11:51 / 29-03-2024
Berbok: “Almaniya Qəzzada təhlükəsizliyi təmin edə bilər”
11:41 / 29-03-2024
Bu siniflər üzrə şagirdlərin yerdəyişmə prosesi dayandırılacaq
11:38 / 29-03-2024
“Su təchizatı və tullantı suları haqqında” qanun dəyişib
11:28 / 29-03-2024
“Crocus City Hall”da xəsarət alanların sayı 382 nəfərə çatıb
11:16 / 29-03-2024
Daha 163 dövlət əmlakı hərraca çıxarılacaq
10:56 / 29-03-2024
Ermənistanda Solovyovun verilişləri qadağan edilib
10:41 / 29-03-2024
Üçqat dünya çempionu həbs olunub
10:33 / 29-03-2024
AzTV Arayikin müsahibəsini niyə yaymayıb? - Açıqlama
10:09 / 29-03-2024
Türkiyənin 20 şəhərində əməliyyat: daha 70 FETÖ üzvü qandallanıb
09:49 / 29-03-2024
Xankəndidə yenə silah-sursat tapılıb
09:37 / 29-03-2024
Ağstafa rayon sakini narkotiklə tutulub
09:25 / 29-03-2024
Politoloq apellyasiya şikayəti verib
09:02 / 29-03-2024
Füzuli şəhərinə daha 35 ailə köçürülüb
04:10 / 29-03-2024
Ermənistan KTMT-də iştirakını dondurub
03:54 / 29-03-2024
Məşhur jurnalisti öldürmək istəyirlər
03:18 / 29-03-2024
UEFA AVRO-2024-ün reqlamentini dəyişdirə bilər
03:14 / 29-03-2024
Müqavilə imzalanıb: Ukraynaya bir milyon mərmi göndərirlər
03:01 / 29-03-2024
Klinton və Obama Baydeni dəstəkləmək üçün Nyu-Yorka gəlib
02:52 / 29-03-2024
Lavrov: “Putin Paşinyanın Qarabağı Azərbaycanın bir hissəsi kimi tanımaq qərarına təəccübləndi”
02:32 / 29-03-2024
Kiyevin süqutundan danışırlar: Ukraynanın müttəfiqləri ən pis ssenariləri nəzərdən keçirir
02:21 / 29-03-2024
Tanınmış jurnalist vəfat edib
01:53 / 29-03-2024
Ukrayna xəbərdar edir: Qara dənizdə təhlükə yenidən artıb
01:05 / 29-03-2024
Rusiya bazarını tərk edən şirkətlərin itkisi 107 milyard dolları ötüb - Foto
00:50 / 29-03-2024
Avtobus qəzasında 45 nəfər həyatını itirib
00:46 / 29-03-2024
Simonyan: “Müttəfiqimiz Rusiya ən kritik anda bizi aldatdı”
00:35 / 29-03-2024
Makron Ukrayna məsələsində özünü "Uşaq kralı" kimi aparır
18:40 / 24-03-2024
Rusiyada terror aktı: ölənlərin sayı dəqiqləşib - Həbslər var (Yenilənib) - Video
01:32 / 25-03-2024
Qanlı qarşıdurmalar Hollivud ulduzları arasında fikir ayrılığına səbəb olub
00:53 / 25-03-2024
Erməni kanalları Azərbaycanla bağlı yalan məlumat yayıb
23:09 / 24-03-2024
Hərbi qulluqçumuz özünü öldürüb
22:31 / 25-03-2024
Azərbaycan millisi Bolqarıstan yığması ilə qarşılaşıb - Yenilənib
00:23 / 26-03-2024
Millinin üzvlərinə vəd olunan 40 min manat verilməyəcək
17:17 / 24-03-2024
Prezident İlham Əliyev Putinə zəng edib
18:42 / 24-03-2024
Rusiyanın atdığı raket Polşa ərazisinə keçib
12:26 / 27-03-2024
Füzuli şəhərinə daha 134 nəfər köçürülüb - (Yenilənib)
21:14 / 25-03-2024
Rusiyada terror aktı: daha bir nəfər həbs olunub
13:26 / 24-03-2024
Bakıya yağış, rayonlara qar yağacaq
11:06 / 25-03-2024
İcra başçısına sui-qəsd hazırlayan şəxs həbs edilib - Video
Güzgüdən baxan kim idi... - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 17-08-2021 13:26 | Bölmə: Akif CABBARLI
Seyrək saçları səliqə ilə daranmış, qarayanız, enli alınlı, sivri burunlu, beli azacıq donqarlaşmış kişi sanki sükut mücəssəməsi kimi saatlarla donub qalır, baxışları haralarasa məchul nöqtələrə dikilir, həyətdə olub-keçənlərə, lap elə pişiklərin cırmaqlaşmasına, “Bobik” çağırılan məhəllə itinin yanını basa-basa o baş-bu başa valaylanmasına, balacaların səsli-küylü velosiped yarışına buz kimi soyuq, laqeyd baxışlarla da olsa, qətiyyən fikir vermirdi. Sir-sifətindən bu dünyadan küskünlüyü, haralarasa – lap elə o dünya olsun – köçüb getməyə hazırlıq və razılıq nişanəsi açıq-aydın süzülürdü.
