19:19 / 09-07-2025
Sabah bəzi bölgələrə dolu düşəcək - Xəbərdarlıq
18:52 / 09-07-2025
Etiraz aksiyalarına reaksiya sərt olub
18:48 / 09-07-2025
Pərviz Şahbazov: "OPEC-lə əməkdaşlığa dair müzakirələr apardıq"
18:39 / 09-07-2025
Putin Rusiyaya bir milyon hindistanlı gətirəcək
18:30 / 09-07-2025
İsrailə silah daşıyan gəminin qarşısı kəsiləcək
18:23 / 09-07-2025
Kreml Trampın Moskvanı bombalamaq hədəsinə münasibət bildirib
18:05 / 09-07-2025
Prezident İlham Əliyev BƏƏ-də: yeni saziş imzalanıb - (Yenilənib) - Fotolar
18:03 / 09-07-2025
Şikayətçi: “Gecə arvadımın meyitini mənə verdilər”
17:50 / 09-07-2025
Sabiq məhkəmə hakimi kassasiya şikayəti verib
17:42 / 09-07-2025
Daha 24 maşın hərraca çıxarılıb
17:36 / 09-07-2025
Daşınmaz abidələrin pasportlaşdırılması qaydaları təsdiqlənib
17:36 / 09-07-2025
Özünü təyyarənin mühərrikinə atan şəxs ölüb
17:29 / 09-07-2025
Ermənistanda Rusiya əleyhinə etiraz aksiyası keçirilib
17:23 / 09-07-2025
Qaradağda səkiyə çıxan maşın iki nəfəri vurub - Ölən var
17:21 / 09-07-2025
Kremlin planı Rusiyanı xilas edə bilməyəcək
17:18 / 09-07-2025
Səbayıl Bağırovla müqaviləyə xitam verilib
17:10 / 09-07-2025
Tələbələrin köçürülməsinə başlanılır
16:41 / 09-07-2025
Hindistanda körpü çöküb, maşınlar suya düşüb
16:06 / 09-07-2025
Sabiq rəis və sektor müdiri hakim qarşısına çıxarılıblar
15:49 / 09-07-2025
Professor: Azərbaycanla bağlı reallığı Rusiyada da yaxşı dərk edirlər
15:29 / 09-07-2025
Mərkəzi Bank: "Manatın ucuzlaşması uzunmüddətli deyil"
15:02 / 09-07-2025
“Gəncə” klubu argentinalı mütəxəssislə anlaşıb
14:27 / 09-07-2025
Azərbaycan-Ermənistan sərhədində təxribatlar ola bilər - Ekspert
13:59 / 09-07-2025
Rusiya 728 dronla hücuma keçib
13:54 / 09-07-2025
Azərbaycan vətəndaşı Gürcüstandan deportasiya edilib
13:20 / 09-07-2025
XİN: "İranın Ermənistandakı səfirinin iddiaları qəbuledilməzdir"
13:01 / 09-07-2025
Mərkəz rəhbəri barədə daha bir qərar qəbul edilib
12:49 / 09-07-2025
Hansı rayonda daha çox boşanma var? - Siyahı
19:48 / 04-07-2025
İran prezidenti Qarabağa gəlib - (Yenilənib)
12:16 / 08-07-2025
Azad edilmiş ərazilərə səfər üçün icazənin müddəti artırılıb
15:10 / 07-07-2025
Əl əli yudu, əl də qayıtdı... - Etibar Cəbrayıloğlu yazır
20:15 / 06-07-2025
Portuqaliyalı futbolçu “Şamaxı”da oynayacaq
09:26 / 05-07-2025
Aşura günü ilə bağlı qanvermə aksiyası başlayıb
13:32 / 06-07-2025
Ali məktəblərə qəbul imtahanı keçirilib - (Yenilənib)
10:35 / 05-07-2025
Türkiyəyə güclü qar yağıb
09:47 / 06-07-2025
Azərbaycan ilə Ermənistan arasında sülh sazişinə mane olan səbəblər açıqlanıb - Foto
19:49 / 04-07-2025
Şəmkirdə üç uşaq göldə batıb - Yenilənib
11:01 / 07-07-2025
Paşinyanın əleyhdarları ona yumruq silkələyir
17:43 / 07-07-2025
Türkiyə hərbi büdcəni böyüdür
22:09 / 06-07-2025
XİN Xankəndi Kommunikesi barədə məlumat yayıb
Güzgüdən baxan kim idi... - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 17-08-2021 13:26 | Bölmə: Akif CABBARLI
Seyrək saçları səliqə ilə daranmış, qarayanız, enli alınlı, sivri burunlu, beli azacıq donqarlaşmış kişi sanki sükut mücəssəməsi kimi saatlarla donub qalır, baxışları haralarasa məchul nöqtələrə dikilir, həyətdə olub-keçənlərə, lap elə pişiklərin cırmaqlaşmasına, “Bobik” çağırılan məhəllə itinin yanını basa-basa o baş-bu başa valaylanmasına, balacaların səsli-küylü velosiped yarışına buz kimi soyuq, laqeyd baxışlarla da olsa, qətiyyən fikir vermirdi. Sir-sifətindən bu dünyadan küskünlüyü, haralarasa – lap elə o dünya olsun – köçüb getməyə hazırlıq və razılıq nişanəsi açıq-aydın süzülürdü.
Kişi bir həftə olardı ki, üç ildən bəri yaşadığım Çoxmərtəbəli, Çoxmənzilli binaya “lövbər atmışdı”. Bilinmirdi ki, kirayənişindir, yoxsa kimdənsə satlıq mənzil alıb yığışıb. Həyətin tən ortasındakı talvarın altına toplaşıb dünya siyasətini ələk-vələk eləyən, ədəbiyyatımızın klassik dövründən gələcəyinədək hər bir məqamını nəfəsi darala-darala, ucadan, hətta mənzillərdə eşidiləcək tərzdə sözün əsl mənasında “şumlayan”, erməni məsələsini həll etməyin yollarını çox əsəbi şəkildə, çılğınlıqla qısa müddətdə həll etməyin mümkün yollarını ovcunun içi kimi bilən və hələlik hansısa problemin həllini gözlədiyini bildirən “obıvatel” düşüncəli çoxbilmişlərin arasında yeni sakin sıxılır, sıxıldıqca da rəngi qapqara qaralır, amma cınqırını çıxarmırdı. Mənə isə elə gəlirdi ki, bu adam nə vaxtsa bomba kimi partlayacaq, “əşi, bəsdirin də, nə Nostradamusluq edirsiz, imkan verin nəfəs alaq, Allahın bu küləkli, tozlu havasını udaq da özümüz üçün”,- deyəcək.
Amma kişi dinmirdi. Hiss olunurdu ki, danışıqlara fikir verməməyə çalışır, hansısa replikanı eyhamla qulaqardına vururdu. Arabir yerindən qalxıb binanın başına dövrə vurur, sonra da astaca gəlib yerində oturur, elə hey susur, susurdu. Talvarın altı həyətin ən az külək tutan, həm də kölgəlik guşəsi olduğundan yaşlı adamlar adətən haranı gəzib dolansalar da, axırda gəlib burada oturub “yerdəmi” alır, sonra mənzillərinə qalxırlar. Qismətimizdən çox razı idik və bizə yeni mənzil bağışlayan humanist şəxslərə minnətdarlığımızı və sayğımızı bildirməyi bu gün də özümüzün vəfa borcumuz hesab edirik.
Nə isə. İcazənizlə yeni qonşumuzla bağlı söhbətimi davam etdirərdim. Beləliklə, günlərin birində kişinin tənhalığından istifadə edib onunla söhbətə girişməyi qərara aldım. Kimliyini, nəçiliyini, haradan gəlib, haraya getdiyini soruşduqda əvvəlcə çəpəki nəzərlərlə sifətimə baxdı. Görünür, nə dərəcədə səmimi olub-olmadığımı dəqiqləşdirmək istəyirdi. Mən də qısaca olaraq özüm barədə məlumat verəndən sonra kişi aram-aram danışmağa başladı:
- Adım Elbrusdur, Elbrus Şahdağlinski. Yarım əsrə yaxın müddətdə bu şəhərdə memar işləmişəm. Layihələndirdiyim binaların adını çəkib, yerini göstərsəm, uzun bir siyahı, üstəlik bir xəritə də alınar. Atam da, babam da yaradıcı insanlar kimi tanınıb. Babam yazıçı, atam rejissor olub. Şahdağlinskiləri bütün ölkə tanıyır. Babamgil Şahdağın ətəklərindən qopub gəliblər paytaxta. Təxəllüsümüz də bununla bağlıdır. Həyat şəxsən mənim üzümə heç vaxt gülməyib. Qohum-qardaş tərəfindən, çalışdığım kollektivlərdən heç zaman xeyir görməmişəm. Bəxtimdən gileylənmirəm, amma əlimin duzu olmayıb, hər zaman məndən bəhrələnməyə, şirəmi axıradək çəkib sonra cırılmış şar, içi tökülmüş termos kimi bir kənara atmağı xoşlayıblar. Əlimin yaxşı gətirdiyi vaxtlarda Şahdağın qoynunda, ata-baba yurdumda xudmani bir ev tikdirdim, şəhər qaydasında təmir elətdirib bəzəyib-düzədim. Qardaşıma dedim ki, nuşcanlıqla yaşayın, yaydan yaya mən də gəlib bir küncdə dincələrəm ailəlikcə. Günlərin birində o yerlərə yolum düşmüşdü. Qoyub getdiyim evdən əsər-əlamət qalmamışdı. İstilik sistemi dağılmış, unitaz həyətin uzaq küncünə atılmış, hətta otaqların birində divardan asılmış şəklim dürmələnib milçəköldürən alətə çevrilmişdi. Heç kimdən izahar istəmədən dərhal həyətdən çıxdıq, rayon mərkəzində oteldə gecələyib, ertəsi gün Bakıya qayıtdıq. Burası belə.
Qaldı ki, iş yerlərimə, hər yerdə qeyrətlə çalışmışam, üzərimə düşən hər işi vicdanla, keyfiyyətlə yerinə yetirmişəm. Yetişdirdiyim, əlindən tutduğum cavanlar elə arasında deyildiyi kimi, dırnaqları ovuclarına batandan sonra elimizin üzdəniraq adəti üzrə məni unudublar, ad günümdə, bayramlarda yada salmayıblar. İndi çoxusu vəzifədədir, ad-san, fəxri ad yiyəsidir, amma heç üzdə də olsa deməyiblər ki, sən susursan, heç kəsin yadına düşmürsünüz, bəlkə biz yığılaq, yuxarılara bir müraciət edək, yada salaq, bəlkə sənə də layiq olduğun mükafatdan, fəxri addan-zaddan verələr. Vallah, lap əvvəldən, gəncliyimdən belə şeylər heç yadıma da düşməyib, özümlə bağlı kiməsə ağız açmağı artıq iş bilmişəm. İşim-gücüm göz qabağındadır, şəhərə ən əziz qonaqlar gələndə mənim binalarımı göstərirlər, layihələndirdiyim otellərdə gecələtdirirlər. Hər halda kiminsə vicdanı oyaq qalıb nə vaxtsa adımı çəkirsə, dəyər verirsə, bu, mənim bəsimdir. Nə edim, əzəldən naxışım gətirməyib. Şükür Allaha, balalarımı böyütmüşəm, evləndirmişəm, başlarının üstündə tavan var. Mənim var-dövlətim onlardır, bir də bir-iki barmaqla sayılası dostum. Şəhərdəki evi satıb, oğluma da, qızıma da ayrıca mənzil almışam, qarımla bu binada kirayənişin qalırıq. Xanımım əsl şirniyyat həvəskarı və ustasıdır. Evdə biş-düş edir, bəzən kafelərə, restoranlara da veririk. Azdan-çoxdan pensiya da alırıq. Şükür Allaha, alababat dolanırıq. İndi əlimdə bir iş var, qismət olsa, tamamlaya bilsəm, yaxşı qonorarı olmalıdır. Sadə və ucuz materiallardan, sənə deyim də, yastı çay daşlarından, əyri-üyrü, yararsız çubuqlardan hazırlanacaq. Şərti adı belə olacaq - “Unutma”. Yəni ki, sənə edilən yaxşılıqları, göstərilən xoş münasibəti yadında möhkəm saxla, əvəzini çıxa bilməsən də, heç olmasa, hafizəndə, ürəyində yaşat.
Sonra kişi zəndlə üzümə baxıb astadan pıçıldadı:
- Bilirəm, məlumatım var, sən də elə mənim taleyimi yaşayırsan...
...Səhər-səhər əl-üzümü yuyanda elə bil özümü tanımadım, axı... Güzgüdən təzə qonşumuz Elbrus Şahdağlinski baxırdı üzümə. Özü də ağıryana, mənalı-mənalı gülümsəyirdi. Doğrusu, baxışlarının ağırlığına dözə bilmədim, sakitcə güzgüdən aralandım.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 17-08-2021 13:26 | Bölmə: Akif CABBARLI
(hekayə)
Seyrək saçları səliqə ilə daranmış, qarayanız, enli alınlı, sivri burunlu, beli azacıq donqarlaşmış kişi sanki sükut mücəssəməsi kimi saatlarla donub qalır, baxışları haralarasa məchul nöqtələrə dikilir, həyətdə olub-keçənlərə, lap elə pişiklərin cırmaqlaşmasına, “Bobik” çağırılan məhəllə itinin yanını basa-basa o baş-bu başa valaylanmasına, balacaların səsli-küylü velosiped yarışına buz kimi soyuq, laqeyd baxışlarla da olsa, qətiyyən fikir vermirdi. Sir-sifətindən bu dünyadan küskünlüyü, haralarasa – lap elə o dünya olsun – köçüb getməyə hazırlıq və razılıq nişanəsi açıq-aydın süzülürdü.
Kişi bir həftə olardı ki, üç ildən bəri yaşadığım Çoxmərtəbəli, Çoxmənzilli binaya “lövbər atmışdı”. Bilinmirdi ki, kirayənişindir, yoxsa kimdənsə satlıq mənzil alıb yığışıb. Həyətin tən ortasındakı talvarın altına toplaşıb dünya siyasətini ələk-vələk eləyən, ədəbiyyatımızın klassik dövründən gələcəyinədək hər bir məqamını nəfəsi darala-darala, ucadan, hətta mənzillərdə eşidiləcək tərzdə sözün əsl mənasında “şumlayan”, erməni məsələsini həll etməyin yollarını çox əsəbi şəkildə, çılğınlıqla qısa müddətdə həll etməyin mümkün yollarını ovcunun içi kimi bilən və hələlik hansısa problemin həllini gözlədiyini bildirən “obıvatel” düşüncəli çoxbilmişlərin arasında yeni sakin sıxılır, sıxıldıqca da rəngi qapqara qaralır, amma cınqırını çıxarmırdı. Mənə isə elə gəlirdi ki, bu adam nə vaxtsa bomba kimi partlayacaq, “əşi, bəsdirin də, nə Nostradamusluq edirsiz, imkan verin nəfəs alaq, Allahın bu küləkli, tozlu havasını udaq da özümüz üçün”,- deyəcək.
Amma kişi dinmirdi. Hiss olunurdu ki, danışıqlara fikir verməməyə çalışır, hansısa replikanı eyhamla qulaqardına vururdu. Arabir yerindən qalxıb binanın başına dövrə vurur, sonra da astaca gəlib yerində oturur, elə hey susur, susurdu. Talvarın altı həyətin ən az külək tutan, həm də kölgəlik guşəsi olduğundan yaşlı adamlar adətən haranı gəzib dolansalar da, axırda gəlib burada oturub “yerdəmi” alır, sonra mənzillərinə qalxırlar. Qismətimizdən çox razı idik və bizə yeni mənzil bağışlayan humanist şəxslərə minnətdarlığımızı və sayğımızı bildirməyi bu gün də özümüzün vəfa borcumuz hesab edirik.
Nə isə. İcazənizlə yeni qonşumuzla bağlı söhbətimi davam etdirərdim. Beləliklə, günlərin birində kişinin tənhalığından istifadə edib onunla söhbətə girişməyi qərara aldım. Kimliyini, nəçiliyini, haradan gəlib, haraya getdiyini soruşduqda əvvəlcə çəpəki nəzərlərlə sifətimə baxdı. Görünür, nə dərəcədə səmimi olub-olmadığımı dəqiqləşdirmək istəyirdi. Mən də qısaca olaraq özüm barədə məlumat verəndən sonra kişi aram-aram danışmağa başladı:
- Adım Elbrusdur, Elbrus Şahdağlinski. Yarım əsrə yaxın müddətdə bu şəhərdə memar işləmişəm. Layihələndirdiyim binaların adını çəkib, yerini göstərsəm, uzun bir siyahı, üstəlik bir xəritə də alınar. Atam da, babam da yaradıcı insanlar kimi tanınıb. Babam yazıçı, atam rejissor olub. Şahdağlinskiləri bütün ölkə tanıyır. Babamgil Şahdağın ətəklərindən qopub gəliblər paytaxta. Təxəllüsümüz də bununla bağlıdır. Həyat şəxsən mənim üzümə heç vaxt gülməyib. Qohum-qardaş tərəfindən, çalışdığım kollektivlərdən heç zaman xeyir görməmişəm. Bəxtimdən gileylənmirəm, amma əlimin duzu olmayıb, hər zaman məndən bəhrələnməyə, şirəmi axıradək çəkib sonra cırılmış şar, içi tökülmüş termos kimi bir kənara atmağı xoşlayıblar. Əlimin yaxşı gətirdiyi vaxtlarda Şahdağın qoynunda, ata-baba yurdumda xudmani bir ev tikdirdim, şəhər qaydasında təmir elətdirib bəzəyib-düzədim. Qardaşıma dedim ki, nuşcanlıqla yaşayın, yaydan yaya mən də gəlib bir küncdə dincələrəm ailəlikcə. Günlərin birində o yerlərə yolum düşmüşdü. Qoyub getdiyim evdən əsər-əlamət qalmamışdı. İstilik sistemi dağılmış, unitaz həyətin uzaq küncünə atılmış, hətta otaqların birində divardan asılmış şəklim dürmələnib milçəköldürən alətə çevrilmişdi. Heç kimdən izahar istəmədən dərhal həyətdən çıxdıq, rayon mərkəzində oteldə gecələyib, ertəsi gün Bakıya qayıtdıq. Burası belə.
Qaldı ki, iş yerlərimə, hər yerdə qeyrətlə çalışmışam, üzərimə düşən hər işi vicdanla, keyfiyyətlə yerinə yetirmişəm. Yetişdirdiyim, əlindən tutduğum cavanlar elə arasında deyildiyi kimi, dırnaqları ovuclarına batandan sonra elimizin üzdəniraq adəti üzrə məni unudublar, ad günümdə, bayramlarda yada salmayıblar. İndi çoxusu vəzifədədir, ad-san, fəxri ad yiyəsidir, amma heç üzdə də olsa deməyiblər ki, sən susursan, heç kəsin yadına düşmürsünüz, bəlkə biz yığılaq, yuxarılara bir müraciət edək, yada salaq, bəlkə sənə də layiq olduğun mükafatdan, fəxri addan-zaddan verələr. Vallah, lap əvvəldən, gəncliyimdən belə şeylər heç yadıma da düşməyib, özümlə bağlı kiməsə ağız açmağı artıq iş bilmişəm. İşim-gücüm göz qabağındadır, şəhərə ən əziz qonaqlar gələndə mənim binalarımı göstərirlər, layihələndirdiyim otellərdə gecələtdirirlər. Hər halda kiminsə vicdanı oyaq qalıb nə vaxtsa adımı çəkirsə, dəyər verirsə, bu, mənim bəsimdir. Nə edim, əzəldən naxışım gətirməyib. Şükür Allaha, balalarımı böyütmüşəm, evləndirmişəm, başlarının üstündə tavan var. Mənim var-dövlətim onlardır, bir də bir-iki barmaqla sayılası dostum. Şəhərdəki evi satıb, oğluma da, qızıma da ayrıca mənzil almışam, qarımla bu binada kirayənişin qalırıq. Xanımım əsl şirniyyat həvəskarı və ustasıdır. Evdə biş-düş edir, bəzən kafelərə, restoranlara da veririk. Azdan-çoxdan pensiya da alırıq. Şükür Allaha, alababat dolanırıq. İndi əlimdə bir iş var, qismət olsa, tamamlaya bilsəm, yaxşı qonorarı olmalıdır. Sadə və ucuz materiallardan, sənə deyim də, yastı çay daşlarından, əyri-üyrü, yararsız çubuqlardan hazırlanacaq. Şərti adı belə olacaq - “Unutma”. Yəni ki, sənə edilən yaxşılıqları, göstərilən xoş münasibəti yadında möhkəm saxla, əvəzini çıxa bilməsən də, heç olmasa, hafizəndə, ürəyində yaşat.
Sonra kişi zəndlə üzümə baxıb astadan pıçıldadı:
- Bilirəm, məlumatım var, sən də elə mənim taleyimi yaşayırsan...
...Səhər-səhər əl-üzümü yuyanda elə bil özümü tanımadım, axı... Güzgüdən təzə qonşumuz Elbrus Şahdağlinski baxırdı üzümə. Özü də ağıryana, mənalı-mənalı gülümsəyirdi. Doğrusu, baxışlarının ağırlığına dözə bilmədim, sakitcə güzgüdən aralandım.
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-09-2024, 12:18
Akif CABBARLI - Kəlbəcərə gedə bilmədi, doğmalarının qəlbində yuva qurdu - Akif Cabbarlı yazır
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Qüdrət Həsənquliyevin fikrincə, Tramp görsə ki, Ukrayna qalib gəlir, Rusiyaya təkcə siyasi yox, hərbi dəstək də verəcək
"Xalq qəzeti"nin şöbə müdiri deyir ki, ömrü boyu özünü axtaran, dəfələrlə yanından ötüb keçən o qədər insan var ki
Nadir Azməmmədov: “Təəssüf ki, indi rejissor olmaq, kino və serial çəkmək adiləşib, bəzən bunun məsuliyyətini dərk etmirlər”
Türkiyədə yaşayan Əməkdar artist deyir ki, siyasilərin illərlə həllinə çalışdığı hansısa bir məsələni bəzən uğurlu bir musiqi əsəri həll edə bilər
Qüdrət Həsənquliyev: “Düşmənçiliyə son qoymaq üçün ədalətli sülhə nail olmaq gərəkdir. Bunun üçün ya tərəflər 1991-ci ilin sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır, ya da ərazi mübadiləsinə gedirlər. Amma indiki mərhələdə bu, az inandırıcı görünür”
