23:24 / 30-06-2025
Rus İcmasının Mədəniyyət Mərkəzi bağlanıb?
21:03 / 30-06-2025
Rusiyada öldürülən qardaşların cənazəsi Azərbaycana gətirilib - (Yenilənib)
18:51 / 30-06-2025
İran liderinin müşavirini öldürmək istəyiblər
18:44 / 30-06-2025
Aİ rəsmisi: "Rusiyada azərbaycanlılara qarşı törədilən zorakılıq..."
18:38 / 30-06-2025
Tramp mütəffiqlərin təklifinə əhəmiyyət vermir
18:03 / 30-06-2025
Daha 17 qanuna dəyişiklik edəcəklər
17:57 / 30-06-2025
Bakıda əməliyyat: FTX-nın iki əməkdaşı saxlanılıb - (Yenilənib) - Fotolar
17:51 / 30-06-2025
Azərbaycanın Rusiyadakı səfiri XİN-ə çağırılıb
17:45 / 30-06-2025
Bəylər Eyyubov yeni vəzifəyə təyin olunub
17:34 / 30-06-2025
Şuşada biznes forum keçiriləcək
17:18 / 30-06-2025
Ukraynalı nazir slovakiyalı həmkarının təklifini qəbul etmir
17:11 / 30-06-2025
İşçi qrupun ştat və xidməti maşınlarının sayı artırılıb
17:03 / 30-06-2025
Beş ölkədən Azərbayacana quş əti idxalına məhdudiyyət qoyulub
16:51 / 30-06-2025
Ersin Tatar Azərbaycana gəlir
16:46 / 30-06-2025
Ərdoğan Azərbaycana səfər edəcək
16:27 / 30-06-2025
Şahın atom bombası istəyi: ABŞ bunun qarşısını necə alıb?
16:10 / 30-06-2025
İyul ayının hava proqnozu açıqlanıb
16:02 / 30-06-2025
Azərbaycan və Bolqarıstan XİN-ləri arasında siyasi məsləhətləşmələr aparılıb
15:20 / 30-06-2025
Dərmanların qiyməti yenidən tənzimlənib
15:08 / 30-06-2025
Professor: Şovinizm Rusiyanı uçuruma aparır
14:52 / 30-06-2025
Mənsum İbrahimov: Teatrımızın səhnəsinə yeni Məcnunlar gəlir - Foto
14:26 / 30-06-2025
Sabiq nazir təltif edilib
14:15 / 30-06-2025
Qarabağa növbəti köç karvanı gedib - (Yenilənib)
13:53 / 30-06-2025
Tramp İranın iddiaları ilə razılaşmır
13:45 / 30-06-2025
Qarabağa səfərlər müvəqqəti dayandırılıb
13:43 / 30-06-2025
Çin Azərbaycan vasitəsilə Avropaya yeni yük marşrutu istifadəyə verib
13:24 / 30-06-2025
"Azərbaycanfilm"dəki partlayışla bağlı cinayət işi açılıb
13:15 / 30-06-2025
Sabahın hava proqnozu açıqlanıb
13:13 / 30-06-2025
Mirzoyan Lavrova xəbərdarlıq edib
13:01 / 30-06-2025
Xarici İşlər Nazirliyində yeni idarə yaradılıb
09:25 / 26-06-2025
Tarixi yanlışlıq - İbrahim Əliyev yazır
08:51 / 26-06-2025
Cənubi Qafqazın ən güclüsü...
16:17 / 26-06-2025
Azərbaycanı gülüstana çevirənlər! - Zahid Oruc yazır
13:16 / 29-06-2025
Putin Rusiyada şovinizmi qızışdırır
18:04 / 26-06-2025
Narkotik satan ata və oğlu tutulub
00:00 / 26-06-2025
Bu gün Silahlı Qüvvələri Günüdür
12:57 / 27-06-2025
Prokurorluq Bakıdakı partlayış hadisəsini araşdırır
00:02 / 27-06-2025
Emil Mehtiyev idarə rəisi təyin olunub
08:55 / 28-06-2025
İsrail-İran müharibəsi Orta Asiyanın yolunu bağlayıb?
00:01 / 28-06-2025
Jurnalist Seyfəddin Hüseynlinin qardaşları öldürülüb - (Yenilənib)
16:30 / 26-06-2025
Azərbaycandakı dinlərarası harmoniya Tolerantlıq Evində müzakirə olunub
12:14 / 26-06-2025
İlham Əliyevlə İran prezidenti arasında telefon danışığı olub
“Sinif uşaqları”nın s(z)əhər gəzintisi - Akif Cabbarlı yazır
Tarix: 16-10-2019 15:42 | Bölmə: Akif CABBARLI
(Həyat etüdləri)
Asif Yaşıldərəli hələ pensiya yaşına çatmamış, heç bir səbəb olmadan işdən kənarlaşdırılmış, ömrünü-gününü, bütün taleyini həsr elədiyi peşəsindən, uzun müddət çalışdığı kollektivdən ayrı düşmüşdü.
Çox darıxırdı, dörd divar bir yana, genişdən-geniş həyət də onu əməlli-başlı sıxırdı. Heç kimlə söhbəti də tutmurdu. Həyata baxışı müxtəlif olan, birgəyaşayış qaydalarından və prinsiplərindən bir qədər uzaq insanlarla, çoxmərtəbəli, çoxmənzilli bina evinin sakinləri ilə dil tapa bilmirdi. Bir gün qərara aldı ki, onu sıxan, bəzən də qanını qaraldan mühitdən aralansın. Odur ki, günlərin birində yollandı doğulub boya-başa çatdığı ucqar dağ rayonuna.
Kənddə bir vecsiz qardaşı yaşayırdı. Ələbaxan, həm də küsəyənin biri idi. Uşaqları da gələcəyin əsl dələduzları kimi böyüyürdü. Bildi ki, ata evində, qardaşının ailəsində onu çətin yola verələr, mənasız, şit-şit söhbətlər, beş-on manat çəkmək üçün qurama metodları istirahətinə acı istiot qatacaqdı. Yaxşısı budur, rayon mərkəzindəki ucuz otellərin birində qalım - düşüncəsi götür-qoy suallarına son qoydu.
Adəti üzrə sübh tezdən durub otelin kafesində ləzzətli bir çay içib, pendir-çörəklə mədəsini alladıb şəhər parkına çıxdı. Dağ havasından ciyərlərinə çəkib terraslarla asta-asta addımlayırdı ki, boynunun ardında qəribə, təlaşlı bir tövşümə səsi eşitdi, sonra da çiyninə tolamazlanan şapalağın ağrısı bütün canına yayıldı. Çevrildi, amma lopabığ, çatmaqaş, hündür boylu, canlı-cüssəli kişini tanımadı.
- Ə, qaranoy, tanımadın məni, hə? Elə olar da. Bir bankadan şor yeməyimiz, beş dənə qozu yarı bölməyimiz yadından çıxıb deyəsən...
Asif müəllim yaddaşını ha silkələyib çalxadısa, bu adamın kimliyi heç cür yadına düşmədi. Amma şor, qoz məsələsi azacıq ipucu verdi axı deyəsən.
- Hə, hə, doğrusu yaxşı tanıyammadım, amma...
- Nə amma? Orta məktəb yoldaşıyıq da. İki il yataqxanada bir otaqda qalmışıq. Sizdə də, bizdə də səkkizillik idi, orta məktəbə Hacılar kəndinə gəlmişdik. Ə, sən nə unutqan adamsan, böyüklərin xasiyyətini Allah kəssin. Bəlkə adımı da deyim, səni əziyyətə salmayım.
Amma demədi. Deyəsən o da Asifin adını düz-əməlli xatırlamırdı. Asif müəllim də daha ad məsələsinin üstünə gəlmədi və gözlədi ki, görsün bu nataraz kişi ilə söhbətin axırı necə qurtaracaq.
Kişi Asif müəllimin qolunu bərk-bərk sıxaraq park boyu dolandırmağa başladı. Bu adam sinif yoldaşını elə sürətlə dartırdı ki, sanki palçığa batan yük maşınını itələyirdi. Asif təngnəfəs olmuşdu. Fikirləşdi ki, utanmağın yeri yoxdu, oturmasa, nəfəsi çatmayacaq, bəlkə də boğulacaqdı. Gözünə ilk dəyən skamyaya tərəf dartındı. Daha doğrusu, birtəhər kişinin qolundan çıxıb özünü oturacağa yetirdi.
- Ə, qaranoy, nədi, yorulmusan? Vallah, şəhər sizi xarab eləyib. O vaxtlar səndən bərk qaçan, turnikə tez dırmaşan uşaq yox idi. İndi nə olub?
- Daha nə olasıdı, əlli il keçib o vaxtdan. Zəifləmişəm, qocalmışam.
- Ə, sən qocalan köp...
Sözünün dalını demədi, bildi ki, əlli ilə qabağın zarafatı necə qurtara bilər.
- Yox, səni bilmirəm, məni həyat yorub, nəfəsimi kəsib – deyə yekəpər sinif yoldaşından canını necə qurtarmaq barədə ürəyində götür-qoy eləməyə başladı.
- Əziz dost, neynirsən, yenə ordasan?
Sualı “əziz dost”la başlayan kişi səmimi, humanist hisslərdən uzaq olmadığını göstərmək istəyirdi, amma yenə alınmadı.
- Harada olursunuz-olun, yaralı barmağın müalicəsində iştirak eləməmisiniz. Elə sən də, Natiq də.
- Natiq kimdir? – Asif tərəddüdlə sual verdi.
- Natiq də, sənin alim dostun. İnstitutu qurtarandan vəzifələrdədir, amma bircə yol bizi başına yığmayıb. Gələndə də ceyran taxtaya dəyən kimi dəyib tez qayıdır. Əşi, bu vəzifə nə şirin şey imiş.
Asif yaxşı bildi ki, bu kişi son cümlələrindəki ifadələri hansısa məclisdə kimdənsə oğurlayıb, öz məhsulu deyil, amma məsələnin üstünə qayıtmadı. Sadəcə bu qarayaxa insandan necə qurtulmaq barədə fikir axtarışına girişdi. Kişi danışırdı, Asif isə şok vəziyyətdə idi, onun nə dediyini kəsdirə bilmirdi.
- A kişi, sənnənəm e, yenə ordasan?
- Harada, haranı nəzərdə tutursan?
Asif müəllim bu adamın kimliyini dəqiqləşdirə bilmişdi. O, elə orta məktəbdə necə idisə, hansı yuvada cükküldəşirdisə, eləcə də qalmışdı. Bircə bədəncə yekəlmiş, nataraz görkəm almışdı. Hətta bir az da eybəcərləşmiş, qorxunc olmuşdu.
- Ə, mənə gəlmə də, adın televizordan (?), qəzetdən düşmürdü, amma heç bizə...
- Nə bizə, sizə nə eləməliydim? – Asif artıq səbrini basa bilmədi.
- Heç, elə özünüzə eləyin, biz kimik ki...
- Vallah, səni başa düşə bilmirəm.
- Düşməzsən də. Yaxşı, gədəni evləndirdin?
- Gədə kimdir?
- Oğlunu deyirəm də.
- Mənim oğlum yoxdur, bir qızım var.
- Hə, olsun qızın. Gədə yəqin Natiqindir.
- Ola bilər.
- Hə, qızı köçürmüsən?
- Çoxdan.
- Qız işləyir?
- Hə.
- Neçə nəvən var? Toylarını görək.
- Səni bilmirəm, mən çətin ki, nəvəmin toyunu görəm. Hələ beşinci sinifdədir.
- Qaranoy, səndən bir şey soruşum, bizimkini nə vaxt yola salırlar?
- Sizinki kimdir?
- Başçını deyirəm də. Bircə dəfə məni qəbul eləmir ki, dərdimi deyim.
- O məsələ mənlik deyil, get özündən soruş.
- Bəs sən nəyimizə, haramıza lazımsan? Gəlmisən, zəhmət çək görüş, bizim də dərdimizi de.
- Mən onu tanımıram.
- Bəs məni necə tanıyırsan?
- Yox.
Asif müəllim hərtərəfli darıxmışdı, odur ki, skamyadan aralanıb parkın dərinliklərindəki üzərində “K” və “Q” yazılan tikiliyə sarı addımladı. Yarı yoldaca sinif yoldaşı onu haqladı. Qarşısına keçib şəhadət barmağı ilə obyektin üstündəki hərfləri göstərdi.
- Bunlardan soruşmaq lazımdır ki, rayona gələn rus yoldaşlar nə bilsin ki, hansı tərəfə keçsinlər. Ə, bunu rus dilində də yazın, ay mən deyənlər. Bilmirsiniz ki, rayonumuza o tərəfdən çoxlu qonaq gəlir? Hələ mən ərəb qardaş və bacılarımızı demirəm. Eybi yox, onlar hara gəldi... Ə, bəs qonağa adam belə hörmət göstərər? Axı, bizim gül kimi adətimiz var, qonağı həmişə başa keçiririk.
Kişi nitqini qurtarar-qurtarmaz Asif tələsik tikiliyə tərəf götürüldü. Sinif yoldaşı isə heç cür aydınlaşdıra bilmədi ki, Asif müəllim hansı hərfin yazıldığı qapıdan keçdi.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 16-10-2019 15:42 | Bölmə: Akif CABBARLI
(Həyat etüdləri)
Asif Yaşıldərəli hələ pensiya yaşına çatmamış, heç bir səbəb olmadan işdən kənarlaşdırılmış, ömrünü-gününü, bütün taleyini həsr elədiyi peşəsindən, uzun müddət çalışdığı kollektivdən ayrı düşmüşdü.
Çox darıxırdı, dörd divar bir yana, genişdən-geniş həyət də onu əməlli-başlı sıxırdı. Heç kimlə söhbəti də tutmurdu. Həyata baxışı müxtəlif olan, birgəyaşayış qaydalarından və prinsiplərindən bir qədər uzaq insanlarla, çoxmərtəbəli, çoxmənzilli bina evinin sakinləri ilə dil tapa bilmirdi. Bir gün qərara aldı ki, onu sıxan, bəzən də qanını qaraldan mühitdən aralansın. Odur ki, günlərin birində yollandı doğulub boya-başa çatdığı ucqar dağ rayonuna.
Kənddə bir vecsiz qardaşı yaşayırdı. Ələbaxan, həm də küsəyənin biri idi. Uşaqları da gələcəyin əsl dələduzları kimi böyüyürdü. Bildi ki, ata evində, qardaşının ailəsində onu çətin yola verələr, mənasız, şit-şit söhbətlər, beş-on manat çəkmək üçün qurama metodları istirahətinə acı istiot qatacaqdı. Yaxşısı budur, rayon mərkəzindəki ucuz otellərin birində qalım - düşüncəsi götür-qoy suallarına son qoydu.
Adəti üzrə sübh tezdən durub otelin kafesində ləzzətli bir çay içib, pendir-çörəklə mədəsini alladıb şəhər parkına çıxdı. Dağ havasından ciyərlərinə çəkib terraslarla asta-asta addımlayırdı ki, boynunun ardında qəribə, təlaşlı bir tövşümə səsi eşitdi, sonra da çiyninə tolamazlanan şapalağın ağrısı bütün canına yayıldı. Çevrildi, amma lopabığ, çatmaqaş, hündür boylu, canlı-cüssəli kişini tanımadı.
- Ə, qaranoy, tanımadın məni, hə? Elə olar da. Bir bankadan şor yeməyimiz, beş dənə qozu yarı bölməyimiz yadından çıxıb deyəsən...
Asif müəllim yaddaşını ha silkələyib çalxadısa, bu adamın kimliyi heç cür yadına düşmədi. Amma şor, qoz məsələsi azacıq ipucu verdi axı deyəsən.
- Hə, hə, doğrusu yaxşı tanıyammadım, amma...
- Nə amma? Orta məktəb yoldaşıyıq da. İki il yataqxanada bir otaqda qalmışıq. Sizdə də, bizdə də səkkizillik idi, orta məktəbə Hacılar kəndinə gəlmişdik. Ə, sən nə unutqan adamsan, böyüklərin xasiyyətini Allah kəssin. Bəlkə adımı da deyim, səni əziyyətə salmayım.
Amma demədi. Deyəsən o da Asifin adını düz-əməlli xatırlamırdı. Asif müəllim də daha ad məsələsinin üstünə gəlmədi və gözlədi ki, görsün bu nataraz kişi ilə söhbətin axırı necə qurtaracaq.
Kişi Asif müəllimin qolunu bərk-bərk sıxaraq park boyu dolandırmağa başladı. Bu adam sinif yoldaşını elə sürətlə dartırdı ki, sanki palçığa batan yük maşınını itələyirdi. Asif təngnəfəs olmuşdu. Fikirləşdi ki, utanmağın yeri yoxdu, oturmasa, nəfəsi çatmayacaq, bəlkə də boğulacaqdı. Gözünə ilk dəyən skamyaya tərəf dartındı. Daha doğrusu, birtəhər kişinin qolundan çıxıb özünü oturacağa yetirdi.
- Ə, qaranoy, nədi, yorulmusan? Vallah, şəhər sizi xarab eləyib. O vaxtlar səndən bərk qaçan, turnikə tez dırmaşan uşaq yox idi. İndi nə olub?
- Daha nə olasıdı, əlli il keçib o vaxtdan. Zəifləmişəm, qocalmışam.
- Ə, sən qocalan köp...
Sözünün dalını demədi, bildi ki, əlli ilə qabağın zarafatı necə qurtara bilər.
- Yox, səni bilmirəm, məni həyat yorub, nəfəsimi kəsib – deyə yekəpər sinif yoldaşından canını necə qurtarmaq barədə ürəyində götür-qoy eləməyə başladı.
- Əziz dost, neynirsən, yenə ordasan?
Sualı “əziz dost”la başlayan kişi səmimi, humanist hisslərdən uzaq olmadığını göstərmək istəyirdi, amma yenə alınmadı.
- Harada olursunuz-olun, yaralı barmağın müalicəsində iştirak eləməmisiniz. Elə sən də, Natiq də.
- Natiq kimdir? – Asif tərəddüdlə sual verdi.
- Natiq də, sənin alim dostun. İnstitutu qurtarandan vəzifələrdədir, amma bircə yol bizi başına yığmayıb. Gələndə də ceyran taxtaya dəyən kimi dəyib tez qayıdır. Əşi, bu vəzifə nə şirin şey imiş.
Asif yaxşı bildi ki, bu kişi son cümlələrindəki ifadələri hansısa məclisdə kimdənsə oğurlayıb, öz məhsulu deyil, amma məsələnin üstünə qayıtmadı. Sadəcə bu qarayaxa insandan necə qurtulmaq barədə fikir axtarışına girişdi. Kişi danışırdı, Asif isə şok vəziyyətdə idi, onun nə dediyini kəsdirə bilmirdi.
- A kişi, sənnənəm e, yenə ordasan?
- Harada, haranı nəzərdə tutursan?
Asif müəllim bu adamın kimliyini dəqiqləşdirə bilmişdi. O, elə orta məktəbdə necə idisə, hansı yuvada cükküldəşirdisə, eləcə də qalmışdı. Bircə bədəncə yekəlmiş, nataraz görkəm almışdı. Hətta bir az da eybəcərləşmiş, qorxunc olmuşdu.
- Ə, mənə gəlmə də, adın televizordan (?), qəzetdən düşmürdü, amma heç bizə...
- Nə bizə, sizə nə eləməliydim? – Asif artıq səbrini basa bilmədi.
- Heç, elə özünüzə eləyin, biz kimik ki...
- Vallah, səni başa düşə bilmirəm.
- Düşməzsən də. Yaxşı, gədəni evləndirdin?
- Gədə kimdir?
- Oğlunu deyirəm də.
- Mənim oğlum yoxdur, bir qızım var.
- Hə, olsun qızın. Gədə yəqin Natiqindir.
- Ola bilər.
- Hə, qızı köçürmüsən?
- Çoxdan.
- Qız işləyir?
- Hə.
- Neçə nəvən var? Toylarını görək.
- Səni bilmirəm, mən çətin ki, nəvəmin toyunu görəm. Hələ beşinci sinifdədir.
- Qaranoy, səndən bir şey soruşum, bizimkini nə vaxt yola salırlar?
- Sizinki kimdir?
- Başçını deyirəm də. Bircə dəfə məni qəbul eləmir ki, dərdimi deyim.
- O məsələ mənlik deyil, get özündən soruş.
- Bəs sən nəyimizə, haramıza lazımsan? Gəlmisən, zəhmət çək görüş, bizim də dərdimizi de.
- Mən onu tanımıram.
- Bəs məni necə tanıyırsan?
- Yox.
Asif müəllim hərtərəfli darıxmışdı, odur ki, skamyadan aralanıb parkın dərinliklərindəki üzərində “K” və “Q” yazılan tikiliyə sarı addımladı. Yarı yoldaca sinif yoldaşı onu haqladı. Qarşısına keçib şəhadət barmağı ilə obyektin üstündəki hərfləri göstərdi.
- Bunlardan soruşmaq lazımdır ki, rayona gələn rus yoldaşlar nə bilsin ki, hansı tərəfə keçsinlər. Ə, bunu rus dilində də yazın, ay mən deyənlər. Bilmirsiniz ki, rayonumuza o tərəfdən çoxlu qonaq gəlir? Hələ mən ərəb qardaş və bacılarımızı demirəm. Eybi yox, onlar hara gəldi... Ə, bəs qonağa adam belə hörmət göstərər? Axı, bizim gül kimi adətimiz var, qonağı həmişə başa keçiririk.
Kişi nitqini qurtarar-qurtarmaz Asif tələsik tikiliyə tərəf götürüldü. Sinif yoldaşı isə heç cür aydınlaşdıra bilmədi ki, Asif müəllim hansı hərfin yazıldığı qapıdan keçdi.
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-09-2024, 12:18
Akif CABBARLI - Kəlbəcərə gedə bilmədi, doğmalarının qəlbində yuva qurdu - Akif Cabbarlı yazır
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Qüdrət Həsənquliyevin fikrincə, Tramp görsə ki, Ukrayna qalib gəlir, Rusiyaya təkcə siyasi yox, hərbi dəstək də verəcək
"Xalq qəzeti"nin şöbə müdiri deyir ki, ömrü boyu özünü axtaran, dəfələrlə yanından ötüb keçən o qədər insan var ki
Nadir Azməmmədov: “Təəssüf ki, indi rejissor olmaq, kino və serial çəkmək adiləşib, bəzən bunun məsuliyyətini dərk etmirlər”
Türkiyədə yaşayan Əməkdar artist deyir ki, siyasilərin illərlə həllinə çalışdığı hansısa bir məsələni bəzən uğurlu bir musiqi əsəri həll edə bilər
Qüdrət Həsənquliyev: “Düşmənçiliyə son qoymaq üçün ədalətli sülhə nail olmaq gərəkdir. Bunun üçün ya tərəflər 1991-ci ilin sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır, ya da ərazi mübadiləsinə gedirlər. Amma indiki mərhələdə bu, az inandırıcı görünür”
