İtin dişləməkliyi... - Firuz Mustafa yazır
Tarix: 26-04-2020 19:08 | Bölmə: Firuz MUSTAFA
İtin dişləməkliyi...

Və ya şikəst olmaqdan necə qurtuldum?

Bir müddət yayılan məlumata görə, rayonlardan birinin polis idarəsinin müstəntiqi küçə itlərinin hücumuna məruz qalıb. Heyvanlardan biri müstəntiqin sağ ayağının dizdən aşağı hissəsini gəmirərək parçalayıb.

Xəsarət alan müstəntiq xəstəxanaya yerləşdirilib. Ona quduzluq əleyhinə vaksin vurulub və yarasına 24 tikiş qoyulub.

Bu məlumatı oxuyarkən xatırladım ki, mənim ayağımı da bir dəfə küçədə it dişləmişdi...

Yaxşı yadımdadır, Karl Marksın heykəlinin yanından keçirdim. İlini dəqiq xatırlamasam da, orası dəqiq yadımdadır ki, həmin vaxt artıq proletariatın dahi rəhbərinin heykəli götürülmüşdü, postamentin də yeri boş idi və deyəsən hələ orada yanacaqdoldurma məntəqəsi qərarlaşmamışdı..

Yaxınlıqda uşaqlar futbol oynayırdılar. Qəflətən arxa tərəfdən ayağıma nəyinsə zərblə toxunduğunu hiss etdim. Ani olaraq beynimdən keçdi ki, yəqin ki, yaxınlıqda futbol oynayan uşaqların topu dəyib ayağıma. Geri çevrilib “topu” geri qatarmaq istəyəndə şalvarımın balağından yapışan qıllı bir itin iri başını və zəhmli gözlərini gördüm. İti təpikləməyə başladım. Nə qədər humanist və insanpərvər... bağışlayın, heyvanpərvər olsam da belə, özümü müdafiə etməli idim. Bayaqdan kəllə vuran it, indi hirslənib iti dişlərini ayağıma saplamağa çalışırdı. İtlə əlbayaxa olduq.

Sən demə, həngamə geridə imiş. Bir cavan, sarışın oğlan itə sarı qaçaraq hündürdən söyə-söyə haray-həşir salmağa başladı. Düşündüm ki, yəqin bu gənc mənə kömək eməyə tələsir. Sən demə, oğlan doğrudan da köməyə tələsirmiş, amma mənim yox, itin köməyinə. İt də həşir qoparmağa başladı.

Oğlan rus idi. İt isə öz sahibini görüb daha da şitənmişdi.

Oğlan iti birtəhər sakitləşdirdi. Belə məlum oldu ki, bu rus uşağı bu itin sahibidir. Mən əsəbi halda dedim ki, niyə ağzına ağızlıq-burunluq keçirilməmiş itlə bayıra çıxmısan? Oğlan dedi ki, kefim belə istəyir, yəni əcəb eləmişəm. Mən irəli yeriyib bu həyasız oğlana itin həmlə etdiyi ayağımla bir təpik ilişdirmək istədim. Oğlan qırımımı başa düşüb geri çəkildi. Deyəsən, it oğlanın qorxub öz mövqeyindən geri çəkiləcəyini və bizim mübahisə etdiyimizi hiss etmişdi. Və bununla barışmaq istəmirdi. İt təzədən həşir qoparmağa başladı. Yaxınlıqda futbol oynayan uşaqlar bizə yaxınlaşaraq iti və onun sahibini qovmağa başladılar. İtlə rus uşağının səsi bir-birinə qarışmışdı.

Yoluma davam etməyə başladım.

Az sonra ayağımda agrı qarışıq gicişmə duyub ayaq saxladım. Sən demə, şalvarın balağı şilimlənmiş, itin iti dişi isə ayağımım arxasını siyiribmiş.

