Kulok - Akif Abbasov yazır
Tarix: 25-09-2023 09:49 | Bölmə: Akif ABBASOV
Kulok
Akif ABBASOV

(hekayə)


Sovet hökumətinin can verdiyi illər idi. Kərə yağı, mal, qoyun və toyuq əti, qənd, çay, yumurta qəhətə çıxmışdı. Eşidəndə ki, filan mağazaya ət, yaxud hansısa ərzaq gəlib uzun növbələr olurdu.

Bir çox hallarda satıcılar ərzağı gizlədir, dost-tanışa baha qiymətə satırdılar.

Şirəlinin evi mağazalardan biri ilə üzbəüz idi. O, bütün günü evin pəncərəsi qarşısında əyləşib mağazaya gəlib-gedənə göz qoyur, ərzaq gətiriləndə tez qaçıb növbə tuturdu.

Mağazada bu gün sakitlik idi. Satıcı Balağa qapının ağzındakı stulda əyləşib mürgü vurur, arada milçəyini qovurdu. Az keçmiş Həmid göründü. Balağa gözlərini yummuşdu. Həmid əlini Balağanın çiyninə qoyan kimi o, dik atıldı və piştaxtanın arxasına keçdi. Həmid içəri girməzdən əvvəl dönüb baxdı. Şirəlini yenə pəncərədən boylanan görüb acı-acı güldü.

Yadınızda varsa Sovet dövründə ərzaq mallarını qalın kağıza büküb tərəziyə qoyardılar. Həmid:

- Qonşu, görürəm bekarçılıqdır. Gəlib-gedən olmadığından səni yuxu basır.

Balağa deyindi:

- Gəlib nə alsınlar? Bizim bazarımız da bu səbəbdən kasaddır. Dolanışıq yoxdur. Bunların fikri nədir, bilmirəm. Camaatı qırmaq istəyirlər nədir?!

Həmid söz atdı:

- Özünə toxtaxtlıq ver. Yaman günün ömrü az olar. Belə getməz axır. Camaata bir gün ağlayarlar.

Balağa:

- Nəsə alacaqsan? – deyə soruşdu.

- Özün demədin kasıbçılıqdır.

Həmid saymağa başladı:

- Qənd.

- Yoxdur.

- Kərə yağı.

- Yoxdur.

- Ət.

- Yoxdur.

- Balıq.

- Yoxdur.

- Yumurta.

- Yoxdur.

- Qara kürü.

Balağanı gülmək tutdu:

- Amma nə dedin! Qara kürü var.

- Beş kilo çək.

Bu dəfə hər ikisi uğunub getdilər.

Həmid bir daha Şirəlinin pəncərəsinə baxdı. Şirəli orada bitib qalmışdı. Həmid dedi:

- Balağa, alacağım bir şey yoxdur. Sən belə elə. O kağızdan mənim üçün bir kulok düzəlt. Amma lap böyük.

Balağa key-key onun üzünə baxdı. Həmid təkid elədi:

- Dediyimi elə.

Balağa iri bir kağız götürüb dürmələdi, aşağı tərəfindən kağızı fırladıb bağladı və Həmidə uzatdı.

Həmid kuloku qucağına alıb, dik saxladı və mağazadan çıxdı.

O, gedər-getməz Şirəli özünü mağazaya saldı:

- O qənddən mənə də ver.

Balağa təəccüblə ona baxdı:

- Hansı qənddən?

- Həmidə satdığın qənddən deyirəm.

Balağa əlini yellətdi:

- Qənd var ki, Həmidə satım?

Şirəli coşdu:

- Ə, qıpqırmızı yalan niyə deyirsən?! Adam balasısan. Dedim mənə də qənd ver.

- Dedim ki, yoxdur.

Şirəli Balağanın üstünə yeridi:

- Həmidin qoltuğunda bir kulok qənd mağazadan çıxdığını indi gördüm. Başqası desəydi, fikirləşərdim yəqin səhv edib.

Balağa and-aman elədi:

- Ay canım, vallah-billah düzünü deyirəm, neçə gündür qənd almırıq.

Şirəlinin səsi məhəllə bir oldu:

- Gizlədib altdan satırsan?! Beş-on qəpiyin qulusan. Dünya dərəbəylik deyil ha. Hökumət var, qanun var, polis, prokuror var.

Balağa daha bilmirdi nə desin, onu necə inandırsın:

- Ay Şirəli, qonşuyuq, lap axtarsan bəlkə hətta qohumuq. Sənə birdən-ikiyə yalan demişəm. İnanmırsan, gəl bax, bir diş qənd tapsan, üzümə tüpür.

Şirəli mağazanı gəzib-dolaşdı:

- Yəqin evində gizlədibsən. Az-az gətirib artığına satırsan.

Balağa artıq özünü ələ ala bilmirdi:

- Ay qardaş, ay qonşu, sən Allah məni dilə-dişə salma. Heç mənim öz evimdə bir dişləmə qənd yoxdur. Arvad şəkər tozundan qənd bişirib.

Şirəli sakitləşmək bilmirdi:

- Ə, sən necə adamsan?! Nə deyirəmsə axtarıb bir söz tapırsan. Yaxşı, onda şəkər tozu çək, bizim arvad da sizin arvad kimi qənd bişirsin.

Balağa udqundu:

- İndi deyəcəyəm şəkər tozu yoxdur, yenə başlayacaqsan...

Şirəlinin qışqırtısına mağazanın qarşısına xeyli adam yığılmışdı. Şirəli onları görüb bir az da qızışdı.

- Ə, bu necə olur? Qənd deyirəm, deyirsən: yoxdur. Şəkər tozu deyirəm, deyirsən: yoxdur. Bəs indi demədin arvadın şəkər tozundan qənd bişirib!

- İndi bişirməyib. Olanda bişirmişdi. Ondan qalanı deyirəm.

Şirəli üzünü camaata tutaraq dedi:

- Gördünüz! Belələrini yerində oturtmaq lazımdır. Hamınız susursunuz! Bu isə, altdan-altdan iş görür. On dəqiqə əvvəl Həmidə beş-altı kilo qənd satdığını bu gözlərimlə gördüm.

Balağa ilişmişdi. Özü də möhkəmcə. Oturduğu yerdə işə düşmək bax buna deyirlər! Gəl indi bu adamları inandır, görüm necə inandıracaqsan.

- Ay Səlim, ay Vəli, ay Talıb, ay Asif, ay Fatma xala! Vallah-billah Həmidə qənd-zad satmamışam. Mağazaya bir həftədir mal gəlmir. Bu qənd söhbəti haradan çıxdı, bilmirəm.

Toplaşanlardan kimsə dedi:

- Bəs deyir Həmidin əlində qənd büklüsü görüb.

Balağa and-aman elədi:

- Vallah ona qənd-filan satmamışam.

- Bəs Həmidin əlindəki kağız büklüdəki nə imiş?

Balağa aydınlaşdırdı:

- Mənə dedi, onunçün bir kulok düzəldim. Düzəldib verdim, götürüb getdi.

Kimsə yerdən söz atdı:

- Daha bu ağ yalan oldu ki. Boş kulok onun nəyinə lazım imiş?

Balağa:

- Bunu onun özündən soruşun, - dedi:

Yenə kiminsə səsi eşidildi:

- Bu məsələni təfsilatı ilə öyrənmək lazımdır. Yoxsa biri belə deyir, o biri elə.

- Həmidgilə gedək. Öyrənək görək, o, qənd alıb-almayıb. Almayıbsa o, kağız torba nəyinə lazım imiş.

Bu təkliflə hamı razılaşdı.

Həmid bir də onu gördü ki, bir dəstə adam onun evinə sarı gəlir. O, məsələni başa düşdü. Tez kağız kloku da götürüb küçəyə çıxdı. Şirəliyə dərs verməyin məqamı idi.

Kütlə Şirəlinin bərabərinə çatanda dayandı. Şirəlinin bağırtısı eşidildi:

- Bax o kuloku deyirəm. Qəndlə doludur.

Həmid özünü eşitməməzliyə vurdu:

- Dostlar, tanışlar, əvvəla, xoş gəlmisiniz. Qonağım olun. Buyurun evə.

Kimsə dilləndi:

- Sağ ol, ay Həmid. Mübahisəli bir məsələ var. Dedik hamılıqla aydınlaşdıraq. Biri deyir sənə qənd satılıb: o biri deyir - satılmayıb. Bilmirik kimə inanaq.

Şirəli onun cavabını gözləmədən irəli yeriyib Həmidin əlində tutduğu kuloku qamarladı:

- Budur fakt.

Şirəli kuloku boş görüb tutuldu:

- Bunun qəndi hanı?

Həmid:

- Nə qənd?

Şirəli tez:

- Qəndi boşaltmısan yəqin, - dedi.

Bu dəfə Həmid özündən çıxdı:

- Bu tamaşanı sənə görə çıxarmışam. Bütün günü evin pəncərəsində oturub mağazaya gəlib-gedəni güdür, gözlərini onların aldıqları ərzağa dikirsən. Balağadan mən xahiş elədim ki, bir boş kulok hazırlayıb versin mənə. Bilirdim ki, dinc durmayıb maraqlanacaqsan. Ay camaat, əmin olmaq üçün bu kağız büklünün içərisinə baxın. Görün qənddən, şəkər tozundan bir əsər-əlamət, nişanə varmı.

Alıb baxdılar, Şirəli də baxdı.

Həmid Şirəliyə:

- Bu oyunu ona görə düzəltmişəm ki, xəbis əməllərindən əl çəkəsən. Xəbərçiliyinə, satqınçılığına, bədxahlığına, paxıllığına son qoyasan.

Nəzərlər Şirəliyə dikildi. Həmid haqlı idi. Şirəli hələm-qələm işləri ilə hamını bezdirmişdi.

Gələnlər dağılışdılar. Şirəli büzüşüb durmuşdu.

Müəllifin bütün yazıları - Akif ABBASOV



Bölməyə aid digər xəbərlər
7-04-2024, 11:26 Akif ABBASOV - Taksi - Hekayə
18-02-2024, 10:15 Akif ABBASOV - Acığa iş - Hekayə
15-02-2024, 08:42 Akif ABBASOV - Sükan - Hekayə
6-02-2024, 16:25 Akif ABBASOV - Kəlbətin - Hekayə

{sape_links}{sape_article}