Kişi bir həftə olardı ki, üç ildən bəri yaşadığım Çoxmərtəbəli, Çoxmənzilli binaya “lövbər atmışdı”. Bilinmirdi ki, kirayənişindir, yoxsa kimdənsə satlıq mənzil alıb yığışıb. Həyətin tən ortasındakı talvarın altına toplaşıb dünya siyasətini ələk-vələk eləyən, ədəbiyyatımızın klassik dövründən gələcəyinədək hər bir məqamını nəfəsi darala-darala, ucadan, hətta mənzillərdə eşidiləcək tərzdə sözün əsl mənasında “şumlayan”, erməni məsələsini həll etməyin yollarını çox əsəbi şəkildə, çılğınlıqla qısa müddətdə həll etməyin mümkün yollarını ovcunun içi kimi bilən və hələlik hansısa problemin həllini gözlədiyini bildirən “obıvatel” düşüncəli çoxbilmişlərin arasında yeni sakin sıxılır, sıxıldıqca da rəngi qapqara qaralır, amma cınqırını çıxarmırdı. Mənə isə elə gəlirdi ki, bu adam nə vaxtsa bomba kimi partlayacaq, “əşi, bəsdirin də, nə Nostradamusluq edirsiz, imkan verin nəfəs alaq, Allahın bu küləkli, tozlu havasını udaq da özümüz üçün”,- deyəcək.
Amma kişi dinmirdi. Hiss olunurdu ki, danışıqlara fikir verməməyə çalışır, hansısa replikanı eyhamla qulaqardına vururdu. Arabir yerindən qalxıb binanın başına dövrə vurur, sonra da astaca gəlib yerində oturur, elə hey susur, susurdu. Talvarın altı həyətin ən az külək tutan, həm də kölgəlik guşəsi olduğundan yaşlı adamlar adətən haranı gəzib dolansalar da, axırda gəlib burada oturub “yerdəmi” alır, sonra mənzillərinə qalxırlar. Qismətimizdən çox razı idik və bizə yeni mənzil bağışlayan humanist şəxslərə minnətdarlığımızı və sayğımızı bildirməyi bu gün də özümüzün vəfa borcumuz hesab edirik.
Nə isə. İcazənizlə yeni qonşumuzla bağlı söhbətimi davam etdirərdim. Beləliklə, günlərin birində kişinin tənhalığından istifadə edib onunla söhbətə girişməyi qərara aldım. Kimliyini, nəçiliyini, haradan gəlib, haraya getdiyini soruşduqda əvvəlcə çəpəki nəzərlərlə sifətimə baxdı. Görünür, nə dərəcədə səmimi olub-olmadığımı dəqiqləşdirmək istəyirdi. Mən də qısaca olaraq özüm barədə məlumat verəndən sonra kişi aram-aram danışmağa başladı:
- Adım Elbrusdur, Elbrus Şahdağlinski. Yarım əsrə yaxın müddətdə bu şəhərdə memar işləmişəm. Layihələndirdiyim binaların adını çəkib, yerini göstərsəm, uzun bir siyahı, üstəlik bir xəritə də alınar. Atam da, babam da yaradıcı insanlar kimi tanınıb. Babam yazıçı, atam rejissor olub. Şahdağlinskiləri bütün ölkə tanıyır. Babamgil Şahdağın ətəklərindən qopub gəliblər paytaxta. Təxəllüsümüz də bununla bağlıdır. Həyat şəxsən mənim üzümə heç vaxt gülməyib. Qohum-qardaş tərəfindən, çalışdığım kollektivlərdən heç zaman xeyir görməmişəm. Bəxtimdən gileylənmirəm, amma əlimin duzu olmayıb, hər zaman məndən bəhrələnməyə, şirəmi axıradək çəkib sonra cırılmış şar, içi tökülmüş termos kimi bir kənara atmağı xoşlayıblar. Əlimin yaxşı gətirdiyi vaxtlarda Şahdağın qoynunda, ata-baba yurdumda xudmani bir ev tikdirdim, şəhər qaydasında təmir elətdirib bəzəyib-düzədim. Qardaşıma dedim ki, nuşcanlıqla yaşayın, yaydan yaya mən də gəlib bir küncdə dincələrəm ailəlikcə. Günlərin birində o yerlərə yolum düşmüşdü. Qoyub getdiyim evdən əsər-əlamət qalmamışdı. İstilik sistemi dağılmış, unitaz həyətin uzaq küncünə atılmış, hətta otaqların birində divardan asılmış şəklim dürmələnib milçəköldürən alətə çevrilmişdi. Heç kimdən izahar istəmədən dərhal həyətdən çıxdıq, rayon mərkəzində oteldə gecələyib, ertəsi gün Bakıya qayıtdıq. Burası belə.
