00:24 / 23-03-2025
Azərbaycan millisi uduzub
00:23 / 23-03-2025
Əli Kərimlinin mühafizəçisi saxlanılıb
23:15 / 22-03-2025
Ramazanın 23-cü gününün duası - İmsak və iftar vaxtı
21:55 / 22-03-2025
Dünya şöhrətli memarın yeni layihəsi Tbilisidə reallaşacaq - Fotolar
13:01 / 22-03-2025
Külək güclənəcək, dolu və qar yağacaq
12:28 / 22-03-2025
Qar uçqununda həlak olmuş əsgərlərimizlə vida mərasimi keçirilib - Foto
12:12 / 22-03-2025
Jurnalist Etibar Cəbrayıloğluya ağır itki üz verib
11:58 / 22-03-2025
Qazaxıstanda unikal festival keçirilir
11:52 / 22-03-2025
9 May paradında kimlər iştirak edəcək?
11:48 / 22-03-2025
Roma Papasının dili tutulub?
11:40 / 22-03-2025
Tramp: “Tesla” vandalları cəzalandırılacaq!
11:30 / 22-03-2025
Azərbaycan Qırğızıstana yardım göndərib - Foto
11:04 / 22-03-2025
Ağdamda silahlı şəxs tutulub
23:33 / 21-03-2025
Məsud Pezeşkian İlham Əliyevə məktub yazıb
20:11 / 21-03-2025
Çin lideri Azərbaycan prezidentinə təbrik məktubu göndərib
17:50 / 21-03-2025
Qar uçqununa düşən əsgərlərimizin meyiti tapılıb - (Yenilənib) - Foto
15:03 / 21-03-2025
Putin İlham Əliyevi təbrik edib
14:39 / 21-03-2025
Ərdoğan İlham Əliyevə məktub göndərib
13:47 / 21-03-2025
Quzu əti - Hekayə
12:30 / 21-03-2025
Ərdoğan: Fələstinlilərə dəstəyimizi davam etdirəcəyik
12:20 / 21-03-2025
Paşinyan tələsir, Bakıda niyə belə astagəldirlər?
12:09 / 21-03-2025
Sabahın hava proqnozu açıqlanıb
12:05 / 21-03-2025
Mirzoyan əsassız iddialar səsləndirir
11:33 / 21-03-2025
Ordumuzun mövqeləri üç istiqamətdən atəşə tutulub
11:13 / 21-03-2025
Yubilyar diplomata dini orden veriblər
11:09 / 21-03-2025
“DR” “prezidenti” Kiyevlə razılaşmadan danışıb
11:04 / 21-03-2025
Ukrayna Krımı hədəfə alıb?
11:00 / 21-03-2025
Fazil Mustafaya sui-qəsdə görə tutulmuş Səricanovun oğlunu da həbs ediblər
10:54 / 21-03-2025
Birlik rəhbəri barəsində ev dustaqlığı tədbiri seçilib
09:45 / 21-03-2025
Rayonlara qar yağıb
21:41 / 18-03-2025
Tramp ilə Putin arasında telefon danışığı olub - (Yenilənib)
18:30 / 18-03-2025
Prezident və xanımı Suqovuşanda məscidin açılışında iştirak ediblər - (Yenilənib) - Fotolar
20:37 / 20-03-2025
Tramp Tehrana 2 aylıq möhlət verib: ya yeni saziş, ya da...
