18:49 / 23-09-2023
Elşad Hacıyev: “Ermənilər Azərbaycan vətəndaşlığı almaq istəyir”
18:01 / 23-09-2023
Baş nazir və nazirlər büdcəni müzakirə ediblər
17:55 / 23-09-2023
İlham Əliyev Toivo Klaarı qəbul edib - Yenilənib
16:36 / 23-09-2023
Azərbaycan Qarabağın erməni sakinləri üçün yanacaq göndərib - Fotolar
16:25 / 23-09-2023
Xocalıda silah-sursat anbarı aşkarlanıb - Fotolar
16:15 / 23-09-2023
Britaniya Rusiya ilə gizli danışıqlar aparır: nüvə təhlükəsizliyi və digər məsələlər müzakirə olunur
15:43 / 23-09-2023
Magistraturaya qəbul imtahanında hansı yeniliklər ediləcək? - Detallar
15:23 / 23-09-2023
Elm və Təhsil Nazirliyinin tabeliyindəki qurumların siyahısı təsdiq edilib - Siyahı
15:07 / 23-09-2023
Prezident İlham Əliyev İtaliya xalqına başsağlığı verib
14:06 / 23-09-2023
Əmirbəyov: “Həm Ağdam, həm də Laçın yolu açıqdır”
13:26 / 23-09-2023
Qar yağacaq, bəzi çaylardan sel keçəcək
13:19 / 23-09-2023
Qarabağdakı məsələlərin həlli üçün İşçi Qrup yaradılıb
11:15 / 23-09-2023
Azərbaycan prezidenti Səudiyyə Ərəbistanının kralına məktub göndərib
11:10 / 23-09-2023
Blinken Fidanla Qarabağdakı son vəziyyəti müzakirə edib
10:54 / 23-09-2023
Azərbaycanda payız fəsli başlayıb
10:48 / 23-09-2023
Ətin sümüyü - Akif Abbasov yazır
10:22 / 23-09-2023
Ermənilərin tərk erdiyi döyüş mövqeyi... - Video - Fotolar
23:45 / 22-09-2023
Azərbaycan və Rusiya XİN başçıları Qarabağdakı vəziyyətlə bağlı müzakirə aparıblar
21:13 / 22-09-2023
Koronavirusun yeni variantına yoluxanların sayı artır
20:52 / 22-09-2023
İrəvanda aksiya: dörd istiqamətdə yürüş başlayıb - Foto
20:42 / 22-09-2023
ABŞ Ukraynaya ATACMS raketləri verəcək
20:20 / 22-09-2023
Ermənilər Xankəndi şəhərində qəsdən yanğınlar törədir
20:13 / 22-09-2023
Qarabağdakı separatçılar silah-sursatlarını təhvil verir - Video
18:59 / 22-09-2023
Borrell: “Putin Avropada miqrasiya problemini kəskinləşdirəcək”
18:28 / 22-09-2023
Sülhməramlıların karvanı Ermənistandan Qarabağa doğru hərəkət edir
18:11 / 22-09-2023
Avropa İttifaqının xüsusi nümayəndəsi Paşinyanla görüşüb
18:05 / 22-09-2023
Nyu-Yorkda TDT XİN başçılarının görüşü keçirilib
18:04 / 22-09-2023
İrəvanda aksiya: polis 98 nəfəri saxlayıb
18:03 / 22-09-2023
Yaşar Nəcəfov Böyük Dəbilqə turnirinin qalibi olub
14:13 / 22-09-2023

20:55 / 20-09-2023

01:31 / 22-09-2023

22:34 / 20-09-2023

13:09 / 20-09-2023

23:43 / 20-09-2023

21:37 / 21-09-2023

21:13 / 22-09-2023

23:49 / 21-09-2023

23:45 / 22-09-2023

00:17 / 20-09-2023

22:54 / 19-09-2023

Körpə fidanların şərqisinə zəhər qatanlar
Tarix: 06-03-2020 15:25 | Bölmə: Akif CABBARLI

Avtobusda hər günkü kimi yenə də sxılıq idi. Arxa sıraların birində gənc ana iki azyaşlı uşağı – altı-yeddi yaşlarında oğlu və qızı ilə birlikdə nəyinsə sorğu-sualını aparırdılar. Söhbətlərindən belə anlaşılırdı ki, oxuduqları məktəbdə keçirilən Xocalı soyqırımı ilə bağlı tədbirdən danışırlar. Uşaqlar analarına hamının eşidəcəyi tərzdə - əlbəttə, yaşlarına görə onları heç qınamaq da olmazdı – suallar verir, nələri isə dəqiqləşdirməyə çalışırdılar. Daha sonra onların şipşirin, insanı son dərəcə valeh edən səsləri salon boyu yayılmağa başladı. Balacalar Dövlət himnimizi özünəməxsus tərzdə, özü də ucadan oxuyur, hər nəqaratadan sonra da gülə-gülə əllərini bir-birinə vururdular. Bu, həm də himnin alqışlarla müşayiəti kimi səslənirdi. Özləri oxuyur, özləri də şərqiyə ləzzətli notlar qatırdılar. Doğrusu, uşaqların Dövlət himninə bu sayaq münasibəti, heç kimdən çəkinmədən, utanmadan xorla oxumaları məni hədsiz sevindirdi, həm də qəhərləndirdi. Hətta yaşlı xanımlardan biri özünü saxlaya bilmədi, kövrəldi, sonra da gözlərinin yaşını dəsmalla bərk-bərk sildi.
Amma kövrəklik içində yaşadığmız sevinc anları o qədər də uzun çəkmədi. Uşaqlara yaxın oturacaqda əyləşmiş on səkkiz-iyirmi yaşlarında bir qız çevrilib gül balalara necə təpindisə, uşaqlar anındaca səslərini kəsdilər. Sonra o, uşaqların anasına açıq-aşkar qəzəbləndi:
- Bura bax, bura sənin üçün filarmoniya-zad deyil, səsinizi kəsin, qulağımız tutuldu axı...
Uşaqlar dərhal susdular. Salona qəribə bir sükut çökdü. Xanım balalarını qucaqlayıb qışqıran qıza sarı çevrildi:
- Xanım, axı mənim balalarım Dövlət himnimizi oxuyurlar, burada qəbahət bir şey yoxdur. Bir də ki, ictimai nəqliyyatdayıq, sənin evin deyil axı...
Cavab ləngimədi:
- Səsinizi kəsin. Elə eləməyin ki...
Daha dözəmmədim. Həyasız qıza tərəf addımlayıb bircə sual verdim:
- Ay uşaq, sən azərbaycanlısan, yoxsa yox?
Dinmədi. Sonra fikirləşdim ki, axı təkcə Bakıda adını çəkmək istəmədiyim bədnam millətin otuz minədək tör-töküntüsü və onlarla eyni notda köklənmiş nə qədər sapı özümüzdən olan nacinslər yaşayır. Murdarlıqları üzə çıxan üzdəniraqlar isə məhz bu həyasız məxluq kimi hərəkət etməlidirlər axı...
***
“Yarımştat” dostumuz məclisi niyə yarımçıq tərk etdi?
Dostlarımızdan biri yaxşı-yaxşı vəzifələrdə işləyəndən sonra pensiyaya çıxmışdı. Bir neçə ay evdə oturandan sonra ona hansısa idarədə yarımştat bir iş təklif elədilər. Razılaşdı. Fikirləşdi ki, boş-bekar evdə oturmaqdansa, analıq məzuniyyətinə çıxmış kübar bir xanımı əvəzləmək daha yaxşıdır. Maaşının azlığı da dostumuzu sən deyən narahat eləmir. Qırx ildə nə əldə etmişəm ki, ömrümün axırlarında nə qazanım deyə aza-çoxa qane olduğunu xatırlatmağı da çox xoşlayırdı.
Ara-sıra yeyib-içməyə yığışanda “yarımştat” dostumuzu da yaddan çıxartmırdıq. Qazancının azlığına baxmayaraq, belə işlərə pul xərcləməkdə xəsislik etmədiyini yaxşı bilirdik. Hansısa cibinin dərinliyindən səliqə ilə qatlanmış əskinasları çıxarıb ədəb-ərkanla süfrənin üstündəki qənddanın, ya da ki, külqabının altına qoyar, varını verən utanmaz deyərdi. Heç vədə borclu qalmaq istəmədiyini yaxşı bilirdik. Günlərin birində isə şux zarafatları, baməzə söhbətləri ilə hamımızdan fərqlənən Nurqələm dostumuzun kefinə sözün əsl mənsında soğan doğradı.
Məsələ belə oldu. Say-seçmə restoranların birində yeyib-içəndən sonra almancasına haqq-hesab ödəyərkən məlum oldu ki, yarımştat işləyən dostumuzun cibindən çıxardığı məbləğ paritet qaydalarla heç uzlaşmır. Bunu yada salanda dostumuz zarafatla dedi ki, qardaşlar, axı siz hamınız tam ştatla çalışırsınız, deməli, gəliriniz mənimkindən azı ikiqat çoxdur. Nə olar ki, mən sizin yarınız qədər ödəyəndə yer-göy dağılmaz ki...
Bu sözlərdən sonra Nurqələm qıpqırmızı qayıdıb dedi ki, onda Dadaş, sən də gərək məclisin axırını gözləməyəydin, tən yarısında durub masamızdan uzaqlaşaydın. Axıradək oturmusan, bizim qədər yeyib-içmisən, pulu da biz verdiyimiz qədər verməlisən, əziz qardaşımız.
Dadaş ayağa durub heç birimizlə xudahafizləşmədən məclisi tərk elədi. O gündən altı ay keçib. Bu qədər müddət də lazımdır ki, il tamam olsun. Küsüb, özü də bərk küsüb. Bəlkə də bizimlə barışmaq, yenidən görüşmək üçün özünə tam ştatlı iş axtarır. Ola bilər...
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 06-03-2020 15:25 | Bölmə: Akif CABBARLI

Həyat etüdləri
Bu günlərdə 125 nömrəli avtobusda rastlaşdığım mənzərənin acı təəssüratını, müasir dillə desək, şokunu hələ də yaşamaqdayam. Bu yazını qələmə almağım da elə keçirdiyim hisslərin nəticəsi kimi ortaya çıxdı. Avtobusda hər günkü kimi yenə də sxılıq idi. Arxa sıraların birində gənc ana iki azyaşlı uşağı – altı-yeddi yaşlarında oğlu və qızı ilə birlikdə nəyinsə sorğu-sualını aparırdılar. Söhbətlərindən belə anlaşılırdı ki, oxuduqları məktəbdə keçirilən Xocalı soyqırımı ilə bağlı tədbirdən danışırlar. Uşaqlar analarına hamının eşidəcəyi tərzdə - əlbəttə, yaşlarına görə onları heç qınamaq da olmazdı – suallar verir, nələri isə dəqiqləşdirməyə çalışırdılar. Daha sonra onların şipşirin, insanı son dərəcə valeh edən səsləri salon boyu yayılmağa başladı. Balacalar Dövlət himnimizi özünəməxsus tərzdə, özü də ucadan oxuyur, hər nəqaratadan sonra da gülə-gülə əllərini bir-birinə vururdular. Bu, həm də himnin alqışlarla müşayiəti kimi səslənirdi. Özləri oxuyur, özləri də şərqiyə ləzzətli notlar qatırdılar. Doğrusu, uşaqların Dövlət himninə bu sayaq münasibəti, heç kimdən çəkinmədən, utanmadan xorla oxumaları məni hədsiz sevindirdi, həm də qəhərləndirdi. Hətta yaşlı xanımlardan biri özünü saxlaya bilmədi, kövrəldi, sonra da gözlərinin yaşını dəsmalla bərk-bərk sildi.
Amma kövrəklik içində yaşadığmız sevinc anları o qədər də uzun çəkmədi. Uşaqlara yaxın oturacaqda əyləşmiş on səkkiz-iyirmi yaşlarında bir qız çevrilib gül balalara necə təpindisə, uşaqlar anındaca səslərini kəsdilər. Sonra o, uşaqların anasına açıq-aşkar qəzəbləndi:
- Bura bax, bura sənin üçün filarmoniya-zad deyil, səsinizi kəsin, qulağımız tutuldu axı...
Uşaqlar dərhal susdular. Salona qəribə bir sükut çökdü. Xanım balalarını qucaqlayıb qışqıran qıza sarı çevrildi:
- Xanım, axı mənim balalarım Dövlət himnimizi oxuyurlar, burada qəbahət bir şey yoxdur. Bir də ki, ictimai nəqliyyatdayıq, sənin evin deyil axı...
Cavab ləngimədi:
- Səsinizi kəsin. Elə eləməyin ki...
Daha dözəmmədim. Həyasız qıza tərəf addımlayıb bircə sual verdim:
- Ay uşaq, sən azərbaycanlısan, yoxsa yox?
Dinmədi. Sonra fikirləşdim ki, axı təkcə Bakıda adını çəkmək istəmədiyim bədnam millətin otuz minədək tör-töküntüsü və onlarla eyni notda köklənmiş nə qədər sapı özümüzdən olan nacinslər yaşayır. Murdarlıqları üzə çıxan üzdəniraqlar isə məhz bu həyasız məxluq kimi hərəkət etməlidirlər axı...
***
“Yarımştat” dostumuz məclisi niyə yarımçıq tərk etdi?
Dostlarımızdan biri yaxşı-yaxşı vəzifələrdə işləyəndən sonra pensiyaya çıxmışdı. Bir neçə ay evdə oturandan sonra ona hansısa idarədə yarımştat bir iş təklif elədilər. Razılaşdı. Fikirləşdi ki, boş-bekar evdə oturmaqdansa, analıq məzuniyyətinə çıxmış kübar bir xanımı əvəzləmək daha yaxşıdır. Maaşının azlığı da dostumuzu sən deyən narahat eləmir. Qırx ildə nə əldə etmişəm ki, ömrümün axırlarında nə qazanım deyə aza-çoxa qane olduğunu xatırlatmağı da çox xoşlayırdı.
Ara-sıra yeyib-içməyə yığışanda “yarımştat” dostumuzu da yaddan çıxartmırdıq. Qazancının azlığına baxmayaraq, belə işlərə pul xərcləməkdə xəsislik etmədiyini yaxşı bilirdik. Hansısa cibinin dərinliyindən səliqə ilə qatlanmış əskinasları çıxarıb ədəb-ərkanla süfrənin üstündəki qənddanın, ya da ki, külqabının altına qoyar, varını verən utanmaz deyərdi. Heç vədə borclu qalmaq istəmədiyini yaxşı bilirdik. Günlərin birində isə şux zarafatları, baməzə söhbətləri ilə hamımızdan fərqlənən Nurqələm dostumuzun kefinə sözün əsl mənsında soğan doğradı.
Məsələ belə oldu. Say-seçmə restoranların birində yeyib-içəndən sonra almancasına haqq-hesab ödəyərkən məlum oldu ki, yarımştat işləyən dostumuzun cibindən çıxardığı məbləğ paritet qaydalarla heç uzlaşmır. Bunu yada salanda dostumuz zarafatla dedi ki, qardaşlar, axı siz hamınız tam ştatla çalışırsınız, deməli, gəliriniz mənimkindən azı ikiqat çoxdur. Nə olar ki, mən sizin yarınız qədər ödəyəndə yer-göy dağılmaz ki...
Bu sözlərdən sonra Nurqələm qıpqırmızı qayıdıb dedi ki, onda Dadaş, sən də gərək məclisin axırını gözləməyəydin, tən yarısında durub masamızdan uzaqlaşaydın. Axıradək oturmusan, bizim qədər yeyib-içmisən, pulu da biz verdiyimiz qədər verməlisən, əziz qardaşımız.
Dadaş ayağa durub heç birimizlə xudahafizləşmədən məclisi tərk elədi. O gündən altı ay keçib. Bu qədər müddət də lazımdır ki, il tamam olsun. Küsüb, özü də bərk küsüb. Bəlkə də bizimlə barışmaq, yenidən görüşmək üçün özünə tam ştatlı iş axtarır. Ola bilər...
Müəllifin bütün yazıları - Akif CABBARLI
Bölməyə aid digər xəbərlər
14-07-2022, 10:47
Akif CABBARLI - Səfərin uğurlu olsun, yollarına günəş doğsun - Akif Cabbarlı yazır
26-11-2021, 11:35
Akif CABBARLI - Vicdan borcu - Kənan Hacı yeni romanında məhz bu prinsipi önə çəkir
15-07-2020, 13:02
Akif CABBARLI - Şəhid general-mayor Polad Həşimova açıq məktub - Akif Cabbarlı yazır