18:49 / 23-09-2023
Elşad Hacıyev: “Ermənilər Azərbaycan vətəndaşlığı almaq istəyir”
18:01 / 23-09-2023
Baş nazir və nazirlər büdcəni müzakirə ediblər
17:55 / 23-09-2023
İlham Əliyev Toivo Klaarı qəbul edib - Yenilənib
16:36 / 23-09-2023
Azərbaycan Qarabağın erməni sakinləri üçün yanacaq göndərib - Fotolar
16:25 / 23-09-2023
Xocalıda silah-sursat anbarı aşkarlanıb - Fotolar
16:15 / 23-09-2023
Britaniya Rusiya ilə gizli danışıqlar aparır: nüvə təhlükəsizliyi və digər məsələlər müzakirə olunur
15:43 / 23-09-2023
Magistraturaya qəbul imtahanında hansı yeniliklər ediləcək? - Detallar
15:23 / 23-09-2023
Elm və Təhsil Nazirliyinin tabeliyindəki qurumların siyahısı təsdiq edilib - Siyahı
15:07 / 23-09-2023
Prezident İlham Əliyev İtaliya xalqına başsağlığı verib
14:06 / 23-09-2023
Əmirbəyov: “Həm Ağdam, həm də Laçın yolu açıqdır”
13:26 / 23-09-2023
Qar yağacaq, bəzi çaylardan sel keçəcək
13:19 / 23-09-2023
Qarabağdakı məsələlərin həlli üçün İşçi Qrup yaradılıb
11:15 / 23-09-2023
Azərbaycan prezidenti Səudiyyə Ərəbistanının kralına məktub göndərib
11:10 / 23-09-2023
Blinken Fidanla Qarabağdakı son vəziyyəti müzakirə edib
10:54 / 23-09-2023
Azərbaycanda payız fəsli başlayıb
10:48 / 23-09-2023
Ətin sümüyü - Akif Abbasov yazır
10:22 / 23-09-2023
Ermənilərin tərk erdiyi döyüş mövqeyi... - Video - Fotolar
23:45 / 22-09-2023
Azərbaycan və Rusiya XİN başçıları Qarabağdakı vəziyyətlə bağlı müzakirə aparıblar
21:13 / 22-09-2023
Koronavirusun yeni variantına yoluxanların sayı artır
20:52 / 22-09-2023
İrəvanda aksiya: dörd istiqamətdə yürüş başlayıb - Foto
20:42 / 22-09-2023
ABŞ Ukraynaya ATACMS raketləri verəcək
20:20 / 22-09-2023
Ermənilər Xankəndi şəhərində qəsdən yanğınlar törədir
20:13 / 22-09-2023
Qarabağdakı separatçılar silah-sursatlarını təhvil verir - Video
18:59 / 22-09-2023
Borrell: “Putin Avropada miqrasiya problemini kəskinləşdirəcək”
18:28 / 22-09-2023
Sülhməramlıların karvanı Ermənistandan Qarabağa doğru hərəkət edir
18:11 / 22-09-2023
Avropa İttifaqının xüsusi nümayəndəsi Paşinyanla görüşüb
18:05 / 22-09-2023
Nyu-Yorkda TDT XİN başçılarının görüşü keçirilib
18:04 / 22-09-2023
İrəvanda aksiya: polis 98 nəfəri saxlayıb
18:03 / 22-09-2023
Yaşar Nəcəfov Böyük Dəbilqə turnirinin qalibi olub
14:13 / 22-09-2023
Tofiq Zülfüqarov: “Ağdərə-Kəlbəcər yolu açılıb, Xocavənd, Ağdərə və Xankəndini...”
20:55 / 20-09-2023
Prezident İlham Əliyev xalqa müraciət edib - Tam mətn (Video)
01:31 / 22-09-2023
Bayramov BMT Təhlükəsizlik Şurasında: “Ermənistanın qarayaxma kampaniyası iflasa uğrayıb”
22:34 / 20-09-2023
Qarabağda Rusiya hərbçiləri öldürülüb - (Yenilənib)
13:09 / 20-09-2023
Qarabağdakı Ermənistan silahlıları təslim olub
23:43 / 20-09-2023
Ərdoğan Əliyevlə antiterror əməliyyatını müzakirə edib
21:37 / 21-09-2023
ABŞ Çinə qarşı casusluq proqramını canlandıracaq
21:13 / 22-09-2023
Koronavirusun yeni variantına yoluxanların sayı artır
23:49 / 21-09-2023
Rəsmi Bakı Cozep Borelin bəyanatına cavab verib
23:45 / 22-09-2023
Azərbaycan və Rusiya XİN başçıları Qarabağdakı vəziyyətlə bağlı müzakirə aparıblar
00:17 / 20-09-2023
Ermənistanın Qarabağdakı hərbi karvanına dağıdıcı zərbələr endirilib - Video
22:54 / 19-09-2023
Ceyhun Bayramovla Hakan Fidan ABŞ-da görüşüblər
Darıxmağın ləzzəti - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 22-01-2021 14:32 | Bölmə: Akif CABBARLI
Kərim Kərimlinski axır ki, son günlər ürəyində dolandırdığı, beynində gəzdirdiyi fikirləri kağıza köçürmək istədi. Hələ keçmişdən yazı-pozu işlərini evdə tək olanda yoluna qoyurdu. Yatağından qalxıb mətbəxə keçdi. Həyat yoldaşı da, oğlu da gözə dəymirdi. Yəqin çıxıb gediblər işlərinin dalınca, - deyib özünə bir stəkan çay süzdü. Sonra yadına düşdü ki, heç yuyunmayıb da. Yox, çay içərəm, səhər yeməyi qalsın sonraya, - qoy yazımı yazım, yemək qaçmır ki, - düşüncəsi ilə eynəyini axtardı.
...Kərim müəllim uzun illər Yaşıltəpədə rayon qəzetində işləyib - əvvəllər korrektor, sonra müxbir kimi. Bir vaxtlar əhalinin şəhərə nizamsız, ölçü-biçisiz axını başlayanda o da paytaxtda yaşamaq, yaradıcı insan, populyar qələm adamı kimi tanınmaq eşqinə düşdü. Şəhər kənarında kiçik, daracaq bir mənzil kirayələyib kiçik və kövrək qəlbindən keçən böyük-böyük duyğuları rayon mətbəəsindən qoltuğuna vurub gətirdiyi bir tərəfi yazılı makina kağızlarına köçürməyə başladı. Olurdu ki, on səhifəlik yazısından üç cümlə seçib dərc edirdilər, buna da şükür edirdi. Bilirdi ki, yazısı çıxan qəzetlər rayona da gedir və keçmiş redaktoru, iş yoldaşları Kərimin imzasını görüb həsəd aparır, ürəklərindən də onun kimi tanınmaq arzusu keçirdi. O, belə fikirləşirdi, amma Allah bilir, bəlkə də Kərimin imzasını görmürdülər və görsələr də, heç eyinlərinə də almırdılar.
Bakıda o vaxtlar çoxlu qəzet çıxırdı, xeyli jurnal çap olunurdu və bu nəşrlərdə də əsasən tanınmış, peşəkar jurnalistlər işləyirdi. Adlı-sanlı yazıçıların, şairlərin də bəziləri elə bu redaksiyalarda çalışır, əməlli-başlı maaş və qonorar alır, ailələrini saxlayırdılar. Bir uğurlu kitabın müqabilində yüngül-yaraq minik maşını, ucuzvari mənzil alanlar da olurdu. Kərim isə bu dəryada üzgü nə olduğunu bilməyən həvəskar kimi çabalamaqda idi. Bir gün Anarın kitabını vərəqləyərkən məşhur Kəbirlinski obrazının taleyi diqqətini çəkdi. Bu bəxtsiz sənət adamı ilə özünün həyatını müqayisə də elədi ürəyində və qəfildən “tapdım” dedi, - mən də bu gündən oldum Kərimlinski.
O, “Kərimlinski” imzası ilə bir neçə süjetsiz, solğun, ədəbi ictimaiyyətdə əcaibliyi ilə qıcıq doğuran bir-iki hekayə yazıb əslən Yaşıltəpədən olan bir redaktor tanışının jurnalında dərc elətdirsə də, sonradan çox peşiman oldu. Tənqidçilər onu elə günə qoydular ki, əlinə qələm aldığına görə, üzr istəyirəm, itdən peşiman oldu. Yazmadı, redaksiyaların qapısını unutmağa çalışdı, özünün şəxsində parlaq gələcəkli yazıçının qarşısında “qırmızı işıq” yandıranlara lənət də oxudu.
Burada bir haşiyə çıxaq ki, Kərim Kərimlinski rayon qəzetində işlədiyi dövrdə orfoqrafiyanı dərindən mənimsəmişdi və bu sahədə xüsusi seçilirdi. Obrazlı yazmaq, xarakterlər yaratmaq səriştəsi olmasa da, yazılarında orfoqrafik səhvlər tutmaq mümkünsüz idi. Dostlarından biri bunu yaxşı bildiyindən Kərimi hansısa nəşriyyatda işə düzəltdi və buna görə nəşriyyat müdirindən bir “sağ ol” da qazandı. Dedilər ki, bir halda ki, yolunu azıb qaçıb şəhərə, qoy dolansın, ailəsini saxlasın, savab işdir, Allaha da xoş gedər.
İndi illər keçib, Kərim də yaşa dolub. Mətbuatda, ədəbi aləmdə tanınmasa da, qohumlar arasında, yerlilərinin yanında xətir-hörməti böyükdür. Elçiliyə aparırlar, toyda, yas məclislərində başda otuzdururlar. Necə də olsa, qələm adamıdır, Kərim Kərimlinskidir axı. Bütün bunlar Kərimin gözünün qabağından kino lenti kimi keçdi və qarşısındakı ağ vərəqə bənövşəyi rəngli qələmi ilə bir başlıq yazdı: “Darıxmağın ləzzəti”.
Niyə belə yazdı, qoy deyim. Kərim müəllim də bizim kimi məlum yaş həddini keçib və son aylar şəhəri ürəyincə gəzib-dolana bilmir. Oturub evdə və geninə-boluna, eninə-uzununa darıxmaqla məşğuldur. Həyat yoldaşı ilə oğlu işdə olanda yeganə təsəllisi televizora baxmaq və bir də köhnə tanışları, dostları ilə telefonda mırt vurmaqdır. Həyətə, yol-rizə çıxmağı o qədər də xoşlamır. Qeybətdən, dalca danışmaqdan zəhləsi getdiyindən vasvası, deyingən adamlardan uzaq gəzir. Sözün düzü, ağır işin qulpundan tutmağa heyi qalmayıb – neçə illərdir ki, qan təzyiqindən əziyyət çəkir. Bir dəfə hələ rayonda ikən redaktorun köməyi ilə hansısa kolxozun hesabına Soçiyə göndərmişdilər ki, müalicə alsın. Sonradan davamlı gedə bilmədi və doğrusu, heç özü də bunun həvəsində olmadı. İndi də şəhərdə arada bir yazmaq istəsə də, Kəbirlinskinin ruhuna dua oxuyub ilham pərisini səsləsə də, özü də görür ki, alınası bir şey yoxdur. Odur ki, neçə vaxtdır əlinə qələm almırdı. Amma bu gün yenə köhnə əyyamlardakı kimi səliqə-səhmanla, ədəb-ərkanla nə isə yazmaq eşqinə düşüb Kərim müəllim.
Bəli, sərlövhəni yazdı – “Darıxmağın ləzzəti”. Sonra ha əlləşdi, ha gücəndi, bir şey çıxmadı. Darıxmaqda nə ləzzət axı? Mən axmaq da bu başlığı yazdım, - deyib, təzədən yatağına uzandı. Elə bu vaxt qapı açıldı və həyat yoldaşı içəri girdi.
- Səriyyə, sənsən, nə yaxşı tez qayıtdın?
- Hə, Kərim, iş o qədər də yox idi, səndən ötrü darıxdım. Kafe sahibi də dedi ki, çıx get kişinin yanına. Bilirəm ki, sən də tək qalanda qüssələnirsən. Pis eləmişəm qayıtmağıma?
- Yox, ay Səriyyə, yaxşı eləmisən. Bilirsən, indi mənə də yasaq olunub çölə-bayıra çıxmaq, təkbaşına da olsa gəzmək-dolanmaq... Dünən bir kinoya baxmışam, deməli, bizim kimi bir ər-arvad darıxıb, darıxıb, sonra durub oynaq bir musiqinin sədaları altında doyunca rəqs elədilər. Bəlkə biz də...
- Bıy, ay kişi, nə danışırsan? Bu yaşımızda duraq oynayaq deyirsən?
- Hə, Səriyyə, canın üçün, onlar bizdən də yaşlı idilər.
Kərim ayağa qalxıb maqnitofonu işə saldı. Dalğanı hərləyib, həzin bir musiqi tapdı, - ruslar buna “belıy tanes” deyirlər, arvad, - dedi. O ili Soçidə olanda... Tambovdan gələn ucaboy, qəşəng meşə gözətçisi (bəlkə gözəlçəsi?...) Nadya ilə necə fırfıra kimi fırlandığı gözünün qabağından keçdi. Amma Soçidəki bu rəqs birinci və axırıncı olmuşdu. Kərim xamlığından qızın ayağını tapdalamış və ondan yağlı bir söyüş qazanmışdı. Qızın “svinya” sözünü uzun illər ürəyində dolandırmışdı.
Nə isə, kişi arvadına yaxınlaşıb onu bağrına basdı: – Arvad, əslində sən məni dəvət eləməlisən ey, “zakon”la belə olmalıdır, - dedi. Səriyyə naz-qəmzə ilə gözlərini süzdürdü. Kərim ətli-canlı arvadını ha o tərəf-bu tərəfə yırğalasa da, bir şey alınmadı. Otuz-qırx il əvvəl qucağında hansısa münasibətlə rahatca ora-bura daşıdığı qadın bir sentnerlik yük kimi Kərimlinskini zora salmışdı və birdən belinin incə yerindən qəfil bir ağrı tutdu Kərimin. Görünür, gücə düşdüyündən damarı qaçmışdı. Güc-bəla özünü yenidən yatağına saldı. Səriyyənin isə sifəti Dağıstan şorabası kimi elə turşumuşdu ki, oğul istəyirdi ki, sözlə ifadə eləsin.
...Kərim Kərimlinski aramsız zarıldayırdı və arabir də acı-acı mızıldanırdı: - darıxmağın ləzzəti, daırmağın ləzzəti...
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 22-01-2021 14:32 | Bölmə: Akif CABBARLI
(hekayə)
Kərim Kərimlinski axır ki, son günlər ürəyində dolandırdığı, beynində gəzdirdiyi fikirləri kağıza köçürmək istədi. Hələ keçmişdən yazı-pozu işlərini evdə tək olanda yoluna qoyurdu. Yatağından qalxıb mətbəxə keçdi. Həyat yoldaşı da, oğlu da gözə dəymirdi. Yəqin çıxıb gediblər işlərinin dalınca, - deyib özünə bir stəkan çay süzdü. Sonra yadına düşdü ki, heç yuyunmayıb da. Yox, çay içərəm, səhər yeməyi qalsın sonraya, - qoy yazımı yazım, yemək qaçmır ki, - düşüncəsi ilə eynəyini axtardı.
...Kərim müəllim uzun illər Yaşıltəpədə rayon qəzetində işləyib - əvvəllər korrektor, sonra müxbir kimi. Bir vaxtlar əhalinin şəhərə nizamsız, ölçü-biçisiz axını başlayanda o da paytaxtda yaşamaq, yaradıcı insan, populyar qələm adamı kimi tanınmaq eşqinə düşdü. Şəhər kənarında kiçik, daracaq bir mənzil kirayələyib kiçik və kövrək qəlbindən keçən böyük-böyük duyğuları rayon mətbəəsindən qoltuğuna vurub gətirdiyi bir tərəfi yazılı makina kağızlarına köçürməyə başladı. Olurdu ki, on səhifəlik yazısından üç cümlə seçib dərc edirdilər, buna da şükür edirdi. Bilirdi ki, yazısı çıxan qəzetlər rayona da gedir və keçmiş redaktoru, iş yoldaşları Kərimin imzasını görüb həsəd aparır, ürəklərindən də onun kimi tanınmaq arzusu keçirdi. O, belə fikirləşirdi, amma Allah bilir, bəlkə də Kərimin imzasını görmürdülər və görsələr də, heç eyinlərinə də almırdılar.
Bakıda o vaxtlar çoxlu qəzet çıxırdı, xeyli jurnal çap olunurdu və bu nəşrlərdə də əsasən tanınmış, peşəkar jurnalistlər işləyirdi. Adlı-sanlı yazıçıların, şairlərin də bəziləri elə bu redaksiyalarda çalışır, əməlli-başlı maaş və qonorar alır, ailələrini saxlayırdılar. Bir uğurlu kitabın müqabilində yüngül-yaraq minik maşını, ucuzvari mənzil alanlar da olurdu. Kərim isə bu dəryada üzgü nə olduğunu bilməyən həvəskar kimi çabalamaqda idi. Bir gün Anarın kitabını vərəqləyərkən məşhur Kəbirlinski obrazının taleyi diqqətini çəkdi. Bu bəxtsiz sənət adamı ilə özünün həyatını müqayisə də elədi ürəyində və qəfildən “tapdım” dedi, - mən də bu gündən oldum Kərimlinski.
O, “Kərimlinski” imzası ilə bir neçə süjetsiz, solğun, ədəbi ictimaiyyətdə əcaibliyi ilə qıcıq doğuran bir-iki hekayə yazıb əslən Yaşıltəpədən olan bir redaktor tanışının jurnalında dərc elətdirsə də, sonradan çox peşiman oldu. Tənqidçilər onu elə günə qoydular ki, əlinə qələm aldığına görə, üzr istəyirəm, itdən peşiman oldu. Yazmadı, redaksiyaların qapısını unutmağa çalışdı, özünün şəxsində parlaq gələcəkli yazıçının qarşısında “qırmızı işıq” yandıranlara lənət də oxudu.
Burada bir haşiyə çıxaq ki, Kərim Kərimlinski rayon qəzetində işlədiyi dövrdə orfoqrafiyanı dərindən mənimsəmişdi və bu sahədə xüsusi seçilirdi. Obrazlı yazmaq, xarakterlər yaratmaq səriştəsi olmasa da, yazılarında orfoqrafik səhvlər tutmaq mümkünsüz idi. Dostlarından biri bunu yaxşı bildiyindən Kərimi hansısa nəşriyyatda işə düzəltdi və buna görə nəşriyyat müdirindən bir “sağ ol” da qazandı. Dedilər ki, bir halda ki, yolunu azıb qaçıb şəhərə, qoy dolansın, ailəsini saxlasın, savab işdir, Allaha da xoş gedər.
İndi illər keçib, Kərim də yaşa dolub. Mətbuatda, ədəbi aləmdə tanınmasa da, qohumlar arasında, yerlilərinin yanında xətir-hörməti böyükdür. Elçiliyə aparırlar, toyda, yas məclislərində başda otuzdururlar. Necə də olsa, qələm adamıdır, Kərim Kərimlinskidir axı. Bütün bunlar Kərimin gözünün qabağından kino lenti kimi keçdi və qarşısındakı ağ vərəqə bənövşəyi rəngli qələmi ilə bir başlıq yazdı: “Darıxmağın ləzzəti”.
Niyə belə yazdı, qoy deyim. Kərim müəllim də bizim kimi məlum yaş həddini keçib və son aylar şəhəri ürəyincə gəzib-dolana bilmir. Oturub evdə və geninə-boluna, eninə-uzununa darıxmaqla məşğuldur. Həyat yoldaşı ilə oğlu işdə olanda yeganə təsəllisi televizora baxmaq və bir də köhnə tanışları, dostları ilə telefonda mırt vurmaqdır. Həyətə, yol-rizə çıxmağı o qədər də xoşlamır. Qeybətdən, dalca danışmaqdan zəhləsi getdiyindən vasvası, deyingən adamlardan uzaq gəzir. Sözün düzü, ağır işin qulpundan tutmağa heyi qalmayıb – neçə illərdir ki, qan təzyiqindən əziyyət çəkir. Bir dəfə hələ rayonda ikən redaktorun köməyi ilə hansısa kolxozun hesabına Soçiyə göndərmişdilər ki, müalicə alsın. Sonradan davamlı gedə bilmədi və doğrusu, heç özü də bunun həvəsində olmadı. İndi də şəhərdə arada bir yazmaq istəsə də, Kəbirlinskinin ruhuna dua oxuyub ilham pərisini səsləsə də, özü də görür ki, alınası bir şey yoxdur. Odur ki, neçə vaxtdır əlinə qələm almırdı. Amma bu gün yenə köhnə əyyamlardakı kimi səliqə-səhmanla, ədəb-ərkanla nə isə yazmaq eşqinə düşüb Kərim müəllim.
Bəli, sərlövhəni yazdı – “Darıxmağın ləzzəti”. Sonra ha əlləşdi, ha gücəndi, bir şey çıxmadı. Darıxmaqda nə ləzzət axı? Mən axmaq da bu başlığı yazdım, - deyib, təzədən yatağına uzandı. Elə bu vaxt qapı açıldı və həyat yoldaşı içəri girdi.
- Səriyyə, sənsən, nə yaxşı tez qayıtdın?
- Hə, Kərim, iş o qədər də yox idi, səndən ötrü darıxdım. Kafe sahibi də dedi ki, çıx get kişinin yanına. Bilirəm ki, sən də tək qalanda qüssələnirsən. Pis eləmişəm qayıtmağıma?
- Yox, ay Səriyyə, yaxşı eləmisən. Bilirsən, indi mənə də yasaq olunub çölə-bayıra çıxmaq, təkbaşına da olsa gəzmək-dolanmaq... Dünən bir kinoya baxmışam, deməli, bizim kimi bir ər-arvad darıxıb, darıxıb, sonra durub oynaq bir musiqinin sədaları altında doyunca rəqs elədilər. Bəlkə biz də...
- Bıy, ay kişi, nə danışırsan? Bu yaşımızda duraq oynayaq deyirsən?
- Hə, Səriyyə, canın üçün, onlar bizdən də yaşlı idilər.
Kərim ayağa qalxıb maqnitofonu işə saldı. Dalğanı hərləyib, həzin bir musiqi tapdı, - ruslar buna “belıy tanes” deyirlər, arvad, - dedi. O ili Soçidə olanda... Tambovdan gələn ucaboy, qəşəng meşə gözətçisi (bəlkə gözəlçəsi?...) Nadya ilə necə fırfıra kimi fırlandığı gözünün qabağından keçdi. Amma Soçidəki bu rəqs birinci və axırıncı olmuşdu. Kərim xamlığından qızın ayağını tapdalamış və ondan yağlı bir söyüş qazanmışdı. Qızın “svinya” sözünü uzun illər ürəyində dolandırmışdı.
Nə isə, kişi arvadına yaxınlaşıb onu bağrına basdı: – Arvad, əslində sən məni dəvət eləməlisən ey, “zakon”la belə olmalıdır, - dedi. Səriyyə naz-qəmzə ilə gözlərini süzdürdü. Kərim ətli-canlı arvadını ha o tərəf-bu tərəfə yırğalasa da, bir şey alınmadı. Otuz-qırx il əvvəl qucağında hansısa münasibətlə rahatca ora-bura daşıdığı qadın bir sentnerlik yük kimi Kərimlinskini zora salmışdı və birdən belinin incə yerindən qəfil bir ağrı tutdu Kərimin. Görünür, gücə düşdüyündən damarı qaçmışdı. Güc-bəla özünü yenidən yatağına saldı. Səriyyənin isə sifəti Dağıstan şorabası kimi elə turşumuşdu ki, oğul istəyirdi ki, sözlə ifadə eləsin.
...Kərim Kərimlinski aramsız zarıldayırdı və arabir də acı-acı mızıldanırdı: - darıxmağın ləzzəti, daırmağın ləzzəti...
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Pavlo Narojnı deyir ki, Rusiyada hərbi obyektlər çoxdur və ruslar bunları hücumlardan qoruya bilməyəcəklər
Valeri Kondratyuk deyir ki, ya Rusiya elitasının, ya da silahlı qüvvələrin sui-qəsdi Putini hakimiyyətdən uzaqlaşdıra bilər
Taras Jovtenko deyir ki, Rusiyanın hərbi-siyasi rəhbərliyi uzunmüddətli qarşıdurmanı özünün geosiyasi planlarına daxil edib
Avropa Kino Akademiyasının üzvü deyir ki, Azərbaycan kinosunun problemləri çoxdur: “Azərbaycanfilm” kimi unikal sənət ocağına 6-7 aydır ki, dövlətdən maliyyə ayrılmırsa milli kinodakı vəziyyətdən necə rahat olmaq olar?”
Ukrayna Hərbi Dəniz Qüvvələrinin ehtiyatda olan zabiti: “Hərbi əməliyyatlar başlayandan bəri rusların 18 gəmi və katerini zədələmiş və məhv etmişik”