17:50 / 21-03-2025
Qar uçqununa düşən əsgərlərimizin meyiti tapılıb - (Yenilənib) - Foto
15:21 / 18-03-2025
Nazirlər Kabinetində müşavirə: qəzalı binalarla bağlı məsələ müzakirəyə çıxarılıb - Foto
15:50 / 18-03-2025
Proseslər Ukraynanın xeyrinə dəyişir
18:02 / 18-03-2025
Ermənilər atəşkəsi pozub, ondan sui-istifadə etməyə çalışırlar - Tofiq Zülfüqarov
12:20 / 18-03-2025
İlham Əliyev Qarabağda Novruz tonqalını alovlandırıb - (Yenilənir)
21:19 / 19-03-2025
Ermənilər Azərbaycana qarşı növbəti təxribata əl atıb
08:06 / 18-03-2025
Bu gün İlaxır çərşənbə qeyd olunur
00:06 / 20-03-2025
Azərbaycanda 12 günlük tətil başlayıb
Pistolet - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 11-10-2022 14:59 | Bölmə: Akif CABBARLI
Akif Cabbarlı
Kərim Kərimlinski son cümləni də bitirib dərindən nəfəs aldı. Sonra balkona çıxıb siqaret yandırdı. Ürəyində Allaha şükürlər edib yavaşca mızıldandı da:
“Nə yaxşı ki, vaxtında bitirdim bu həyat hekayəsini. Elbrus Şahdağlinski sıradan bir adam deyil axı.. Məhşur memardı, onun layihələri ilə şəhərdə nə qədər yaraşıqlı imarətlər tikiblər, obyektlər yaradıblar. Nə olsun ki, bu evlərdən ona əməlli-başlı pay düşməyib. Yeddi baş ailəsi ilə üç otaqlı mənzilə sığınıblar. Dostlarımın arasında belə gözütox, nəfisi üstündə olan adam tanımıram. Mənə həmişə inanıb, ərk eləyib, bu yazının konturlarını özü cızıb, inanıb ki, ortaya bir şey qoya bilərəm. Qələmimə bələddir, redaktorluğuma şübhəsi yoxdur. Olsun. İndi gərək kişinin ürəyindən keçənlərin yazılı variantını əvvəldən axıra bir də oxuyum, bəlkə unudulan, gözdən qaçan nə isə tapılar...”.
Sonra Kərim müəllim illərin dostu saydığı, sənətinə, özünə, ailəsinə böyük hörməti olan memar Elbrus Şahdağlinskinin xahişi ilə qələmə aldığı həyat hekayəsini əvvəldən axıradək oxumağa başladı.
“Məni böyüdüyüm, boya-başa çatdığım kəndə qədər aparmağa söz verən taksi sürücüsü lap heyvərənin yekəsiymiş. Yolboyu o qədər danışdı ki, onun əvəzindən mən yoruldum. Vaxtilə Rusiyanın hansısa şəhərində bazar əhvalatlarını elə bəzəyib-düzəyib nağıl edirdi ki, sanki qarşısındakı yetmiş yaşlı dünyagörmüş kişi deyildi, orta məktəbin şuluq, dəlisov şagirdlərindən biri idi. Çarəsizlikdən söylədiklərini təsdiqləyir, güman edirdim ki, söhbətinə ara verər, azacıq da olsa başım dincələr. Alınmadı, məni kəndin qurtaracağında, uşaqlıq dostumun həyət darvazasında düşürəndə Allaha min şükür elədim. Amma elə bil sürücü bir balaca narazı qalmışdı. Görünür uydurma əhvalatlardan birini də danışmaq istəyirmiş, vaxt da ki, imkan verməyib bu kəmfürsətə.
Kəndin bütün itləri ağız-ağıza verib qısa fasilələrlə elə hürüşürdülər ki, sanki dayansaydılar dünya qopacaqmış. Bu səs-küy mənə kənddə keçən uşaqlığımı xatırladır, xəyalən uzaq illərə aparırdı. Atamın ləzgi dostlarından olan Zeynəddin kişinin lap küçüklüyündən gətirib həyətimizə buraxdığı Toplan böyürüb lap Baskervillərin köpəyi boyda olmuşdu. İstədiyi vaxt atlını vurub yerə sərir, amma dəymirdi, qapmırdı. Sadəcə, ehmallıca öz gücünü göstərir, rahatca da aralanırdı. Sonralar qonşulardan biri nəyisə bahənə edib günahsız itin qarnını qırma ilə doldurmuşdu. Qardaşım Rafiqlə bağımızın ayağında bir dərin çala qazıb Toplanı torpağa tapşırmışdıq. O itin surəti hələ də gözümün qabağındadır...
Yerdən bir daş götürüb darvazanı xeyli taqqıldatdım. Axır ki, alaqapı aralandı, uşaqlıq dostum, orta məktəbdə bir sinifdə oxuduğum Zahid iri, alacalanmış gözləri ilə məni xeyli süzüb bağrına basdı, xoşgədin elədi.
- Nə yaxşı təsadüf, bəs niyə xəbər eləməmisən, rayon mərkəzində qarşılayardım səni, - Zahid qayğılı-qayğılı dilləndi.
- İstəmədim sənə əlavə əziyyət verim, – dedim. Onsuz da qalan ömrümü sənin evində başa vuracam.
- Necə yəni, qalan ömrümü. Azı sənin Bakıda evin, oğul-uşağın...
- Zahid, bildiyim qədər bu evdə tək-tənha yaşayırsan. Məni də qəbul elə, əl- ələ verək yaşayaq özümüz üçün. Pensiya alıram, qoyun-quzunu, mal-qaranı saxlamağa sənə kömək edərəm, vallah. Kənddə böyümüş adamam, az-çox hər şeydən başım çıxır.
Dediklərim Zahidə dərhal çatmadı. Ona görə də bir az ətraflı danışmağı lazım bildim.
- Bilirsən, Zahid, yaşımızın elə vaxtıdır ki, istər-istəməz sakitlik, hüzur arzulayırsan. Deyirsən ki, şəhərdə evin-eşiyin, ailən, dostun-tanışın, sənə nə güc düşüb ki, durub basa-basa ucqar dağ kəndinə gəlirsən. Başqa çıxış yolum qalmadı, Zahid. Evdə yeddi nəfərik. Nəvəm bugün-sabah ailə qurmalıdır. Oğlanın mənzili olmadığından o da bizə buyuracaq inşallah. Deməli, olacağıq səkkiş nəfər. Çox çətindir, üzülürəm, dözə bilmirəm. Səhərlər tualete növbə düzülür. Mən də ki, yaşlı adam, səbrimi birtəhər basıram. Çox vaxt, həyətə düşüb mühafizəçilərin növbəsinə girirəm. Yaş köpəyoğlu şey imiş, özümdən asılı olmayaraq bir də görürsən yeriyəndə ayaqlarımı sürütləyirəm. Arvad da bunu üzümə vurur, oğul-uşaq da. Hətta doqquz yaşlı nəvəm çəkələklərimi gizlədir, deyir ki, baba ayaqyalın gəz, elə gəz ki, səs çıxmasın. Bir nəvəm də hər dəfə deyir ki, yeyəndə dodaqlarını aralama, protezlərinin şaqqıltısı qulağımı deşir. Televizora baxmağa da həsrətəm. Uşaqlar cizgi filmini bir-birinə calayırlar. Telefonum da Nuh Nəbidən qalmadır, heç nəyə yaramır.
Sözümü tam qurtarmamış Zahid ayağa qalxıb məni möhkəm-möhkəm qucaqladı.
- Ay Elbrus, vallah papağı günə yandırmısan. Sənin taylarının şəhərdə dösd-beş yerdə evi, villası, bağı, amma əlli ilin memarı, sənətkarı olan sənin vəziyyətin lap ruscaymış ki, qardaş. Təmiz işləməyin, təmənnasızlığın axırı belə olur da. Deməli, başqa şıxış yolun qalmayıb da...
- Yox. Zahid, bir-iki dəfə baş idarəyə müraciət elədim, mümkün olmadı. Dedilər ki, qoca kişisən, get otur evində, evimiz olsa cavanlara verərik də.
Bir xanım var, neçə ildir ki, dostluq edirik. Şair Mahir Qabilzadə demişkən ara-sıra daxili energetik bazadan bir fazanı onun istifadəsinə yönləndirirdim, son vaxtlar bu limit tükəndiyindən həmin xanım da üzünü tam əks tərəfə döndərdi. Daha heç üzüm də gəlmədi ki, ona deyim ki, mənə sığınacaq versin. Nəyinə lazımam axı, evin küncünə söykəyəsi deyil ki, süpürgə kimi məni. Bax, vəziyyət bu cürdür.
Zahidin dəmlədiyi pürrəngi çaydan içib, allahın verdiyindən dadıb bir xeyli də söhbətləşəndən sonra yatağımıza girdik.
Ertəsi gündən zənglər başladı. Arvad məni dəli adlandırırdı, oğlum dedi ki, kişi, çaşmısan, qızım ağladı, nəvəm adəti üzrə rusca söydü...
Dedilər ki, hara itmisən, cəhənnəm olmusan, birdən Rusiyaya-zada keçərsən, tutub basarlar Ukrayna tərəfə, cəhənnəmə vasil olarsan. Guya ki, məni çox istəyirlər. Olsun, razıyam. Amma...
