19:28 / 17-05-2025
İranın konsorsium ideyası... - Tehran Körfəz qonşularına arxalanmaq istəyir
19:28 / 17-05-2025
General vəzifədən çıxarılıb
18:30 / 17-05-2025
Gəncədə 18 yaşlı gənc bıçaqlanıb
15:54 / 17-05-2025
Ədalət Partiyasına yeni sədr seçiblər - Yenilənib
13:59 / 17-05-2025
Küləkli hava şəraiti ilə bağlı sarı xəbərdarlıq verilib
13:15 / 17-05-2025
Dövlət qulluqçularının reyestri aparılacaq - Fərman
13:00 / 17-05-2025
İlham Əliyev Tokayevə zəng edib
12:52 / 17-05-2025
Prokurorluq və DİN məktəblinin ölümü ilə bağlı birgə məlumat yayıb
12:06 / 17-05-2025
Sabahın hava proqnozu açıqlanıb
10:38 / 17-05-2025
Venera planetində yaşayış mümkündür
09:35 / 17-05-2025
Kim Çen In orduya "müharibəyə hazır ol" tapşırığı verib
09:32 / 17-05-2025
Səfir Trampa görə istefa verib
09:18 / 17-05-2025
Gəncə Dövlət Filarmoniyasına direktor təyin olunub
00:07 / 17-05-2025
İlham Əliyev Azərbaycana dönüb
21:39 / 16-05-2025
Sumqayıtda daha bir nəfər dəm qazından ölüb
21:31 / 16-05-2025
Ermənistan ordusunun cinayətləri ilə bağlı hesabat məhkəmədə nümayiş olunub - Yenilənib
19:47 / 16-05-2025
Bu generallar üçün yaş məhdudiyyəti ləğv edilir
19:17 / 16-05-2025
Oleq Bakinskinin məhkəməsində mülki iddia qaldırılıb
18:31 / 16-05-2025
Gizlədilmiş üç vaqon qızılın yerini müəyyən ediblər - Foto
18:20 / 16-05-2025
MDB-nin təhlükəsizlik orqanlarının növbəti iclası keçirilib - Fotolar
17:38 / 16-05-2025
Bu gün Əfv Komissiyası 100-dən çox müraciətə baxıb - (Yenilənib)
17:37 / 16-05-2025
Türkiyənin qlobal rolu artır, təsir imkanları genişlənir - Partiya sədri
16:02 / 16-05-2025
İlham Əliyev Albaniyada Zirvə toplantısında - Yenilənib - Foto
15:57 / 16-05-2025
Qurani-Kərimi yandıran siyasətçini deportasiya ediblər
15:02 / 16-05-2025
15 gün sovetlərsiz yaşayan Lənkəran...
14:52 / 16-05-2025
Makron Azərbaycan prezidenti ilə görüşüb
14:28 / 16-05-2025
Prezident Jelka Tsviyanoviç ilə görüşüb
14:21 / 16-05-2025
İlham Əliyev Avropa İttifaqı rəhbərləri ilə görüşüb - Fotolar
14:11 / 16-05-2025
Bank hesablarından oğurluq: şikayətə 24 saat ərzində baxılacaq
14:03 / 16-05-2025
İlham Əliyev Nikol Paşinyanla görüşüb
13:04 / 13-05-2025
Elnur Zeynalov: “Ağdam Muğam Mərkəzində solo-konsert verməyi düşünürəm”
18:10 / 13-05-2025
Aydan Nuriyevanın musiqi dünyası - Etibar Cəbrayıloğlu yazır
17:13 / 13-05-2025
Azərbaycanın Hərbi prokuroru təyin edilib - Sərəncam
08:33 / 14-05-2025
Putini İstanbulda Uşakov və Lavrov əvəz edə bilər
23:22 / 14-05-2025
Qələm fədailərindən biri... - Foto
21:28 / 13-05-2025
Azərbaycanın Su-25 təyyarələri “Anadolu Ankası-2025” təlimində - Video
10:14 / 15-05-2025
İstanbul danışıqları öncəsi: ruslar daha bir kəndi işğal edib, Dnepropetovskə yaxınlaşır
10:51 / 13-05-2025
Xalq artisti: "Televiziyada “ləçər kişi” obrazı yaranıb"
11:28 / 13-05-2025
İstanbul danışıqları: Zelenski gəlir, Tramp iştirakına eyham vurur, Putin hələ də manevr edir
09:43 / 13-05-2025
Mourinyo "Mançester Yunayted"lə danışıqlar aparır
07:33 / 13-05-2025
Tramp Türkiyəyə gəlmək istəyir
Zəri çərxi-fələk atanda - Azad Müzəffərli yazır
Tarix: 02-02-2020 16:42 | Bölmə: Azad MÜZƏFFƏRLİ
(hekayə)
Robot sənayesində nadir mütəxəssislərdən biri sayılırdı. Elə bir vaxt yetişmişdi ki, nəinki görünüşcə, hətta, dərrakədə də robotlar az qala insanlarla kəllə-kəlləyə gəlməkdəydilər. İnsanabənzər robotların qafasını tarazlamaq, onların iç dünyasını araya-ərsəyə gətirmək kimi mürəkkəb əməliyyatlar onluqdu. Kamran bunun öhdəsindən zərgər dəqiqliyi ilə gəlirdi. Ən uğurlu işlərindən biri də evindəki dayə-robot idi.
Həyat yoldaşı bu dünyadan vaxtsız köçmüşdü. Ötən müddətdə yenidən evlənmək heç ağlının ucundan belə keçməmişdi. Ömür-gün yoldaşı rəhmətə gedəndən bu məsələyə nöqtə qoymuşdu. Övladları dayə-robotun sayəsində anasızlığı bir o qədər də hiss etmirdilər. Ona möhkəm-möhkəm bağlanmışdılar. O da nəvazişini onlardan əksiltmirdi, hər bir istəklərinə müntəzirdi. Kübarlığından qalmazdı, məntiq və insanpərvərlik başlıca silahıydı. Onu elitar xanımlardan zərrəcə fərqləndirə bilməzdin. Kamrangildə nizam-intizamla sərbəstlik üzvü şəkildə bir-birini tamamlayırdı. Ədalət naminə deyək ki, bu, təkcə evin böyüyünün əməyi deyildi. Həmin məsələdə dayə-robotun da xidməti əvəzsizdi. Körpəlikdən qismətlərinə anasızlıq düşən İlkin və Aysun hərtərəfli qayğı və mükəmməl tərbiyə sayəsində yaşıdlarından çox irəli getmişdilər. Bu da övladları ilə nəfəs alan Kamranı hədsiz dərəcədə sevindirirdi, balalarıyla olmazın qürur duyurdu. Dayə-robota da hörməti hüdudsuzdu, qətiyyən xatirinə dəyməzdi. Əslində, buna heç bir səbəb də yoxdu.
Elə bir ailəyə rast gəlməzdin ki, evlərində robotların xidmətindən yararlanmasın. Di gəl, ailə mühitində, məişətdə robotların bolluğu yeknəsəqlik doğurur, çoxuna darıxdırıcı gəlirdi. Kamrangildə isə hər şey əksinə idi. İlk dövrlərdə körpələr anasızlıqdan dad çəksələr də, dayə-robot bu mənzilə ayaq basandan hər şey tədricən yoluna düşmüşdü. Gündəlik menyünü də o müəyyənləşdirir, əsl ev xanımları təkin yeməkləri də özü bişirirdi. Mənzildə səliqə-sahman da onluqdu. İş orasındaydı ki, xeyli vaxtdı alış-verişə də özü gedirdi. Arada-bir İlkin və Aysunu qoltuğuna vurub gəzməyə çıxmağı da vardı. Məhəllədə uşaqlarla birgə gündəlik gəzinti isə onların həyat tərzinin adi bir parçasıydı. Dayə-robot hərdən-bir özü üçün alış-verişə və ya sadəcə şəhərə çıxanda sanki ev boşluğa bələnirdi, belə anlarda yeri həmişə görünürdü. Ailəlikcə ona yamanca bağlanmışdılar.
Kamran bacardıqca tez-tez rəhmətlik həyat yoldaşının məzarını ziyarət edərdi. Əksər hallarda özüylə balalarını da analarının əbədi uyuduğu qəbirstanlığa aparardı. Ömür-gün yoldaşının doğum günündə isə mütləq qaydada onun məzarına birgə baş çəkərdilər. Bu münasibətlə növbəti dəfə ziyarətə hazırlaşırdılar. Gözləmədiyi halda dayə-robot onlarla birgə qəbirstanlığa yollanmaq niyyətini dilə gətirdi:
- Olar, bu dəfə mən də sizinlə ziyarətə gedim? Əslində, hər dəfə bu istəkdə olsam da, dilimə gətirməyə çətinlik çəkirdim...
- Əlbəttə, artıq sən də bizim ailənin bərabər hüquqlu üzvüsən. Hazırlaş, bir azdan tərpənirik...
- Hədsiz dərəcədə minnətdaram...
- Buyurun, əksinə, sizə minnətdarlıq düşür ki, ailəmizə illərdir bu qədər həssaslıq və doğmalıqla yanaşırsan...
