15:41 / 19-01-2021
Həbsdə olan sabiq icra başçısı ilə müavininin məhkəməsi təxirə salınıb
15:32 / 19-01-2021
Peskovdan Navalnının həbsi ilə bağlı - Açıqlama
15:29 / 19-01-2021
Lavrov Qarabağ məsələsində oyundankənar vəziyyətdə saxlanılıb - Deputat
15:25 / 19-01-2021
İcma sədri: "Yaxın gələcək üçün fəaliyyətimizi yalnız Qarabağda görürük"
15:23 / 19-01-2021
İranda daha 5917 nəfər koronavirusa yoluxub
15:17 / 19-01-2021
Rəsmi Tehran: “Baydenin komandasından heç bir mesaj almamışıq"
15:09 / 19-01-2021
Aktrisa əleyhdarlarına səsləndi: “50 min manat verməyə hazıram”
15:08 / 19-01-2021
Millimizin futbolçusu bəraət alıb, iki futbolçu həbs edilib
14:41 / 19-01-2021
ATU-da vaksinasiya prosesinə başlanılıb
14:41 / 19-01-2021
Şəhid əsgərimiz Gəncədə dəfn edilib
14:35 / 19-01-2021
DİN: "Şəhidlər Xiyabanına vətəndaşların ziyarəti əvvəlki illərdən fərqli təşkil ediləcək"
14:27 / 19-01-2021
İran şirkətləri Azərbaycanda fəaliyyətlərini genişləndirmək istəyir
14:22 / 19-01-2021
İşğaldan azad edilmiş ərazilərdə Prezidentin xüsusi nümayəndələri olacaq - Fərman
14:20 / 19-01-2021
Konqresdən oğurlanan kompüter rus kəşfiyyatına satıla bilər: ABŞ kəşfiyyatı hərəkətə keçib
14:14 / 19-01-2021
İlham Əliyev Türk Şurasının Baş katibini videoformatda qəbul edib - Foto
14:08 / 19-01-2021
Sabah Bakıda bu yollarda nəqliyyatın hərəkətinə məhdudiyyət qoyulacaq
14:05 / 19-01-2021
"Zirə" komandası Nemanya Ancelkoviçlə müqavilə imzalayacaq
14:03 / 19-01-2021
Kəmaləddin Heydərovun ailə biznesinə təhlükə yaranıb
13:59 / 19-01-2021
Yaqut Qarayeva: "Hamilə qadınlara peyvənd vurulması tövsiyə edilmir"
13:50 / 19-01-2021
Avropa Komissiyası şirkətləri sanksiyalardan qorumaq planı təqdim edəcək
13:44 / 19-01-2021
Azərbaycanda yeni qızıl-mis yatağı kəşf edilib
13:40 / 19-01-2021
Deputat beynəlxalq təşkilatların ölkəyə qaytarılmasını istəyir
13:25 / 19-01-2021
Sabah Bakıya və rayonlara qar yağacaq - Xəbərdarlıq
13:15 / 19-01-2021
Nazirlik Füzulidən yeni görüntülər yayıb - Video
13:13 / 19-01-2021
Robert Köçəryanın tərəfdarları aksiyaya başladı - Video
13:11 / 19-01-2021
TƏBİB rəsmisi: "Bəzi şəxslərin evdə peyvəndlənməsi mümkündür"
13:07 / 19-01-2021
Ermənistanda “Qarabağ klanı”na qarşı yeni birlik yaradılır - Ölkədə siyasi qarşıdurma böyüyür
13:01 / 19-01-2021
Qarabağ Dirçəliş Fondunun saytı yaradılacaq
13:00 / 19-01-2021
Qarabağ Dirçəliş Fondu istiqrazlar və digər növ qiymətli kağızlar buraxacaq
10:02 / 15-01-2021
Prezident İlham Əliyev və Mehriban Əliyeva Şuşaya səfər ediblər - Video
17:52 / 15-01-2021
Türkiyə sülhməramlılarla bağlı Rusiyaya xəbərdarlıq edib - Nazir
17:21 / 16-01-2021
Bayden ermənini Ağ Evdə yüksək vəzifəyə təyin edib - Foto
21:04 / 16-01-2021
Məşhur görücünün koronavirusla bağlı proqnozu açıqlanıb
12:07 / 15-01-2021
Üzeyir Hacıbəylinin, Natəvanın və Bülbülün heykəlləri Şuşaya qaytarılıb - Fotolar
13:06 / 16-01-2021
Bakıya və rayonlara qar yağacaq, çovğun olacaq
14:24 / 17-01-2021
“Pfizer” və “Moderna” peyvəndlərindən ölənlərin sayı açıqlanıb
13:11 / 16-01-2021
Etirazlar nəticə verdi: Paşinyan Qarabağa getmək istəməyən əsgərlərin valideynləri ilə görüşəcək - Video
11:28 / 15-01-2021
Mehriban Əliyeva Füzuli rayonundan paylaşım edib - Video
00:01 / 18-01-2021
Xüsusi karantin rejimi yumşaldılıb: SMS icazə ləğv olunub - Qərar
20:46 / 15-01-2021
Vilayət Eyvazov idarə rəis təyin edib
Sənanın gündəliyi - Kənan Hacı yazır
Tarix: 23-11-2020 13:52 | Bölmə: Kənan HACI
Bu mətn 2016-cı ilin aprelində Lələtəpə yüksəkliyi uğrunda gedən döyüşlərdə həlak olmuş polkovnik-leytenant Sənan Axundov haqqında yazdığım romandan kiçik bir hissədir. Sənan Axundov Füzuli şəhərində doğulmuşdu. 1993-cü ildə Füzuli erməni quldurları tərəfindən işğal olunanda Sənanın vur-tut, 14 yaşı vardı. O, bu hadisələrin canlı şahidi olmuşdu. Tanrının ona verdiyi ömür payını hərbçi kimi yaşadı və son damla qanına qədər torpaqlarımızın azad olunması uğrunda döyüşdü. 2020-ci il oktyabrın 17-də müzəffər Azərbaycan Ordusu Sənanın doğulub boya-başa çatdığı Füzuli şəhərini işğaldan azad etdi. Və mən həmin gecə Sənanı yuxuda gördüm. Dağılmış yurd yerində ocaq qalayırdı, ocağın işığı üzünə düşmüşdü. Üzündə ilahi bir təbəssüm vardı...
Ruhun şad olsun, polkovnik-leytenant! Yurdun yağılardan təmizləndi. Azərbaycanın ərazi bütövlüyü təmin edildi.
Torpaqlarımızın azadlığı uğrunda canından keçmiş bütün Vətən oğullarının ruhu şad olsun!
Balaca Sənan özünə bir dəftərçə ayırmışdı, gördüklərini, eşitdiklərini o dəftərə yazırdı. Gündəlik yazmaq onda uşaqlıqdan vərdiş halını almışdı. Köndələnçayın sahilində, dağətəyi düzənlikdə gəzib-dolaşdığı günlərin xatirəsi həmin gündəliklərdə öz əksini tapır. On iki yaşlı uşağın xəyal dünyası nə qədər zəngin imiş. Bu sətirləri yazanda onun vur-tut, on iki yaşı vardı:
“Köndələnçay uzaqda idi. Çayın sahilinə yaxınlaşmağa ürək eləmirdim. Çayın vahiməli uğultusu canıma üşütmə salırdı. Düzənlik və dağlığa sükut çökmüşdü. Çöldə nə bir sürü, nə də payız tədarükü üçün yer şumlayan bir əkinçi gözə dəyirdi. Amma maraq məni o tərəfə çəkirdi. Əvvəlcə bir əkin sahəsinin təpəsinə dırmaşdım. Yerin səthi yaş idi, ətrafdakı kol-kos da islanmışdı deyin, orada od qalamağın mümkün olmayacağını anladım. Torpağın nəm qoxusu məni sərxoş etmişdi, bu zövqdən başım hərlənirdi. İndiyə qədər torpağın qoxusu qədər məni həyəcanlandıran heç nə olmayıb. Hava qaranlığın içindən keçib ciyərlərimə dolduqca sinəm qabarırdı. Torpağa yıxılıb onu qucaqlamaq istəyirdim. Bəxtim bircə təpənin yuxarı nahiyəsində əsən küləklə bağlı gətirmişdi. Qalayacağım od bir az yansaydı, külək onu necə olur-olsun, alışdıracaqdı. Bunu bilirdim, amma o şəraitdə od qalamaq çox çətin iş sayılırdı. Məncə, bütün odlar belədir; ilkin mərhələdə yandırmaq çətin olduğu kimi, alışıb-yandıqdan sonra onu söndürmək və qarşısını almaq da çox çətin olur.
Adətən, insanlar payız fəslinin sonlarında əkin sahələrinə guya ziyanverici həşəratlar və qurdlardan təmizləmək adı altında od vurub yandırırlar. Amma kimsə o sahələrdə quş yuvalarının da yanıb məhv olduğunu düşünmür. Davud babam erməniləri həmişə ziyanverici həşəratlarla müqayisə edir. Deyir ki, onlar bu yerlərə gələndən bizə od qoyublar, sözün əsl mənasında od qoyublar. Evlərimizi içindəki adamlarla birlikdə yandırıb külə döndəriblər. Babam hər dəfə onların vəhşiliyindən danışanda hirsimdən bütün bədənim əsir, amma biz adamları, quşları yandırmağı bacarmırıq. Novruz bayramında məhəlləmizdə həmişə tonqallar yanırdı. Böyüklər tonqalların ətrafına toplaşıb alqış, dua oxuyurdular, “ocağımız həmişə yanar olsun!” deyirdilər. Biz uşaqlar da bu tonqalın üstündən hoppanıb “ağırlığımız-uğurluğumuz bu odda yansın” deyirdik. Bu sözləri bizə valideynlərimiz öyrətmişdi.
Bu gün od çərşənbəsidir. Mən o təpənin başında tonqal qalamaq istəyirəm. Tərslikdən gecədən yağan yağış yerdə quru heç nə qoymayıb. Ocağa atdığım təzək hələ də yaş olduğundan ətrafa tüstü yayırdı. Tüstü gözlərimi acışdırırdı. Ermənilər bütün ocaqlarımızı söndürüblər, evlərin çoxunda işıq yanmır. Mənə elə gəlir ki, babalarımızın ruhu bu qaranlıq səmada dolaşır, onların qanadlarında qığılcımlar sayrışır. Çox narahatdırlar. Onlar bu yurdun gələcəyindən əndişəlidirlər.
İndi doğma kəndlərimizi qoyub gedirik. Düşmən üstünə gələndə insan gücsüz və silahsızdırsa, çarə qaçmağa qalır. İnsanın yeganə ehtiyacı ayaqları olur, bu ayaqlar bütün bədənin əziyyətini çəkir. O halda sənə yardım edə biləcək yeganə vasitə və ya istifadə edə biləcəyin yeganə vasitə ayaqların sayılır.
Adi günlərdə bu tərəflərdə əkinçilər yer şumlayırlar. İndi payız fəslinin şum zamanıdır. Amma bir kimsə gözə dəymir. Mən heç cür ocaq qalaya bilmədim. Tüstü adamı qaranlığa doğru dartırdı. Bizim ocağımızı söndürmüşdülər...
Evə qayıdıb səfər üstə olan babamı qucaqladım və hönkür-hönkür ağladım. Babam təşvişlə soruşdu ki, indiyəcən hardaydın, bala? Dedim ocaq qalamağa getmişdim. Qoy düşmən görsün ki, bizim ocağımız sönməyib, amma odun tüstülədi, yanmadı. Babam əliylə göz yaşlarımı silib gözünü uzaqda başını duman almış dağlara zillədi və dərindən köks ötürdü: “Bir şəm ki, haqdan yana, heç bad ilə sönməz. Yenə bu yerlərdə ocaqlarımız qalanacaq, bura bizim dədə-baba yurdumuzdur. Biz mütləq öz yurdumuza qayıdacağıq, bala. Mütləq qayıdacağıq”.
Babam bu sözləri o qədər əminliklə dedi ki, mən sidq-ürəkdən ona inandım. Uzaqlardakı ilğım ləpə kimi üzümüzə dəyib geri qayıdırdı. Külək babamın sözlərini tərkinə alıb qarşı dağlara çəkildi.
“Ehey, uca dağlar, çaylar, meşələr, sərin bulaqlar! Biz mütləq qayıdacağıq!” Babamın səsi dağlarda əks-səda verib bütün el-obaya yayıldı. Bütün mahal onun səsini eşitdi.
Fikir məni götürmüşdü. Babam yaman qocalıb, o, yurd həsrətinə necə dözəcək? Böyük Vətən müharibəsinin qəhrəmanı döşündəki medallardan utanırdı. Hər ilin 9 may günündə fəxarətlə geydiyi hərbi formasını büküb hardasa gizlətmişdi. O, peşmançılıq və iztirab hissi keçirirdi. Amma nahaq yerə. Mənim babam əsl qəhrəmandır. O, faşistlərə qarşı döyüşmüşdü və Berlinə qədər gedib çıxmışdı. Onlar qələbə qazanmışdılar. Babam qalib ordunun əsgəri idi.
Ermənilər də faşistdirlər, bizim torpaqlarımıza hücum edib insanlığa sığmayan vəhşiliklər törədirlər. Biz onları bu yerlərdən birdəfəlik qovmalıyıq. Biz Vətənimizə sahib çıxacağıq. Mən də böyüyb babam kimi qəhrəman olacağam və bu yerlərin itmiş işığını özünə qaytaracağıq. Bu yerlərdə ocaqlar heç vaxt sönməyəcək.
Fikir eləmə, baba. Mən sənə inanıram, sən də mənə inan!
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 23-11-2020 13:52 | Bölmə: Kənan HACI
Bu mətn 2016-cı ilin aprelində Lələtəpə yüksəkliyi uğrunda gedən döyüşlərdə həlak olmuş polkovnik-leytenant Sənan Axundov haqqında yazdığım romandan kiçik bir hissədir. Sənan Axundov Füzuli şəhərində doğulmuşdu. 1993-cü ildə Füzuli erməni quldurları tərəfindən işğal olunanda Sənanın vur-tut, 14 yaşı vardı. O, bu hadisələrin canlı şahidi olmuşdu. Tanrının ona verdiyi ömür payını hərbçi kimi yaşadı və son damla qanına qədər torpaqlarımızın azad olunması uğrunda döyüşdü. 2020-ci il oktyabrın 17-də müzəffər Azərbaycan Ordusu Sənanın doğulub boya-başa çatdığı Füzuli şəhərini işğaldan azad etdi. Və mən həmin gecə Sənanı yuxuda gördüm. Dağılmış yurd yerində ocaq qalayırdı, ocağın işığı üzünə düşmüşdü. Üzündə ilahi bir təbəssüm vardı...
Ruhun şad olsun, polkovnik-leytenant! Yurdun yağılardan təmizləndi. Azərbaycanın ərazi bütövlüyü təmin edildi.
Torpaqlarımızın azadlığı uğrunda canından keçmiş bütün Vətən oğullarının ruhu şad olsun!
Balaca Sənan özünə bir dəftərçə ayırmışdı, gördüklərini, eşitdiklərini o dəftərə yazırdı. Gündəlik yazmaq onda uşaqlıqdan vərdiş halını almışdı. Köndələnçayın sahilində, dağətəyi düzənlikdə gəzib-dolaşdığı günlərin xatirəsi həmin gündəliklərdə öz əksini tapır. On iki yaşlı uşağın xəyal dünyası nə qədər zəngin imiş. Bu sətirləri yazanda onun vur-tut, on iki yaşı vardı:
“Köndələnçay uzaqda idi. Çayın sahilinə yaxınlaşmağa ürək eləmirdim. Çayın vahiməli uğultusu canıma üşütmə salırdı. Düzənlik və dağlığa sükut çökmüşdü. Çöldə nə bir sürü, nə də payız tədarükü üçün yer şumlayan bir əkinçi gözə dəyirdi. Amma maraq məni o tərəfə çəkirdi. Əvvəlcə bir əkin sahəsinin təpəsinə dırmaşdım. Yerin səthi yaş idi, ətrafdakı kol-kos da islanmışdı deyin, orada od qalamağın mümkün olmayacağını anladım. Torpağın nəm qoxusu məni sərxoş etmişdi, bu zövqdən başım hərlənirdi. İndiyə qədər torpağın qoxusu qədər məni həyəcanlandıran heç nə olmayıb. Hava qaranlığın içindən keçib ciyərlərimə dolduqca sinəm qabarırdı. Torpağa yıxılıb onu qucaqlamaq istəyirdim. Bəxtim bircə təpənin yuxarı nahiyəsində əsən küləklə bağlı gətirmişdi. Qalayacağım od bir az yansaydı, külək onu necə olur-olsun, alışdıracaqdı. Bunu bilirdim, amma o şəraitdə od qalamaq çox çətin iş sayılırdı. Məncə, bütün odlar belədir; ilkin mərhələdə yandırmaq çətin olduğu kimi, alışıb-yandıqdan sonra onu söndürmək və qarşısını almaq da çox çətin olur.
Adətən, insanlar payız fəslinin sonlarında əkin sahələrinə guya ziyanverici həşəratlar və qurdlardan təmizləmək adı altında od vurub yandırırlar. Amma kimsə o sahələrdə quş yuvalarının da yanıb məhv olduğunu düşünmür. Davud babam erməniləri həmişə ziyanverici həşəratlarla müqayisə edir. Deyir ki, onlar bu yerlərə gələndən bizə od qoyublar, sözün əsl mənasında od qoyublar. Evlərimizi içindəki adamlarla birlikdə yandırıb külə döndəriblər. Babam hər dəfə onların vəhşiliyindən danışanda hirsimdən bütün bədənim əsir, amma biz adamları, quşları yandırmağı bacarmırıq. Novruz bayramında məhəlləmizdə həmişə tonqallar yanırdı. Böyüklər tonqalların ətrafına toplaşıb alqış, dua oxuyurdular, “ocağımız həmişə yanar olsun!” deyirdilər. Biz uşaqlar da bu tonqalın üstündən hoppanıb “ağırlığımız-uğurluğumuz bu odda yansın” deyirdik. Bu sözləri bizə valideynlərimiz öyrətmişdi.
Bu gün od çərşənbəsidir. Mən o təpənin başında tonqal qalamaq istəyirəm. Tərslikdən gecədən yağan yağış yerdə quru heç nə qoymayıb. Ocağa atdığım təzək hələ də yaş olduğundan ətrafa tüstü yayırdı. Tüstü gözlərimi acışdırırdı. Ermənilər bütün ocaqlarımızı söndürüblər, evlərin çoxunda işıq yanmır. Mənə elə gəlir ki, babalarımızın ruhu bu qaranlıq səmada dolaşır, onların qanadlarında qığılcımlar sayrışır. Çox narahatdırlar. Onlar bu yurdun gələcəyindən əndişəlidirlər.
İndi doğma kəndlərimizi qoyub gedirik. Düşmən üstünə gələndə insan gücsüz və silahsızdırsa, çarə qaçmağa qalır. İnsanın yeganə ehtiyacı ayaqları olur, bu ayaqlar bütün bədənin əziyyətini çəkir. O halda sənə yardım edə biləcək yeganə vasitə və ya istifadə edə biləcəyin yeganə vasitə ayaqların sayılır.
Adi günlərdə bu tərəflərdə əkinçilər yer şumlayırlar. İndi payız fəslinin şum zamanıdır. Amma bir kimsə gözə dəymir. Mən heç cür ocaq qalaya bilmədim. Tüstü adamı qaranlığa doğru dartırdı. Bizim ocağımızı söndürmüşdülər...
Evə qayıdıb səfər üstə olan babamı qucaqladım və hönkür-hönkür ağladım. Babam təşvişlə soruşdu ki, indiyəcən hardaydın, bala? Dedim ocaq qalamağa getmişdim. Qoy düşmən görsün ki, bizim ocağımız sönməyib, amma odun tüstülədi, yanmadı. Babam əliylə göz yaşlarımı silib gözünü uzaqda başını duman almış dağlara zillədi və dərindən köks ötürdü: “Bir şəm ki, haqdan yana, heç bad ilə sönməz. Yenə bu yerlərdə ocaqlarımız qalanacaq, bura bizim dədə-baba yurdumuzdur. Biz mütləq öz yurdumuza qayıdacağıq, bala. Mütləq qayıdacağıq”.
Babam bu sözləri o qədər əminliklə dedi ki, mən sidq-ürəkdən ona inandım. Uzaqlardakı ilğım ləpə kimi üzümüzə dəyib geri qayıdırdı. Külək babamın sözlərini tərkinə alıb qarşı dağlara çəkildi.
“Ehey, uca dağlar, çaylar, meşələr, sərin bulaqlar! Biz mütləq qayıdacağıq!” Babamın səsi dağlarda əks-səda verib bütün el-obaya yayıldı. Bütün mahal onun səsini eşitdi.
Fikir məni götürmüşdü. Babam yaman qocalıb, o, yurd həsrətinə necə dözəcək? Böyük Vətən müharibəsinin qəhrəmanı döşündəki medallardan utanırdı. Hər ilin 9 may günündə fəxarətlə geydiyi hərbi formasını büküb hardasa gizlətmişdi. O, peşmançılıq və iztirab hissi keçirirdi. Amma nahaq yerə. Mənim babam əsl qəhrəmandır. O, faşistlərə qarşı döyüşmüşdü və Berlinə qədər gedib çıxmışdı. Onlar qələbə qazanmışdılar. Babam qalib ordunun əsgəri idi.
Ermənilər də faşistdirlər, bizim torpaqlarımıza hücum edib insanlığa sığmayan vəhşiliklər törədirlər. Biz onları bu yerlərdən birdəfəlik qovmalıyıq. Biz Vətənimizə sahib çıxacağıq. Mən də böyüyb babam kimi qəhrəman olacağam və bu yerlərin itmiş işığını özünə qaytaracağıq. Bu yerlərdə ocaqlar heç vaxt sönməyəcək.
Fikir eləmə, baba. Mən sənə inanıram, sən də mənə inan!
Müəllifin bütün yazıları - Kənan HACI
Bölməyə aid digər xəbərlər
3-04-2020, 17:50
Kənan HACI - Virussuz dünya və ya Hararinin görə bilmədiyi fəlakət - Kənan Hacı yazır
Oqtay Qasımov: “Azərbaycan, Türkiyə və Rusiya birmənalı olaraq Mehri dəhlizinin açılmasında maraqlıdır”
Prezidentin köməkçisi deyir ki, Ermənistan işğal olunmuş ərazilərdə 927 kitabxana, 60-dan çox məscid, 44 məbəd, 473 tarixi abidə, saray və muzeylər dağıdıb, eləcə də 40.000 muzey eksponatı qanunsuz olaraq daşınıb
Qüdrət Həsənquliyev: “Qarabağın bərpası üçün ora investisiya qoyuluşunu stimulllaşdırmalı, investorlar ən azı on il bütün növ vergilərdən tam azad olunmalı, növbəti on ildə isə 50% həcmində vergi ödəməlidır”
Azərbaycanın Türkiyə ilə bir millət, bir dövlət kimi çıxış etməli olduğunu deyən partiya sədri Göyçənin də geri alınacağını bildirir
Tibb elmləri doktoru deyir ki, koronavirusa yoluxmanın ilk həftəsində qripin və virusun yaratdığı təlaş içərisində lazımsız sistemlər və dərmanların, habelə “Deksametazon”un, “Fraksiparin”in, “Prednizal”ın istifadəsi qəbuledilməzdir
