00:06 / 21-08-2025
Şəmkirdə 20 nəfər dönərdən zəhərlənib
23:38 / 20-08-2025
Tovuzda bir ailənin beş üzvü qidadan zəhərlənib
22:37 / 20-08-2025
Qazaxda 5 ay əvvəl törədilmiş qətlin üstü açılıb
18:57 / 20-08-2025
Bakıda 31 yaşlı kişi öldürülüb
18:40 / 20-08-2025
Şavkat Mirziyoyev İlham Əliyevə məktub göndərib
18:00 / 20-08-2025
QSC-nin Müşahidə Şurasının tərkibi dəyişib
17:55 / 20-08-2025
Şikayətçi: “Rəqsanə və əri ilə şəxsən görüşüb pulları vermişəm”
17:49 / 20-08-2025
Papuaşvili: Aİ Gürcüstandan Rusiya ilə qarşıdurma tələb etməməlidir
17:36 / 20-08-2025
Putin-Zelenski görüşünə şübhələr artır
17:32 / 20-08-2025
Növbəti iki gündə külək güclənəcək - Xəbərdarlıq
17:28 / 20-08-2025
İlham Əliyev və birinci xanım “Hacıkənd”in tikintisi ilə tanış olublar - (Yenilənib) - Fotolar
17:18 / 20-08-2025
Adəm Məmmədovun vəkillik fəaliyyətinə xitam verilib
17:10 / 20-08-2025
Prezident və birinci xanım Gəncəyə gediblər - (Yenilənib) - Fotolar
17:09 / 20-08-2025
Biləsuvarda gənc bacısının qayınatasını bıçaqlayıb
17:00 / 20-08-2025
Ruslar Ukraynanı “İsgəndər” raketləri ilə vurub
16:24 / 20-08-2025
Çin ilk litoqrafiya qurğusunu yaradıb - Fotolar
16:09 / 20-08-2025
Saakaşvili: Bu, Rusiyanın ən böyük məğlubiyyətidir
16:01 / 20-08-2025
ABŞ-da immiqrantlarla bağlı tələblər sərtləşdirilir - Foto
16:01 / 20-08-2025
Ağdərədə yanğın olub
15:42 / 20-08-2025
Bakıda 60 yaşlı kişi öldürülüb - Yenilənib
15:27 / 20-08-2025
Azərbaycan-Avropa İttifaqı münasibətləri müzakirə olunub
15:09 / 20-08-2025
Şair Məmməd İsmayıl Tovuzda dəfn olunub
14:57 / 20-08-2025
Kamran Əliyev iki rayona prokuror təyin edib
14:46 / 20-08-2025
Rusiyanın nüvə alimi Monqolustanda saxlanılıb
14:38 / 20-08-2025
Bakıda qeyri-etik reklam mətni olan elektron lövhə yığışdırılıb
14:32 / 20-08-2025
ABŞ silahlarını Ukraynaya 10 faiz baha satırlar
14:15 / 20-08-2025
Rusiyadan Britaniyaya gizli yolla taxta daşıyırlar
14:02 / 20-08-2025
Dərələyəzli Molla İmranın kitabları yüz ildir qorunur - Foto
13:27 / 20-08-2025
Azərbaycan hindistanlı kriminal avtoriteti ölkəsinə ekstradisiya edəcək
13:26 / 20-08-2025
Professor: Avropa lider böhranı ilə üzləşib - Fotolar
03:20 / 16-08-2025
Putin və Tramp Ukrayna ilə bağlı bir çox məqamları razılaşdırıblar - (Yenilənib+) - Video - Fotolar
21:45 / 18-08-2025
Tramp ilə Zelenski görüşüb - (Yenilənib) - Fotolar
17:57 / 18-08-2025
Şəhidlər xiyabanında əxlaqsız videolar paylaşan əcnəbilər həbs olunub - (Yenilənib) - Fotolar
20:53 / 16-08-2025
Cəlilabadda 62 yaşlı qadın öldürülüb - Yenilənib
19:18 / 18-08-2025
Cəlaloğlu: Ukrayna ərazilərini 99 il müddətinə Rusiyaya verəcəklər, amma...
08:20 / 16-08-2025
Qərbi Azərbaycanla bağlı yeni kitab nəşr olunub - Foto
17:10 / 20-08-2025
Prezident və birinci xanım Gəncəyə gediblər - (Yenilənib) - Fotolar
12:48 / 16-08-2025
Üç hərbçiyə ali rütbə verilib
07:52 / 19-08-2025
Zelenski: ABŞ-dan təhlükəsizliyimizə təminat aldıq
21:22 / 17-08-2025
Astarada 66 yaşlı kişi qətlə yetirilib
07:47 / 18-08-2025
Tramp Zelenskini Krımdan imtina etməyə çağırır
10:41 / 18-08-2025
Putin daha çox ərazi istəyir - Foto
Darıxmağın ləzzəti - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 22-01-2021 14:32 | Bölmə: Akif CABBARLI
Kərim Kərimlinski axır ki, son günlər ürəyində dolandırdığı, beynində gəzdirdiyi fikirləri kağıza köçürmək istədi. Hələ keçmişdən yazı-pozu işlərini evdə tək olanda yoluna qoyurdu. Yatağından qalxıb mətbəxə keçdi. Həyat yoldaşı da, oğlu da gözə dəymirdi. Yəqin çıxıb gediblər işlərinin dalınca, - deyib özünə bir stəkan çay süzdü. Sonra yadına düşdü ki, heç yuyunmayıb da. Yox, çay içərəm, səhər yeməyi qalsın sonraya, - qoy yazımı yazım, yemək qaçmır ki, - düşüncəsi ilə eynəyini axtardı.
...Kərim müəllim uzun illər Yaşıltəpədə rayon qəzetində işləyib - əvvəllər korrektor, sonra müxbir kimi. Bir vaxtlar əhalinin şəhərə nizamsız, ölçü-biçisiz axını başlayanda o da paytaxtda yaşamaq, yaradıcı insan, populyar qələm adamı kimi tanınmaq eşqinə düşdü. Şəhər kənarında kiçik, daracaq bir mənzil kirayələyib kiçik və kövrək qəlbindən keçən böyük-böyük duyğuları rayon mətbəəsindən qoltuğuna vurub gətirdiyi bir tərəfi yazılı makina kağızlarına köçürməyə başladı. Olurdu ki, on səhifəlik yazısından üç cümlə seçib dərc edirdilər, buna da şükür edirdi. Bilirdi ki, yazısı çıxan qəzetlər rayona da gedir və keçmiş redaktoru, iş yoldaşları Kərimin imzasını görüb həsəd aparır, ürəklərindən də onun kimi tanınmaq arzusu keçirdi. O, belə fikirləşirdi, amma Allah bilir, bəlkə də Kərimin imzasını görmürdülər və görsələr də, heç eyinlərinə də almırdılar.
Bakıda o vaxtlar çoxlu qəzet çıxırdı, xeyli jurnal çap olunurdu və bu nəşrlərdə də əsasən tanınmış, peşəkar jurnalistlər işləyirdi. Adlı-sanlı yazıçıların, şairlərin də bəziləri elə bu redaksiyalarda çalışır, əməlli-başlı maaş və qonorar alır, ailələrini saxlayırdılar. Bir uğurlu kitabın müqabilində yüngül-yaraq minik maşını, ucuzvari mənzil alanlar da olurdu. Kərim isə bu dəryada üzgü nə olduğunu bilməyən həvəskar kimi çabalamaqda idi. Bir gün Anarın kitabını vərəqləyərkən məşhur Kəbirlinski obrazının taleyi diqqətini çəkdi. Bu bəxtsiz sənət adamı ilə özünün həyatını müqayisə də elədi ürəyində və qəfildən “tapdım” dedi, - mən də bu gündən oldum Kərimlinski.
O, “Kərimlinski” imzası ilə bir neçə süjetsiz, solğun, ədəbi ictimaiyyətdə əcaibliyi ilə qıcıq doğuran bir-iki hekayə yazıb əslən Yaşıltəpədən olan bir redaktor tanışının jurnalında dərc elətdirsə də, sonradan çox peşiman oldu. Tənqidçilər onu elə günə qoydular ki, əlinə qələm aldığına görə, üzr istəyirəm, itdən peşiman oldu. Yazmadı, redaksiyaların qapısını unutmağa çalışdı, özünün şəxsində parlaq gələcəkli yazıçının qarşısında “qırmızı işıq” yandıranlara lənət də oxudu.
Burada bir haşiyə çıxaq ki, Kərim Kərimlinski rayon qəzetində işlədiyi dövrdə orfoqrafiyanı dərindən mənimsəmişdi və bu sahədə xüsusi seçilirdi. Obrazlı yazmaq, xarakterlər yaratmaq səriştəsi olmasa da, yazılarında orfoqrafik səhvlər tutmaq mümkünsüz idi. Dostlarından biri bunu yaxşı bildiyindən Kərimi hansısa nəşriyyatda işə düzəltdi və buna görə nəşriyyat müdirindən bir “sağ ol” da qazandı. Dedilər ki, bir halda ki, yolunu azıb qaçıb şəhərə, qoy dolansın, ailəsini saxlasın, savab işdir, Allaha da xoş gedər.
İndi illər keçib, Kərim də yaşa dolub. Mətbuatda, ədəbi aləmdə tanınmasa da, qohumlar arasında, yerlilərinin yanında xətir-hörməti böyükdür. Elçiliyə aparırlar, toyda, yas məclislərində başda otuzdururlar. Necə də olsa, qələm adamıdır, Kərim Kərimlinskidir axı. Bütün bunlar Kərimin gözünün qabağından kino lenti kimi keçdi və qarşısındakı ağ vərəqə bənövşəyi rəngli qələmi ilə bir başlıq yazdı: “Darıxmağın ləzzəti”.
Niyə belə yazdı, qoy deyim. Kərim müəllim də bizim kimi məlum yaş həddini keçib və son aylar şəhəri ürəyincə gəzib-dolana bilmir. Oturub evdə və geninə-boluna, eninə-uzununa darıxmaqla məşğuldur. Həyat yoldaşı ilə oğlu işdə olanda yeganə təsəllisi televizora baxmaq və bir də köhnə tanışları, dostları ilə telefonda mırt vurmaqdır. Həyətə, yol-rizə çıxmağı o qədər də xoşlamır. Qeybətdən, dalca danışmaqdan zəhləsi getdiyindən vasvası, deyingən adamlardan uzaq gəzir. Sözün düzü, ağır işin qulpundan tutmağa heyi qalmayıb – neçə illərdir ki, qan təzyiqindən əziyyət çəkir. Bir dəfə hələ rayonda ikən redaktorun köməyi ilə hansısa kolxozun hesabına Soçiyə göndərmişdilər ki, müalicə alsın. Sonradan davamlı gedə bilmədi və doğrusu, heç özü də bunun həvəsində olmadı. İndi də şəhərdə arada bir yazmaq istəsə də, Kəbirlinskinin ruhuna dua oxuyub ilham pərisini səsləsə də, özü də görür ki, alınası bir şey yoxdur. Odur ki, neçə vaxtdır əlinə qələm almırdı. Amma bu gün yenə köhnə əyyamlardakı kimi səliqə-səhmanla, ədəb-ərkanla nə isə yazmaq eşqinə düşüb Kərim müəllim.
Bəli, sərlövhəni yazdı – “Darıxmağın ləzzəti”. Sonra ha əlləşdi, ha gücəndi, bir şey çıxmadı. Darıxmaqda nə ləzzət axı? Mən axmaq da bu başlığı yazdım, - deyib, təzədən yatağına uzandı. Elə bu vaxt qapı açıldı və həyat yoldaşı içəri girdi.
- Səriyyə, sənsən, nə yaxşı tez qayıtdın?
- Hə, Kərim, iş o qədər də yox idi, səndən ötrü darıxdım. Kafe sahibi də dedi ki, çıx get kişinin yanına. Bilirəm ki, sən də tək qalanda qüssələnirsən. Pis eləmişəm qayıtmağıma?
- Yox, ay Səriyyə, yaxşı eləmisən. Bilirsən, indi mənə də yasaq olunub çölə-bayıra çıxmaq, təkbaşına da olsa gəzmək-dolanmaq... Dünən bir kinoya baxmışam, deməli, bizim kimi bir ər-arvad darıxıb, darıxıb, sonra durub oynaq bir musiqinin sədaları altında doyunca rəqs elədilər. Bəlkə biz də...
- Bıy, ay kişi, nə danışırsan? Bu yaşımızda duraq oynayaq deyirsən?
- Hə, Səriyyə, canın üçün, onlar bizdən də yaşlı idilər.
Kərim ayağa qalxıb maqnitofonu işə saldı. Dalğanı hərləyib, həzin bir musiqi tapdı, - ruslar buna “belıy tanes” deyirlər, arvad, - dedi. O ili Soçidə olanda... Tambovdan gələn ucaboy, qəşəng meşə gözətçisi (bəlkə gözəlçəsi?...) Nadya ilə necə fırfıra kimi fırlandığı gözünün qabağından keçdi. Amma Soçidəki bu rəqs birinci və axırıncı olmuşdu. Kərim xamlığından qızın ayağını tapdalamış və ondan yağlı bir söyüş qazanmışdı. Qızın “svinya” sözünü uzun illər ürəyində dolandırmışdı.
Nə isə, kişi arvadına yaxınlaşıb onu bağrına basdı: – Arvad, əslində sən məni dəvət eləməlisən ey, “zakon”la belə olmalıdır, - dedi. Səriyyə naz-qəmzə ilə gözlərini süzdürdü. Kərim ətli-canlı arvadını ha o tərəf-bu tərəfə yırğalasa da, bir şey alınmadı. Otuz-qırx il əvvəl qucağında hansısa münasibətlə rahatca ora-bura daşıdığı qadın bir sentnerlik yük kimi Kərimlinskini zora salmışdı və birdən belinin incə yerindən qəfil bir ağrı tutdu Kərimin. Görünür, gücə düşdüyündən damarı qaçmışdı. Güc-bəla özünü yenidən yatağına saldı. Səriyyənin isə sifəti Dağıstan şorabası kimi elə turşumuşdu ki, oğul istəyirdi ki, sözlə ifadə eləsin.
...Kərim Kərimlinski aramsız zarıldayırdı və arabir də acı-acı mızıldanırdı: - darıxmağın ləzzəti, daırmağın ləzzəti...
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 22-01-2021 14:32 | Bölmə: Akif CABBARLI
(hekayə)
Kərim Kərimlinski axır ki, son günlər ürəyində dolandırdığı, beynində gəzdirdiyi fikirləri kağıza köçürmək istədi. Hələ keçmişdən yazı-pozu işlərini evdə tək olanda yoluna qoyurdu. Yatağından qalxıb mətbəxə keçdi. Həyat yoldaşı da, oğlu da gözə dəymirdi. Yəqin çıxıb gediblər işlərinin dalınca, - deyib özünə bir stəkan çay süzdü. Sonra yadına düşdü ki, heç yuyunmayıb da. Yox, çay içərəm, səhər yeməyi qalsın sonraya, - qoy yazımı yazım, yemək qaçmır ki, - düşüncəsi ilə eynəyini axtardı.
...Kərim müəllim uzun illər Yaşıltəpədə rayon qəzetində işləyib - əvvəllər korrektor, sonra müxbir kimi. Bir vaxtlar əhalinin şəhərə nizamsız, ölçü-biçisiz axını başlayanda o da paytaxtda yaşamaq, yaradıcı insan, populyar qələm adamı kimi tanınmaq eşqinə düşdü. Şəhər kənarında kiçik, daracaq bir mənzil kirayələyib kiçik və kövrək qəlbindən keçən böyük-böyük duyğuları rayon mətbəəsindən qoltuğuna vurub gətirdiyi bir tərəfi yazılı makina kağızlarına köçürməyə başladı. Olurdu ki, on səhifəlik yazısından üç cümlə seçib dərc edirdilər, buna da şükür edirdi. Bilirdi ki, yazısı çıxan qəzetlər rayona da gedir və keçmiş redaktoru, iş yoldaşları Kərimin imzasını görüb həsəd aparır, ürəklərindən də onun kimi tanınmaq arzusu keçirdi. O, belə fikirləşirdi, amma Allah bilir, bəlkə də Kərimin imzasını görmürdülər və görsələr də, heç eyinlərinə də almırdılar.
Bakıda o vaxtlar çoxlu qəzet çıxırdı, xeyli jurnal çap olunurdu və bu nəşrlərdə də əsasən tanınmış, peşəkar jurnalistlər işləyirdi. Adlı-sanlı yazıçıların, şairlərin də bəziləri elə bu redaksiyalarda çalışır, əməlli-başlı maaş və qonorar alır, ailələrini saxlayırdılar. Bir uğurlu kitabın müqabilində yüngül-yaraq minik maşını, ucuzvari mənzil alanlar da olurdu. Kərim isə bu dəryada üzgü nə olduğunu bilməyən həvəskar kimi çabalamaqda idi. Bir gün Anarın kitabını vərəqləyərkən məşhur Kəbirlinski obrazının taleyi diqqətini çəkdi. Bu bəxtsiz sənət adamı ilə özünün həyatını müqayisə də elədi ürəyində və qəfildən “tapdım” dedi, - mən də bu gündən oldum Kərimlinski.
O, “Kərimlinski” imzası ilə bir neçə süjetsiz, solğun, ədəbi ictimaiyyətdə əcaibliyi ilə qıcıq doğuran bir-iki hekayə yazıb əslən Yaşıltəpədən olan bir redaktor tanışının jurnalında dərc elətdirsə də, sonradan çox peşiman oldu. Tənqidçilər onu elə günə qoydular ki, əlinə qələm aldığına görə, üzr istəyirəm, itdən peşiman oldu. Yazmadı, redaksiyaların qapısını unutmağa çalışdı, özünün şəxsində parlaq gələcəkli yazıçının qarşısında “qırmızı işıq” yandıranlara lənət də oxudu.
Burada bir haşiyə çıxaq ki, Kərim Kərimlinski rayon qəzetində işlədiyi dövrdə orfoqrafiyanı dərindən mənimsəmişdi və bu sahədə xüsusi seçilirdi. Obrazlı yazmaq, xarakterlər yaratmaq səriştəsi olmasa da, yazılarında orfoqrafik səhvlər tutmaq mümkünsüz idi. Dostlarından biri bunu yaxşı bildiyindən Kərimi hansısa nəşriyyatda işə düzəltdi və buna görə nəşriyyat müdirindən bir “sağ ol” da qazandı. Dedilər ki, bir halda ki, yolunu azıb qaçıb şəhərə, qoy dolansın, ailəsini saxlasın, savab işdir, Allaha da xoş gedər.
İndi illər keçib, Kərim də yaşa dolub. Mətbuatda, ədəbi aləmdə tanınmasa da, qohumlar arasında, yerlilərinin yanında xətir-hörməti böyükdür. Elçiliyə aparırlar, toyda, yas məclislərində başda otuzdururlar. Necə də olsa, qələm adamıdır, Kərim Kərimlinskidir axı. Bütün bunlar Kərimin gözünün qabağından kino lenti kimi keçdi və qarşısındakı ağ vərəqə bənövşəyi rəngli qələmi ilə bir başlıq yazdı: “Darıxmağın ləzzəti”.
Niyə belə yazdı, qoy deyim. Kərim müəllim də bizim kimi məlum yaş həddini keçib və son aylar şəhəri ürəyincə gəzib-dolana bilmir. Oturub evdə və geninə-boluna, eninə-uzununa darıxmaqla məşğuldur. Həyat yoldaşı ilə oğlu işdə olanda yeganə təsəllisi televizora baxmaq və bir də köhnə tanışları, dostları ilə telefonda mırt vurmaqdır. Həyətə, yol-rizə çıxmağı o qədər də xoşlamır. Qeybətdən, dalca danışmaqdan zəhləsi getdiyindən vasvası, deyingən adamlardan uzaq gəzir. Sözün düzü, ağır işin qulpundan tutmağa heyi qalmayıb – neçə illərdir ki, qan təzyiqindən əziyyət çəkir. Bir dəfə hələ rayonda ikən redaktorun köməyi ilə hansısa kolxozun hesabına Soçiyə göndərmişdilər ki, müalicə alsın. Sonradan davamlı gedə bilmədi və doğrusu, heç özü də bunun həvəsində olmadı. İndi də şəhərdə arada bir yazmaq istəsə də, Kəbirlinskinin ruhuna dua oxuyub ilham pərisini səsləsə də, özü də görür ki, alınası bir şey yoxdur. Odur ki, neçə vaxtdır əlinə qələm almırdı. Amma bu gün yenə köhnə əyyamlardakı kimi səliqə-səhmanla, ədəb-ərkanla nə isə yazmaq eşqinə düşüb Kərim müəllim.
Bəli, sərlövhəni yazdı – “Darıxmağın ləzzəti”. Sonra ha əlləşdi, ha gücəndi, bir şey çıxmadı. Darıxmaqda nə ləzzət axı? Mən axmaq da bu başlığı yazdım, - deyib, təzədən yatağına uzandı. Elə bu vaxt qapı açıldı və həyat yoldaşı içəri girdi.
- Səriyyə, sənsən, nə yaxşı tez qayıtdın?
- Hə, Kərim, iş o qədər də yox idi, səndən ötrü darıxdım. Kafe sahibi də dedi ki, çıx get kişinin yanına. Bilirəm ki, sən də tək qalanda qüssələnirsən. Pis eləmişəm qayıtmağıma?
- Yox, ay Səriyyə, yaxşı eləmisən. Bilirsən, indi mənə də yasaq olunub çölə-bayıra çıxmaq, təkbaşına da olsa gəzmək-dolanmaq... Dünən bir kinoya baxmışam, deməli, bizim kimi bir ər-arvad darıxıb, darıxıb, sonra durub oynaq bir musiqinin sədaları altında doyunca rəqs elədilər. Bəlkə biz də...
- Bıy, ay kişi, nə danışırsan? Bu yaşımızda duraq oynayaq deyirsən?
- Hə, Səriyyə, canın üçün, onlar bizdən də yaşlı idilər.
Kərim ayağa qalxıb maqnitofonu işə saldı. Dalğanı hərləyib, həzin bir musiqi tapdı, - ruslar buna “belıy tanes” deyirlər, arvad, - dedi. O ili Soçidə olanda... Tambovdan gələn ucaboy, qəşəng meşə gözətçisi (bəlkə gözəlçəsi?...) Nadya ilə necə fırfıra kimi fırlandığı gözünün qabağından keçdi. Amma Soçidəki bu rəqs birinci və axırıncı olmuşdu. Kərim xamlığından qızın ayağını tapdalamış və ondan yağlı bir söyüş qazanmışdı. Qızın “svinya” sözünü uzun illər ürəyində dolandırmışdı.
Nə isə, kişi arvadına yaxınlaşıb onu bağrına basdı: – Arvad, əslində sən məni dəvət eləməlisən ey, “zakon”la belə olmalıdır, - dedi. Səriyyə naz-qəmzə ilə gözlərini süzdürdü. Kərim ətli-canlı arvadını ha o tərəf-bu tərəfə yırğalasa da, bir şey alınmadı. Otuz-qırx il əvvəl qucağında hansısa münasibətlə rahatca ora-bura daşıdığı qadın bir sentnerlik yük kimi Kərimlinskini zora salmışdı və birdən belinin incə yerindən qəfil bir ağrı tutdu Kərimin. Görünür, gücə düşdüyündən damarı qaçmışdı. Güc-bəla özünü yenidən yatağına saldı. Səriyyənin isə sifəti Dağıstan şorabası kimi elə turşumuşdu ki, oğul istəyirdi ki, sözlə ifadə eləsin.
...Kərim Kərimlinski aramsız zarıldayırdı və arabir də acı-acı mızıldanırdı: - darıxmağın ləzzəti, daırmağın ləzzəti...
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-09-2024, 12:18
Akif CABBARLI - Kəlbəcərə gedə bilmədi, doğmalarının qəlbində yuva qurdu - Akif Cabbarlı yazır
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Xalq artisti deyir ki, rəqqasların səhnə ömrü çox qısa olur. Bu az müddətdə uğur qazanmaq, əsl sənətkar kimi yetişmək üçün daha çox zəhmət çəkmək lazımıdır
Rus Dram Teatrının aktyoru deyir ki. bölgə teatrlarında diplomlu aktyor və rejissor tapmaq müşkül məsələdir
Qüdrət Həsənquliyevin fikrincə, Tramp görsə ki, Ukrayna qalib gəlir, Rusiyaya təkcə siyasi yox, hərbi dəstək də verəcək
"Xalq qəzeti"nin şöbə müdiri deyir ki, ömrü boyu özünü axtaran, dəfələrlə yanından ötüb keçən o qədər insan var ki
Nadir Azməmmədov: “Təəssüf ki, indi rejissor olmaq, kino və serial çəkmək adiləşib, bəzən bunun məsuliyyətini dərk etmirlər”