- Bu mənim mənəvi borcumdur, artıq xeyli müddətdir mən özümü insanlığın bir parçası sanıram...
- Halal olsun, şəkk gətirmirəm...
Bayaqdan uşaqların da hayıl-mayılcasına diqqət kəsildiyi bu qısa söhbət Kamrana olmazın ləzzət elədi. Həddən ziyadə təvazökarlığına baxmayaraq özü öz gözündə bir qədər də böyüdü. Axı, bu qədər düşüncəli robotu o əta etmiş, ona bu zəkanı şəxsən bəxş etmişdi. Düzdü, dayə-robotun hətta insanı belə məftun edən bir sıra gedişlərini – “proqramlaşdırmadan” əməlli-başlı kənara çıxmalarını bəzən heç o da axıra qədər anışdıra bilmirdi. Açığı, bu məsələdə mat-məəttəl qaldığı anlar kifayət qədərdi. Nə idisə, hərdən ona elə gəlirdi ki, deyəsən, bu robot, o robotlardan deyil, axı?!
İlkinlə Aysun analarının başdaşına sarılmışdılar. Dayə-robot da var gücüylə onları qucaqlamışdı. Təsirli səhnəydi. Bu, bayaqdan həyat yoldaşının ruhu ilə söhbətləşən Kamranın da nəzərlərindən yayınmadı. Göz yaşlarına güclə sahib çıxırdı. Beləcə ziyarətçilər xeyli müddət Əsmərin ruhunu şad etdilər.
Son günlərdə robot-dayənin gözləri sanki yol çəkirdi, baxışları canlanmışdı. Çöhrəsindən kövrəklik yağırdı. Mənalı gözlərini çox vaxt eyni bir nöqtəyə zilləyərdi. Ürəyidolu adamlara oxşayırdı. Onun bu fərqli halı Kamranın da diqqətindən yayına bilməzdi. Sualdolu baxışlarını dayəyə yönəltdiyi günlərin birində yatsa, heç yuxusuna da girə bilməyəcək bir sualla qarşılaşdı.
- Xahiş edirəm, məni başa düşməyə çalış... Mən də İlkinlə Aysun kimi balaların anası olmaq istəyirəm... İstəyirəm ki, sənin kimi həyat yoldaşım olsun, sevəm-seviləm... Yalvarıram, yardımını əsirgəmə, məni bədgüman eləmə. İstənilən əməliyyata, dəyişikliyə tam hazıram, təki ümidlərim çin olsun... Sən robototexnikada hər şeyə qadirsən, buna öz şəxsi timsalımda əminəm. İnanıram ki, məni qırmazsan, naümid qoymazsan...
Kamranın eşitdiklərindən az qala dili tutula. Ona da, balalarına da bu dayə-robotun son günlərdəki daha qaynar münasibətinin əsl səbəbi indi onun üçün tam aydın idi. Çaşqınlıq içindəydi.
- Səndən gizlin deyil, axı, bu insanlıq üçün də böyük təhlükədir... Bir də ki, sən düşündüyün qədər də bu, asan iş deyil?!
- Anlayıram, sizə qəribə gələ bilər, amma məni qırmayacağına da nəsə iç dünyamda qəti bir əminlik var...
Tamam özünü itirmişdi. Robotlara can verən, onlara “şüur” bəxş edən kəs çıxılmaz suallar labirintində var-gəl etməkdəydi. Qafası heç nə kəsdirə bilmirdi. Qarşısında illərdi doğmaca balalarından da, ondan da tükənməz qayğısını əsirgəməyən, övladlarının anasızlıq yarasına bacardıqca məlhəm olan, vaxtilə qaramat çökən evini xoşbəxtlik adasına çevirən birisi dayanmışdı. Özü də həmişəki təkin məğrur, təmkinli və kübarcasına.
- Oldu, düşünərəm bu haqda...
- Söz...
- Bəli, söz...
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 02-02-2020 16:42 | Bölmə: Azad MÜZƏFFƏRLİ
(hekayə)
Çərxi-fələk tərsinə dövran edir indi, hətta, robot da özünü insan hesab edir indi..
Robot sənayesində nadir mütəxəssislərdən biri sayılırdı. Elə bir vaxt yetişmişdi ki, nəinki görünüşcə, hətta, dərrakədə də robotlar az qala insanlarla kəllə-kəlləyə gəlməkdəydilər. İnsanabənzər robotların qafasını tarazlamaq, onların iç dünyasını araya-ərsəyə gətirmək kimi mürəkkəb əməliyyatlar onluqdu. Kamran bunun öhdəsindən zərgər dəqiqliyi ilə gəlirdi. Ən uğurlu işlərindən biri də evindəki dayə-robot idi.
Həyat yoldaşı bu dünyadan vaxtsız köçmüşdü. Ötən müddətdə yenidən evlənmək heç ağlının ucundan belə keçməmişdi. Ömür-gün yoldaşı rəhmətə gedəndən bu məsələyə nöqtə qoymuşdu. Övladları dayə-robotun sayəsində anasızlığı bir o qədər də hiss etmirdilər. Ona möhkəm-möhkəm bağlanmışdılar. O da nəvazişini onlardan əksiltmirdi, hər bir istəklərinə müntəzirdi. Kübarlığından qalmazdı, məntiq və insanpərvərlik başlıca silahıydı. Onu elitar xanımlardan zərrəcə fərqləndirə bilməzdin. Kamrangildə nizam-intizamla sərbəstlik üzvü şəkildə bir-birini tamamlayırdı. Ədalət naminə deyək ki, bu, təkcə evin böyüyünün əməyi deyildi. Həmin məsələdə dayə-robotun da xidməti əvəzsizdi. Körpəlikdən qismətlərinə anasızlıq düşən İlkin və Aysun hərtərəfli qayğı və mükəmməl tərbiyə sayəsində yaşıdlarından çox irəli getmişdilər. Bu da övladları ilə nəfəs alan Kamranı hədsiz dərəcədə sevindirirdi, balalarıyla olmazın qürur duyurdu. Dayə-robota da hörməti hüdudsuzdu, qətiyyən xatirinə dəyməzdi. Əslində, buna heç bir səbəb də yoxdu.
Elə bir ailəyə rast gəlməzdin ki, evlərində robotların xidmətindən yararlanmasın. Di gəl, ailə mühitində, məişətdə robotların bolluğu yeknəsəqlik doğurur, çoxuna darıxdırıcı gəlirdi. Kamrangildə isə hər şey əksinə idi. İlk dövrlərdə körpələr anasızlıqdan dad çəksələr də, dayə-robot bu mənzilə ayaq basandan hər şey tədricən yoluna düşmüşdü. Gündəlik menyünü də o müəyyənləşdirir, əsl ev xanımları təkin yeməkləri də özü bişirirdi. Mənzildə səliqə-sahman da onluqdu. İş orasındaydı ki, xeyli vaxtdı alış-verişə də özü gedirdi. Arada-bir İlkin və Aysunu qoltuğuna vurub gəzməyə çıxmağı da vardı. Məhəllədə uşaqlarla birgə gündəlik gəzinti isə onların həyat tərzinin adi bir parçasıydı. Dayə-robot hərdən-bir özü üçün alış-verişə və ya sadəcə şəhərə çıxanda sanki ev boşluğa bələnirdi, belə anlarda yeri həmişə görünürdü. Ailəlikcə ona yamanca bağlanmışdılar.
Kamran bacardıqca tez-tez rəhmətlik həyat yoldaşının məzarını ziyarət edərdi. Əksər hallarda özüylə balalarını da analarının əbədi uyuduğu qəbirstanlığa aparardı. Ömür-gün yoldaşının doğum günündə isə mütləq qaydada onun məzarına birgə baş çəkərdilər. Bu münasibətlə növbəti dəfə ziyarətə hazırlaşırdılar. Gözləmədiyi halda dayə-robot onlarla birgə qəbirstanlığa yollanmaq niyyətini dilə gətirdi:
- Olar, bu dəfə mən də sizinlə ziyarətə gedim? Əslində, hər dəfə bu istəkdə olsam da, dilimə gətirməyə çətinlik çəkirdim...
- Əlbəttə, artıq sən də bizim ailənin bərabər hüquqlu üzvüsən. Hazırlaş, bir azdan tərpənirik...
- Hədsiz dərəcədə minnətdaram...
- Buyurun, əksinə, sizə minnətdarlıq düşür ki, ailəmizə illərdir bu qədər həssaslıq və doğmalıqla yanaşırsan...
- Bu mənim mənəvi borcumdur, artıq xeyli müddətdir mən özümü insanlığın bir parçası sanıram...
- Halal olsun, şəkk gətirmirəm...
Bayaqdan uşaqların da hayıl-mayılcasına diqqət kəsildiyi bu qısa söhbət Kamrana olmazın ləzzət elədi. Həddən ziyadə təvazökarlığına baxmayaraq özü öz gözündə bir qədər də böyüdü. Axı, bu qədər düşüncəli robotu o əta etmiş, ona bu zəkanı şəxsən bəxş etmişdi. Düzdü, dayə-robotun hətta insanı belə məftun edən bir sıra gedişlərini – “proqramlaşdırmadan” əməlli-başlı kənara çıxmalarını bəzən heç o da axıra qədər anışdıra bilmirdi. Açığı, bu məsələdə mat-məəttəl qaldığı anlar kifayət qədərdi. Nə idisə, hərdən ona elə gəlirdi ki, deyəsən, bu robot, o robotlardan deyil, axı?!
İlkinlə Aysun analarının başdaşına sarılmışdılar. Dayə-robot da var gücüylə onları qucaqlamışdı. Təsirli səhnəydi. Bu, bayaqdan həyat yoldaşının ruhu ilə söhbətləşən Kamranın da nəzərlərindən yayınmadı. Göz yaşlarına güclə sahib çıxırdı. Beləcə ziyarətçilər xeyli müddət Əsmərin ruhunu şad etdilər.
Son günlərdə robot-dayənin gözləri sanki yol çəkirdi, baxışları canlanmışdı. Çöhrəsindən kövrəklik yağırdı. Mənalı gözlərini çox vaxt eyni bir nöqtəyə zilləyərdi. Ürəyidolu adamlara oxşayırdı. Onun bu fərqli halı Kamranın da diqqətindən yayına bilməzdi. Sualdolu baxışlarını dayəyə yönəltdiyi günlərin birində yatsa, heç yuxusuna da girə bilməyəcək bir sualla qarşılaşdı.
- Xahiş edirəm, məni başa düşməyə çalış... Mən də İlkinlə Aysun kimi balaların anası olmaq istəyirəm... İstəyirəm ki, sənin kimi həyat yoldaşım olsun, sevəm-seviləm... Yalvarıram, yardımını əsirgəmə, məni bədgüman eləmə. İstənilən əməliyyata, dəyişikliyə tam hazıram, təki ümidlərim çin olsun... Sən robototexnikada hər şeyə qadirsən, buna öz şəxsi timsalımda əminəm. İnanıram ki, məni qırmazsan, naümid qoymazsan...
Kamranın eşitdiklərindən az qala dili tutula. Ona da, balalarına da bu dayə-robotun son günlərdəki daha qaynar münasibətinin əsl səbəbi indi onun üçün tam aydın idi. Çaşqınlıq içindəydi.
- Səndən gizlin deyil, axı, bu insanlıq üçün də böyük təhlükədir... Bir də ki, sən düşündüyün qədər də bu, asan iş deyil?!
- Anlayıram, sizə qəribə gələ bilər, amma məni qırmayacağına da nəsə iç dünyamda qəti bir əminlik var...
Tamam özünü itirmişdi. Robotlara can verən, onlara “şüur” bəxş edən kəs çıxılmaz suallar labirintində var-gəl etməkdəydi. Qafası heç nə kəsdirə bilmirdi. Qarşısında illərdi doğmaca balalarından da, ondan da tükənməz qayğısını əsirgəməyən, övladlarının anasızlıq yarasına bacardıqca məlhəm olan, vaxtilə qaramat çökən evini xoşbəxtlik adasına çevirən birisi dayanmışdı. Özü də həmişəki təkin məğrur, təmkinli və kübarcasına.
- Oldu, düşünərəm bu haqda...
- Söz...
- Bəli, söz...
Müəllifin bütün yazıları - Azad MÜZƏFFƏRLİ
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-08-2020, 16:22
Azad MÜZƏFFƏRLİ - Erməni qaraçıları, yoxsa, qaraçı ermənilər - Azad Müzəffərli yazır
Qüdrət Həsənquliyevin fikrincə, Tramp görsə ki, Ukrayna qalib gəlir, Rusiyaya təkcə siyasi yox, hərbi dəstək də verəcək
"Xalq qəzeti"nin şöbə müdiri deyir ki, ömrü boyu özünü axtaran, dəfələrlə yanından ötüb keçən o qədər insan var ki
Nadir Azməmmədov: “Təəssüf ki, indi rejissor olmaq, kino və serial çəkmək adiləşib, bəzən bunun məsuliyyətini dərk etmirlər”
Türkiyədə yaşayan Əməkdar artist deyir ki, siyasilərin illərlə həllinə çalışdığı hansısa bir məsələni bəzən uğurlu bir musiqi əsəri həll edə bilər
Qüdrət Həsənquliyev: “Düşmənçiliyə son qoymaq üçün ədalətli sülhə nail olmaq gərəkdir. Bunun üçün ya tərəflər 1991-ci ilin sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır, ya da ərazi mübadiləsinə gedirlər. Amma indiki mərhələdə bu, az inandırıcı görünür”