Hə, yadıma düşdü. Nəvəmə, kiçik Elbrusa söz vermişdim axı, söz vermişdim ki, ona təzə pistolet alacam. Keçən ay aldığımı həyətdə hansısa dələduz uşaq oynamaq adına götürüb aradan çıxıb. Növbəti zəng də nəvəmdən gədi; baba pensiyanı almısan? Alan kimi mənə qəşəng bir pistolet alarsan. Kişiyəm axı, qoy mənim də silahım olsun.
Olsun bala, qoy olsun. Mənim də pistoletim olub vaxtında, indi özü də yoxdur, güllələri də. Baban gələr, inşallah. Sənə yağlı-zağlı bir pistolet alar, düşərsən həyətə, tuşlayarsan o haramzadaya, sənin pistoletini götürüb qaçan gədəyə...
Hə bax, mən də belə qəribə adamam, durub basa-basa iki yüz kilometr yolu gəlmişdim ki, qalan ömrümü kənddə, qəbristanlığın lap qonşuluğunda yaşayan dostum Zahidlə birgə başa vuracam, indi də bu pistolet məsələsi. Qayıdım görüm nə baş verir, qismət Allahdandır”.
Kərim Kərimlinski dostunun - məşhur memar Elbrus Şahdağlınskinin həyat hekayəsini axıracan oxuyub dərindən bir ah çəkdi; - mən bacardığımı elədim, onun dediklərini mətnləşdirdim, qalan məsələlər onluqdur. Nə bilim, vallah, dünyada belə qəribə, həssas, ağılsız və duyğusal adamlar da olur axı...
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 11-10-2022 14:59 | Bölmə: Akif CABBARLI
Akif Cabbarlı
(hekayə)
Kərim Kərimlinski son cümləni də bitirib dərindən nəfəs aldı. Sonra balkona çıxıb siqaret yandırdı. Ürəyində Allaha şükürlər edib yavaşca mızıldandı da:
“Nə yaxşı ki, vaxtında bitirdim bu həyat hekayəsini. Elbrus Şahdağlinski sıradan bir adam deyil axı.. Məhşur memardı, onun layihələri ilə şəhərdə nə qədər yaraşıqlı imarətlər tikiblər, obyektlər yaradıblar. Nə olsun ki, bu evlərdən ona əməlli-başlı pay düşməyib. Yeddi baş ailəsi ilə üç otaqlı mənzilə sığınıblar. Dostlarımın arasında belə gözütox, nəfisi üstündə olan adam tanımıram. Mənə həmişə inanıb, ərk eləyib, bu yazının konturlarını özü cızıb, inanıb ki, ortaya bir şey qoya bilərəm. Qələmimə bələddir, redaktorluğuma şübhəsi yoxdur. Olsun. İndi gərək kişinin ürəyindən keçənlərin yazılı variantını əvvəldən axıra bir də oxuyum, bəlkə unudulan, gözdən qaçan nə isə tapılar...”.
Sonra Kərim müəllim illərin dostu saydığı, sənətinə, özünə, ailəsinə böyük hörməti olan memar Elbrus Şahdağlinskinin xahişi ilə qələmə aldığı həyat hekayəsini əvvəldən axıradək oxumağa başladı.
“Məni böyüdüyüm, boya-başa çatdığım kəndə qədər aparmağa söz verən taksi sürücüsü lap heyvərənin yekəsiymiş. Yolboyu o qədər danışdı ki, onun əvəzindən mən yoruldum. Vaxtilə Rusiyanın hansısa şəhərində bazar əhvalatlarını elə bəzəyib-düzəyib nağıl edirdi ki, sanki qarşısındakı yetmiş yaşlı dünyagörmüş kişi deyildi, orta məktəbin şuluq, dəlisov şagirdlərindən biri idi. Çarəsizlikdən söylədiklərini təsdiqləyir, güman edirdim ki, söhbətinə ara verər, azacıq da olsa başım dincələr. Alınmadı, məni kəndin qurtaracağında, uşaqlıq dostumun həyət darvazasında düşürəndə Allaha min şükür elədim. Amma elə bil sürücü bir balaca narazı qalmışdı. Görünür uydurma əhvalatlardan birini də danışmaq istəyirmiş, vaxt da ki, imkan verməyib bu kəmfürsətə.
Kəndin bütün itləri ağız-ağıza verib qısa fasilələrlə elə hürüşürdülər ki, sanki dayansaydılar dünya qopacaqmış. Bu səs-küy mənə kənddə keçən uşaqlığımı xatırladır, xəyalən uzaq illərə aparırdı. Atamın ləzgi dostlarından olan Zeynəddin kişinin lap küçüklüyündən gətirib həyətimizə buraxdığı Toplan böyürüb lap Baskervillərin köpəyi boyda olmuşdu. İstədiyi vaxt atlını vurub yerə sərir, amma dəymirdi, qapmırdı. Sadəcə, ehmallıca öz gücünü göstərir, rahatca da aralanırdı. Sonralar qonşulardan biri nəyisə bahənə edib günahsız itin qarnını qırma ilə doldurmuşdu. Qardaşım Rafiqlə bağımızın ayağında bir dərin çala qazıb Toplanı torpağa tapşırmışdıq. O itin surəti hələ də gözümün qabağındadır...
Yerdən bir daş götürüb darvazanı xeyli taqqıldatdım. Axır ki, alaqapı aralandı, uşaqlıq dostum, orta məktəbdə bir sinifdə oxuduğum Zahid iri, alacalanmış gözləri ilə məni xeyli süzüb bağrına basdı, xoşgədin elədi.
- Nə yaxşı təsadüf, bəs niyə xəbər eləməmisən, rayon mərkəzində qarşılayardım səni, - Zahid qayğılı-qayğılı dilləndi.
- İstəmədim sənə əlavə əziyyət verim, – dedim. Onsuz da qalan ömrümü sənin evində başa vuracam.
- Necə yəni, qalan ömrümü. Azı sənin Bakıda evin, oğul-uşağın...
- Zahid, bildiyim qədər bu evdə tək-tənha yaşayırsan. Məni də qəbul elə, əl- ələ verək yaşayaq özümüz üçün. Pensiya alıram, qoyun-quzunu, mal-qaranı saxlamağa sənə kömək edərəm, vallah. Kənddə böyümüş adamam, az-çox hər şeydən başım çıxır.
Dediklərim Zahidə dərhal çatmadı. Ona görə də bir az ətraflı danışmağı lazım bildim.
- Bilirsən, Zahid, yaşımızın elə vaxtıdır ki, istər-istəməz sakitlik, hüzur arzulayırsan. Deyirsən ki, şəhərdə evin-eşiyin, ailən, dostun-tanışın, sənə nə güc düşüb ki, durub basa-basa ucqar dağ kəndinə gəlirsən. Başqa çıxış yolum qalmadı, Zahid. Evdə yeddi nəfərik. Nəvəm bugün-sabah ailə qurmalıdır. Oğlanın mənzili olmadığından o da bizə buyuracaq inşallah. Deməli, olacağıq səkkiş nəfər. Çox çətindir, üzülürəm, dözə bilmirəm. Səhərlər tualete növbə düzülür. Mən də ki, yaşlı adam, səbrimi birtəhər basıram. Çox vaxt, həyətə düşüb mühafizəçilərin növbəsinə girirəm. Yaş köpəyoğlu şey imiş, özümdən asılı olmayaraq bir də görürsən yeriyəndə ayaqlarımı sürütləyirəm. Arvad da bunu üzümə vurur, oğul-uşaq da. Hətta doqquz yaşlı nəvəm çəkələklərimi gizlədir, deyir ki, baba ayaqyalın gəz, elə gəz ki, səs çıxmasın. Bir nəvəm də hər dəfə deyir ki, yeyəndə dodaqlarını aralama, protezlərinin şaqqıltısı qulağımı deşir. Televizora baxmağa da həsrətəm. Uşaqlar cizgi filmini bir-birinə calayırlar. Telefonum da Nuh Nəbidən qalmadır, heç nəyə yaramır.
Sözümü tam qurtarmamış Zahid ayağa qalxıb məni möhkəm-möhkəm qucaqladı.
- Ay Elbrus, vallah papağı günə yandırmısan. Sənin taylarının şəhərdə dösd-beş yerdə evi, villası, bağı, amma əlli ilin memarı, sənətkarı olan sənin vəziyyətin lap ruscaymış ki, qardaş. Təmiz işləməyin, təmənnasızlığın axırı belə olur da. Deməli, başqa şıxış yolun qalmayıb da...
- Yox. Zahid, bir-iki dəfə baş idarəyə müraciət elədim, mümkün olmadı. Dedilər ki, qoca kişisən, get otur evində, evimiz olsa cavanlara verərik də.
Bir xanım var, neçə ildir ki, dostluq edirik. Şair Mahir Qabilzadə demişkən ara-sıra daxili energetik bazadan bir fazanı onun istifadəsinə yönləndirirdim, son vaxtlar bu limit tükəndiyindən həmin xanım da üzünü tam əks tərəfə döndərdi. Daha heç üzüm də gəlmədi ki, ona deyim ki, mənə sığınacaq versin. Nəyinə lazımam axı, evin küncünə söykəyəsi deyil ki, süpürgə kimi məni. Bax, vəziyyət bu cürdür.
Zahidin dəmlədiyi pürrəngi çaydan içib, allahın verdiyindən dadıb bir xeyli də söhbətləşəndən sonra yatağımıza girdik.
Ertəsi gündən zənglər başladı. Arvad məni dəli adlandırırdı, oğlum dedi ki, kişi, çaşmısan, qızım ağladı, nəvəm adəti üzrə rusca söydü...
Dedilər ki, hara itmisən, cəhənnəm olmusan, birdən Rusiyaya-zada keçərsən, tutub basarlar Ukrayna tərəfə, cəhənnəmə vasil olarsan. Guya ki, məni çox istəyirlər. Olsun, razıyam. Amma...
Hə, yadıma düşdü. Nəvəmə, kiçik Elbrusa söz vermişdim axı, söz vermişdim ki, ona təzə pistolet alacam. Keçən ay aldığımı həyətdə hansısa dələduz uşaq oynamaq adına götürüb aradan çıxıb. Növbəti zəng də nəvəmdən gədi; baba pensiyanı almısan? Alan kimi mənə qəşəng bir pistolet alarsan. Kişiyəm axı, qoy mənim də silahım olsun.
Olsun bala, qoy olsun. Mənim də pistoletim olub vaxtında, indi özü də yoxdur, güllələri də. Baban gələr, inşallah. Sənə yağlı-zağlı bir pistolet alar, düşərsən həyətə, tuşlayarsan o haramzadaya, sənin pistoletini götürüb qaçan gədəyə...
Hə bax, mən də belə qəribə adamam, durub basa-basa iki yüz kilometr yolu gəlmişdim ki, qalan ömrümü kənddə, qəbristanlığın lap qonşuluğunda yaşayan dostum Zahidlə birgə başa vuracam, indi də bu pistolet məsələsi. Qayıdım görüm nə baş verir, qismət Allahdandır”.
Kərim Kərimlinski dostunun - məşhur memar Elbrus Şahdağlınskinin həyat hekayəsini axıracan oxuyub dərindən bir ah çəkdi; - mən bacardığımı elədim, onun dediklərini mətnləşdirdim, qalan məsələlər onluqdur. Nə bilim, vallah, dünyada belə qəribə, həssas, ağılsız və duyğusal adamlar da olur axı...
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-09-2024, 12:18
Akif CABBARLI - Kəlbəcərə gedə bilmədi, doğmalarının qəlbində yuva qurdu - Akif Cabbarlı yazır
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Qüdrət Həsənquliyevin fikrincə, Tramp görsə ki, Ukrayna qalib gəlir, Rusiyaya təkcə siyasi yox, hərbi dəstək də verəcək
"Xalq qəzeti"nin şöbə müdiri deyir ki, ömrü boyu özünü axtaran, dəfələrlə yanından ötüb keçən o qədər insan var ki
Nadir Azməmmədov: “Təəssüf ki, indi rejissor olmaq, kino və serial çəkmək adiləşib, bəzən bunun məsuliyyətini dərk etmirlər”
Türkiyədə yaşayan Əməkdar artist deyir ki, siyasilərin illərlə həllinə çalışdığı hansısa bir məsələni bəzən uğurlu bir musiqi əsəri həll edə bilər
Qüdrət Həsənquliyev: “Düşmənçiliyə son qoymaq üçün ədalətli sülhə nail olmaq gərəkdir. Bunun üçün ya tərəflər 1991-ci ilin sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır, ya da ərazi mübadiləsinə gedirlər. Amma indiki mərhələdə bu, az inandırıcı görünür”
