15:43 / 22-11-2024
Millətlər Liqası: pley-off mərhələsinin püşkü atılıb
15:30 / 22-11-2024
Nüvə müharibəsi ssenarisi - Təhlükədən qorunmaq üçün bunker sifariş edənlərin sayı artır
15:25 / 22-11-2024
Qazaxın azad olunmuş kəndlərində yeni zastavalar tikiləcək
15:13 / 22-11-2024
AFFA-nın sabiq vitse-prezidenti: "Artıq olanımızı da itirməyə başlamışıq"
14:59 / 22-11-2024
Arvadını öldürən vəzifəli şəxsə bir il cəza verilib
14:50 / 22-11-2024
Həlak olan azərbaycanlı hərbçinin nəşi 2 ay sonra tapılıb
14:47 / 22-11-2024
Pentaqon: ABŞ Rusiya ilə müharibə istəmir, amma...
14:43 / 22-11-2024
Nizami Rayon Məhkəməsində yoxlama başlayıb
14:40 / 22-11-2024
Azərbaycanın təşəbbüsü ilə Qlobal Cənub QHT Platforması yaradılır
14:13 / 22-11-2024
İran ABŞ-la danışıqlara gedəcək, yoxsa...
14:06 / 22-11-2024
Pərviz Şahbazov türkiyəli nazirlə müzakirə aparıb
13:54 / 22-11-2024
Ana və qızı xuliqanlığa görə həbs edilib
13:47 / 22-11-2024
Ruslar şəhərin 25 faizini ələ keçirib, döyüşlər davam edir - Foto
13:36 / 22-11-2024
ABŞ Polşadakı hərbi bazasını yüksək hazırlıq vəziyyətinə gətirib
13:27 / 22-11-2024
Türk ordusu daha beş terrorçunu zərərsizləşdirib
13:23 / 22-11-2024
Dövlət Xidməti daha 12 maşını satışa çıxarıb - Siyahı
13:21 / 22-11-2024
Putin Rusiyasını ifşa edən "Pis ruslar" kitabı nəşr olunub
13:09 / 22-11-2024
Putin nüvə silahından istifadə edə bilər - Xəbərdarlıq
13:02 / 22-11-2024
Keçmiş mərkəz direktoru vəzifəyə təyin olunub
12:53 / 22-11-2024
ABŞ rus ordusunu məğlub edə biləcək silah hazırlayıb
12:47 / 22-11-2024
Sabahın hava proqnozu açıqlanıb
12:35 / 22-11-2024
Ruslar bir məntəqəni işğal edib, daha səkkizinə doğru irəliləyir - Foto
12:23 / 22-11-2024
Dövlətə məxsus 35 su nəqliyyatı vasitəsi hərraca çıxarılıb - Siyahı
12:06 / 22-11-2024
İlham Əliyev İsrailin nəqliyyat və yol təhlükəsizliyi nazirini qəbul edib
12:00 / 22-11-2024
FIFA referisi Kamal Umudlu beynəlxalq oyuna təyinat alıb
11:54 / 22-11-2024
“Əmək miqrasiyası kvotasının müəyyən edilməsi Qaydası” dəyişib
11:45 / 22-11-2024
Polkovnikin oğlu ev dustaqlığına buraxılıb
11:09 / 22-11-2024
Leyla Əliyeva və Arzu Əliyeva sərgiləri ziyarət ediblər - Fotolar
11:05 / 22-11-2024
20 təyyarə və 6 döyüş gəmisi Tayvan sahillərinə yaxınlaşıb
11:01 / 22-11-2024
Dünyanın ən hündür və ən balaca qadını bir araya gəlib - Foto
12:28 / 18-11-2024
Turan Manafzadə: “Mədəniyyət diplomatiyasından yararlanmağı bacarmalıyıq” - Müsahibə
12:05 / 19-11-2024
MMC vətəndaşın mənzilini dağıdıb, indi də obyektini ələ keçirmək istəyir - Fotolar
13:32 / 21-11-2024
Dünyanın ən güclü donanmaları... - Qardaş Türkiyə siyahıda neçəncidir?
19:50 / 19-11-2024
Beynəlxalq Bank 272 min manat cərimələnib
16:45 / 20-11-2024
Nazir: "Regionlardakı bəzi poçt şöbələrinin bağlanması araşdırılacaq"
16:22 / 20-11-2024
“Real Betis” klubunun nümayəndəsi Bakıda nəyə təəccüblənib? - Foto
15:29 / 18-11-2024
Daha üç şəhərə konsul təyinatı olub - Siyahı
16:45 / 21-11-2024
Prezident iki Mərkəzi ləğv edib - Sərəncam
10:03 / 20-11-2024
Azərbaycan və Türkiyənin bələdiyyə təşkilatları arasında görüş keçirilib - Fotolar
17:09 / 18-11-2024
Deputatın oğlu yeni vəzifəyə təyin olunub
09:37 / 21-11-2024
Naxçıvan səhiyyəsində həbslər başlayıb
00:07 / 22-11-2024
Hikmət Hacıyev: “Politico”nun üzr istəməsini tələb edirik!”
Pansionatda.. otel otağı - Hekayə
Tarix: 19-11-2019 12:47 | Bölmə: Akif CABBARLI
(Hekayə)
Məşhur pansionatın əsas korpusunda dördmərtəbəli binanın dördüncü mərtəbəsində onun üçün ayrılmış bir nəfərlik otağa girən andan ürəyi sıxılmağa, hədsiz darıxmağa başladı. Oğlu evdən gətirilən qab-qacağı, pal-paltarı şkafa yerləşdirdi, çaynikə su doldurub qaynamağa qoydu. Sonra bir alma soyub, səliqə ilə dilimlədi.
- Atacığım, alma ye, susuzluğa da, ürəyinə də xeyirdir. İndi çay da dəmləyərəm, içərsən. Bir azdan səni nahara da çağıracaqlar yəqin.
- Hə, hə, sən get, bala, yolda tıxaca düşərsən yoxsa.
Oğlu sağollaşıb düşəndə kişi onu ötürmək istəsə də alınmadı. Elxan buna heç cür razılaşmadı.
- Dincəl, rahatlan, əl-üzünü yu, çay içib sonra çıxarsan dəniz qırağına, məndən narahat olma, - dedi.
Yarım saatdan sonra Asif Yaşıldərəli isti gödəkçəsini geyinib dəhlizə çıxdı. İri, işıqlı çil-çıraqlar, rəngbərəng divar kağızları, şabalıdı qapılar binanın yenicə təmir olunmasından xəbər verirdi. Dəhliz boyu asta-asta addımlayan kişi bura axırıncı gəlişini xatırlamağa çalışdı. Gərək ki, o vaxtdan altı il keçmişdi. Onda bu dəhlizlər tamamilə köhnə dəbdə bəzənsə də, isti idi, maraqlı idi. İndi təmirdən təzə çıxsa da, heç adama yapışmırdı bu divarlar, işıqlı dəhlizlər. Sanki qocaman, mehriban, məsum bir insana modern kostyum geyindirmişdilər. Zahiri dəyişiklik insanın içini, qəlbini dəyişdirmədiyi kimi, bu bər-bəzək də qəribə bir soyuqluq, etinasızlıq saçırdı. “Hə, nədir, yenə yazıçılığın tutub deyəsən? Camaat maya qoyub pul töküb, iş görüb, sən də emosional duyğulara güc vermisən, nədi?”, – deyə Asif müəllim mızıldandı. Yaxşısı budur, çıx dəniz qırağına, təmiz havadan çək ciyərlərinə.
Pansionatla çimərliyə düşən pilləkənlərin arası üç yüz-dörd yüz metr olardı. İstirahət ocağının böyük ərazisi vardı və bu ərazi bütünlüklə təbii şam meşəsini xatırladırdı. Bütün terraslar, cığırlar birbaşa sahil zolağına çıxırdı. Hava sərin idi, amma payız günəşi nədənsə küsmüş uşaqlar kimi işıq əvəzinə qaş-qabaq saçırdı. Heç sən deyən istiliyi də yox idi. Topa-topa buludlarla baş-başa verib, zamanənin gərdişi barədə xısınlaşırdılar sanki. Həyət-bacada tək-tük adam gözə dəyirdi. “Görünür, müalicə kabinetlərindədirlər”, – deyə Asif müəllim ürəyindən keçirdi. “Yaxşısı budur, gedim mən də müalicə həkimiylə görüşüm”.
Köhnə dostu Zahid həkim kifayət qədər qocalmışdı. Yuxarı təşkilatlar müalicə ocağını abıra salsalar da, ötən illərin ağrısı-acısı bu kişinin sifətində açıq-aydın sezilən nişanələr cızmışdı. Səsi də kallaşmışdı. Astadan, sanki ürəyində danışırdı. Əslində, heç onun nə dediyini o qədər də asan başa düşmək olmurdu. Nəyisə təkrar soruşmaq da düzgün çıxmadığından söhbətləri təkqapıya oynanılan futbol yarışını xatırladırdı. Ötən gəlişində Asif müəllim həkimini belə görməmişdi. Bu cür ciddi dəyişiklik, Zahid kişinin sozalması ürəyini sızlatdı. Ayağa durub sağollaşanda gözü güzgüyə sataşdı.
- Hə, elə sən özün də o məsələ... Üzü sonuncu dayanacağa dirənən köhnə vaqon kimi xarlayıb tökülürsən, vallah. Ora-buranı qartlayıb, təkəm-seyrək tüklərini yan darasan da, gözünün altındakı qara torbacıqlar, sifətindəki xış yeri kimi şırımlar işlərin sən deyən qaydada olmadığından xəbər verir, Asif, - deyə ürəyindən keçirdi.
Sonra əsgər sayağı ovuclarını havada şappıldadıb xudahafizləşdilər. Danışdılar ki, hər gün görüşsünlər. Nədən ki, Asif müəllimin qan təzyiqini həkim özü ölçəcəkdi, tibb bacısını bu işə qatmayacaqdı. Yeməkxanada göndərildiyi stolun ətrafında daha üç nəfər əyləşmişdi. Bir kişi ilə iki qadın yeni gələn pasiyenti səmimi qarşıladılar. Axıradək bircə kəlmə də danışmadı. Xasiyyəti belə idi. Əvvəl kəşfiyyat aparar, kimin necə nəfəs aldığını, nə düşündüyünü, nə danışdığını dəqiqləşdirər, sonra münasibət qurardı. Yeməyini səbrlə yedi, sonra axıra saxladığı kotleti səliqə ilə salfetə büküb ayağa qalxdı.
- Bu kotleti otağa aparmıram, bayırda məni gözləyən pişiklərdən birinə verəcəm, - dedi. Stol yoldaşları bu sözlərin zarafat, yoxsa ciddi olduğunu kəsdirə bilmədilər.
- Elə sənin kimilərdir də o pişikləri qudurdan, – deyə tosqun qadın fısıldadı.
- Axı, o pişiklər qudurmayıblar, sadəcə, ac olduqları üçün pilləkənin başında dayanıb ürəyiyumşaq adamları gözləyirlər.
- Hə, yaxşı-yaxşı, biz daşürəkliyik də deyirsən.
- Yox, bacı, mən həkim olmadığımdan sənin ürəyinin hansı materialdan olduğunu deyə bilmərəm.
Söhbət burada bitdi. Çünki ilk dəfə gördüyü adamla bu cür polemikanın çox uzanmasına ehtiyac da yox idi. Bayırda kotletin “müştəriləri” çox olsa da, vaxtilə evində saxladığı ağappaq, gombul pişiyini xatırladan birini gözü tutdu və kənara səsləyib, salfetin arasındakı kotleti ona yedirtdi. Pişik dərhal yemini içəri ötürdü, ağzını-burnunu yaladı, sonra da xumar baxışları ilə təzə hamisinə virtual təşəkkürünü də çatdırdı.
Bu vəziyyət eynilə axşam yeməyindən sonra da təkrarlandı və Asif müəllim qəlbində izaholunmaz bir rahatlıq duyğusu da yaşadı. Sonra stol yoldaşının – ucqar dağ rayonundan gəlmiş ixtisasca həkim olan Arif kişinin dəvətilə onun otağına getdi. Burada daha iki nəfərlə də tanış oldu. Ortalıqdakı jurnal stolunun üstünə düzülmüş meyvələrdən daddı və yeni tanışların təkidilə əlli qram zoğal arağı da içdi. Çünki etiraza yer yox idi. Pansionatlarda bu cür qonaqlıqlar təbii hesab olunur və bunlar bir növ istirahət gündəliyində tez-tez rast gəlinən prosedur qaydalarından sayılır.
Xudahafizləşib otağına döndü. Elə içəri girib idman paltarını geyinən andan ağlından ildırım sürətilə keçdi ki, gecə mütləq öləcək. Otaq ona büsbütün məşhur “Otel otağı” filmini xatırlatdı. Özünü də yüzdə-yüz Kərim müəllimin yerinə qoydu.
“Hə, nə olsun, o kişinin adı Kərim idi, mənimki də Asif. O, İstanbuldaydı, mən də Xəzərin sahilində, evimdən o qədər də uzaq olmayan məsafədə. O adamın səfəri büsbütün başqa məqsədli idi, mənimki də guya ki, istirahət, müalicə məqsədli. Ha fikirləşirəm, son beş-altı ildə - bu işsiz-gücsüz, imkansız dövrümdə yaşamaq limitimin tükəndiyini anlayandan ölməkdən savayı heç bir çıxış yolunun olmadığını dəqiq bilirəm. Bu anın nə vaxtsa baş verəcəyini anbaan gözləyirəm. Nə isə, yatım görüm axırı necə qurtarır”, – deyib, odeyalı üstünə çəkdi.
Təbii ki, mən qəhrəmanımın və həmkarımın o qədər də çıxılmaz vəziyyətdə qalmasını istəmədiyimdən yatmasını istədim ki, dincəlsin, gümrahlaşsın, yeni günə təzə duyğularla başlasın.
Ertəsi günü oyanıb yaxşıca yuyundu. Ölmək o qədər də asan məsələ deyilmiş fikrilə geyinib həyətə çıxdı. Bir xeyli gəzişib, səhər yeməyinə yollandı. Arif həkim onu səmimiyyətlə qucaqladı.
- Qardaş, nə isə kefsizsən, nə olub? Nədir, tək qalmısan? Mən o xanımları gecə bir-bir qəbul elədim, qardaşcanı. Axı mən həm də həkiməm. Bu dünyada kef çəkməlisən. O tərəflərdə nələr olur, heç bərkgedən alimlərimiz də bilmir. Sonra bir şey deyim, gecə sizin mərtəbədə elə sən yaşda bir kişi ömrünü balalarına bağışlayıb. Xəbərin yoxdur?
Arif müsahibinə zəndlə, şübhəli-şübhəli baxırdı. Az qala ölən kişinin niyə Asif müəllim olmadığını cidd-cəhdlə soruşacaqdı. Asif Yaşıldərəlinin bədənindən soyuq bir gizilti keçdi və Arifi məscidlərdə əli əlcəkli, qara xalatlı ölüyuyanlara-mürdəşirlərə oxşatmaqdan savayı əlacı qalmadı.
Birdən-birə Asif müəllimin dəhşətli dərəcədə ürəyi bulandı. Doktorun dediyi qadınların sir-sifəti, vulqar hərəkətləri, ədaları gəlib durmuşdu gözünün qabağında. Vallah, əlli il qadınsız həyat sürərəm, o kifirlərin əlindən də yapışmaram. Bu fikri ürəyindən keçirsə də, dilinə gətirmədi. Tez-tələsik özünü Zahid həkimin yanına çatdırdı. Təzyiqini ölçdürdü – 180-nin 100-ə. Bu rəqəmlər onun üçün deyildi. Gecənin xofu, Arifin iyrənc söhbəti barometrə güc gəlmişdi. Zahid həkim isə bunu dəniz kənarında oksigenin bolluğu ilə izah elədi.
- Eybi yox, üç-dörd günə yoluna qoyarıq, heç nəyin fikrini eləmə.
- Heç nəyin fikrini eləmə. Ay Allah sənin köməyin olsun. Necə yəni heç nəyin fikrini çəkmə, ürəyinə salma. Mənim yerimdə olsan vallah təzyiqdən divara dırmaşarsan. Heç nəyin üstündə işdən araladılar, büdcəmə girdilər, dost-aşnanın, qohum-əqrəbanın vəzifəsiz adamdan üz döndərməyi, telefon zənglərinin kəsilməsi, evdəki maliyyə sıxıntıları, daha nələr-nələr... Di gəl döz. Oksigenin bolluğu-zadı bəhanədir, mən xasiyyətdə insanların bu dünyadan yeganə umacağı tamam başqa şeylərdir – diqqət, itirilmədən axtarılmaq, gecədən səhərədək uzanan şən dost məclisləri, qohum-qardaşın xeyir işləri, qayğısı, sayğısı, bir sözlə, biganəlikdən, unudulmaqdan uzaq bir həyat. Bunlar olmayanda, çatışmayanda isə mənim kimisinə nə qalır? – sadəcə otel otağına bənzər sakit bir guşə və...
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 19-11-2019 12:47 | Bölmə: Akif CABBARLI
(Hekayə)
Məşhur pansionatın əsas korpusunda dördmərtəbəli binanın dördüncü mərtəbəsində onun üçün ayrılmış bir nəfərlik otağa girən andan ürəyi sıxılmağa, hədsiz darıxmağa başladı. Oğlu evdən gətirilən qab-qacağı, pal-paltarı şkafa yerləşdirdi, çaynikə su doldurub qaynamağa qoydu. Sonra bir alma soyub, səliqə ilə dilimlədi.
- Atacığım, alma ye, susuzluğa da, ürəyinə də xeyirdir. İndi çay da dəmləyərəm, içərsən. Bir azdan səni nahara da çağıracaqlar yəqin.
- Hə, hə, sən get, bala, yolda tıxaca düşərsən yoxsa.
Oğlu sağollaşıb düşəndə kişi onu ötürmək istəsə də alınmadı. Elxan buna heç cür razılaşmadı.
- Dincəl, rahatlan, əl-üzünü yu, çay içib sonra çıxarsan dəniz qırağına, məndən narahat olma, - dedi.
Yarım saatdan sonra Asif Yaşıldərəli isti gödəkçəsini geyinib dəhlizə çıxdı. İri, işıqlı çil-çıraqlar, rəngbərəng divar kağızları, şabalıdı qapılar binanın yenicə təmir olunmasından xəbər verirdi. Dəhliz boyu asta-asta addımlayan kişi bura axırıncı gəlişini xatırlamağa çalışdı. Gərək ki, o vaxtdan altı il keçmişdi. Onda bu dəhlizlər tamamilə köhnə dəbdə bəzənsə də, isti idi, maraqlı idi. İndi təmirdən təzə çıxsa da, heç adama yapışmırdı bu divarlar, işıqlı dəhlizlər. Sanki qocaman, mehriban, məsum bir insana modern kostyum geyindirmişdilər. Zahiri dəyişiklik insanın içini, qəlbini dəyişdirmədiyi kimi, bu bər-bəzək də qəribə bir soyuqluq, etinasızlıq saçırdı. “Hə, nədir, yenə yazıçılığın tutub deyəsən? Camaat maya qoyub pul töküb, iş görüb, sən də emosional duyğulara güc vermisən, nədi?”, – deyə Asif müəllim mızıldandı. Yaxşısı budur, çıx dəniz qırağına, təmiz havadan çək ciyərlərinə.
Pansionatla çimərliyə düşən pilləkənlərin arası üç yüz-dörd yüz metr olardı. İstirahət ocağının böyük ərazisi vardı və bu ərazi bütünlüklə təbii şam meşəsini xatırladırdı. Bütün terraslar, cığırlar birbaşa sahil zolağına çıxırdı. Hava sərin idi, amma payız günəşi nədənsə küsmüş uşaqlar kimi işıq əvəzinə qaş-qabaq saçırdı. Heç sən deyən istiliyi də yox idi. Topa-topa buludlarla baş-başa verib, zamanənin gərdişi barədə xısınlaşırdılar sanki. Həyət-bacada tək-tük adam gözə dəyirdi. “Görünür, müalicə kabinetlərindədirlər”, – deyə Asif müəllim ürəyindən keçirdi. “Yaxşısı budur, gedim mən də müalicə həkimiylə görüşüm”.
Köhnə dostu Zahid həkim kifayət qədər qocalmışdı. Yuxarı təşkilatlar müalicə ocağını abıra salsalar da, ötən illərin ağrısı-acısı bu kişinin sifətində açıq-aydın sezilən nişanələr cızmışdı. Səsi də kallaşmışdı. Astadan, sanki ürəyində danışırdı. Əslində, heç onun nə dediyini o qədər də asan başa düşmək olmurdu. Nəyisə təkrar soruşmaq da düzgün çıxmadığından söhbətləri təkqapıya oynanılan futbol yarışını xatırladırdı. Ötən gəlişində Asif müəllim həkimini belə görməmişdi. Bu cür ciddi dəyişiklik, Zahid kişinin sozalması ürəyini sızlatdı. Ayağa durub sağollaşanda gözü güzgüyə sataşdı.
- Hə, elə sən özün də o məsələ... Üzü sonuncu dayanacağa dirənən köhnə vaqon kimi xarlayıb tökülürsən, vallah. Ora-buranı qartlayıb, təkəm-seyrək tüklərini yan darasan da, gözünün altındakı qara torbacıqlar, sifətindəki xış yeri kimi şırımlar işlərin sən deyən qaydada olmadığından xəbər verir, Asif, - deyə ürəyindən keçirdi.
Sonra əsgər sayağı ovuclarını havada şappıldadıb xudahafizləşdilər. Danışdılar ki, hər gün görüşsünlər. Nədən ki, Asif müəllimin qan təzyiqini həkim özü ölçəcəkdi, tibb bacısını bu işə qatmayacaqdı. Yeməkxanada göndərildiyi stolun ətrafında daha üç nəfər əyləşmişdi. Bir kişi ilə iki qadın yeni gələn pasiyenti səmimi qarşıladılar. Axıradək bircə kəlmə də danışmadı. Xasiyyəti belə idi. Əvvəl kəşfiyyat aparar, kimin necə nəfəs aldığını, nə düşündüyünü, nə danışdığını dəqiqləşdirər, sonra münasibət qurardı. Yeməyini səbrlə yedi, sonra axıra saxladığı kotleti səliqə ilə salfetə büküb ayağa qalxdı.
- Bu kotleti otağa aparmıram, bayırda məni gözləyən pişiklərdən birinə verəcəm, - dedi. Stol yoldaşları bu sözlərin zarafat, yoxsa ciddi olduğunu kəsdirə bilmədilər.
- Elə sənin kimilərdir də o pişikləri qudurdan, – deyə tosqun qadın fısıldadı.
- Axı, o pişiklər qudurmayıblar, sadəcə, ac olduqları üçün pilləkənin başında dayanıb ürəyiyumşaq adamları gözləyirlər.
- Hə, yaxşı-yaxşı, biz daşürəkliyik də deyirsən.
- Yox, bacı, mən həkim olmadığımdan sənin ürəyinin hansı materialdan olduğunu deyə bilmərəm.
Söhbət burada bitdi. Çünki ilk dəfə gördüyü adamla bu cür polemikanın çox uzanmasına ehtiyac da yox idi. Bayırda kotletin “müştəriləri” çox olsa da, vaxtilə evində saxladığı ağappaq, gombul pişiyini xatırladan birini gözü tutdu və kənara səsləyib, salfetin arasındakı kotleti ona yedirtdi. Pişik dərhal yemini içəri ötürdü, ağzını-burnunu yaladı, sonra da xumar baxışları ilə təzə hamisinə virtual təşəkkürünü də çatdırdı.
Bu vəziyyət eynilə axşam yeməyindən sonra da təkrarlandı və Asif müəllim qəlbində izaholunmaz bir rahatlıq duyğusu da yaşadı. Sonra stol yoldaşının – ucqar dağ rayonundan gəlmiş ixtisasca həkim olan Arif kişinin dəvətilə onun otağına getdi. Burada daha iki nəfərlə də tanış oldu. Ortalıqdakı jurnal stolunun üstünə düzülmüş meyvələrdən daddı və yeni tanışların təkidilə əlli qram zoğal arağı da içdi. Çünki etiraza yer yox idi. Pansionatlarda bu cür qonaqlıqlar təbii hesab olunur və bunlar bir növ istirahət gündəliyində tez-tez rast gəlinən prosedur qaydalarından sayılır.
Xudahafizləşib otağına döndü. Elə içəri girib idman paltarını geyinən andan ağlından ildırım sürətilə keçdi ki, gecə mütləq öləcək. Otaq ona büsbütün məşhur “Otel otağı” filmini xatırlatdı. Özünü də yüzdə-yüz Kərim müəllimin yerinə qoydu.
“Hə, nə olsun, o kişinin adı Kərim idi, mənimki də Asif. O, İstanbuldaydı, mən də Xəzərin sahilində, evimdən o qədər də uzaq olmayan məsafədə. O adamın səfəri büsbütün başqa məqsədli idi, mənimki də guya ki, istirahət, müalicə məqsədli. Ha fikirləşirəm, son beş-altı ildə - bu işsiz-gücsüz, imkansız dövrümdə yaşamaq limitimin tükəndiyini anlayandan ölməkdən savayı heç bir çıxış yolunun olmadığını dəqiq bilirəm. Bu anın nə vaxtsa baş verəcəyini anbaan gözləyirəm. Nə isə, yatım görüm axırı necə qurtarır”, – deyib, odeyalı üstünə çəkdi.
Təbii ki, mən qəhrəmanımın və həmkarımın o qədər də çıxılmaz vəziyyətdə qalmasını istəmədiyimdən yatmasını istədim ki, dincəlsin, gümrahlaşsın, yeni günə təzə duyğularla başlasın.
Ertəsi günü oyanıb yaxşıca yuyundu. Ölmək o qədər də asan məsələ deyilmiş fikrilə geyinib həyətə çıxdı. Bir xeyli gəzişib, səhər yeməyinə yollandı. Arif həkim onu səmimiyyətlə qucaqladı.
- Qardaş, nə isə kefsizsən, nə olub? Nədir, tək qalmısan? Mən o xanımları gecə bir-bir qəbul elədim, qardaşcanı. Axı mən həm də həkiməm. Bu dünyada kef çəkməlisən. O tərəflərdə nələr olur, heç bərkgedən alimlərimiz də bilmir. Sonra bir şey deyim, gecə sizin mərtəbədə elə sən yaşda bir kişi ömrünü balalarına bağışlayıb. Xəbərin yoxdur?
Arif müsahibinə zəndlə, şübhəli-şübhəli baxırdı. Az qala ölən kişinin niyə Asif müəllim olmadığını cidd-cəhdlə soruşacaqdı. Asif Yaşıldərəlinin bədənindən soyuq bir gizilti keçdi və Arifi məscidlərdə əli əlcəkli, qara xalatlı ölüyuyanlara-mürdəşirlərə oxşatmaqdan savayı əlacı qalmadı.
Birdən-birə Asif müəllimin dəhşətli dərəcədə ürəyi bulandı. Doktorun dediyi qadınların sir-sifəti, vulqar hərəkətləri, ədaları gəlib durmuşdu gözünün qabağında. Vallah, əlli il qadınsız həyat sürərəm, o kifirlərin əlindən də yapışmaram. Bu fikri ürəyindən keçirsə də, dilinə gətirmədi. Tez-tələsik özünü Zahid həkimin yanına çatdırdı. Təzyiqini ölçdürdü – 180-nin 100-ə. Bu rəqəmlər onun üçün deyildi. Gecənin xofu, Arifin iyrənc söhbəti barometrə güc gəlmişdi. Zahid həkim isə bunu dəniz kənarında oksigenin bolluğu ilə izah elədi.
- Eybi yox, üç-dörd günə yoluna qoyarıq, heç nəyin fikrini eləmə.
- Heç nəyin fikrini eləmə. Ay Allah sənin köməyin olsun. Necə yəni heç nəyin fikrini çəkmə, ürəyinə salma. Mənim yerimdə olsan vallah təzyiqdən divara dırmaşarsan. Heç nəyin üstündə işdən araladılar, büdcəmə girdilər, dost-aşnanın, qohum-əqrəbanın vəzifəsiz adamdan üz döndərməyi, telefon zənglərinin kəsilməsi, evdəki maliyyə sıxıntıları, daha nələr-nələr... Di gəl döz. Oksigenin bolluğu-zadı bəhanədir, mən xasiyyətdə insanların bu dünyadan yeganə umacağı tamam başqa şeylərdir – diqqət, itirilmədən axtarılmaq, gecədən səhərədək uzanan şən dost məclisləri, qohum-qardaşın xeyir işləri, qayğısı, sayğısı, bir sözlə, biganəlikdən, unudulmaqdan uzaq bir həyat. Bunlar olmayanda, çatışmayanda isə mənim kimisinə nə qalır? – sadəcə otel otağına bənzər sakit bir guşə və...
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-09-2024, 12:18
Akif CABBARLI - Kəlbəcərə gedə bilmədi, doğmalarının qəlbində yuva qurdu - Akif Cabbarlı yazır
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır
Deputatlığa namizəd Milli Məclisdə təmsil etmək istədiyi bölgənin problemlərinin təsnifatını artıq ağlına yazıb və işə nədən başlayacağını sıralayıb
Qüdrət Həsənquliyev: “Düşmənçiliyə son qoymaq üçün ədalətli sülhə nail olmaq gərəkdir. Bunun üçün ya tərəflər 1991-ci ilin sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır, ya da ərazi mübadiləsinə gedirlər. Amma indiki mərhələdə bu, az inandırıcı görünür”
“Tənha insanın monoloqu”nun ssenari müəllifi və rejissoru deyir ki, kinomuzu yaşatmaq və irəli aparmaq üçün film istehsalını artırmalı və onun bazarını düşünməliyik
Mirəli Sarızadə: “Gənc yaşımda arzum həyata keçdi, inşallah, yeni mövsümdə teatrımızın səhnəsində də Məcnun obrazı ilə tamaşaçılar qarşısına çıxacam”
