15:08 / 30-09-2023
Baş Prokurorluq: separatçı qurumun daha iki təmsilçisi həbs olunub
14:52 / 30-09-2023
Silah-sursat və döyüş texnikası müsadirə olunub - Video
13:06 / 30-09-2023
Sabah hava necə olacaq? - Proqnoz
12:38 / 30-09-2023
Prezident İlham Əliyev Beynəlxalq Astronavtika Federasiyasının prezidentini qəbul edib - Yenilənib
12:35 / 30-09-2023
Milli Qəhrəman Fəxri Xiyabanda dəfn edilib - Fotolar
11:43 / 30-09-2023
XİN: "Ermənistanın Azərbaycana qarşı irəli sürdüyü növbəti iddialar tamamilə əsassızdır"
11:35 / 30-09-2023
Müsadirə edilən artilleriya qurğuları... - Video
11:06 / 30-09-2023
Abşeronda dava: 3 nəfər bir-birlərini bıçaqlayıb, biri ölüb
09:58 / 30-09-2023
Elizabet - Akif Abbasovun tərcüməsi
09:15 / 30-09-2023
Qarabağdakı döyüş mövqeləri ləğv edilir - Video
02:04 / 30-09-2023
Nyu-Yorkda fövqəladə vəziyyət elan edilib - Fotolar
22:02 / 29-09-2023
Şuşa-Xankəndi yolunda tərk edilmiş döyüş mövqeləri... - Video
21:59 / 29-09-2023
Belçikada kilsədə rüsvayçılıq - Din xadimləri illərlə uşaqları zorlayıblar
19:48 / 29-09-2023
İlham Əliyev Zəngilanda Forumda: "Bizim səbrimizlə oynamasınlar" - Tam mətn - Fotolar (Yenilənib)
19:24 / 29-09-2023
İşçi qrup üzvlərinin Xankəndiyə səfəri nəzərdə tutulub
19:20 / 29-09-2023
Yevlaxda ermənilərlə növbəti görüş keçirilib - (Yenilənib) - Foto
19:18 / 29-09-2023
Yeddi ölkə Ukrayna üçün sursat sifarişi verib
19:07 / 29-09-2023
Üç ölkə qanunsuz miqrasiyaya qarşı işçi qrup yaradır
18:50 / 29-09-2023
Ukraynalı diversantlar Rusiya ərazisinə daxil olmağa cəhd ediblər
18:13 / 29-09-2023
Qarabağda müsadirə edilmiş döyüş texnikası, silah və sursatın yeni - Siyahısı (Yenilənib)
18:03 / 29-09-2023
Separatçı rejimin keçmiş “müdafiə naziri” Laçında ələ keçib
17:58 / 29-09-2023
Mikayıl Cabbarov Gürcüstana səfər edib
17:48 / 29-09-2023
FHN: "Xankəndi yaxınlığında partlayışda 48 nəfərin cəsədi çıxarılıb" - Video
17:35 / 29-09-2023
Bakıda əməliyyat: daha üç nəfər tutulub
17:17 / 29-09-2023
Xaricdə doktorantura təhsilinə dair sənəd qəbulunun müddəti uzadılıb
16:56 / 29-09-2023
Azərbaycan BMT-nin müvafiq qurumlarını Qarabağ bölgəsinə dəvət edib
16:33 / 29-09-2023
Qarabağda terrorlar törədən general-mayor həbs edilib - (Video) - Yenilənib
16:11 / 29-09-2023
İlham Əliyev: "Biz Qafqazda sülh və sabitlik istəyirik"
15:48 / 29-09-2023
Prezident: "Biz Qarabağın erməni əhalisinin hüquqlarını təmin edəcəyik"
09:31 / 27-09-2023

16:30 / 25-09-2023

20:08 / 25-09-2023

14:14 / 27-09-2023

16:17 / 25-09-2023

11:50 / 26-09-2023

00:05 / 26-09-2023

00:01 / 26-09-2023

00:04 / 27-09-2023

19:55 / 27-09-2023

18:00 / 25-09-2023

Memar Şahdağlinskinin etirafları və poetik müraciəti
Tarix: 04-08-2020 12:48 | Bölmə: Akif CABBARLI

Səhər-səhər vanna otağında üzünü qırxanda az qala özünü tanımadı. Gözlərinin altından rəngi göyə çalan torbacıqlar sallanırdı. Sifəti də elə bil xeyli aşağı meyillənmişdi. Gözlərinin dərinliyində çəhrayıya çalan rəng qatı kişini lap vahimələndirdi. İndi gəl bu əlamətləri yoz görək hara gedib çıxacaq. Bəlkə dünən axşam dostlarından biri ilə “Türyançay” kafesində qədəhlərinin sayını itirdiyindən, yaxud da sonradan gecənin yarısınadək küləkli havada həyətdəki talvarın altında birnəfəsə on iki tas nərd oynadığından belə hala düşmüşdü. Son vaxtlar böyrəkləri incidir, ürəyi də sadəcə kamanda ifa edilən “Segah”ın son notları kimi astadan, ahəstə sızıldayırdı. Buna ağrı da demək olmazdı, elə bil təzə-tər gicitkən yarpağını qoluna, əlinə sürtürsən ha, bax o cür ürəyindən izaholunmaz bir ağrı keçib gedirdi. Həmişə zarafatla bu ağrını əsgər addımlarına deyil, podiumdan kəpənək kimi keçib gedən gözəlçələrin yerişinə bənzədirdi.
***
Elbrus Şahdağlinski ixtisasca memar olsa da, ilhamlı adam idi. Ara-sıra hekayələr yazır, bədahətən şeir də deyirdi. Təbii ki, əvvəlcə Məmməd Arazdan, Zəlimxandan, Əli Kərimdən, sonra da özündən. Çox güman, ürəyinin ağrısı ilə bağlı düşüncələri də şair qəlbli olduğundan qaynaqlanır.
Bir dəfə uşaqlıq dövründən danışanda orta məktəbdə oxuduğu vaxt yazdığı misraları yada saldı və bununla da onunla məzələnmək üçün bizə əməlli-başlı fürsət də verdi. Səhv eləmirəmsə, Elbrus o vaxt bu misraları ilə məktəb direktorunun da diqqətini cəlb eləyibmiş. İl dəyişikliyində dostumuz bu misraları bədahətən söyləmiş və “məktəb şairi” titulu qazanmışdı.
Motorunu kaçatda,
Hələ yoxsan uçotda,
Sən də gəl dur açotda,
Ay təzə il, təzə il.
Qafiyələr rusca olsa da, şagirdlərə, hətta müəllimlərə o qədər ləzzət eləmişdi ki, məsləhət bilib məktəbin divar qəzetində də vermişdilər. İllər keçdi, Elbrus şair ola bilmədi, amma bütün ölkədə tanınan bir inşaatçı, adlı-sanlı memar oldu. İnstitutu qurtarandan sonra yolu lap uzaqlara düşdü, BAM-ın tikintisində çalışdı, hörmət-izzət yiyəsi oldu. Sonra anasının təkidli çağırışlarını eşidib vətənə döndü. Bir çox sənaye müəssisələrinin tikintisində öz bacarığını, xüsusi istedadını sərgilədi, dissertasiya müdafiə elədi, alim kimi töhfələrini verdi. Sağından, solundan hansısa arqumetnlərə əsasən əslində “piyada” hesab olunan iş yoldaşları, dostları irəli çəkildilər, vəzifələrə yiyələndilər, cürbəcür yüksək mükafatlara sahibləndilər. Elbrus Şahdağlinski isə özü demiş, yalnız öz yağında qovruldu, irəli gedə bilmədi. Heç kimə hansısa titula, vəzifəyə görə ağız açmadı, daxıl düşmədi. Halal qazancı ilə uşaqlarını böyütdü, ev-eşik sahibi elədi. Dövlət tərəfindən hədiyyə verilən mənzilini İlahinin bəxşişi sanıb Allahına şükür elədi. Amma bədxahları Elbrus müəllimin qazandığı nüfuza, ad-sana, istedadına görə paxıllıqlarını gizlətmir, bəzən də açıq-aşkar üzünəcə eyham da vururdular. Ürəyiaçıq, dünya malında qətiyyən gözü olmayan qəhrəmanımız isə belələrinin nə vaxtsa ağıllanacağına, düzlüyə, ədalətə tapınacağına möhkəm inanırdı. Elə imkanlı vaxtlarında böyür-başından əl çəkməyən, ona qarışqa kimi daraşan qohum-əqrəbasına da həmişə uca Yaradandan bir misqal insaf arzulayır.
***
Elbrus müəllim üzünü təraş etdiyi vaxt bütün bunları ürəyində dolandırmaqla Allaha şükranlıq hissini də bülöv daşına çəkir, katarsisdən keçirirdi; “Şükür sənə, Xudaya, bu yaşa çatmışam, işlədiyim yerlərdə, ictimaiyyət arasında, dostlarımın, qohum-əqrəbamın yanında həmişə üzüm ağ olub. Əlimdən gələn yaxşılıqları heç kimdən əsirgəməmişəm, bunu bacarmayanda isə sadəcə kənara çəkilmişəm. Heç kimin pis gününü arzulamamışam, nə qazanmışamsa, öz gücümə, ağlıma, istedadıma güvənmişəm. Mənə olunan yaxşılıqlara görə də nəcib, vicdanlı insanlara, ağıllı, insaflı adamlara minnətdaram. Allah hər kəsin ürəyinə görə versin, heç kimi də darda qoymasın”.
Elbrus müəllim bu şükranlıq duyğularının qoynunda vanna otağından çıxdı. Həyat yoldaşı Məlahət xanım səhər yeməyinə ərinin xoşladığı pomidor çığırtması hazırlamış, stolun üstünə yenicə bişirdiyi ərik mürəbbəsi də qoymuşdu. Oturdular, nuşcanlıqla yeyə-yeyə gün ərzində görəcəkləri işləri də götür-qoy elədilər.
- A kişi, pensiyanı alan kimi bəlkə sənə təzə kostyum alaq, hə? – deyə Məlahət xanım dilləndi.
- Elə bu görkəmimə yaraşır mənim təzə kostyum.
- Niyə, maşallah, lap cavan oğlan kimisən, bəy oturanlardan nə təhərsən?
Arvadının son sözləri ürəyinə sarı yağ kimi yayıldı. Yataq otağına keçib pal-paltarını geyinmək istədi. Bədənnüma güzgüyə baxanda özünü tanımadı. Güzgüdən ona sarı şumal boylu, saçlarına təzə-təzə dən düşən qıvraq, yaraşıqlı bir kişi boylanırdı. Bu dəm ürəyindən bircə cümlə keçdi – hələ yaşamağa dəyər, Elbrus Şahdağlinski, motoru saz saxla!
Yenə motor... Görəsən, Elbrus müəllim orta məktəbdə yazdığı məlum şeirinin misralarını xatırladı, yoxsa...
Qapıdan çıxhaçıxda Məlahətə yaxınlaşıb onu bərk-bərk qucaqladı. Xanımının isti, hərarətli bədənini köksünə sıxıb bədahətən bu misraları söylədi:
Məlahət, canımsan, iki gözümsən,
Qoşa yaşamışıq illər uzunu.
Bilmirəm ki, vallah, niyə dözmüsən?
Bezmisənsə məndən, söylə düzünü.
Bu misraları Elbrus müəllim lapdan, hansısa nəticələr verəcəyini düşünmədən özü söylədi. Birdən elə bilərsiniz mən kömək elədim, yox-yox, durub ailə işinə qarışası deyildim ki...
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 04-08-2020 12:48 | Bölmə: Akif CABBARLI

(hekayə)
Səhər-səhər vanna otağında üzünü qırxanda az qala özünü tanımadı. Gözlərinin altından rəngi göyə çalan torbacıqlar sallanırdı. Sifəti də elə bil xeyli aşağı meyillənmişdi. Gözlərinin dərinliyində çəhrayıya çalan rəng qatı kişini lap vahimələndirdi. İndi gəl bu əlamətləri yoz görək hara gedib çıxacaq. Bəlkə dünən axşam dostlarından biri ilə “Türyançay” kafesində qədəhlərinin sayını itirdiyindən, yaxud da sonradan gecənin yarısınadək küləkli havada həyətdəki talvarın altında birnəfəsə on iki tas nərd oynadığından belə hala düşmüşdü. Son vaxtlar böyrəkləri incidir, ürəyi də sadəcə kamanda ifa edilən “Segah”ın son notları kimi astadan, ahəstə sızıldayırdı. Buna ağrı da demək olmazdı, elə bil təzə-tər gicitkən yarpağını qoluna, əlinə sürtürsən ha, bax o cür ürəyindən izaholunmaz bir ağrı keçib gedirdi. Həmişə zarafatla bu ağrını əsgər addımlarına deyil, podiumdan kəpənək kimi keçib gedən gözəlçələrin yerişinə bənzədirdi.
***
Elbrus Şahdağlinski ixtisasca memar olsa da, ilhamlı adam idi. Ara-sıra hekayələr yazır, bədahətən şeir də deyirdi. Təbii ki, əvvəlcə Məmməd Arazdan, Zəlimxandan, Əli Kərimdən, sonra da özündən. Çox güman, ürəyinin ağrısı ilə bağlı düşüncələri də şair qəlbli olduğundan qaynaqlanır.
Bir dəfə uşaqlıq dövründən danışanda orta məktəbdə oxuduğu vaxt yazdığı misraları yada saldı və bununla da onunla məzələnmək üçün bizə əməlli-başlı fürsət də verdi. Səhv eləmirəmsə, Elbrus o vaxt bu misraları ilə məktəb direktorunun da diqqətini cəlb eləyibmiş. İl dəyişikliyində dostumuz bu misraları bədahətən söyləmiş və “məktəb şairi” titulu qazanmışdı.
Motorunu kaçatda,
Hələ yoxsan uçotda,
Sən də gəl dur açotda,
Ay təzə il, təzə il.
Qafiyələr rusca olsa da, şagirdlərə, hətta müəllimlərə o qədər ləzzət eləmişdi ki, məsləhət bilib məktəbin divar qəzetində də vermişdilər. İllər keçdi, Elbrus şair ola bilmədi, amma bütün ölkədə tanınan bir inşaatçı, adlı-sanlı memar oldu. İnstitutu qurtarandan sonra yolu lap uzaqlara düşdü, BAM-ın tikintisində çalışdı, hörmət-izzət yiyəsi oldu. Sonra anasının təkidli çağırışlarını eşidib vətənə döndü. Bir çox sənaye müəssisələrinin tikintisində öz bacarığını, xüsusi istedadını sərgilədi, dissertasiya müdafiə elədi, alim kimi töhfələrini verdi. Sağından, solundan hansısa arqumetnlərə əsasən əslində “piyada” hesab olunan iş yoldaşları, dostları irəli çəkildilər, vəzifələrə yiyələndilər, cürbəcür yüksək mükafatlara sahibləndilər. Elbrus Şahdağlinski isə özü demiş, yalnız öz yağında qovruldu, irəli gedə bilmədi. Heç kimə hansısa titula, vəzifəyə görə ağız açmadı, daxıl düşmədi. Halal qazancı ilə uşaqlarını böyütdü, ev-eşik sahibi elədi. Dövlət tərəfindən hədiyyə verilən mənzilini İlahinin bəxşişi sanıb Allahına şükür elədi. Amma bədxahları Elbrus müəllimin qazandığı nüfuza, ad-sana, istedadına görə paxıllıqlarını gizlətmir, bəzən də açıq-aşkar üzünəcə eyham da vururdular. Ürəyiaçıq, dünya malında qətiyyən gözü olmayan qəhrəmanımız isə belələrinin nə vaxtsa ağıllanacağına, düzlüyə, ədalətə tapınacağına möhkəm inanırdı. Elə imkanlı vaxtlarında böyür-başından əl çəkməyən, ona qarışqa kimi daraşan qohum-əqrəbasına da həmişə uca Yaradandan bir misqal insaf arzulayır.
***
Elbrus müəllim üzünü təraş etdiyi vaxt bütün bunları ürəyində dolandırmaqla Allaha şükranlıq hissini də bülöv daşına çəkir, katarsisdən keçirirdi; “Şükür sənə, Xudaya, bu yaşa çatmışam, işlədiyim yerlərdə, ictimaiyyət arasında, dostlarımın, qohum-əqrəbamın yanında həmişə üzüm ağ olub. Əlimdən gələn yaxşılıqları heç kimdən əsirgəməmişəm, bunu bacarmayanda isə sadəcə kənara çəkilmişəm. Heç kimin pis gününü arzulamamışam, nə qazanmışamsa, öz gücümə, ağlıma, istedadıma güvənmişəm. Mənə olunan yaxşılıqlara görə də nəcib, vicdanlı insanlara, ağıllı, insaflı adamlara minnətdaram. Allah hər kəsin ürəyinə görə versin, heç kimi də darda qoymasın”.
Elbrus müəllim bu şükranlıq duyğularının qoynunda vanna otağından çıxdı. Həyat yoldaşı Məlahət xanım səhər yeməyinə ərinin xoşladığı pomidor çığırtması hazırlamış, stolun üstünə yenicə bişirdiyi ərik mürəbbəsi də qoymuşdu. Oturdular, nuşcanlıqla yeyə-yeyə gün ərzində görəcəkləri işləri də götür-qoy elədilər.
- A kişi, pensiyanı alan kimi bəlkə sənə təzə kostyum alaq, hə? – deyə Məlahət xanım dilləndi.
- Elə bu görkəmimə yaraşır mənim təzə kostyum.
- Niyə, maşallah, lap cavan oğlan kimisən, bəy oturanlardan nə təhərsən?
Arvadının son sözləri ürəyinə sarı yağ kimi yayıldı. Yataq otağına keçib pal-paltarını geyinmək istədi. Bədənnüma güzgüyə baxanda özünü tanımadı. Güzgüdən ona sarı şumal boylu, saçlarına təzə-təzə dən düşən qıvraq, yaraşıqlı bir kişi boylanırdı. Bu dəm ürəyindən bircə cümlə keçdi – hələ yaşamağa dəyər, Elbrus Şahdağlinski, motoru saz saxla!
Yenə motor... Görəsən, Elbrus müəllim orta məktəbdə yazdığı məlum şeirinin misralarını xatırladı, yoxsa...
Qapıdan çıxhaçıxda Məlahətə yaxınlaşıb onu bərk-bərk qucaqladı. Xanımının isti, hərarətli bədənini köksünə sıxıb bədahətən bu misraları söylədi:
Məlahət, canımsan, iki gözümsən,
Qoşa yaşamışıq illər uzunu.
Bilmirəm ki, vallah, niyə dözmüsən?
Bezmisənsə məndən, söylə düzünü.
Bu misraları Elbrus müəllim lapdan, hansısa nəticələr verəcəyini düşünmədən özü söylədi. Birdən elə bilərsiniz mən kömək elədim, yox-yox, durub ailə işinə qarışası deyildim ki...
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır