bilim, vallah, dünyada belə qəribə, həssas, ağılsız və duyğusal adamlar da olur axı...
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Pavlo Narojnı deyir ki, Rusiyada hərbi obyektlər çoxdur və ruslar bunları hücumlardan qoruya bilməyəcəklər
Valeri Kondratyuk deyir ki, ya Rusiya elitasının, ya da silahlı qüvvələrin sui-qəsdi Putini hakimiyyətdən uzaqlaşdıra bilər
Taras Jovtenko deyir ki, Rusiyanın hərbi-siyasi rəhbərliyi uzunmüddətli qarşıdurmanı özünün geosiyasi planlarına daxil edib
Avropa Kino Akademiyasının üzvü deyir ki, Azərbaycan kinosunun problemləri çoxdur: “Azərbaycanfilm” kimi unikal sənət ocağına 6-7 aydır ki, dövlətdən maliyyə ayrılmırsa milli kinodakı vəziyyətdən necə rahat olmaq olar?”
Ukrayna Hərbi Dəniz Qüvvələrinin ehtiyatda olan zabiti: “Hərbi əməliyyatlar başlayandan bəri rusların 18 gəmi və katerini zədələmiş və məhv etmişik”
