12:54 / 21-11-2024
Zaxarova: "COP29 beynəlxalq arenada Bakının nüfuzunu artıracaq"
12:45 / 21-11-2024
Trampdan qaçan amerikalılara 1 avroya ev təklif edirlər
12:38 / 21-11-2024
Rusiya-Ukrayna savaşı: Qərb silahları müharibənin xarakterini dəyişir
12:36 / 21-11-2024
Hesablama Palatası İşsizlikdən Sığorta Fondunun büdcəsi ilə bağlı təkliflər verib
12:24 / 21-11-2024
Sabah hava necə olacaq? - Proqnoz
12:13 / 21-11-2024
İrəvan-Tbilisi-İrəvan istiqamətində hava uçuşları başlayır
12:13 / 21-11-2024
Kərim Vəliyev pakistanlı komandanla görüşüb
12:00 / 21-11-2024
Sahil Babayev: "Bu paket 3 milyon insanı əhatə edəcək"
12:00 / 21-11-2024
Rusiyaya güclü artilleriya sistemləri göndərirlər - Foto
11:50 / 21-11-2024
Ermənistan 78 artilleriya qurğusu almaq istəyir
11:45 / 21-11-2024
Generalın oğlu vəzifəyə təyin olunub
11:43 / 21-11-2024
Rusiya Həştərxandan ballistik raket buraxıb - Foto
11:39 / 21-11-2024
Nazir pensiyalarda proqnozlaşdırılan artımları açıqlayıb
11:27 / 21-11-2024
COP29 zirvəsi Ərdoğanı leyboristlərlə barışdırıb
11:19 / 21-11-2024
Dövlət sərhədini pozan hava gəmiləri və... - Hökumət yeni qərar verib
11:15 / 21-11-2024
Bakıda daha 46 marşrutun fəaliyyəti bərpa olunur
10:56 / 21-11-2024
Şəhid ailələri ilə bağlı yeni qaydalar təsdiqlənib
10:54 / 21-11-2024
Pivə istehsalçıları cərimələnib
10:42 / 21-11-2024
İranda güclü zəlzələ olub
10:03 / 21-11-2024
İlon Mask miqrasiya ilə bağlı təklif verib
10:02 / 21-11-2024
BMT rəsmisi: "Bakı Bəyannaməsi gələcək üçün mühüm impuls yaradacaq"
09:58 / 21-11-2024
Akula idmançını parçalayıb
09:51 / 21-11-2024
Vladimir Zelenskinin gizli planı varmış
09:42 / 21-11-2024
Merkel: “Tramp Putinə heyran olub”
09:37 / 21-11-2024
Naxçıvan səhiyyəsində həbslər başlayıb
09:36 / 21-11-2024
Bjaniya: “Moskvaya müraciət etməmişik”
09:26 / 21-11-2024
Mask Trampın dəstəyi ilə almanlara meydan oxuyur
09:23 / 21-11-2024
BMT Baş katibi Azərbaycana gəlib - Foto
00:02 / 21-11-2024
Tramp keçmiş prokuroru NATO-ya göndərir
12:28 / 18-11-2024
Turan Manafzadə: “Mədəniyyət diplomatiyasından yararlanmağı bacarmalıyıq” - Müsahibə
12:05 / 19-11-2024
MMC vətəndaşın mənzilini dağıdıb, indi də obyektini ələ keçirmək istəyir - Fotolar
19:50 / 19-11-2024
Beynəlxalq Bank 272 min manat cərimələnib
16:45 / 20-11-2024
Nazir: "Regionlardakı bəzi poçt şöbələrinin bağlanması araşdırılacaq"
16:22 / 20-11-2024
“Real Betis” klubunun nümayəndəsi Bakıda nəyə təəccüblənib? - Foto
15:29 / 18-11-2024
Daha üç şəhərə konsul təyinatı olub - Siyahı
10:03 / 20-11-2024
Azərbaycan və Türkiyənin bələdiyyə təşkilatları arasında görüş keçirilib - Fotolar
17:09 / 18-11-2024
Deputatın oğlu yeni vəzifəyə təyin olunub
16:18 / 19-11-2024
Birinci instansiya məhkəmələrinə hakimlər təyin edilib - Siyahı
15:55 / 20-11-2024
Deputatın "Zəngimcell" oyunu: "Balansınız bitmişdir..."
00:03 / 19-11-2024
Yer kürəsinə təhlükə: qitələr arasındakı məsafələr itəcək
17:14 / 19-11-2024
Zenqin Mask haqqında dedikləri təəccüb doğurub
“Teloxronitel” - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 25-08-2020 13:27 | Bölmə: Akif CABBARLI
Hava qəfildən dəyişdi. Sabir avtobusun pəncərəsindən səmada sürüşən qapqara buludlara baxıb öz-özünə söyləndi: - yağacaq, özü də şıdırığısından.
Doğrudan da bir azdan yanağını söykədiyi gömgöy şüşəni iri yağış damcıları döyəcləməyə başladı. Külək də sürətlənmişdi, vıyıltısı köhnə kolxoz arabasını xatırladan “PAZ” avtobusunun salonunda xoşagəlməz ab-hava yaratmışdı. Sərnişinlər zənbillərini eşələyib isti pal-paltar axtarırdılar ki, əyinlərinə keçirsinlər.
Sabir xaraktercə deyingən olmasa da, yüngülvari vasvasılıqdan da uzaq deyildi. Bu cür havada uzaq yola çıxdığı üçün ürəyində özünü məzəmmət eləməkdən vaz keçəmmədi: - sənə lazım idimi bu vurhavurda, payızın qışa dönhadönündə paytaxtdakı isti mənzilini tərk eləyib üç yüz kilometr yolu basa-basa ucqar dağ rayonuna yollanasan... Sonra da öz-özünə təskinlik verdi: - əşi, dostunun sözünü yerə salası deyildin ki... Necə olsa da beş il bir yerdə oxumuşuq, yataqxanada bir otağın hamıya nümunə göstərilən dost sakinləri kimi tanınmışıq. İndi də səni daş daşımağa çağırmayıb ki. Deyib dur gəl, təmiz dağ havası ud, baldan, qaymaqdan yeyib cana gəl də. Bakının yeknəsəq, cansıxıcı həyatından aralanıb kənd mühitində beş-on gün dincəlməyin nəyi pisdir ki? Həm eynin açılar, cana gələrsən, həm də oturub bir-iki hekayə yazarsan da özünçün. Kənddə də ki, gün işığına çıxarılası mövzu nə qədər desən.
Sabir tələbə dostu Cavidin israrlı təkliflərindən sonra subaylığın imkanlarından yararlanmağı qərara almış, pay-pürüşdən, isti paltarlarından götürüb uzaq Yaşıltəpəyə yollanmışdı. İndi isə yağışın, küləyin arzuolunmaz hisslər doğurduğunun fərqində olub-olmamağının heç bir əhəmiyyəti yox idi. Yol yarı olmuşdu, daha düşüb geri qayıdası deyildi ki...
Avtobus dar, çala-çuxur dağ yollarını yorğun kolxoz atları kimi ürəksiz, candərdi dırmaşır, geridə də qalın, xoşagəlməz qoxulu tüstü buraxırdı. Sürücü öz həmkarlarına xas olan deyingənlik nümunəsi sərgiləyir, söyüb-söylənirdi; - min dəfə demişik, ərizə yazmışıq ki, bu yolları düzəldin, avtobusları, bax elə mənimkini də yenisi ilə dəyişin. Mən cəhənnəm, camaat yazıqdır axı.
Yağış getdikcə şiddətlənirdi. Səmanın dərinliklərində şimşəklər oynayır, ildırım çaxırdı. Hava qaraldıqca ətraf daha da qorxunc görkəm alırdı. Arabir eşidilən göy gurultusu sərnişinlərin sifətində qorxunc ifadələrlə müşayiət olunurdu. Hamı ürəyində mənzil başına tez çatmağı arzulayırdı. Sürücü isə tələsmirdi. Görünür, bu yollara yaxından bələd olmağı onu qismən sakitləşdirir, ürəyində isə yalnız sərnişinlərin sağ-salamatlığı barədə düşünürdü.
Axır ki, Yaşıltəpəyə yetişdilər. Avtovağzalın köhnə, xırman quraqlıqlarına oxşayan talvarının altında müsafirləri gözləyənlərin nigaran baxışları meydan sulayırdı. Sabir avtobusun pilləkənindən birbaşa əziz dostu Cavidin güclü qolları arasına düşdü.
Paytaxtdan gələn qonağı ikimərtəbəli, qədim üslubda tikilmiş kirəmitli evin həyətində qarşıladılar. Dostunun valideynləri Sabiri doğma balaları kimi bağırlarına basıb üstünə yüz cür nemət düzülmüş stolun ətrafına dəvət etdilər. Bir az aralıda manqal tüstülənirdi. Yağış kəssə də, hava xeyli soyuq idi. İsinməyin ən asan yolunu seçdilər, tut arağından bala-bala vurub qızışdılar. Söhbət uzandı, xatirələr çözələndi. Gecədən xeyli keçmiş Sabiri ikinci mərtəbəyə qaldırıb, yatacağı, dincələcəyi otağı göstərdilər.
Ona tək çarpayılıq otaq ayırmışdılar. Doğrusu, daha söhbət eləməyə, mırt vurmağa həvəsi də qalmamışdı. Yolun yorğunluğunu ancaq şirin yuxu çıxara bilərdi. Şüşəbənddə asılan hisli neft lampasının zəif işığı bəs eləyirdi ki, pal-paltarını soyunub isti yorğanın altına girsin.
Allah bilir, neçə saat yatmışdı ki, qulağına qəribə, anlamadığı bir səs gəldi; elə bil kimsə qəmli bir nəğmə oxuyur, ya da ki, neydə nisgilli bir hava çalırdı. Qəfildən gözlərini açdı və... çarpayısı ilə üzbəüzdə, təxminən iki addımlıqda hələ rəngini tam anışdıra bilmədiyi iri bir ilanın dikələrək ona sarı baxdığını, haça dilini oynatdığını gördü. Əvvəl elə bildi ki, hələ yuxudadır, gözlərini bir an açıq saxladı, sonra kipriklərini aşağı-yuxarı oynatdı. Yox, yuxu-zad görmürdü. İlan ona tərəf çox zəndlə baxır, arabir də anlaşılmaz, izaholunmaz notlarla öz nəğməsini oxuyurdu. Bunu adətən fışıltı adlandırsalar da, Sabir özlüyündə qəti qərara gəldi ki, bu sirli varlıq sadəcə həmcinsləri kimi fışıldamır, İlahidən gələn bir rapsodiyanı dilə gətirir, səsləndirirdi.
Sabir qorxsa da, vahimələnsə də, bu işin necə qurtaracağını səbrlə gözləməyə başladı. İlan öz işində idi, dikəlmişdi, yarısı havada idi, baxışları da düz Sabirin sifətinə zillənmişdi. İşin tərsliyindən qonağın məlum darıxma anları da başlamışdı. Onsuz da yatdığı otaqda bioloji tələbatını ödəməsi üçün heç bir şərait yox idi. Həyətə düşmək şansı da sıfıra enmişdi. İlan ona “icazə” vercəkdimi, bir Allah bilirdi, bir də ki, həyətdə var-gəl edib ara-sıra havaya kəskin hürüş nidaları göndərən boz köpəyin qorxusundan hara çıxmaq olardı ki...
Sabirin keçirdiyi hissləri, baş verə biləcək olayları duymaq və nəticə çıxarmaq isə yalnız Şerlok Holms kimi insanların işi idi. Bizim bu məsələyə qarışmağımız və qonağa çıxış yolu göstərmək heç ağılımızın ucundan da keçməzdi.
Nə isə. Zaman öz işində, ilan öz kefində, Sabir də ki... Daha nə deyim. Səhərin gözü açılar-açılmaz ilan ehmalca döşəməyə yayılaraq otağın baş tərəfindəki qədim buxarıya tərəf süründü və bir andaca yox oldu. Sabir isə sadəcə heykəl kimi yerinin içidə quruyub qalmışdı. Zorla qolunu qaldırdı, sonra ayağının birini, daha sonra o birini tərpətdi. Yox, ölməmişdi. Dərindən nəfəs aldı. Başının ağrısını kəsmək üçün gicgahlarını ovuşdurdu.
Qapı açıldı və Cavid tələm-tələsik içəri girdi. O, Sabirin halını görüb dərindən bir ah çəkdi:
- Qardaşım, necəsən? Gəlmişdi, eləmi? Sabir, sən məni bağışla, əzizim, Allah mənim başıma bir yekə daş salsın. Mən gərək səni əvvəldən xəbərdar edəydim, ya da elə sənin yanında yataydım. O, bizim ev ilanımızdır. Bu mülkdə yaşayırlar nəsillikcə. Sadəcə, səni qorumaq, guya baş verə biləcək kənar təhlükələrin qarşısını almaq üçün gəlib oturub otaqda, bir növ teloxronitellik edib. O, bunu sadəcə özünün vəfa borcu bilir. Vallah, nə deyim, işinə qarışa bilmərik. Anam ona hər gün süd içirdir, ailəmizin üzvü kimi hörmətini saxlayırıq. Sən Allah, üzürlü hesab elə, səni əvvəlcədən duyuq salmağı unutmuşam.
Sabir qulaq asdı, dinlədi və... heç nə danışmadı. Sadəcə, beynində bu hadisəni hekayələşdirmək üçün süjet xətti qurmağa başladı. Hekayənin adı da belə olacaqdı – “Teloxronitel”.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 25-08-2020 13:27 | Bölmə: Akif CABBARLI
(hekayə)
Hava qəfildən dəyişdi. Sabir avtobusun pəncərəsindən səmada sürüşən qapqara buludlara baxıb öz-özünə söyləndi: - yağacaq, özü də şıdırığısından.
Doğrudan da bir azdan yanağını söykədiyi gömgöy şüşəni iri yağış damcıları döyəcləməyə başladı. Külək də sürətlənmişdi, vıyıltısı köhnə kolxoz arabasını xatırladan “PAZ” avtobusunun salonunda xoşagəlməz ab-hava yaratmışdı. Sərnişinlər zənbillərini eşələyib isti pal-paltar axtarırdılar ki, əyinlərinə keçirsinlər.
Sabir xaraktercə deyingən olmasa da, yüngülvari vasvasılıqdan da uzaq deyildi. Bu cür havada uzaq yola çıxdığı üçün ürəyində özünü məzəmmət eləməkdən vaz keçəmmədi: - sənə lazım idimi bu vurhavurda, payızın qışa dönhadönündə paytaxtdakı isti mənzilini tərk eləyib üç yüz kilometr yolu basa-basa ucqar dağ rayonuna yollanasan... Sonra da öz-özünə təskinlik verdi: - əşi, dostunun sözünü yerə salası deyildin ki... Necə olsa da beş il bir yerdə oxumuşuq, yataqxanada bir otağın hamıya nümunə göstərilən dost sakinləri kimi tanınmışıq. İndi də səni daş daşımağa çağırmayıb ki. Deyib dur gəl, təmiz dağ havası ud, baldan, qaymaqdan yeyib cana gəl də. Bakının yeknəsəq, cansıxıcı həyatından aralanıb kənd mühitində beş-on gün dincəlməyin nəyi pisdir ki? Həm eynin açılar, cana gələrsən, həm də oturub bir-iki hekayə yazarsan da özünçün. Kənddə də ki, gün işığına çıxarılası mövzu nə qədər desən.
Sabir tələbə dostu Cavidin israrlı təkliflərindən sonra subaylığın imkanlarından yararlanmağı qərara almış, pay-pürüşdən, isti paltarlarından götürüb uzaq Yaşıltəpəyə yollanmışdı. İndi isə yağışın, küləyin arzuolunmaz hisslər doğurduğunun fərqində olub-olmamağının heç bir əhəmiyyəti yox idi. Yol yarı olmuşdu, daha düşüb geri qayıdası deyildi ki...
Avtobus dar, çala-çuxur dağ yollarını yorğun kolxoz atları kimi ürəksiz, candərdi dırmaşır, geridə də qalın, xoşagəlməz qoxulu tüstü buraxırdı. Sürücü öz həmkarlarına xas olan deyingənlik nümunəsi sərgiləyir, söyüb-söylənirdi; - min dəfə demişik, ərizə yazmışıq ki, bu yolları düzəldin, avtobusları, bax elə mənimkini də yenisi ilə dəyişin. Mən cəhənnəm, camaat yazıqdır axı.
Yağış getdikcə şiddətlənirdi. Səmanın dərinliklərində şimşəklər oynayır, ildırım çaxırdı. Hava qaraldıqca ətraf daha da qorxunc görkəm alırdı. Arabir eşidilən göy gurultusu sərnişinlərin sifətində qorxunc ifadələrlə müşayiət olunurdu. Hamı ürəyində mənzil başına tez çatmağı arzulayırdı. Sürücü isə tələsmirdi. Görünür, bu yollara yaxından bələd olmağı onu qismən sakitləşdirir, ürəyində isə yalnız sərnişinlərin sağ-salamatlığı barədə düşünürdü.
Axır ki, Yaşıltəpəyə yetişdilər. Avtovağzalın köhnə, xırman quraqlıqlarına oxşayan talvarının altında müsafirləri gözləyənlərin nigaran baxışları meydan sulayırdı. Sabir avtobusun pilləkənindən birbaşa əziz dostu Cavidin güclü qolları arasına düşdü.
Paytaxtdan gələn qonağı ikimərtəbəli, qədim üslubda tikilmiş kirəmitli evin həyətində qarşıladılar. Dostunun valideynləri Sabiri doğma balaları kimi bağırlarına basıb üstünə yüz cür nemət düzülmüş stolun ətrafına dəvət etdilər. Bir az aralıda manqal tüstülənirdi. Yağış kəssə də, hava xeyli soyuq idi. İsinməyin ən asan yolunu seçdilər, tut arağından bala-bala vurub qızışdılar. Söhbət uzandı, xatirələr çözələndi. Gecədən xeyli keçmiş Sabiri ikinci mərtəbəyə qaldırıb, yatacağı, dincələcəyi otağı göstərdilər.
Ona tək çarpayılıq otaq ayırmışdılar. Doğrusu, daha söhbət eləməyə, mırt vurmağa həvəsi də qalmamışdı. Yolun yorğunluğunu ancaq şirin yuxu çıxara bilərdi. Şüşəbənddə asılan hisli neft lampasının zəif işığı bəs eləyirdi ki, pal-paltarını soyunub isti yorğanın altına girsin.
Allah bilir, neçə saat yatmışdı ki, qulağına qəribə, anlamadığı bir səs gəldi; elə bil kimsə qəmli bir nəğmə oxuyur, ya da ki, neydə nisgilli bir hava çalırdı. Qəfildən gözlərini açdı və... çarpayısı ilə üzbəüzdə, təxminən iki addımlıqda hələ rəngini tam anışdıra bilmədiyi iri bir ilanın dikələrək ona sarı baxdığını, haça dilini oynatdığını gördü. Əvvəl elə bildi ki, hələ yuxudadır, gözlərini bir an açıq saxladı, sonra kipriklərini aşağı-yuxarı oynatdı. Yox, yuxu-zad görmürdü. İlan ona tərəf çox zəndlə baxır, arabir də anlaşılmaz, izaholunmaz notlarla öz nəğməsini oxuyurdu. Bunu adətən fışıltı adlandırsalar da, Sabir özlüyündə qəti qərara gəldi ki, bu sirli varlıq sadəcə həmcinsləri kimi fışıldamır, İlahidən gələn bir rapsodiyanı dilə gətirir, səsləndirirdi.
Sabir qorxsa da, vahimələnsə də, bu işin necə qurtaracağını səbrlə gözləməyə başladı. İlan öz işində idi, dikəlmişdi, yarısı havada idi, baxışları da düz Sabirin sifətinə zillənmişdi. İşin tərsliyindən qonağın məlum darıxma anları da başlamışdı. Onsuz da yatdığı otaqda bioloji tələbatını ödəməsi üçün heç bir şərait yox idi. Həyətə düşmək şansı da sıfıra enmişdi. İlan ona “icazə” vercəkdimi, bir Allah bilirdi, bir də ki, həyətdə var-gəl edib ara-sıra havaya kəskin hürüş nidaları göndərən boz köpəyin qorxusundan hara çıxmaq olardı ki...
Sabirin keçirdiyi hissləri, baş verə biləcək olayları duymaq və nəticə çıxarmaq isə yalnız Şerlok Holms kimi insanların işi idi. Bizim bu məsələyə qarışmağımız və qonağa çıxış yolu göstərmək heç ağılımızın ucundan da keçməzdi.
Nə isə. Zaman öz işində, ilan öz kefində, Sabir də ki... Daha nə deyim. Səhərin gözü açılar-açılmaz ilan ehmalca döşəməyə yayılaraq otağın baş tərəfindəki qədim buxarıya tərəf süründü və bir andaca yox oldu. Sabir isə sadəcə heykəl kimi yerinin içidə quruyub qalmışdı. Zorla qolunu qaldırdı, sonra ayağının birini, daha sonra o birini tərpətdi. Yox, ölməmişdi. Dərindən nəfəs aldı. Başının ağrısını kəsmək üçün gicgahlarını ovuşdurdu.
Qapı açıldı və Cavid tələm-tələsik içəri girdi. O, Sabirin halını görüb dərindən bir ah çəkdi:
- Qardaşım, necəsən? Gəlmişdi, eləmi? Sabir, sən məni bağışla, əzizim, Allah mənim başıma bir yekə daş salsın. Mən gərək səni əvvəldən xəbərdar edəydim, ya da elə sənin yanında yataydım. O, bizim ev ilanımızdır. Bu mülkdə yaşayırlar nəsillikcə. Sadəcə, səni qorumaq, guya baş verə biləcək kənar təhlükələrin qarşısını almaq üçün gəlib oturub otaqda, bir növ teloxronitellik edib. O, bunu sadəcə özünün vəfa borcu bilir. Vallah, nə deyim, işinə qarışa bilmərik. Anam ona hər gün süd içirdir, ailəmizin üzvü kimi hörmətini saxlayırıq. Sən Allah, üzürlü hesab elə, səni əvvəlcədən duyuq salmağı unutmuşam.
Sabir qulaq asdı, dinlədi və... heç nə danışmadı. Sadəcə, beynində bu hadisəni hekayələşdirmək üçün süjet xətti qurmağa başladı. Hekayənin adı da belə olacaqdı – “Teloxronitel”.
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-09-2024, 12:18
Akif CABBARLI - Kəlbəcərə gedə bilmədi, doğmalarının qəlbində yuva qurdu - Akif Cabbarlı yazır
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Deputatlığa namizəd Milli Məclisdə təmsil etmək istədiyi bölgənin problemlərinin təsnifatını artıq ağlına yazıb və işə nədən başlayacağını sıralayıb
Qüdrət Həsənquliyev: “Düşmənçiliyə son qoymaq üçün ədalətli sülhə nail olmaq gərəkdir. Bunun üçün ya tərəflər 1991-ci ilin sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır, ya da ərazi mübadiləsinə gedirlər. Amma indiki mərhələdə bu, az inandırıcı görünür”
“Tənha insanın monoloqu”nun ssenari müəllifi və rejissoru deyir ki, kinomuzu yaşatmaq və irəli aparmaq üçün film istehsalını artırmalı və onun bazarını düşünməliyik
Mirəli Sarızadə: “Gənc yaşımda arzum həyata keçdi, inşallah, yeni mövsümdə teatrımızın səhnəsində də Məcnun obrazı ilə tamaşaçılar qarşısına çıxacam”