Baş verənlərə çox da fikir verməməyə çalışırdım. Amma aradan bir müddət keçəndən sonra rastlaşdığım tələbəlik dostum Tofiq Xəlilə bu barədə danışanda, o, mənə dedi ki, belə şeylə zarafat etmək olmaz, gedək həkimə müraciət edək. Razılaşdım. Getdik. Bizi ixtisasca neftçi olmuş bolşevik Semaşkonun adını daşıyan (indi Nağıyevin adını daşıyan) xəstəxanada qocaman bir həkimin yanına apardılar. Həkim köhnənin adamı idi. Sifəti kobud baltanın yonduğu düyünlü ağaca bənzəyirdi. Bomboz-pırpız qaşlarının altından muncuq boyda kiçik-dəyirmi gözləri işıldayırdı. O anlarda gözümün qarşısında məni dişləyən itin zəhmli suratı (yəni sifəti) canlandı. Az sonra həmin qocaman həkimin yanında gənc bir “medsestra” xanım da peyda oldu.

Həkim qalın şüşəli eynəyini taxıb ayağımın sıyrılan nahiyəsinə baxdı və başladı öz “şərtlərini” diktə etməyə:

- Bilirsən, cavan öğlan, məsələ qəlizdir. Biz sənin ayağının bu hissəsini deşib oradan nümunə götürəcəyik. Səni qorxutmuram ha... Nə desən ola bilər. Sonra həmin nümunəni tədqiq etməyə göndərəcəyik... Səni qorxutmuram ha... Sonra o nümunəni əkəcəyik... Səni qorxutmuram ha... Nümunə diqqətlə öyrəniləcək... Səni qorxutmuram ha...

Bu yorucu və qorxulu söhbət əsnasında başımı qaldırıb həkimin arxasında dayanaraq mənə müəmmalı şəkildə göz-qaş edən “medsestra” xanıma baxmalı oldum. O, deyəsən, mənə “qarğa dilində”, daha doğrusu pontomim üsulla, əl barmaqlarının müəmmalı işarələri ilə nəyisə izah etmək istəyirdi. Arxa planda gedən “oyundan” təbii ki, bixəbər olan qocaman həkimsə hələ danışmağında idi. O, işə başlamaq üçün mənim razılığımı almaq istəyirdi. “Bax, səni qorxutmuram ha...”

Həmin vaxt qocaman həkimin peysərinin arxasında dayanmış “medsestra” xanım əlini kəskin şəkildə sağa-sola yellədib israrla mənə “yox de”, “razı olma” işarəsini verdi. Mən onun işarələrinin “dilini” anlayıb üzbəüz dayandığımız həkimə dedim:

- Yox, doktor, mənim elə uzun-uzadı proseduraya baş qoşmağa vaxtım yoxdur... Məsləhətinizə görə təşəkkür edirəm.

Qısası, ortaq məxrəcə, siyasilər demiş konsensusa gəldik. Bərayi-ehtiyat bir iynə vurdular. Qocaman həkimi “razı salıb” gənc tibb baçısının əyləşdiyi kabinəyə getdik. Ondan nə üçün mənim müalicəyə razılıq verməməyimi işarə ilə də olsa izah etməsinin səbəbini soruşdum.

Xanım bir qədər duruxub dedi:

- Bu adam indiyəcən neçə-neçə adamı az qala şikəst edib. Pulgirin biridir. Yaşlı adamdır. Heç huşu-zadı qalmayıb. İşdən də çıxara bilmirlər, çünki yuxarıda adamı var.- Bu yerdə əl işarələri ilə işləməyi yaxşı bacardığını bayaqkı fəaliyyətində gözəl nümayiş etdirən gənc xanım şəhadət barmağını yuxarı tuşladı.- Ona görə sizə işarə elədim ki, bunun dediyinə qəti razılıq verməyin.

Xanıma təşəkkür edib xəstəxanadan çıxdıq.

Dostum gülüb dedi:

- Şikəst olmaqdan yaxşı canını qurtardın.

Gülüşdük.

Müəllifin bütün yazıları - Firuz MUSTAFA



Bölməyə aid digər xəbərlər
{sape_links}{sape_article}