16:23 / 29-03-2024
Güclü külək əsəcək - Xəbərdarlıq
16:13 / 29-03-2024
Xarkov ruslar üçün "ölüm şəhəri"nə çevrilə bilər
16:02 / 29-03-2024
Bakıda və Abşeronda tozlu hava şəraiti müşahidə olunur
15:52 / 29-03-2024
Çexiya ilə Rusiya arasında səfir qalmaqalı başlaya bilər
15:18 / 29-03-2024
Sabirabadda adam vuran salyanlının cinayət işi məhkəməyə göndərilib
15:05 / 29-03-2024
Azərbaycanda daha bir dərman yoxa çıxarılıb
14:42 / 29-03-2024
Premyer Liqada iki turun təqvimi açıqlanıb
14:15 / 29-03-2024
Kişilərin diqqətinə: 5 il tez pensiyaya çıxa bilərsiniz
13:58 / 29-03-2024
Nazim Bəydəmirlinin həbs müddəti uzadılıb
13:45 / 29-03-2024
Milli Məclisin növbəti plenar iclasının vaxtı bəlli olub
13:25 / 29-03-2024
Vergi orqanlarının işçilərinin maaşları artırılır
13:12 / 29-03-2024
İran niyə İsraillə böyük münaqişədən çəkinir?
12:42 / 29-03-2024
Sabahın hava proqnozu açıqlanıb
12:27 / 29-03-2024
Deputat Qüdrət Həsənquliyev: "Azərbaycanda belə hadisə olsa, necə olacaq?"
12:17 / 29-03-2024
Füzuli şəhərinə daha 35 ailə köçürülüb - (Yenilənib)
12:13 / 29-03-2024
Çinin yeni raketi heyrətləndirir
12:08 / 29-03-2024
Rusiyada hərbi səfərbərlik başlayıb
12:07 / 29-03-2024
Fövqəladə rejimlə bağlı qanun sərtləşdirilib
12:04 / 29-03-2024
Səfir Rusiya-ABŞ münasibətlərinin yaxşılaşmasından danışıb
11:58 / 29-03-2024
ABŞ-nin NATO-dan çıxması məsələsi qaldırıla bilər
11:51 / 29-03-2024
Berbok: “Almaniya Qəzzada təhlükəsizliyi təmin edə bilər”
11:41 / 29-03-2024
Bu siniflər üzrə şagirdlərin yerdəyişmə prosesi dayandırılacaq
11:38 / 29-03-2024
“Su təchizatı və tullantı suları haqqında” qanun dəyişib
11:28 / 29-03-2024
“Crocus City Hall”da xəsarət alanların sayı 382 nəfərə çatıb
11:16 / 29-03-2024
Daha 163 dövlət əmlakı hərraca çıxarılacaq
10:56 / 29-03-2024
Ermənistanda Solovyovun verilişləri qadağan edilib
10:41 / 29-03-2024
Üçqat dünya çempionu həbs olunub
18:40 / 24-03-2024
Rusiyada terror aktı: ölənlərin sayı dəqiqləşib - Həbslər var (Yenilənib) - Video
01:32 / 25-03-2024
Qanlı qarşıdurmalar Hollivud ulduzları arasında fikir ayrılığına səbəb olub
00:53 / 25-03-2024
Erməni kanalları Azərbaycanla bağlı yalan məlumat yayıb
23:09 / 24-03-2024
Hərbi qulluqçumuz özünü öldürüb
22:31 / 25-03-2024
Azərbaycan millisi Bolqarıstan yığması ilə qarşılaşıb - Yenilənib
00:23 / 26-03-2024
Millinin üzvlərinə vəd olunan 40 min manat verilməyəcək
17:17 / 24-03-2024
Prezident İlham Əliyev Putinə zəng edib
18:42 / 24-03-2024
Rusiyanın atdığı raket Polşa ərazisinə keçib
12:26 / 27-03-2024
Füzuli şəhərinə daha 134 nəfər köçürülüb - (Yenilənib)
21:14 / 25-03-2024
Rusiyada terror aktı: daha bir nəfər həbs olunub
11:06 / 25-03-2024
İcra başçısına sui-qəsd hazırlayan şəxs həbs edilib - Video
14:49 / 25-03-2024
Ermənistan Rusiyadan nə qədər uzaqlaşıb? - İrəvanda çığır-bağır və reallıq
Pistolet - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 11-10-2022 14:59 | Bölmə: Akif CABBARLI
Akif Cabbarlı
Kərim Kərimlinski son cümləni də bitirib dərindən nəfəs aldı. Sonra balkona çıxıb siqaret yandırdı. Ürəyində Allaha şükürlər edib yavaşca mızıldandı da:
“Nə yaxşı ki, vaxtında bitirdim bu həyat hekayəsini. Elbrus Şahdağlinski sıradan bir adam deyil axı.. Məhşur memardı, onun layihələri ilə şəhərdə nə qədər yaraşıqlı imarətlər tikiblər, obyektlər yaradıblar. Nə olsun ki, bu evlərdən ona əməlli-başlı pay düşməyib. Yeddi baş ailəsi ilə üç otaqlı mənzilə sığınıblar. Dostlarımın arasında belə gözütox, nəfisi üstündə olan adam tanımıram. Mənə həmişə inanıb, ərk eləyib, bu yazının konturlarını özü cızıb, inanıb ki, ortaya bir şey qoya bilərəm. Qələmimə bələddir, redaktorluğuma şübhəsi yoxdur. Olsun. İndi gərək kişinin ürəyindən keçənlərin yazılı variantını əvvəldən axıra bir də oxuyum, bəlkə unudulan, gözdən qaçan nə isə tapılar...”.
Sonra Kərim müəllim illərin dostu saydığı, sənətinə, özünə, ailəsinə böyük hörməti olan memar Elbrus Şahdağlinskinin xahişi ilə qələmə aldığı həyat hekayəsini əvvəldən axıradək oxumağa başladı.
“Məni böyüdüyüm, boya-başa çatdığım kəndə qədər aparmağa söz verən taksi sürücüsü lap heyvərənin yekəsiymiş. Yolboyu o qədər danışdı ki, onun əvəzindən mən yoruldum. Vaxtilə Rusiyanın hansısa şəhərində bazar əhvalatlarını elə bəzəyib-düzəyib nağıl edirdi ki, sanki qarşısındakı yetmiş yaşlı dünyagörmüş kişi deyildi, orta məktəbin şuluq, dəlisov şagirdlərindən biri idi. Çarəsizlikdən söylədiklərini təsdiqləyir, güman edirdim ki, söhbətinə ara verər, azacıq da olsa başım dincələr. Alınmadı, məni kəndin qurtaracağında, uşaqlıq dostumun həyət darvazasında düşürəndə Allaha min şükür elədim. Amma elə bil sürücü bir balaca narazı qalmışdı. Görünür uydurma əhvalatlardan birini də danışmaq istəyirmiş, vaxt da ki, imkan verməyib bu kəmfürsətə.
Kəndin bütün itləri ağız-ağıza verib qısa fasilələrlə elə hürüşürdülər ki, sanki dayansaydılar dünya qopacaqmış. Bu səs-küy mənə kənddə keçən uşaqlığımı xatırladır, xəyalən uzaq illərə aparırdı. Atamın ləzgi dostlarından olan Zeynəddin kişinin lap küçüklüyündən gətirib həyətimizə buraxdığı Toplan böyürüb lap Baskervillərin köpəyi boyda olmuşdu. İstədiyi vaxt atlını vurub yerə sərir, amma dəymirdi, qapmırdı. Sadəcə, ehmallıca öz gücünü göstərir, rahatca da aralanırdı. Sonralar qonşulardan biri nəyisə bahənə edib günahsız itin qarnını qırma ilə doldurmuşdu. Qardaşım Rafiqlə bağımızın ayağında bir dərin çala qazıb Toplanı torpağa tapşırmışdıq. O itin surəti hələ də gözümün qabağındadır...
Yerdən bir daş götürüb darvazanı xeyli taqqıldatdım. Axır ki, alaqapı aralandı, uşaqlıq dostum, orta məktəbdə bir sinifdə oxuduğum Zahid iri, alacalanmış gözləri ilə məni xeyli süzüb bağrına basdı, xoşgədin elədi.
- Nə yaxşı təsadüf, bəs niyə xəbər eləməmisən, rayon mərkəzində qarşılayardım səni, - Zahid qayğılı-qayğılı dilləndi.
- İstəmədim sənə əlavə əziyyət verim, – dedim. Onsuz da qalan ömrümü sənin evində başa vuracam.
- Necə yəni, qalan ömrümü. Azı sənin Bakıda evin, oğul-uşağın...
- Zahid, bildiyim qədər bu evdə tək-tənha yaşayırsan. Məni də qəbul elə, əl- ələ verək yaşayaq özümüz üçün. Pensiya alıram, qoyun-quzunu, mal-qaranı saxlamağa sənə kömək edərəm, vallah. Kənddə böyümüş adamam, az-çox hər şeydən başım çıxır.
Dediklərim Zahidə dərhal çatmadı. Ona görə də bir az ətraflı danışmağı lazım bildim.
- Bilirsən, Zahid, yaşımızın elə vaxtıdır ki, istər-istəməz sakitlik, hüzur arzulayırsan. Deyirsən ki, şəhərdə evin-eşiyin, ailən, dostun-tanışın, sənə nə güc düşüb ki, durub basa-basa ucqar dağ kəndinə gəlirsən. Başqa çıxış yolum qalmadı, Zahid. Evdə yeddi nəfərik. Nəvəm bugün-sabah ailə qurmalıdır. Oğlanın mənzili olmadığından o da bizə buyuracaq inşallah. Deməli, olacağıq səkkiş nəfər. Çox çətindir, üzülürəm, dözə bilmirəm. Səhərlər tualete növbə düzülür. Mən də ki, yaşlı adam, səbrimi birtəhər basıram. Çox vaxt, həyətə düşüb mühafizəçilərin növbəsinə girirəm. Yaş köpəyoğlu şey imiş, özümdən asılı olmayaraq bir də görürsən yeriyəndə ayaqlarımı sürütləyirəm. Arvad da bunu üzümə vurur, oğul-uşaq da. Hətta doqquz yaşlı nəvəm çəkələklərimi gizlədir, deyir ki, baba ayaqyalın gəz, elə gəz ki, səs çıxmasın. Bir nəvəm də hər dəfə deyir ki, yeyəndə dodaqlarını aralama, protezlərinin şaqqıltısı qulağımı deşir. Televizora baxmağa da həsrətəm. Uşaqlar cizgi filmini bir-birinə calayırlar. Telefonum da Nuh Nəbidən qalmadır, heç nəyə yaramır.
Sözümü tam qurtarmamış Zahid ayağa qalxıb məni möhkəm-möhkəm qucaqladı.
- Ay Elbrus, vallah papağı günə yandırmısan. Sənin taylarının şəhərdə dösd-beş yerdə evi, villası, bağı, amma əlli ilin memarı, sənətkarı olan sənin vəziyyətin lap ruscaymış ki, qardaş. Təmiz işləməyin, təmənnasızlığın axırı belə olur da. Deməli, başqa şıxış yolun qalmayıb da...
- Yox. Zahid, bir-iki dəfə baş idarəyə müraciət elədim, mümkün olmadı. Dedilər ki, qoca kişisən, get otur evində, evimiz olsa cavanlara verərik də.
Bir xanım var, neçə ildir ki, dostluq edirik. Şair Mahir Qabilzadə demişkən ara-sıra daxili energetik bazadan bir fazanı onun istifadəsinə yönləndirirdim, son vaxtlar bu limit tükəndiyindən həmin xanım da üzünü tam əks tərəfə döndərdi. Daha heç üzüm də gəlmədi ki, ona deyim ki, mənə sığınacaq versin. Nəyinə lazımam axı, evin küncünə söykəyəsi deyil ki, süpürgə kimi məni. Bax, vəziyyət bu cürdür.
Zahidin dəmlədiyi pürrəngi çaydan içib, allahın verdiyindən dadıb bir xeyli də söhbətləşəndən sonra yatağımıza girdik.
Ertəsi gündən zənglər başladı. Arvad məni dəli adlandırırdı, oğlum dedi ki, kişi, çaşmısan, qızım ağladı, nəvəm adəti üzrə rusca söydü...
Dedilər ki, hara itmisən, cəhənnəm olmusan, birdən Rusiyaya-zada keçərsən, tutub basarlar Ukrayna tərəfə, cəhənnəmə vasil olarsan. Guya ki, məni çox istəyirlər. Olsun, razıyam. Amma...
Hə, yadıma düşdü. Nəvəmə, kiçik Elbrusa söz vermişdim axı, söz vermişdim ki, ona təzə pistolet alacam. Keçən ay aldığımı həyətdə hansısa dələduz uşaq oynamaq adına götürüb aradan çıxıb. Növbəti zəng də nəvəmdən gədi; baba pensiyanı almısan? Alan kimi mənə qəşəng bir pistolet alarsan. Kişiyəm axı, qoy mənim də silahım olsun.
Olsun bala, qoy olsun. Mənim də pistoletim olub vaxtında, indi özü də yoxdur, güllələri də. Baban gələr, inşallah. Sənə yağlı-zağlı bir pistolet alar, düşərsən həyətə, tuşlayarsan o haramzadaya, sənin pistoletini götürüb qaçan gədəyə...
Hə bax, mən də belə qəribə adamam, durub basa-basa iki yüz kilometr yolu gəlmişdim ki, qalan ömrümü kənddə, qəbristanlığın lap qonşuluğunda yaşayan dostum Zahidlə birgə başa vuracam, indi də bu pistolet məsələsi. Qayıdım görüm nə baş verir, qismət Allahdandır”.
Kərim Kərimlinski dostunun - məşhur memar Elbrus Şahdağlınskinin həyat hekayəsini axıracan oxuyub dərindən bir ah çəkdi; - mən bacardığımı elədim, onun dediklərini mətnləşdirdim, qalan məsələlər onluqdur. Nə bilim, vallah, dünyada belə qəribə, həssas, ağılsız və duyğusal adamlar da olur axı...
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 11-10-2022 14:59 | Bölmə: Akif CABBARLI
Akif Cabbarlı
(hekayə)
Kərim Kərimlinski son cümləni də bitirib dərindən nəfəs aldı. Sonra balkona çıxıb siqaret yandırdı. Ürəyində Allaha şükürlər edib yavaşca mızıldandı da:
“Nə yaxşı ki, vaxtında bitirdim bu həyat hekayəsini. Elbrus Şahdağlinski sıradan bir adam deyil axı.. Məhşur memardı, onun layihələri ilə şəhərdə nə qədər yaraşıqlı imarətlər tikiblər, obyektlər yaradıblar. Nə olsun ki, bu evlərdən ona əməlli-başlı pay düşməyib. Yeddi baş ailəsi ilə üç otaqlı mənzilə sığınıblar. Dostlarımın arasında belə gözütox, nəfisi üstündə olan adam tanımıram. Mənə həmişə inanıb, ərk eləyib, bu yazının konturlarını özü cızıb, inanıb ki, ortaya bir şey qoya bilərəm. Qələmimə bələddir, redaktorluğuma şübhəsi yoxdur. Olsun. İndi gərək kişinin ürəyindən keçənlərin yazılı variantını əvvəldən axıra bir də oxuyum, bəlkə unudulan, gözdən qaçan nə isə tapılar...”.
Sonra Kərim müəllim illərin dostu saydığı, sənətinə, özünə, ailəsinə böyük hörməti olan memar Elbrus Şahdağlinskinin xahişi ilə qələmə aldığı həyat hekayəsini əvvəldən axıradək oxumağa başladı.
“Məni böyüdüyüm, boya-başa çatdığım kəndə qədər aparmağa söz verən taksi sürücüsü lap heyvərənin yekəsiymiş. Yolboyu o qədər danışdı ki, onun əvəzindən mən yoruldum. Vaxtilə Rusiyanın hansısa şəhərində bazar əhvalatlarını elə bəzəyib-düzəyib nağıl edirdi ki, sanki qarşısındakı yetmiş yaşlı dünyagörmüş kişi deyildi, orta məktəbin şuluq, dəlisov şagirdlərindən biri idi. Çarəsizlikdən söylədiklərini təsdiqləyir, güman edirdim ki, söhbətinə ara verər, azacıq da olsa başım dincələr. Alınmadı, məni kəndin qurtaracağında, uşaqlıq dostumun həyət darvazasında düşürəndə Allaha min şükür elədim. Amma elə bil sürücü bir balaca narazı qalmışdı. Görünür uydurma əhvalatlardan birini də danışmaq istəyirmiş, vaxt da ki, imkan verməyib bu kəmfürsətə.
Kəndin bütün itləri ağız-ağıza verib qısa fasilələrlə elə hürüşürdülər ki, sanki dayansaydılar dünya qopacaqmış. Bu səs-küy mənə kənddə keçən uşaqlığımı xatırladır, xəyalən uzaq illərə aparırdı. Atamın ləzgi dostlarından olan Zeynəddin kişinin lap küçüklüyündən gətirib həyətimizə buraxdığı Toplan böyürüb lap Baskervillərin köpəyi boyda olmuşdu. İstədiyi vaxt atlını vurub yerə sərir, amma dəymirdi, qapmırdı. Sadəcə, ehmallıca öz gücünü göstərir, rahatca da aralanırdı. Sonralar qonşulardan biri nəyisə bahənə edib günahsız itin qarnını qırma ilə doldurmuşdu. Qardaşım Rafiqlə bağımızın ayağında bir dərin çala qazıb Toplanı torpağa tapşırmışdıq. O itin surəti hələ də gözümün qabağındadır...
Yerdən bir daş götürüb darvazanı xeyli taqqıldatdım. Axır ki, alaqapı aralandı, uşaqlıq dostum, orta məktəbdə bir sinifdə oxuduğum Zahid iri, alacalanmış gözləri ilə məni xeyli süzüb bağrına basdı, xoşgədin elədi.
- Nə yaxşı təsadüf, bəs niyə xəbər eləməmisən, rayon mərkəzində qarşılayardım səni, - Zahid qayğılı-qayğılı dilləndi.
- İstəmədim sənə əlavə əziyyət verim, – dedim. Onsuz da qalan ömrümü sənin evində başa vuracam.
- Necə yəni, qalan ömrümü. Azı sənin Bakıda evin, oğul-uşağın...
- Zahid, bildiyim qədər bu evdə tək-tənha yaşayırsan. Məni də qəbul elə, əl- ələ verək yaşayaq özümüz üçün. Pensiya alıram, qoyun-quzunu, mal-qaranı saxlamağa sənə kömək edərəm, vallah. Kənddə böyümüş adamam, az-çox hər şeydən başım çıxır.
Dediklərim Zahidə dərhal çatmadı. Ona görə də bir az ətraflı danışmağı lazım bildim.
- Bilirsən, Zahid, yaşımızın elə vaxtıdır ki, istər-istəməz sakitlik, hüzur arzulayırsan. Deyirsən ki, şəhərdə evin-eşiyin, ailən, dostun-tanışın, sənə nə güc düşüb ki, durub basa-basa ucqar dağ kəndinə gəlirsən. Başqa çıxış yolum qalmadı, Zahid. Evdə yeddi nəfərik. Nəvəm bugün-sabah ailə qurmalıdır. Oğlanın mənzili olmadığından o da bizə buyuracaq inşallah. Deməli, olacağıq səkkiş nəfər. Çox çətindir, üzülürəm, dözə bilmirəm. Səhərlər tualete növbə düzülür. Mən də ki, yaşlı adam, səbrimi birtəhər basıram. Çox vaxt, həyətə düşüb mühafizəçilərin növbəsinə girirəm. Yaş köpəyoğlu şey imiş, özümdən asılı olmayaraq bir də görürsən yeriyəndə ayaqlarımı sürütləyirəm. Arvad da bunu üzümə vurur, oğul-uşaq da. Hətta doqquz yaşlı nəvəm çəkələklərimi gizlədir, deyir ki, baba ayaqyalın gəz, elə gəz ki, səs çıxmasın. Bir nəvəm də hər dəfə deyir ki, yeyəndə dodaqlarını aralama, protezlərinin şaqqıltısı qulağımı deşir. Televizora baxmağa da həsrətəm. Uşaqlar cizgi filmini bir-birinə calayırlar. Telefonum da Nuh Nəbidən qalmadır, heç nəyə yaramır.
Sözümü tam qurtarmamış Zahid ayağa qalxıb məni möhkəm-möhkəm qucaqladı.
- Ay Elbrus, vallah papağı günə yandırmısan. Sənin taylarının şəhərdə dösd-beş yerdə evi, villası, bağı, amma əlli ilin memarı, sənətkarı olan sənin vəziyyətin lap ruscaymış ki, qardaş. Təmiz işləməyin, təmənnasızlığın axırı belə olur da. Deməli, başqa şıxış yolun qalmayıb da...
- Yox. Zahid, bir-iki dəfə baş idarəyə müraciət elədim, mümkün olmadı. Dedilər ki, qoca kişisən, get otur evində, evimiz olsa cavanlara verərik də.
Bir xanım var, neçə ildir ki, dostluq edirik. Şair Mahir Qabilzadə demişkən ara-sıra daxili energetik bazadan bir fazanı onun istifadəsinə yönləndirirdim, son vaxtlar bu limit tükəndiyindən həmin xanım da üzünü tam əks tərəfə döndərdi. Daha heç üzüm də gəlmədi ki, ona deyim ki, mənə sığınacaq versin. Nəyinə lazımam axı, evin küncünə söykəyəsi deyil ki, süpürgə kimi məni. Bax, vəziyyət bu cürdür.
Zahidin dəmlədiyi pürrəngi çaydan içib, allahın verdiyindən dadıb bir xeyli də söhbətləşəndən sonra yatağımıza girdik.
Ertəsi gündən zənglər başladı. Arvad məni dəli adlandırırdı, oğlum dedi ki, kişi, çaşmısan, qızım ağladı, nəvəm adəti üzrə rusca söydü...
Dedilər ki, hara itmisən, cəhənnəm olmusan, birdən Rusiyaya-zada keçərsən, tutub basarlar Ukrayna tərəfə, cəhənnəmə vasil olarsan. Guya ki, məni çox istəyirlər. Olsun, razıyam. Amma...
Hə, yadıma düşdü. Nəvəmə, kiçik Elbrusa söz vermişdim axı, söz vermişdim ki, ona təzə pistolet alacam. Keçən ay aldığımı həyətdə hansısa dələduz uşaq oynamaq adına götürüb aradan çıxıb. Növbəti zəng də nəvəmdən gədi; baba pensiyanı almısan? Alan kimi mənə qəşəng bir pistolet alarsan. Kişiyəm axı, qoy mənim də silahım olsun.
Olsun bala, qoy olsun. Mənim də pistoletim olub vaxtında, indi özü də yoxdur, güllələri də. Baban gələr, inşallah. Sənə yağlı-zağlı bir pistolet alar, düşərsən həyətə, tuşlayarsan o haramzadaya, sənin pistoletini götürüb qaçan gədəyə...
Hə bax, mən də belə qəribə adamam, durub basa-basa iki yüz kilometr yolu gəlmişdim ki, qalan ömrümü kənddə, qəbristanlığın lap qonşuluğunda yaşayan dostum Zahidlə birgə başa vuracam, indi də bu pistolet məsələsi. Qayıdım görüm nə baş verir, qismət Allahdandır”.
Kərim Kərimlinski dostunun - məşhur memar Elbrus Şahdağlınskinin həyat hekayəsini axıracan oxuyub dərindən bir ah çəkdi; - mən bacardığımı elədim, onun dediklərini mətnləşdirdim, qalan məsələlər onluqdur. Nə bilim, vallah, dünyada belə qəribə, həssas, ağılsız və duyğusal adamlar da olur axı...
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır