14:46 / 21-11-2024
Quterreş Bakıda: "Razılaşma istəyi hiss olunur"
14:43 / 21-11-2024
"Kəpəz"in futbolçusu əməliyyat olunub
14:36 / 21-11-2024
Rusiya Qərb silahlarına qarşı tədbirlər görməyə başlayıb
14:33 / 21-11-2024
SOCAR ilə “Tree Energy Solutions” arasında Birgə Tədqiqat Sazişi imzalanıb
14:08 / 21-11-2024
Ukrayna ərazi əvəzində sülhə razılaşmayacaq - Nazir
13:50 / 21-11-2024
NASA yüzlərlə mütəxəssisi işdən çıxarır
13:49 / 21-11-2024
Yaşayış minimumu 285 manat olacaq
13:32 / 21-11-2024
Dünyanın ən güclü donanmaları... - Qardaş Türkiyə siyahıda neçəncidir?
13:17 / 21-11-2024
Türkiyədə azərbaycanlı qadın güllələnib
13:16 / 21-11-2024
Prezidentə əhəmiyyət vermirlər - Gürcüstan parlamenti öz işinə başlayır
13:12 / 21-11-2024
Elza Seyidcahanın şeirləri dərsliyə salınıb? - DİM-dən açıqlama
13:10 / 21-11-2024
Zaxarova: “NATO qüvvələrinin Ukraynaya gəlməsi fəlakətə səbəb olacaq”
13:04 / 21-11-2024
Kino şirkəti Batmobil avtomobili istehsal edir
12:54 / 21-11-2024
Zaxarova: "COP29 beynəlxalq arenada Bakının nüfuzunu artıracaq"
12:45 / 21-11-2024
Trampdan qaçan amerikalılara 1 avroya ev təklif edirlər
12:38 / 21-11-2024
Rusiya-Ukrayna savaşı: Qərb silahları müharibənin xarakterini dəyişir
12:36 / 21-11-2024
Hesablama Palatası İşsizlikdən Sığorta Fondunun büdcəsi ilə bağlı təkliflər verib
12:24 / 21-11-2024
Sabah hava necə olacaq? - Proqnoz
12:13 / 21-11-2024
İrəvan-Tbilisi-İrəvan istiqamətində hava uçuşları başlayır
12:13 / 21-11-2024
Kərim Vəliyev pakistanlı komandanla görüşüb
12:00 / 21-11-2024
Sahil Babayev: "Bu paket 3 milyon insanı əhatə edəcək"
12:00 / 21-11-2024
Rusiyaya güclü artilleriya sistemləri göndərirlər - Foto
11:50 / 21-11-2024
Ermənistan 78 artilleriya qurğusu almaq istəyir
11:45 / 21-11-2024
Generalın oğlu vəzifəyə təyin olunub
11:43 / 21-11-2024
Rusiya Həştərxandan ballistik raket buraxıb - Foto
11:39 / 21-11-2024
Nazir pensiyalarda proqnozlaşdırılan artımları açıqlayıb
11:27 / 21-11-2024
COP29 zirvəsi Ərdoğanı leyboristlərlə barışdırıb
11:19 / 21-11-2024
Dövlət sərhədini pozan hava gəmiləri və... - Hökumət yeni qərar verib
11:15 / 21-11-2024
Bakıda daha 46 marşrutun fəaliyyəti bərpa olunur
10:56 / 21-11-2024
Şəhid ailələri ilə bağlı yeni qaydalar təsdiqlənib
12:28 / 18-11-2024
Turan Manafzadə: “Mədəniyyət diplomatiyasından yararlanmağı bacarmalıyıq” - Müsahibə
12:05 / 19-11-2024
MMC vətəndaşın mənzilini dağıdıb, indi də obyektini ələ keçirmək istəyir - Fotolar
19:50 / 19-11-2024
Beynəlxalq Bank 272 min manat cərimələnib
16:45 / 20-11-2024
Nazir: "Regionlardakı bəzi poçt şöbələrinin bağlanması araşdırılacaq"
16:22 / 20-11-2024
“Real Betis” klubunun nümayəndəsi Bakıda nəyə təəccüblənib? - Foto
13:32 / 21-11-2024
Dünyanın ən güclü donanmaları... - Qardaş Türkiyə siyahıda neçəncidir?
15:29 / 18-11-2024
Daha üç şəhərə konsul təyinatı olub - Siyahı
10:03 / 20-11-2024
Azərbaycan və Türkiyənin bələdiyyə təşkilatları arasında görüş keçirilib - Fotolar
17:09 / 18-11-2024
Deputatın oğlu yeni vəzifəyə təyin olunub
16:18 / 19-11-2024
Birinci instansiya məhkəmələrinə hakimlər təyin edilib - Siyahı
09:37 / 21-11-2024
Naxçıvan səhiyyəsində həbslər başlayıb
15:55 / 20-11-2024
Deputatın "Zəngimcell" oyunu: "Balansınız bitmişdir..."
Bəhrəmtəpə əhvalatı - Hekayə
Tarix: 13-12-2023 15:26 | Bölmə: Akif ABBASOV
Akif ABBASOV
(hekayə)
Nicat müəllim elmi idarələrin birində çalışırdı. Yaşı yetmişi haqlasa da, özünü son dərəcə gümrah hiss edirdi. Bunun da bir çox səbəbləri vardı: yeməyinə-içməyinə fikir verirdi, hər şeyi ürəyinə salmırdı, xeyirxah idi, başqasına paxıllıq etmirdi.
İş yerində onunçun otaq ayırmışdılar. Burada soyuducu qoyulmuşdu. Yağdan, pendirdən, kəsmikdən tutmuş, baldan, doşabdan yumurtaya, limona, mürəbbəyə qədər almış, evdən gətirib qoymuşdu soyuducuya. Elektrik peçi də var idi. Yeməyini ötürməzdi: ya evdən özü üçün nahar, şam gətirər, ya da iki daşın arasında yemək hazırlayardı.
Kartofa, soğana, qurudulmuş nanə-reyhana kimi bu otaqda tapılardı. Çay dəmləməyinə də söz ola bilməzdi. Yeməyi də elə şirin-şirin, elə iştahla yeyirdi ki, tox adamı da həvəsə gətirirdi.
Nicat müəllim kin-küdurət nədir - bilməzdi. Əlindən gələn yaxşılığı iş yoldaşlarından əsirgəməzdi. Qayçıya, kəlbətinə, çəkicə də onun üstünə gələrdilər. Bacarmadığı iş tapılmazdı.
Qapıya qıfıl salmaq lazımdır - Nicatı gör. Radio, telefon, lap elə televizor xarab olubsa, əlac qalıb Nicata. Soyuducu işləmir - Nicat kömək edər. Ara-sıra xeyir işdən qalsa da, şərdə, yasda olmağı, qəm-qüssəyə batmış adamın kədərinə şərik olmağı özünə borc bilər, vaxt tapıb yas yerinə getməyincə rahatlıq tapmazdı.
Bütün bunlarla bahəm, yaman da söhbətcil idi. İşləyib yorulanlar, dünyanın dərd-səri ilə maraqlananlar Nicat müəllimin qapısını açır, söhbətlərinə qulaq asırdılar. Onun söhbətini eşitməyə gələnlər arasında gənc elmlər doktoru Arif müəllim də vardı. O, Nicat müəllimin xətrini istər, ona hörmət və ehtiramla yanaşardı. Olub-keçənlər barədə danışdıqlarını eşidib feyziyab olardı. Nicat müəllim arada söhbətini kəsib Arifdən soruşardı:
- Arif müəllim, sən neçənci ildə anadan olmusan?
Arif cavab verərdi:
- Əllinci ildə.
Bunu eşidən Nicat müəllimə sanki yeni can, qüvvə gəlirdi. Daha şövqlə danışmağa başlardı:
- Hə, o vaxtlar Bəhramtəpədə böyük tikinti işləri gedirdi. Mən də avtobaza rəisi işləyirdim. Cavan, laçın bir oğlan idim. Saçlarım da şəvə kimi qapqara. Qızlar dərdimdən ölürdü. Bir sözümə bənd idilər. Hə, harada qaldım?!. Avtobaza rəisi idim. O gəlirdi: Nicat, qadan alım, maşın… Bu gəlirdi, Nicat, maşın… Xidməti maşınım da vardı: sıfır-sıfır, altımış altı…
Aradan on beş-iyirmi gün keçirdi. Arif müəllim “Çoxdandır kişidən xəbər-ətər tuta bilmirəm, dəhlizdə, yaxud iclasdan-iclasa ayaqüstü görüşürük. Birdən inciyər. Ağsaqqal adamdır. Fikirləşər yada salmıram”, - deyə yolunu Nicat müəllimin otağından saldı. Xoş-beşdən sonra kişi olub-keçənləri xatırlayıb, limonlu çaydan içə-içə söhbətə başladı. Arada üzünü Arif müəllimə tutaraq:
- Professor, neçənci ildə anadan olmusan? - deyə xəbər aldı.
Arif müəllim “1950-ci ildə” deyən kimi Nicat müəllimin yadına yenə də Bəhrəmtəpə düşdü:
- Hə. Arif müəllim, o vaxtlar mən Bəhrəmtəpədə işləyirdim. Avtobaza mənə baxırdı. Cavan, laçın bir oğlan idim… O gəlirdi: Nicat, qadan alım, maşın… Bu gəlirdi, Nicat, maşın… Xidməti maşınım da vardı: sıfır-sıfır, altımış altı…
Və həmin illərdən, Bəhrəmtəpədə gedən inşaat işlərindən, cavanlığından basıb-bağlayardı.
Baharın xoş günləri idi. Arif müəllim dəhlizdə dayanıb siqaret çəkirdi. Bu zaman Nicat müəllim otaqdan çıxdı və Arifi gördü. Salam-kəlamdan sonra:
- Arif müəllim, orada niyə durmusan? Yaxşı çayım var. Özü də qarağat mürəbbəsi ilə. Keç otağa, indi gəlirəm. Söhbətləşək. Ürəyimizi boşaldaq.
Arif siqaretini çəkib otağa keçdi. Nicat müəllim gəlincə bir-iki yerə zəng etdi, dost-tanışdan hal-əhval tutdu. Nəhayət, Nicat müəllim gəldi və dərhal:
- Nə var, nə yox, professor? Çoxdandır gəlib-getmirsən?
- İş-güc çox olur, Nicat müəllim. Şöbənin dərd-səri, mühazirələr, konfranslar…
Nicat müəllim elektrik samovarının üstündəki dəm çaynikinin ağzını açıb baxdı:
- Bu dəqiqə məxməri çayımız da olacaq. Hə, danış, görək bu dünyanın işləri ki, belə gedir, bəs axırı necə olacaq?
Nicat müəllim belə-belə sualları yanına gələnlərə çox verərdi. Diqqətlə onlara qulaq asar, sonra özü başa düşdüyü şəkildə söhbəti istiqamətləndirər, öz fikrini bildirərdi. Həm də müsahibini dişinə vurardı. Öz-özlüyündə hamısının çəkisini, öz şəxsi fikri olub-olmadığını yoxlayırdı.
- Bilirsən, bu Amerika çox baş aparır, həftə səkkiz, mən doqquz İraqa hədə-qorxu gəlir. İstəmir ki, müsəlman dövlətləri qüvvətlənsin. Yenə qoşunları çəkib gəliblər Səddam Hüseynin üstünə. Bu dövlətlərin hərəsinin öz mənafeyi var. İri dövlətlər xırda dövlətlərin güclənməsini istəmirlər. Onları həmişə başıqapazlı görmək zorundadırlar. Mən bu yaşımda çox şeylər görmüşəm… Sən neçənci ildə anadan olmusan, Arif müəllim?
Arif başa düşdü ki, Nicat müəllim onun cavabını eşidəndə yadına Bəhrəmtəpə, oradakı iş-gücü düşəcək. Yenə də söhbətini yarımçıq kəsib, Bəhrəmtəpə xatirələrini söyləyəcək. Odur ki, onu qabaqladı. Gülə-gülə:
- Mən, siz Bəhrəmtəpədə avtobaza rəisi işləyəndə anadan olmuşam.
Nicat müəllim bir anlığa duruxdu. Bu cavabı eşitməyə hazır olmadığından hətta çaşdı da. Olub-keçənləri, əvvəlki söhbətlərini, bu sualı dəfələrlə Arif müəllimə verdiyini yadına salaraq uğunub getdi:
- Amma nə dedin, Arif müəllim! Mən Bəhrəmtəpədə avtobaza rəisi işləyəndə anadan olmusan?
Cavab Nicat müəllimin özünə də ləzzət vermişdi. Həmin gündən sonra o, bir daha bu sualla Arif müəllimə müraciət etmədi. İndi artıq yadında möhkəm qalmışdı ki, professor o, Bəhrəmtəpədə avtobaza rəisi işləyən vaxtlarda - əllinci ildə anadan olub.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 13-12-2023 15:26 | Bölmə: Akif ABBASOV
Akif ABBASOV
(hekayə)
Nicat müəllim elmi idarələrin birində çalışırdı. Yaşı yetmişi haqlasa da, özünü son dərəcə gümrah hiss edirdi. Bunun da bir çox səbəbləri vardı: yeməyinə-içməyinə fikir verirdi, hər şeyi ürəyinə salmırdı, xeyirxah idi, başqasına paxıllıq etmirdi.
İş yerində onunçun otaq ayırmışdılar. Burada soyuducu qoyulmuşdu. Yağdan, pendirdən, kəsmikdən tutmuş, baldan, doşabdan yumurtaya, limona, mürəbbəyə qədər almış, evdən gətirib qoymuşdu soyuducuya. Elektrik peçi də var idi. Yeməyini ötürməzdi: ya evdən özü üçün nahar, şam gətirər, ya da iki daşın arasında yemək hazırlayardı.
Kartofa, soğana, qurudulmuş nanə-reyhana kimi bu otaqda tapılardı. Çay dəmləməyinə də söz ola bilməzdi. Yeməyi də elə şirin-şirin, elə iştahla yeyirdi ki, tox adamı da həvəsə gətirirdi.
Nicat müəllim kin-küdurət nədir - bilməzdi. Əlindən gələn yaxşılığı iş yoldaşlarından əsirgəməzdi. Qayçıya, kəlbətinə, çəkicə də onun üstünə gələrdilər. Bacarmadığı iş tapılmazdı.
Qapıya qıfıl salmaq lazımdır - Nicatı gör. Radio, telefon, lap elə televizor xarab olubsa, əlac qalıb Nicata. Soyuducu işləmir - Nicat kömək edər. Ara-sıra xeyir işdən qalsa da, şərdə, yasda olmağı, qəm-qüssəyə batmış adamın kədərinə şərik olmağı özünə borc bilər, vaxt tapıb yas yerinə getməyincə rahatlıq tapmazdı.
Bütün bunlarla bahəm, yaman da söhbətcil idi. İşləyib yorulanlar, dünyanın dərd-səri ilə maraqlananlar Nicat müəllimin qapısını açır, söhbətlərinə qulaq asırdılar. Onun söhbətini eşitməyə gələnlər arasında gənc elmlər doktoru Arif müəllim də vardı. O, Nicat müəllimin xətrini istər, ona hörmət və ehtiramla yanaşardı. Olub-keçənlər barədə danışdıqlarını eşidib feyziyab olardı. Nicat müəllim arada söhbətini kəsib Arifdən soruşardı:
- Arif müəllim, sən neçənci ildə anadan olmusan?
Arif cavab verərdi:
- Əllinci ildə.
Bunu eşidən Nicat müəllimə sanki yeni can, qüvvə gəlirdi. Daha şövqlə danışmağa başlardı:
- Hə, o vaxtlar Bəhramtəpədə böyük tikinti işləri gedirdi. Mən də avtobaza rəisi işləyirdim. Cavan, laçın bir oğlan idim. Saçlarım da şəvə kimi qapqara. Qızlar dərdimdən ölürdü. Bir sözümə bənd idilər. Hə, harada qaldım?!. Avtobaza rəisi idim. O gəlirdi: Nicat, qadan alım, maşın… Bu gəlirdi, Nicat, maşın… Xidməti maşınım da vardı: sıfır-sıfır, altımış altı…
Aradan on beş-iyirmi gün keçirdi. Arif müəllim “Çoxdandır kişidən xəbər-ətər tuta bilmirəm, dəhlizdə, yaxud iclasdan-iclasa ayaqüstü görüşürük. Birdən inciyər. Ağsaqqal adamdır. Fikirləşər yada salmıram”, - deyə yolunu Nicat müəllimin otağından saldı. Xoş-beşdən sonra kişi olub-keçənləri xatırlayıb, limonlu çaydan içə-içə söhbətə başladı. Arada üzünü Arif müəllimə tutaraq:
- Professor, neçənci ildə anadan olmusan? - deyə xəbər aldı.
Arif müəllim “1950-ci ildə” deyən kimi Nicat müəllimin yadına yenə də Bəhrəmtəpə düşdü:
- Hə. Arif müəllim, o vaxtlar mən Bəhrəmtəpədə işləyirdim. Avtobaza mənə baxırdı. Cavan, laçın bir oğlan idim… O gəlirdi: Nicat, qadan alım, maşın… Bu gəlirdi, Nicat, maşın… Xidməti maşınım da vardı: sıfır-sıfır, altımış altı…
Və həmin illərdən, Bəhrəmtəpədə gedən inşaat işlərindən, cavanlığından basıb-bağlayardı.
Baharın xoş günləri idi. Arif müəllim dəhlizdə dayanıb siqaret çəkirdi. Bu zaman Nicat müəllim otaqdan çıxdı və Arifi gördü. Salam-kəlamdan sonra:
- Arif müəllim, orada niyə durmusan? Yaxşı çayım var. Özü də qarağat mürəbbəsi ilə. Keç otağa, indi gəlirəm. Söhbətləşək. Ürəyimizi boşaldaq.
Arif siqaretini çəkib otağa keçdi. Nicat müəllim gəlincə bir-iki yerə zəng etdi, dost-tanışdan hal-əhval tutdu. Nəhayət, Nicat müəllim gəldi və dərhal:
- Nə var, nə yox, professor? Çoxdandır gəlib-getmirsən?
- İş-güc çox olur, Nicat müəllim. Şöbənin dərd-səri, mühazirələr, konfranslar…
Nicat müəllim elektrik samovarının üstündəki dəm çaynikinin ağzını açıb baxdı:
- Bu dəqiqə məxməri çayımız da olacaq. Hə, danış, görək bu dünyanın işləri ki, belə gedir, bəs axırı necə olacaq?
Nicat müəllim belə-belə sualları yanına gələnlərə çox verərdi. Diqqətlə onlara qulaq asar, sonra özü başa düşdüyü şəkildə söhbəti istiqamətləndirər, öz fikrini bildirərdi. Həm də müsahibini dişinə vurardı. Öz-özlüyündə hamısının çəkisini, öz şəxsi fikri olub-olmadığını yoxlayırdı.
- Bilirsən, bu Amerika çox baş aparır, həftə səkkiz, mən doqquz İraqa hədə-qorxu gəlir. İstəmir ki, müsəlman dövlətləri qüvvətlənsin. Yenə qoşunları çəkib gəliblər Səddam Hüseynin üstünə. Bu dövlətlərin hərəsinin öz mənafeyi var. İri dövlətlər xırda dövlətlərin güclənməsini istəmirlər. Onları həmişə başıqapazlı görmək zorundadırlar. Mən bu yaşımda çox şeylər görmüşəm… Sən neçənci ildə anadan olmusan, Arif müəllim?
Arif başa düşdü ki, Nicat müəllim onun cavabını eşidəndə yadına Bəhrəmtəpə, oradakı iş-gücü düşəcək. Yenə də söhbətini yarımçıq kəsib, Bəhrəmtəpə xatirələrini söyləyəcək. Odur ki, onu qabaqladı. Gülə-gülə:
- Mən, siz Bəhrəmtəpədə avtobaza rəisi işləyəndə anadan olmuşam.
Nicat müəllim bir anlığa duruxdu. Bu cavabı eşitməyə hazır olmadığından hətta çaşdı da. Olub-keçənləri, əvvəlki söhbətlərini, bu sualı dəfələrlə Arif müəllimə verdiyini yadına salaraq uğunub getdi:
- Amma nə dedin, Arif müəllim! Mən Bəhrəmtəpədə avtobaza rəisi işləyəndə anadan olmusan?
Cavab Nicat müəllimin özünə də ləzzət vermişdi. Həmin gündən sonra o, bir daha bu sualla Arif müəllimə müraciət etmədi. İndi artıq yadında möhkəm qalmışdı ki, professor o, Bəhrəmtəpədə avtobaza rəisi işləyən vaxtlarda - əllinci ildə anadan olub.
Müəllifin bütün yazıları - Akif ABBASOV
Bölməyə aid digər xəbərlər
Deputatlığa namizəd Milli Məclisdə təmsil etmək istədiyi bölgənin problemlərinin təsnifatını artıq ağlına yazıb və işə nədən başlayacağını sıralayıb
Qüdrət Həsənquliyev: “Düşmənçiliyə son qoymaq üçün ədalətli sülhə nail olmaq gərəkdir. Bunun üçün ya tərəflər 1991-ci ilin sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır, ya da ərazi mübadiləsinə gedirlər. Amma indiki mərhələdə bu, az inandırıcı görünür”
“Tənha insanın monoloqu”nun ssenari müəllifi və rejissoru deyir ki, kinomuzu yaşatmaq və irəli aparmaq üçün film istehsalını artırmalı və onun bazarını düşünməliyik
Mirəli Sarızadə: “Gənc yaşımda arzum həyata keçdi, inşallah, yeni mövsümdə teatrımızın səhnəsində də Məcnun obrazı ilə tamaşaçılar qarşısına çıxacam”
