Əsl dostun kədərli monoloqu - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 23-12-2020 12:37 | Bölmə: Akif CABBARLI
Əsl dostun kədərli monoloqu
Həyat etüdləri

Sazaqlı-çovğunlu günlərin birində N kəndinin ən “bərkgedən”, nüfuzlu sakinlərindən olan Niyaz kişi rəhmətə gedir. Bu hadisə ötən əsrin axırlarına təsadüf edir. Xatırlayırsınızsa, o vaxtlar yas məclislərini urvatlı keçirmək üçün nə qədər cöngə, erkək kəsilirdi. Üç gün dalbadal mərasim, sonra “yeddi”, daha sonra cümə axşamları və “qırx”. Təbii ki, Niyazın da hüzrü çox təntənəli keçirilirdi. Ətraf kəndlərdən, qonşu rayonlardan gələn qonaqlar da mərhumun adına-sanına layiq düzənlənən məclisdən razılıqla, nuşcanlıqla ayrılmalıydılar, axı. Belə də olur.

Ucu-bucağı görünməyən stolların üstünə yüz cür təam düzülübmüş. Yağlı bozbaş, dovğa, iki cür plov, cürbəcür xuruş, soyutmaq toyuq, dolma, daha nələr-nələr...

Adamlar yeməyə elə girişibləriş ki, top atılsa da, xəbər tutmazlarmış. Yemək-içməyin şirin yerində kəndin dəlisi-dolusu sayılan Qabil qəflətən ayağa qalxıb əlindəki qaşığı boşqaba nə cür çırpırsa, hamı diksinir, sonra da təəccüblə Qabilə baxırlar. Dostumuz iri, qara əli ilə yağa bulaşmış uzun bığını sığallayıb əsl Koroğlu nərəsi çəkir:

- Ay kişilər, ay camaat, nə olub, təzə gəlin ərinə sırmanan kimi nə cummusunuz yağlı plova? Elə bil ömründə aş-zad yeməmisiniz. Amma mənim boğazımdan heç nə keçmir axı... Qurban olum Allaha, onun peyğəmbərlərinə də quzu kəsim. Nə olmuşdu, Əzrayılı nə tez göndərdi qurbanolduğum. Axı, Niyazın gedən vaxtı deyildi. İndi bax, mənim əziz dostum, kəndimizin igid oğlu, fəxri, qüruru burada, yanımızda olsaydı, o da bu yağlı bozbaşdan, plovdan, dolmadan nuş edərdi də özü üçün. Onsuz heç nə keçmir boğazımdan, neujeli başa düşmürsünüz?!

Qabilin çıxışı məclisə elə bir izaholunmaz ahəng qatıb ki, sözlə ifadə etmək olduqca çətindir. Bəziləri hətta darvazaya tərəf baxıb ki, birdən Niyaz şəxsən gəlib çıxar, xəbərləri olmaz.

***

Dəmə qoyulmuş hekayələr

Dostlarımızdan birini çox populyar qəzetlərdən birinə baş redaktor qoymuşdular. Günlərin birində yanına getdim ki, həm təbrik edim, həm də təzə yazdığım hekayəni verim ki, növbəti nömrələrin birində dərc olunsun.

Elə təzəcə söhbətə başlamışdıq ki, qapı açıldı, içəri yekəpər, dazbaş bir kişi girdi. Birbaşa dostumun üstünə şığıyıb o üzündən-bu üzündən marçıltı ilə öpüb sonra iri şapalağını mənə uzatdı. Qorxa-qorxa əlimi uzatdım, amma heç əmin deyildim ki, barmaqlarımdan heç olmasa biri qırılmayacaq.

Dostum görünür onu əvvəlcədən tanıyırmış, ona görə də heç layiq bilib oturmağını da istəmədi. Bu adam isə özünü təklifsiz-zadsız kresloya pərçimlədi. Uzun-uzadı qurdalandıqdan sonra qoltuq cibindən bir bükülü çıxardı:

- Bax, bir toyuq budu, iki dənə də yumurta. Rayondan sənə pay gətirmişəm. Bilirsən də, bizdən Bakıya beş-altı saatlıq yoldur. Dedim iylənər, sənin yanında biabır olaram. İndi katibə bişirər, nahar vaxtı nuş edərsən özün üçün. İnşallah, səni kəndə dəvət edəcəyəm, onda kabab da yeyərik özümüz üçün. Bu yanındakı kimdir, bilmirəm, hər kimdir, onu da götürərsən Allaha xatir.

Kişinin son sözləri dərhal xətrimə dəydi və ürəyimdə dedim ki, gəlsəm, köpəyoğluyam.

Kişi o biri cibindən göy rəngli bir dəftər çıxarıb dostumun qarşısına tolazladı:

- Burada üç-dörd hekayə var, istəsən tək-tək ver, istəsən də hamısını bir dəfəyə. Əla materialları var - kənd, çay, ferma, təndir, meşə, ağappaq gözəllər, canım sənə desin...

Dostum daha dözmədi, ayağa qalxıb mənə oğurluq bir göz vurub hiddətlə səsləndi:

- Xahiş edirəm, kabineti tərk edin, iclasım var, lazım olsanız, özüm zəng vurub çağıraram, - dedi.

Kişi döyükə-döyükə otağı tərk elədi.

...Aylar keçdi. Dostuma zəng edib o mənasız görüş barədə soruşdum. Dedi ki, pəzəvəng tanışı bir ay sonra gəlib hekayələri soruşub. Dostum da sadəcə bircə cümlə ilə cavab verib:

- Hekayələr qazandadı, dəmə qoyulub. Nə vaxt bişib hazır olar, həmən səhifəyə qoyulacaq, arxayın ol, heç nəyin fikrini eləmə.

Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI



Bölməyə aid digər xəbərlər