23:17 / 25-10-2025
Vəkil Zabil Qəhrəmanov həbs olunub
18:00 / 25-10-2025
Anar Əsədlidən 4 şikayətçi var
17:55 / 25-10-2025
“Sputnik Azərbaycan”ın böyük redaktoru Rusiyaya gedib
15:45 / 25-10-2025
Onlayn qumar oyunları: 5 dəstə ifşa edilib
14:48 / 25-10-2025
Sədr postu uğrunda mübarizə ata-oğul qarşıdurmasına səbəb olub
13:09 / 25-10-2025
Sabah yağış yağacaq - Proqnoz
11:31 / 25-10-2025
Prezident İlham Əliyev Tokayevə məktub göndərib
11:01 / 25-10-2025
Metroda dava salan 4 nəfər saxlanılıb
10:34 / 25-10-2025
Bakıda Zəfər konserti və atəşfəşanlıq olacaq
10:17 / 25-10-2025
Azərbaycan XİN Qazaxıstana təbrik ünvanlayıb
10:02 / 25-10-2025
Rusiya üzərində 121 Ukrayna PUA-sı vurulub
09:30 / 25-10-2025
Rusiya Kiyevə zərbə endirib: yaralıların sayı artır - (Yenilənib)
09:05 / 25-10-2025
Premyer Liqa: bu gün 4 komanda qarşılaşacaq
00:13 / 25-10-2025
Prezident Qubadlı ilə bağlı video paylaşıb
00:01 / 25-10-2025
Qubadlı şəhərinin işğaldan azad olunmasından 5 il ötür
23:49 / 24-10-2025
Şahnaz Haşımova xəstəxanaya yerləşdirilib
20:54 / 24-10-2025
Azərbaycan BMT ilə 2026-2030-cu illər üçün Əməkdaşlığa dair Çərçivə Sənədi imzalayıb
18:03 / 24-10-2025
Ermənistan və İran sadələşdirilmiş gömrük dəhlizi üzrə saziş imzalayacaq
17:54 / 24-10-2025
“Bu dəfə əzrayılın əlindən qaçdım...” - Abid Şərifov
17:49 / 24-10-2025
Veteranlara verilən 80 manat artırılmayacaq
17:14 / 24-10-2025
Dövlət Agentliyinin rəisi vəzifədən azad olunub - Yeni təyinat - (Yenilənib)
16:54 / 24-10-2025
"Starlink" vasitəsilə kibercinayətkarlıq artıb - Foto
16:36 / 24-10-2025
Avropa yeni raketdaşıyıcısını təqdim edib - Fotolar
16:20 / 24-10-2025
Ceyhun Bayramov TDT Baş katibi ilə görüşüb
16:07 / 24-10-2025
Milli Məclisin növbəti iclasının vaxtı açıqlanıb
15:58 / 24-10-2025
Dövlət müəssisələrindən bir milyon manat mənimsəyənlərə cəza istənilib
14:58 / 24-10-2025
Vladimir Putin İlham Əliyevə zəng edib
14:56 / 24-10-2025
Xocalıya növbəti köç karvanı gedib - (Yenilənib) - Fotolar
14:28 / 24-10-2025
Şuşa ilə bağlı Tədbirlər Planı təsdiqlənib
14:17 / 24-10-2025
“Quş qripi” Almaniyanı təhdid edir
12:00 / 21-10-2025
Xankəndi: böyük qələbəmiz - Rauf Rəcəbov yazır
11:29 / 24-10-2025
Paşinyan Erməni Apostol Kilsəsini Azərbaycanla sülhə təhlükə görür
16:05 / 21-10-2025
Akademikin armudu stəkanındakı limon
13:40 / 23-10-2025
Xocalıya növbəti köç karvanı gedib - (Yenilənib) - Fotolar
13:12 / 21-10-2025
Daş Veysəlli kəndində Şəhidlər Abidə Kompleksi yaradılıb - Fotolar
19:39 / 22-10-2025
Azərbaycan və Ermənistan nümayəndələri Yerevanda görüşüblər - Fotolar
12:35 / 24-10-2025
Sülh savaşı - Zahid Oruc yazır
14:48 / 25-10-2025
Sədr postu uğrunda mübarizə ata-oğul qarşıdurmasına səbəb olub
17:50 / 23-10-2025
On yeddi mindən çox müəllimin maaşı artacaq
14:16 / 23-10-2025
Hərbi ekspert: Azərbaycan Cənubi Qafqazda sabitliyi təmin edən əsas aktordur
17:14 / 24-10-2025
Dövlət Agentliyinin rəisi vəzifədən azad olunub - Yeni təyinat - (Yenilənib)
15:34 / 23-10-2025
Ərdoğan və Netanyahunun yeni döyüş meydanı - Kipr
Çinar kimi əzəmətli... - Kənan Hacı yazır
Tarix: 16-04-2022 12:14 | Bölmə: Kənan HACI
Kənan HACI
Ötən il yazıb bitirdiyim “Hakimə açılan atəş” romanının baş qəhrəmanı Cəbrayıl torpağının yetişdirdiyi hakim Məhərrəm Məmmədovdur. Onun keçdiyi həyat yoluna bələd olmaq üçün həmyerliləriylə mütəmadi görüşlərim olurdu. Cəbrayılın mərd və mübariz insanlarıyla söhbətlər içimdə bir ümid küləyinin əsməsinə səbəb oldu. Tanınmış vəkil Adəm Məmmədovla Cocuq Mərcanlı səfərimizdən cəmi bir həftə sonra Azərbaycan Ordusu Ali Baş Komandanın əmriylə səfərbər olub haqq işimiz uğrunda savaşa qalxdı. 44 günlük Vətən Müharibəsi xalqımızın parlaq qələbəsi ilə bitdi. Adəm Məmmədov iyirmi yeddi ildən sonra atasının Böyük Mərcanlıdakı məzarını ziyarət edə bildi.
Cəbrayılı heç vaxt görməmişdim. Amma böyük yazıçımız Sabir Əhmədlinin əsərlərində dəfələrlə o yerlərə xəyali səyahətlər etmişdim. Ziyarat dağı, Dağ Tumas, tarixlərə şahidlik etmiş Xudafərin körpüsü həmişə görmək istədiyim yerlərdən olub. Tale elə gətirib ki, jurnalistikada çalışdığım illərdə xeyli cəbrayıllı dostlar qazanmışam. “İki sahil” qəzetinin baş redaktor müavini, əməkdar jurnalist İsmayıl Hacıyev mənim ilk yazılarımın redaktoru olub və qəzetdə mənə meydan verib. Xalq yazıçımız Sabir Əhmədli “Çəhrayı qan” kitabıma ön söz yazıb.
Haqqında yazmaq istədiyim insan isə başdan-başa zəhmətlə yoğrulmuş bir ömrün yiyəsidir. Ona Cəbrayılın xan çinarı deyirdilər. Qarabağda Abasqulu Fərzəliyevi tanımayan insan tapa bilməzsiniz. Parlament müxbiri olduğum zamanlarda ondan qəzet üçün bəzi açıqlamalar aldığımı xatırlayıram. Jurnalistlərə qarşı olduqca diqqətli idi. Verilən suallara da geniş və əhatəli cavablar verərdi.
Onun yaşadığı dövrün ruhunu duymaq, havasını anlamaq üçün gərək sosializm quruluşunun mahiyyəti haqda müəyyən təsəvvürün olsun. Həmin quruluşda kişi kimi yaşamaq, xalqa, millətə vicdanla, ləyaqətlə xidmət etmək hər ziyalının çəkə biləcəyi bir yük deyildi. Abasqulu Fərzəliyev sadə bir ailənin övladı idi, uşaqlığı müharibə illərinə düşmüşdü, olduqca ağır, məşəqqətli günlərin şahidi olmuşdu. Tanınmış jurnalist Məsaim Abdullayev onun haqqında “Cəbrayılın xan çinarı” adlı kitab yazıb. Bu kitab Abasqulu müəllimin ömrünün bütün mərhələlərini özündə əks etdirir. Onun nəvəsi, hüquqşunas, vəkil dostum Mədail Fərzəliyev bu kitabı mənə bağışlayanda “mütləq oxuyacam” dedim. Yeri gəlmişkən, Mədail bəy ixtisasca hüquqşünas olsa da sözün əsl mənasında ədəbiyyat aşiqidir. Onun zəngin mütaliəsi, ədəbi zövqü məndə xoş bir heyrət hissi doğurur. Düşünürəm ki, onun ədəbiyyat sevgisi yetişdiyi mühitin, aldığı tərbiyənin bəhrəsidir.
Abasqulu Fərzəliyev haqqında yazmaq ehtiyacı duydum. Çox çətin bir həyat yaşayıb, zəmanənin hər sifətini görüb. Müharibə gedən zaman atası xəstələnib yatağa düşür, az sonra dünyasını dəyişir, onlara himayədarlıq edən əmisini də cəbhəyə aparırlar. Böyük bir ailənin yükü anası Zibeydə xanımın üzərinə düşür. Balaca Abasqulu həyatın sınaqlarından uğurla çıxır, zəhmət, çalışqanlıq onun xarakterini formalaşdırır, yurda, torpağa sevgi hissi içində rişə atır, qarşısındakı üfüqləri genişləndirir.
O vaxt Mərcanlıda cəmi 10-15 torpaq ev vardı, o evlərdən biri də Abasqulugilin evləriydi.
“Mən hələ uşaq vaxtlarımdan insan əməyinin nəyə qadir olduğunun canlı şahidi olmuşam. Qəlbimdə zəhmətkeşə, torpağı əkib-becərənə, ailəsini, balalarını saxlamaq üçün hər cür zəhmətə qatlaşan insanlara dərin məhəbbət yaranıb. Sonralar yüksək vəzifələrdə işləyəndə də zəhmətkeş əmək adamlarına hörmət etməyə çalışmışam”. (“Cəbrayılın xan çinarı” kitabından)
O, müharibə illərinin uşağı idi. O illərin uşaqları yaşlarından çox tez böyüdülər, onların uşaqlığı olmadı. Ona görə də hər şeyin qədir-qiymətini bildilər, iradələri polad kimi sarsılmaz oldu, məqsədlərinə doğru inamla yürüdülər, heç bir çətinlik onları öz yollarından döndərə bilmədi. Onlar dözüm, iradə məktəbi keçdilər, inadkarlıq, çalışqanlıq onları öz böyük arzularına çatdırdı. Abasqulu Fərzəliyev məhz bu qəbil insanlardan idi.
Tale onu Gəncə Kənd Təsərrüfatı İnstitutuna, sonra isə Ali Partiya Məktəbinə gətirib çıxartdı. Tələbəlik illəri onu şəxsiyyət kimi bir az da cilaladı, həyat təcrübəsi, biliyi artdı, mütəxəssis kimi yetişdi. Doğma Cəbrayıla qayıdanda isə o, artıq ali təhsilli yetkin bir insan idi. Öz rayonunda yüksək vəzifələrdə çalışdı. 70-ci illərdə Cəbrayılda geniş quruculuq işləri aparılanda Abasqulu Fərzəliyev bu işlərin əsas icraçılarından idi.
Cəbrayılın gözləri bağlanmış, uçub dağılmış kəhrizlərini bərpa etmək lazım idi.
“Biz Ağdamdan kənkanlar briqadası gətirdik. Yerli ustalar da bu işə cəlb olundu. Hissə-hissə kəhrizlərin bumbuz, tərtəmiz suyu insanların evlərinə, həyətlərinə, bağçalarına axdı. Bu dadlı sudan “oxqay” deyib doyunca içən uşaqlar, qocalar, gəlinlər sevinirdilər. Həyat bulaq kimi qaynayırdı. Mən özümü dünyanın ən xoşbəxt insanı hesab edirdim”. (“Cəbrayılın xan çinarı” kitabından)
Bir dəfə cəbrayıllılarla söhbət əsnasında Abasqulu Fərzəliyevin adını çəkdim. “O, Dağ Tumasa asfalt yol çəkdirən kişidir. Allah ona rəhmət eləsin!”.
Yüksək vəzifələr heç vaxt onun başını gicəlləndirmədi. Təvazökarlıq və zəhmətsevərlik onu təkəbbürlü olmağa, arxayınlaşmağa qoymadı. Çox güman ki, dövrün mənfilikləri ondan da yan keçməmişdi, onun da kölgəsini qılınclayanlar, həsəd, paxıllıq, qısqanclıq hisləriylə qovrulanlar, gördüyü işlərə pəl vurmaq istəyənlər olmuşdu. Həyat ona çox şeyi öyrətmişdi, anlayırdı ki, bu yolda onu gözü götürməyənlər də olacaq, yoluna kötük dığırladanlar da tapılacaq. Ancaq xan çinarı hansı külək, hansı qasırğa yıxa bilər?! Cəbrayıl camaatı ona inanırdı. Bu inamı gördüyü işlərlə qazanmışdı.
Rayon İcraiyyə Komitəsinin sədri seçiləndən sonra bəzi vəzifəli şəxslər ona belə bir irad tutubmuşlar: “Fərzəliyev, sən özünü çox sadə aparırsan. Belə olmaz!”
Onların bu sadə həqiqətdən xəbərləri yox idi: Sadəlik insanın böyüklüyünün göstəricisidir. Bu, onun fitrətindən, aldığı tərbiyədən, yetişdiyi mühitdən irəli gəlirdi. Onu dəyişmək olmazdı. Dəyişsəydi, Abasqulu Fərzəliyev olmazdı. Rəhbər vəzifədə çalışdığı dövrdə çox insanlar onun xeyirxahlığından pay götürüblər. Məsaim müəllimin qələmə aldığı kitabda Abasqulu Fərzəliyevlə bağlı olduqca qiymətli xatirələr yer alır. Bu xatirələr həm də o dövrün xüsusiyyətlərini, tələblərini, qaydalarını nişan verir və bu mürəkkəb zamanənin qəhrəmanını müxtəlif situasiyalarda təsvir edir. Oxuduqca o sətirlərin ardında xeyli vacib mətləblərlə qarşılaşırıq.
Abasqulu müəllimin tərcümeyi-halı, taleyi zəhmətin insanı hansı zirvələrə ucaltmasının əyani sübutudur. Zaman gəldi, o, Cəbrayıl Partiya Komitəsinin birinci katibi oldu. Amma sadəliyindən, mütəvazi xarakterindən əl çəkmədi. Cəbrayılın başı üstünü qara buludlar alanda bütün kəndlərdə postların təşkil edilməsi, igid, döyüşkən adamların səfərbər olunmasına göstəriş vermişdi.
“Sərhəd boyu postlarda gecə-gündüz keşik çəkən əhalinin bircə tələbi vardı:
- Silah verin!
Özümün beşaçılan ov tüfəngim və silah kəmərim vardı. Bunları Ağayev mənə pay vermişdi. Sirik kəndindən olan bir cavan oğlana öz tüfəngimi verdim”.
Bu sətirlər Abasqulu Fərzəliyevin xatirələrindəndir. Sonra baş verənləri hər kəs bilir. Bu haqda uzun-uzadı danışmağa gərək yoxdur. Cəbrayılın ermənilər tərəfindən işğalı onu möhkəm sarsıtdı. Amma bircə an belə inamını itirmədi. Dünya görmüş insan idi, bilirdi ki, ədalət haqqın əbədi müttəfiqidir və bir gün ədalət zəfər çalacaq. O yerlər ki, Abasqulu müəllim ora yol çəkmişdi, su çəkmişdi, ömrünü o şəhərin abadlaşmasına sərf etmişdi, yağılar amansızcasına hər küncünü viran qoymuşdular. Bu, əlbəttə ki, onun ürəyinə yaralar vururdu, ruhunu incidirdi, rahatlığını əlindən alırdı. Amma inamına əsla toxuna bilmirdi. Bütün varlığıyla inanırdı ki, bir gün torpaqlarımız işğaldan azad olunacaq.
Abasqulu Fərzəliyev uzun illər Milli Məclisin deputatı olub. Qaçqınların və Məcburi Köçkünlərin işləri üzrə Dövlət Komitəsinin sədr müavini kimi həmyerlilərinin qayğılarıyla, problemləriylə məşğul olub.
İnsan dünyadan köçəndən sonra özünü müdafiə yaxud təbliğ etmək imkanı olmur, sağlığında gördüyü işlər, əməllər onun mənəvi ömrünə bələdçilik edir. Abasqulu müəllim ürəklərə, düşüncələrə yaxşılıq toxumu səpən insanlardan idi. O, heç sağlığında da özünü təbliğ etdirməyi sevməzdi. Çünki onun buna ehtiyacı yox idi. Vətəndaş və ziyalı olaraq hər zaman xalqın xidmətində olmuşdu və bu qəbil insanlar heç vaxt ucuz şöhrət əsiri olmazlar. Böyük şairimiz Sabirin sözləri yada düşür:
Ayinəsi işdir kişinin, lafə baxılmaz,
Şəxsin görünür rütbeyi-əqli əsərində.
Heyif ki, Abasqulu müəllim Cəbrayılın işğaldan azad olunduğu günü görə bilmədi. Amma heç şübhəsiz, ruhu Qələbəmizdən xəbərdardır.
O, əməlləriylə xatirələrdə hər zaman yaşayacaq.
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 16-04-2022 12:14 | Bölmə: Kənan HACI
Kənan HACI
Ötən il yazıb bitirdiyim “Hakimə açılan atəş” romanının baş qəhrəmanı Cəbrayıl torpağının yetişdirdiyi hakim Məhərrəm Məmmədovdur. Onun keçdiyi həyat yoluna bələd olmaq üçün həmyerliləriylə mütəmadi görüşlərim olurdu. Cəbrayılın mərd və mübariz insanlarıyla söhbətlər içimdə bir ümid küləyinin əsməsinə səbəb oldu. Tanınmış vəkil Adəm Məmmədovla Cocuq Mərcanlı səfərimizdən cəmi bir həftə sonra Azərbaycan Ordusu Ali Baş Komandanın əmriylə səfərbər olub haqq işimiz uğrunda savaşa qalxdı. 44 günlük Vətən Müharibəsi xalqımızın parlaq qələbəsi ilə bitdi. Adəm Məmmədov iyirmi yeddi ildən sonra atasının Böyük Mərcanlıdakı məzarını ziyarət edə bildi.
Cəbrayılı heç vaxt görməmişdim. Amma böyük yazıçımız Sabir Əhmədlinin əsərlərində dəfələrlə o yerlərə xəyali səyahətlər etmişdim. Ziyarat dağı, Dağ Tumas, tarixlərə şahidlik etmiş Xudafərin körpüsü həmişə görmək istədiyim yerlərdən olub. Tale elə gətirib ki, jurnalistikada çalışdığım illərdə xeyli cəbrayıllı dostlar qazanmışam. “İki sahil” qəzetinin baş redaktor müavini, əməkdar jurnalist İsmayıl Hacıyev mənim ilk yazılarımın redaktoru olub və qəzetdə mənə meydan verib. Xalq yazıçımız Sabir Əhmədli “Çəhrayı qan” kitabıma ön söz yazıb.
Haqqında yazmaq istədiyim insan isə başdan-başa zəhmətlə yoğrulmuş bir ömrün yiyəsidir. Ona Cəbrayılın xan çinarı deyirdilər. Qarabağda Abasqulu Fərzəliyevi tanımayan insan tapa bilməzsiniz. Parlament müxbiri olduğum zamanlarda ondan qəzet üçün bəzi açıqlamalar aldığımı xatırlayıram. Jurnalistlərə qarşı olduqca diqqətli idi. Verilən suallara da geniş və əhatəli cavablar verərdi.
Onun yaşadığı dövrün ruhunu duymaq, havasını anlamaq üçün gərək sosializm quruluşunun mahiyyəti haqda müəyyən təsəvvürün olsun. Həmin quruluşda kişi kimi yaşamaq, xalqa, millətə vicdanla, ləyaqətlə xidmət etmək hər ziyalının çəkə biləcəyi bir yük deyildi. Abasqulu Fərzəliyev sadə bir ailənin övladı idi, uşaqlığı müharibə illərinə düşmüşdü, olduqca ağır, məşəqqətli günlərin şahidi olmuşdu. Tanınmış jurnalist Məsaim Abdullayev onun haqqında “Cəbrayılın xan çinarı” adlı kitab yazıb. Bu kitab Abasqulu müəllimin ömrünün bütün mərhələlərini özündə əks etdirir. Onun nəvəsi, hüquqşunas, vəkil dostum Mədail Fərzəliyev bu kitabı mənə bağışlayanda “mütləq oxuyacam” dedim. Yeri gəlmişkən, Mədail bəy ixtisasca hüquqşünas olsa da sözün əsl mənasında ədəbiyyat aşiqidir. Onun zəngin mütaliəsi, ədəbi zövqü məndə xoş bir heyrət hissi doğurur. Düşünürəm ki, onun ədəbiyyat sevgisi yetişdiyi mühitin, aldığı tərbiyənin bəhrəsidir.
Abasqulu Fərzəliyev haqqında yazmaq ehtiyacı duydum. Çox çətin bir həyat yaşayıb, zəmanənin hər sifətini görüb. Müharibə gedən zaman atası xəstələnib yatağa düşür, az sonra dünyasını dəyişir, onlara himayədarlıq edən əmisini də cəbhəyə aparırlar. Böyük bir ailənin yükü anası Zibeydə xanımın üzərinə düşür. Balaca Abasqulu həyatın sınaqlarından uğurla çıxır, zəhmət, çalışqanlıq onun xarakterini formalaşdırır, yurda, torpağa sevgi hissi içində rişə atır, qarşısındakı üfüqləri genişləndirir.
O vaxt Mərcanlıda cəmi 10-15 torpaq ev vardı, o evlərdən biri də Abasqulugilin evləriydi.
“Mən hələ uşaq vaxtlarımdan insan əməyinin nəyə qadir olduğunun canlı şahidi olmuşam. Qəlbimdə zəhmətkeşə, torpağı əkib-becərənə, ailəsini, balalarını saxlamaq üçün hər cür zəhmətə qatlaşan insanlara dərin məhəbbət yaranıb. Sonralar yüksək vəzifələrdə işləyəndə də zəhmətkeş əmək adamlarına hörmət etməyə çalışmışam”. (“Cəbrayılın xan çinarı” kitabından)
O, müharibə illərinin uşağı idi. O illərin uşaqları yaşlarından çox tez böyüdülər, onların uşaqlığı olmadı. Ona görə də hər şeyin qədir-qiymətini bildilər, iradələri polad kimi sarsılmaz oldu, məqsədlərinə doğru inamla yürüdülər, heç bir çətinlik onları öz yollarından döndərə bilmədi. Onlar dözüm, iradə məktəbi keçdilər, inadkarlıq, çalışqanlıq onları öz böyük arzularına çatdırdı. Abasqulu Fərzəliyev məhz bu qəbil insanlardan idi.
Tale onu Gəncə Kənd Təsərrüfatı İnstitutuna, sonra isə Ali Partiya Məktəbinə gətirib çıxartdı. Tələbəlik illəri onu şəxsiyyət kimi bir az da cilaladı, həyat təcrübəsi, biliyi artdı, mütəxəssis kimi yetişdi. Doğma Cəbrayıla qayıdanda isə o, artıq ali təhsilli yetkin bir insan idi. Öz rayonunda yüksək vəzifələrdə çalışdı. 70-ci illərdə Cəbrayılda geniş quruculuq işləri aparılanda Abasqulu Fərzəliyev bu işlərin əsas icraçılarından idi.
Cəbrayılın gözləri bağlanmış, uçub dağılmış kəhrizlərini bərpa etmək lazım idi.
“Biz Ağdamdan kənkanlar briqadası gətirdik. Yerli ustalar da bu işə cəlb olundu. Hissə-hissə kəhrizlərin bumbuz, tərtəmiz suyu insanların evlərinə, həyətlərinə, bağçalarına axdı. Bu dadlı sudan “oxqay” deyib doyunca içən uşaqlar, qocalar, gəlinlər sevinirdilər. Həyat bulaq kimi qaynayırdı. Mən özümü dünyanın ən xoşbəxt insanı hesab edirdim”. (“Cəbrayılın xan çinarı” kitabından)
Bir dəfə cəbrayıllılarla söhbət əsnasında Abasqulu Fərzəliyevin adını çəkdim. “O, Dağ Tumasa asfalt yol çəkdirən kişidir. Allah ona rəhmət eləsin!”.
Yüksək vəzifələr heç vaxt onun başını gicəlləndirmədi. Təvazökarlıq və zəhmətsevərlik onu təkəbbürlü olmağa, arxayınlaşmağa qoymadı. Çox güman ki, dövrün mənfilikləri ondan da yan keçməmişdi, onun da kölgəsini qılınclayanlar, həsəd, paxıllıq, qısqanclıq hisləriylə qovrulanlar, gördüyü işlərə pəl vurmaq istəyənlər olmuşdu. Həyat ona çox şeyi öyrətmişdi, anlayırdı ki, bu yolda onu gözü götürməyənlər də olacaq, yoluna kötük dığırladanlar da tapılacaq. Ancaq xan çinarı hansı külək, hansı qasırğa yıxa bilər?! Cəbrayıl camaatı ona inanırdı. Bu inamı gördüyü işlərlə qazanmışdı.
Rayon İcraiyyə Komitəsinin sədri seçiləndən sonra bəzi vəzifəli şəxslər ona belə bir irad tutubmuşlar: “Fərzəliyev, sən özünü çox sadə aparırsan. Belə olmaz!”
Onların bu sadə həqiqətdən xəbərləri yox idi: Sadəlik insanın böyüklüyünün göstəricisidir. Bu, onun fitrətindən, aldığı tərbiyədən, yetişdiyi mühitdən irəli gəlirdi. Onu dəyişmək olmazdı. Dəyişsəydi, Abasqulu Fərzəliyev olmazdı. Rəhbər vəzifədə çalışdığı dövrdə çox insanlar onun xeyirxahlığından pay götürüblər. Məsaim müəllimin qələmə aldığı kitabda Abasqulu Fərzəliyevlə bağlı olduqca qiymətli xatirələr yer alır. Bu xatirələr həm də o dövrün xüsusiyyətlərini, tələblərini, qaydalarını nişan verir və bu mürəkkəb zamanənin qəhrəmanını müxtəlif situasiyalarda təsvir edir. Oxuduqca o sətirlərin ardında xeyli vacib mətləblərlə qarşılaşırıq.
Abasqulu müəllimin tərcümeyi-halı, taleyi zəhmətin insanı hansı zirvələrə ucaltmasının əyani sübutudur. Zaman gəldi, o, Cəbrayıl Partiya Komitəsinin birinci katibi oldu. Amma sadəliyindən, mütəvazi xarakterindən əl çəkmədi. Cəbrayılın başı üstünü qara buludlar alanda bütün kəndlərdə postların təşkil edilməsi, igid, döyüşkən adamların səfərbər olunmasına göstəriş vermişdi.
“Sərhəd boyu postlarda gecə-gündüz keşik çəkən əhalinin bircə tələbi vardı:
- Silah verin!
Özümün beşaçılan ov tüfəngim və silah kəmərim vardı. Bunları Ağayev mənə pay vermişdi. Sirik kəndindən olan bir cavan oğlana öz tüfəngimi verdim”.
Bu sətirlər Abasqulu Fərzəliyevin xatirələrindəndir. Sonra baş verənləri hər kəs bilir. Bu haqda uzun-uzadı danışmağa gərək yoxdur. Cəbrayılın ermənilər tərəfindən işğalı onu möhkəm sarsıtdı. Amma bircə an belə inamını itirmədi. Dünya görmüş insan idi, bilirdi ki, ədalət haqqın əbədi müttəfiqidir və bir gün ədalət zəfər çalacaq. O yerlər ki, Abasqulu müəllim ora yol çəkmişdi, su çəkmişdi, ömrünü o şəhərin abadlaşmasına sərf etmişdi, yağılar amansızcasına hər küncünü viran qoymuşdular. Bu, əlbəttə ki, onun ürəyinə yaralar vururdu, ruhunu incidirdi, rahatlığını əlindən alırdı. Amma inamına əsla toxuna bilmirdi. Bütün varlığıyla inanırdı ki, bir gün torpaqlarımız işğaldan azad olunacaq.
Abasqulu Fərzəliyev uzun illər Milli Məclisin deputatı olub. Qaçqınların və Məcburi Köçkünlərin işləri üzrə Dövlət Komitəsinin sədr müavini kimi həmyerlilərinin qayğılarıyla, problemləriylə məşğul olub.
İnsan dünyadan köçəndən sonra özünü müdafiə yaxud təbliğ etmək imkanı olmur, sağlığında gördüyü işlər, əməllər onun mənəvi ömrünə bələdçilik edir. Abasqulu müəllim ürəklərə, düşüncələrə yaxşılıq toxumu səpən insanlardan idi. O, heç sağlığında da özünü təbliğ etdirməyi sevməzdi. Çünki onun buna ehtiyacı yox idi. Vətəndaş və ziyalı olaraq hər zaman xalqın xidmətində olmuşdu və bu qəbil insanlar heç vaxt ucuz şöhrət əsiri olmazlar. Böyük şairimiz Sabirin sözləri yada düşür:
Ayinəsi işdir kişinin, lafə baxılmaz,
Şəxsin görünür rütbeyi-əqli əsərində.
Heyif ki, Abasqulu müəllim Cəbrayılın işğaldan azad olunduğu günü görə bilmədi. Amma heç şübhəsiz, ruhu Qələbəmizdən xəbərdardır.
O, əməlləriylə xatirələrdə hər zaman yaşayacaq.
Müəllifin bütün yazıları - Kənan HACI
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-03-2023, 16:34
Kənan HACI - Əzizə Cəfərzadənin oxuculara tanış olmayan romanı - “Qobustan çökəklərində”
26-12-2022, 17:30
Kənan HACI - Azərbaycanın dünya ədəbiyyatındakı boş qalmış yeri - Kənan Hacı yazır
15-08-2022, 17:31
“Hamı yoldan yarısın...” - Kənan Hacı yazır
4-07-2022, 12:08
Yazıçının son əsəri - “Eşq sultanı” - Kənan Hacı yazır
31-01-2022, 10:43
Epifaniya və ya “Omikron” mövsümü - Kənan Hacı yazır
ADP sədri ehtimal edir ki, “Tərtər işi” yaxşı araşdırılsa, onun da altından Mehdiyev və əlaltıları çıxacaq
Xalq artisti deyir ki, rəqqasların səhnə ömrü çox qısa olur. Bu az müddətdə uğur qazanmaq, əsl sənətkar kimi yetişmək üçün daha çox zəhmət çəkmək lazımıdır
Rus Dram Teatrının aktyoru deyir ki. bölgə teatrlarında diplomlu aktyor və rejissor tapmaq müşkül məsələdir
Qüdrət Həsənquliyevin fikrincə, Tramp görsə ki, Ukrayna qalib gəlir, Rusiyaya təkcə siyasi yox, hərbi dəstək də verəcək
"Xalq qəzeti"nin şöbə müdiri deyir ki, ömrü boyu özünü axtaran, dəfələrlə yanından ötüb keçən o qədər insan var ki