Qaldı ki, iş yerlərimə, hər yerdə qeyrətlə çalışmışam, üzərimə düşən hər işi vicdanla, keyfiyyətlə yerinə yetirmişəm. Yetişdirdiyim, əlindən tutduğum cavanlar elə arasında deyildiyi kimi, dırnaqları ovuclarına batandan sonra elimizin üzdəniraq adəti üzrə məni unudublar, ad günümdə, bayramlarda yada salmayıblar. İndi çoxusu vəzifədədir, ad-san, fəxri ad yiyəsidir, amma heç üzdə də olsa deməyiblər ki, sən susursan, heç kəsin yadına düşmürsünüz, bəlkə biz yığılaq, yuxarılara bir müraciət edək, yada salaq, bəlkə sənə də layiq olduğun mükafatdan, fəxri addan-zaddan verələr. Vallah, lap əvvəldən, gəncliyimdən belə şeylər heç yadıma da düşməyib, özümlə bağlı kiməsə ağız açmağı artıq iş bilmişəm. İşim-gücüm göz qabağındadır, şəhərə ən əziz qonaqlar gələndə mənim binalarımı göstərirlər, layihələndirdiyim otellərdə gecələtdirirlər. Hər halda kiminsə vicdanı oyaq qalıb nə vaxtsa adımı çəkirsə, dəyər verirsə, bu, mənim bəsimdir. Nə edim, əzəldən naxışım gətirməyib. Şükür Allaha, balalarımı böyütmüşəm, evləndirmişəm, başlarının üstündə tavan var. Mənim var-dövlətim onlardır, bir də bir-iki barmaqla sayılası dostum. Şəhərdəki evi satıb, oğluma da, qızıma da ayrıca mənzil almışam, qarımla bu binada kirayənişin qalırıq. Xanımım əsl şirniyyat həvəskarı və ustasıdır. Evdə biş-düş edir, bəzən kafelərə, restoranlara da veririk. Azdan-çoxdan pensiya da alırıq. Şükür Allaha, alababat dolanırıq. İndi əlimdə bir iş var, qismət olsa, tamamlaya bilsəm, yaxşı qonorarı olmalıdır. Sadə və ucuz materiallardan, sənə deyim də, yastı çay daşlarından, əyri-üyrü, yararsız çubuqlardan hazırlanacaq. Şərti adı belə olacaq - “Unutma”. Yəni ki, sənə edilən yaxşılıqları, göstərilən xoş münasibəti yadında möhkəm saxla, əvəzini çıxa bilməsən də, heç olmasa, hafizəndə, ürəyində yaşat.
Sonra kişi zəndlə üzümə baxıb astadan pıçıldadı:
- Bilirəm, məlumatım var, sən də elə mənim taleyimi yaşayırsan...
...Səhər-səhər əl-üzümü yuyanda elə bil özümü tanımadım, axı... Güzgüdən təzə qonşumuz Elbrus Şahdağlinski baxırdı üzümə. Özü də ağıryana, mənalı-mənalı gülümsəyirdi. Doğrusu, baxışlarının ağırlığına dözə bilmədim, sakitcə güzgüdən aralandım.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 17-08-2021 13:26 | Bölmə: Akif CABBARLI
(hekayə)
Seyrək saçları səliqə ilə daranmış, qarayanız, enli alınlı, sivri burunlu, beli azacıq donqarlaşmış kişi sanki sükut mücəssəməsi kimi saatlarla donub qalır, baxışları haralarasa məchul nöqtələrə dikilir, həyətdə olub-keçənlərə, lap elə pişiklərin cırmaqlaşmasına, “Bobik” çağırılan məhəllə itinin yanını basa-basa o baş-bu başa valaylanmasına, balacaların səsli-küylü velosiped yarışına buz kimi soyuq, laqeyd baxışlarla da olsa, qətiyyən fikir vermirdi. Sir-sifətindən bu dünyadan küskünlüyü, haralarasa – lap elə o dünya olsun – köçüb getməyə hazırlıq və razılıq nişanəsi açıq-aydın süzülürdü.
Kişi bir həftə olardı ki, üç ildən bəri yaşadığım Çoxmərtəbəli, Çoxmənzilli binaya “lövbər atmışdı”. Bilinmirdi ki, kirayənişindir, yoxsa kimdənsə satlıq mənzil alıb yığışıb. Həyətin tən ortasındakı talvarın altına toplaşıb dünya siyasətini ələk-vələk eləyən, ədəbiyyatımızın klassik dövründən gələcəyinədək hər bir məqamını nəfəsi darala-darala, ucadan, hətta mənzillərdə eşidiləcək tərzdə sözün əsl mənasında “şumlayan”, erməni məsələsini həll etməyin yollarını çox əsəbi şəkildə, çılğınlıqla qısa müddətdə həll etməyin mümkün yollarını ovcunun içi kimi bilən və hələlik hansısa problemin həllini gözlədiyini bildirən “obıvatel” düşüncəli çoxbilmişlərin arasında yeni sakin sıxılır, sıxıldıqca da rəngi qapqara qaralır, amma cınqırını çıxarmırdı. Mənə isə elə gəlirdi ki, bu adam nə vaxtsa bomba kimi partlayacaq, “əşi, bəsdirin də, nə Nostradamusluq edirsiz, imkan verin nəfəs alaq, Allahın bu küləkli, tozlu havasını udaq da özümüz üçün”,- deyəcək.
Amma kişi dinmirdi. Hiss olunurdu ki, danışıqlara fikir verməməyə çalışır, hansısa replikanı eyhamla qulaqardına vururdu. Arabir yerindən qalxıb binanın başına dövrə vurur, sonra da astaca gəlib yerində oturur, elə hey susur, susurdu. Talvarın altı həyətin ən az külək tutan, həm də kölgəlik guşəsi olduğundan yaşlı adamlar adətən haranı gəzib dolansalar da, axırda gəlib burada oturub “yerdəmi” alır, sonra mənzillərinə qalxırlar. Qismətimizdən çox razı idik və bizə yeni mənzil bağışlayan humanist şəxslərə minnətdarlığımızı və sayğımızı bildirməyi bu gün də özümüzün vəfa borcumuz hesab edirik.
Nə isə. İcazənizlə yeni qonşumuzla bağlı söhbətimi davam etdirərdim. Beləliklə, günlərin birində kişinin tənhalığından istifadə edib onunla söhbətə girişməyi qərara aldım. Kimliyini, nəçiliyini, haradan gəlib, haraya getdiyini soruşduqda əvvəlcə çəpəki nəzərlərlə sifətimə baxdı. Görünür, nə dərəcədə səmimi olub-olmadığımı dəqiqləşdirmək istəyirdi. Mən də qısaca olaraq özüm barədə məlumat verəndən sonra kişi aram-aram danışmağa başladı:
- Adım Elbrusdur, Elbrus Şahdağlinski. Yarım əsrə yaxın müddətdə bu şəhərdə memar işləmişəm. Layihələndirdiyim binaların adını çəkib, yerini göstərsəm, uzun bir siyahı, üstəlik bir xəritə də alınar. Atam da, babam da yaradıcı insanlar kimi tanınıb. Babam yazıçı, atam rejissor olub. Şahdağlinskiləri bütün ölkə tanıyır. Babamgil Şahdağın ətəklərindən qopub gəliblər paytaxta. Təxəllüsümüz də bununla bağlıdır. Həyat şəxsən mənim üzümə heç vaxt gülməyib. Qohum-qardaş tərəfindən, çalışdığım kollektivlərdən heç zaman xeyir görməmişəm. Bəxtimdən gileylənmirəm, amma əlimin duzu olmayıb, hər zaman məndən bəhrələnməyə, şirəmi axıradək çəkib sonra cırılmış şar, içi tökülmüş termos kimi bir kənara atmağı xoşlayıblar. Əlimin yaxşı gətirdiyi vaxtlarda Şahdağın qoynunda, ata-baba yurdumda xudmani bir ev tikdirdim, şəhər qaydasında təmir elətdirib bəzəyib-düzədim. Qardaşıma dedim ki, nuşcanlıqla yaşayın, yaydan yaya mən də gəlib bir küncdə dincələrəm ailəlikcə. Günlərin birində o yerlərə yolum düşmüşdü. Qoyub getdiyim evdən əsər-əlamət qalmamışdı. İstilik sistemi dağılmış, unitaz həyətin uzaq küncünə atılmış, hətta otaqların birində divardan asılmış şəklim dürmələnib milçəköldürən alətə çevrilmişdi. Heç kimdən izahar istəmədən dərhal həyətdən çıxdıq, rayon mərkəzində oteldə gecələyib, ertəsi gün Bakıya qayıtdıq. Burası belə.
Qaldı ki, iş yerlərimə, hər yerdə qeyrətlə çalışmışam, üzərimə düşən hər işi vicdanla, keyfiyyətlə yerinə yetirmişəm. Yetişdirdiyim, əlindən tutduğum cavanlar elə arasında deyildiyi kimi, dırnaqları ovuclarına batandan sonra elimizin üzdəniraq adəti üzrə məni unudublar, ad günümdə, bayramlarda yada salmayıblar. İndi çoxusu vəzifədədir, ad-san, fəxri ad yiyəsidir, amma heç üzdə də olsa deməyiblər ki, sən susursan, heç kəsin yadına düşmürsünüz, bəlkə biz yığılaq, yuxarılara bir müraciət edək, yada salaq, bəlkə sənə də layiq olduğun mükafatdan, fəxri addan-zaddan verələr. Vallah, lap əvvəldən, gəncliyimdən belə şeylər heç yadıma da düşməyib, özümlə bağlı kiməsə ağız açmağı artıq iş bilmişəm. İşim-gücüm göz qabağındadır, şəhərə ən əziz qonaqlar gələndə mənim binalarımı göstərirlər, layihələndirdiyim otellərdə gecələtdirirlər. Hər halda kiminsə vicdanı oyaq qalıb nə vaxtsa adımı çəkirsə, dəyər verirsə, bu, mənim bəsimdir. Nə edim, əzəldən naxışım gətirməyib. Şükür Allaha, balalarımı böyütmüşəm, evləndirmişəm, başlarının üstündə tavan var. Mənim var-dövlətim onlardır, bir də bir-iki barmaqla sayılası dostum. Şəhərdəki evi satıb, oğluma da, qızıma da ayrıca mənzil almışam, qarımla bu binada kirayənişin qalırıq. Xanımım əsl şirniyyat həvəskarı və ustasıdır. Evdə biş-düş edir, bəzən kafelərə, restoranlara da veririk. Azdan-çoxdan pensiya da alırıq. Şükür Allaha, alababat dolanırıq. İndi əlimdə bir iş var, qismət olsa, tamamlaya bilsəm, yaxşı qonorarı olmalıdır. Sadə və ucuz materiallardan, sənə deyim də, yastı çay daşlarından, əyri-üyrü, yararsız çubuqlardan hazırlanacaq. Şərti adı belə olacaq - “Unutma”. Yəni ki, sənə edilən yaxşılıqları, göstərilən xoş münasibəti yadında möhkəm saxla, əvəzini çıxa bilməsən də, heç olmasa, hafizəndə, ürəyində yaşat.
Sonra kişi zəndlə üzümə baxıb astadan pıçıldadı:
- Bilirəm, məlumatım var, sən də elə mənim taleyimi yaşayırsan...
...Səhər-səhər əl-üzümü yuyanda elə bil özümü tanımadım, axı... Güzgüdən təzə qonşumuz Elbrus Şahdağlinski baxırdı üzümə. Özü də ağıryana, mənalı-mənalı gülümsəyirdi. Doğrusu, baxışlarının ağırlığına dözə bilmədim, sakitcə güzgüdən aralandım.
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır