16:12 / 21-12-2024
Leyla Əliyeva Keniya prezidenti ilə görüşüb
15:50 / 21-12-2024
Növbəti köç karvanı Şuşaya çatıb - (Yenilənib)
14:17 / 21-12-2024
Azərbaycanda qış fəsli başlayıb
10:43 / 21-12-2024
Zaqatalada həmkəndlisi 25 yaşlı gənci bıçaqlayıb
10:37 / 21-12-2024
Azərbaycan prezidenti almaniyalı həmkarına başsağlığı verib
09:26 / 21-12-2024
Azərbaycan-Ermənistan sərhədində ard-arda zəlzələlər olub
20:32 / 20-12-2024
İnsan orqanizmi üçün xeyirli bitki tapılıb
20:27 / 20-12-2024
İlham Əliyev Ərdoğana məktub göndərib
20:23 / 20-12-2024
Prezident QSC sədrini vəzifədən azad edib - Yeni təyinat
20:15 / 20-12-2024
BP Kərkükün neft-qaz yataqlarını istismar edəcək
19:03 / 20-12-2024
Qoruqdakı timsahın 124 yaşı, 10 min balası var
18:26 / 20-12-2024
Əliqulu dünən evlənmədi - Foto
18:25 / 20-12-2024
Aktyora "Ən yaxşı atıcı" mükafatı verilib - Foto
18:01 / 20-12-2024
Rəqəmsal İnkişaf Agentliyində müşavir təyinatı olub
17:47 / 20-12-2024
Hərbçimiz sərhəddə minaya düşüb
17:41 / 20-12-2024
Dövlət Su Ehtiyatları Agentliyində maliyyə nöqsanları üzə çıxıb
17:30 / 20-12-2024
Təhsil Tələbə Krediti Fondunun fəaliyyətində nöqsanlar aşkarlanıb
17:12 / 20-12-2024
Bakıda iranlı narkotik tədarükçüsü ifşa olunub
16:54 / 20-12-2024
Məşhur aktrisa dodaq boyasının simasıdır
16:48 / 20-12-2024
Mixail Mişustin Azərbaycan prezidentinə məktub göndərib
16:43 / 20-12-2024
Çin lideri İlham Əliyevi təbrik edib
16:40 / 20-12-2024
Əhmədzadə Niderlanda səfir təyin olunub - Sərəncam
16:31 / 20-12-2024
Arnold Şvartseneqqer Santa Klaus olacaq - Fotolar
16:19 / 20-12-2024
Yaşar Əliyev Çexiyaya səfir təyin edilib
16:16 / 20-12-2024
Qulu Məhərrəmliyə Prezidentin fərdi təqaüdü verilib
16:04 / 20-12-2024
İlham Əliyev “Tibbi sığorta haqqında” qanuna dəyişikliyi təsdiqləyib
15:58 / 20-12-2024
Valideynsiz şəxslərə ödənilən birdəfəlik müavinət məbləği artırılıb
15:41 / 20-12-2024
NATO Rusiyaya qarşı hərbi xərcləri artırmalıdır - Kəşfiyyat
15:27 / 20-12-2024
Qarabağda 602 nəfərin nəşinin qalıqları tapılıb
15:05 / 20-12-2024
173 tələbənin təhsil kreditinin tam yarısı bağışlanıb
21:30 / 16-12-2024
Hollivud ulduzu "İfritə"ni canlandıracaq
10:51 / 18-12-2024
MMC sakinləri təhlükə ilə üzləşdirib - Müraciət
14:53 / 18-12-2024
Gürcüstan arzusuna çatdımı? - Prezident iqamətgahı tərk etməsə...
13:03 / 18-12-2024
Məhkəmə Əvəz Zeynallı ilə bağlı qərar verib
09:26 / 17-12-2024
Bir məşhur digərini görməmək üçün 60 milyon dollardan imtina edir
11:46 / 17-12-2024
"Avatar" filminin bir neçə bölümünü çəkəcəklər - Fotolar
09:55 / 17-12-2024
Müğənni Günel təhdid edilib
23:21 / 17-12-2024
"Neftçi" "Sabah"a qalib gəlib
20:32 / 20-12-2024
İnsan orqanizmi üçün xeyirli bitki tapılıb
18:02 / 17-12-2024
Ağadadaş Ağayevin məhkəməsi təxirə salınıb
13:33 / 19-12-2024
Yadplanetlilərlə görüş üçün beş nəfər seçilib - Siyahı
“Səngər uvertürası”ndan sonra…
Tarix: 10-09-2018 21:46 | Bölmə: Kənan HACI
Mənim jurnalistikaya sevgim televiziya və radiodan başlayıb. Lap uşaq vaxtı baxdığım verilişləri indi də xatırlayıram, sevdiyim verilişlərin həftənin hansı günündə efirə gedəcəyini belə bilirdim. Düşünürəm ki, dünyagörüşümüzün formalaşmasında, davranış modelinin yaranmasında o verilişlərin çox böyük rolu olub. O zamanlar hələ bu mətləbləri anlamaq iqtidarında deyildik, ekranın cazibəsi bizi sehrləmişdi. Televizor – bu "sehrli” qutu mənim içimdəki qəribə mexanizmi işə saldı. Mən də nə vaxtsa böyüyüb efirə çıxacağım haqqında xəyallar qurmağa başladım.
Hərənin bir tale yolu var. Ozan dili yüyrək olar. Televiziya və radio ilə yollarımız heç vaxt kəsişməsə də gözümü açıb-yumunca özümü jurnalistikanın içində gördüm. Bəzən Tanrı insan oğluna üçüncü göz verir və onu milyonların içindən seçir. Məhz bu tipli insanlar dünyanın bizim görmədiyimiz tərəflərini görə bilirlər və gördüklərini bizə söz vasitəsilə çatdırırlar. Onlar qələm adamlarıdır. Jurnalistika söz sənətidir, jurnalist sözləri ovuclayıb onlardan məna yaradır. Onun yaradıcılıq laboratoriyası beynidir.
Mən ədəbiyyata jurnalistikadan gəlmişəm, uzun müddət müxtəlif qəzetlərdə reportyorluq etmişəm, mətbəənin qoxusu canıma hopub, qəzetdə hər yazım çıxanda özümü inanılmaz dərəcədə xoşbəxt hesab etmişəm. Jurnalistika mənə böyük şəxsiyyətlərlə ünsiyyət imkanı qazandırıb, həyatım boyunca ustad qələm sahiblərindən yazmağın sirlərini öyrənmişəm. Yazı sənətinin minbir dolanbacdan keçən fəndləri var; hər janr özünün üslubunu diktə edir. Çox təəssüflər olsun ki, son zamanlar jurnalistikamızda felyeton, pritça, oçerk janrlarına demək olar, müraciət olunmur. Bu janrlar jurnalistikanın ən çətin sahəsidir və yazardan peşəkarlıq, səriştə, təcrübə tələb edir. İndi hamı rahat yoldan keçməyə çalışır, heç kəs atını daşlığa salmaq istəmir. Unudurlar ki, qələm (indi klaviatura) çətin janrlara müraciət etdikcə bərkiyir, püxtələşir.
Yazıya televiziyadan başlamağım təsadüfi deyil. Qələminə böyük sayğı duyduğum peşəkar jurnalistlərimizdən olan Flora Xəlilzadə (çox-çox illər bundan öncə onun bənzərsiz müğənnimiz Flora Kərimova haqqında yazdığı "Bənövşə ətirli səs” kitabını oxumuşdum və onun sözünün sehrinə düşmüşdüm) tədbirlərdən birində məni yerişindən-duruşundan ağayanlıq yağan cüssəli bir kişi ilə tanış etdi: Akif Cabbarlı. Bu imza mənə lap çoxdan tanış idi. Uzun illər ana televiziyamız sayılan Az.TV-də çalışdığını, peşəkar kadrların yetişməsində əməyi olduğunu bilirdim. Bir də mətbuatda ara-sıra "Həyat etüdləri” silsiləsindən yazdığı yazıları oxumuşdum. Bu yazılardakı estetik sarkazm, incə yumor, bir az da "Molla Nəsrəddin”çi ovqat oxucunu uzun müddət düşündürür, sadəcə, oxuyub keçmirsən. O yazılardakı mətləblər insanda acı təbəssüm oyadır, sətiraltı mənalarda gizlənən fikirlər bu yazıların nə qədər tərbiyəvi əhəmiyyət daşıdığını göstərir. Flora xanım Akif müəllimi təqdim edəndə "onda Mirzə Cəlil qələmi var” dedi və əlavə etdi ki, onun hekayələrini mütləq tap oxu.
Tale elə gətirdi ki, biz Akif müəllimlə nəinki tanış, hətta yaxın qonşu olduq. İndi bir binada yaşayırıq və az qala, hər gün görüşürük. Əməlli-başlı dostlaşmışıq, bir süfrə arxasında dəfələrlə çörək kəsmişik. Mənə elə gəlir ki, biz onunla uzun illərdir ki, bir-birimizi tanıyırıq. Hər tanışlıq, hər ünsiyyət dosluğa çevrilmir. Yaşca məndən xeyli böyük olsa da Akif müəllimin mənimlə rəftarı bu yaş baryerini aradan qaldırır. Bu münasibətlər sisteminin özü də bir məktəbdir. İndi çoxlarında bu xüsusiyyətlər çatışmır. Akif müəllimin kübarlığı, daxili mədəniyyəti onun ziyalılığından irəli gəlir. Bu kübarlıq, mənəvi zənginlik onun yazılarında da özünü qabarıq şəkildə göstərir.
Akif Cabbarlı
Bu günlərdə Akif müəllim mənə "Səngər uvertürası” kitabını bağışladı. Kitab uzun müddət yazı masamın üstündə qaldı. Yalan demək istəmirəm, kitabı birnəfəsə oxumadım, doya-doya - hər gün bir-iki, bəzən üç-dörd yazı - oxudum. Akif Cabbarlının qəhrəmanları həyatda gördüyümüz, hər gün işdə, ictimai nəqliyyatda, küçədə, məhəllədə rastlaşdığımız adamlardır. Amma necə adamlar! Bu necə sualının cavabıdır Akif müəllimə o yazıları yazdıran. Sovet əyyamında onlara "antipod” deyirdilər. Bu sözün izahı belədir: əqidəsi, nəzər nöqtəsi, zövqü, xarakteri ilə ümumi düşüncə və qaydalara zidd olan insan.Bu tipli insanlar zahirən ziyalı libasında görünsələr də cəmiyyətdə ziyanlı funksiya daşıyırlar. Bu, əxlaqsızlıqdan doğan paradoksal psixoloji haldır. Akif müəllim pamflet və felyetonlarında bu cür zərərli ünsürləri ifşa edir. Adətən, sovet epoxasında bu səpgili ifadələr işlənsə də zərərli ünsür bütün zamanlarda, bütün toplumlarda olub, var və olacaq. Sual yarana bilər ki, bəs onda yazıçı onları niyə ifşa edir? Mətbuatımızın banisi Həsən bəy Zərdabi də, Mirzə Cəlil də ömrünü cahillərlə, nadanlarla mübarizəyə həsr etdi. Onlar yazmasaydı, toplum qaranlıqlar içində qalacaqdı. Bu gün biz işıqlı bir cəmiyyətdə yaşayırıq və buna görə də məhz onlara borcluyuq. Amma insanın xisləti dəyişmir, bəzən işıqlı yollarda da yolumuza maneələr çıxır. Mirzə Cəlilin ölümündən 35 il sonra Xalq yazıçısı Anar "Molla Nəsrəddin – 66”nı yazdı. Sabit Rəhman, Seyfəddin Dağlı satirik əsərləri ilə Mirzə Cəlil yolunu davam etdirdilər. Akif Cabbarlının "Səngər uvertürası” kitabını oxuduqca bu müqəddəs yolun hələ də davam etdiyini düşünürəm. Maarifçilik bütün zamanlarda toplumun ən üst dəyərləri sırasında yer alır və bu missiyanın daşıyıcıları da həmişə qələm adamlarıdır. Akif müəllimin yazılarında da sələflərindən gələn bir ağrı var, Üzeyir bəyin, Ömər Faiq Nemanzadənin yazılarındakı ictimai yük var. "Sahibsiz və çarəsiz itlərin gecə söhbəti” pritçası alleqorik olsa da insan cəmiyyətinin bütün naqis cəhətlərini özündə əks etdirir.
Kitabda satirik hekayələrdən əlavə müxtəlif publisistik yazılar da yer alır. Bu yazılar da dövrün, zamanın ruhuna xitab edir. Qəribə səslənsə də bu yazılarda bir halallıq duyğusu var, mənəvi rahatlıq var, özünəarxayınlıq var. Bu da ondan irəli gəlir ki, Akif Cabbarlı bütün dövrlərdə öz şəxsiyyətini, ləyaqətini qoruyub, qələmə heç vaxt xəyanət etməyib, sözün mayasına haram qatmayıb.
O, televiziya sahəsini dərindən bilən mütəxəssislərdəndir. Onun televiziya ilə bağlı konseptual yazıları gələcəyin telejurnalistləri üçün son dərəcə faydalı mənbədir. Azərbaycan jurnalistikasının xas imzaları var ki, bu imzaların hər biri ayrı-ayrılıqda bir məktəbdir. Akif Cabbarlı da imzalar içində imzası olan bir qələm adamıdır. Düşünürəm ki, jurnalistika onun yazıçılığından çox şey oğurlayıb, çünki jurnalistika vaxtı-vədəsi bilinməyən bir sənətdir, jurnalist hər zaman iş başındadır. Gen-bol zamanı olsaydı, daha iri həcmli əsərlər yaza bilərdi. Digər baxımdan, düşünürəm ki, hekayə yazmaqla da sözün yaddaşında qalan yazarlar olub. Akif Cabbarlının hekayələrində televiziyadan gələn bir lakonizm var, az sözlə böyük mətləbləri ehtiva edə bilmək bacarığı var. Bu da yazıçıdan xüsusi ustalıq tələb edir. Onun "Hərəsi üç cümləlik üç hekayə”, "Hərəsi dörd cümləlik dörd hekayə”, "Hərəsi beş cümləlik beş hekayə” adlanan mətnləri yenicə yazmağa başlayanlar üçün yaxşı bir nümunədir.
Bilmirəm, nə sirdisə, mənə elə gəlir ki, bu yazıda Akif Cabbarlı haqqında ürəyimdən keçən hisləri dolğunluğu ilə ifadə edə bilmirəm. Onun dünya dolu səmimiyyəti, bəzən həddini aşan təvazökarlığı kökdən-nəsildən gələn əxlaqi dəyərin bir göstərisidir. Həyat tərzindəki səliqə-səhman yazılarına da yansıyır, yazılarındakı çəki-düzən onun zahiri görünüşü ilə üst-üstə düşür.
Yazımın əvvəlində qeyd etmişdim ki, Akif müəllimlə bir binada yaşayırıq, qonşuyuq. Yaxın günlərdən birində binanın həyətində gəzişirdik, dəyərli jurnalist həmkarımız Çingiz Sadıqov heç vaxt unutmayacağım bir ifadə işlətdi. Dedi ki, adətən, uşaqlıq dostlarımızı görəndə deyirik ki, biz bir məhəllədə böyümüşük, indi biz bir məhəllədə qocalırıq…
Çingiz müəllimin bu sözləri içimi titrətdi. İstədim deyim ki, sizin qocalmağa ixtiyarınız yoxdur, biz hələ sizdən çox öyrənməliyik! Hələ o qədər bilmədiyimiz mətləblər var ki!
Düşünürəm ki, hələ çox şeylər yazacaq Akif Cabbarlı. "Səngər uvertüra”sından sonra mütləq "Qələbə uvertürası” yazılmalıdır!
Bölməyə aid digər xəbərlər
Tarix: 10-09-2018 21:46 | Bölmə: Kənan HACI
Mənim jurnalistikaya sevgim televiziya və radiodan başlayıb. Lap uşaq vaxtı baxdığım verilişləri indi də xatırlayıram, sevdiyim verilişlərin həftənin hansı günündə efirə gedəcəyini belə bilirdim. Düşünürəm ki, dünyagörüşümüzün formalaşmasında, davranış modelinin yaranmasında o verilişlərin çox böyük rolu olub. O zamanlar hələ bu mətləbləri anlamaq iqtidarında deyildik, ekranın cazibəsi bizi sehrləmişdi. Televizor – bu "sehrli” qutu mənim içimdəki qəribə mexanizmi işə saldı. Mən də nə vaxtsa böyüyüb efirə çıxacağım haqqında xəyallar qurmağa başladım.
Hərənin bir tale yolu var. Ozan dili yüyrək olar. Televiziya və radio ilə yollarımız heç vaxt kəsişməsə də gözümü açıb-yumunca özümü jurnalistikanın içində gördüm. Bəzən Tanrı insan oğluna üçüncü göz verir və onu milyonların içindən seçir. Məhz bu tipli insanlar dünyanın bizim görmədiyimiz tərəflərini görə bilirlər və gördüklərini bizə söz vasitəsilə çatdırırlar. Onlar qələm adamlarıdır. Jurnalistika söz sənətidir, jurnalist sözləri ovuclayıb onlardan məna yaradır. Onun yaradıcılıq laboratoriyası beynidir.
Mən ədəbiyyata jurnalistikadan gəlmişəm, uzun müddət müxtəlif qəzetlərdə reportyorluq etmişəm, mətbəənin qoxusu canıma hopub, qəzetdə hər yazım çıxanda özümü inanılmaz dərəcədə xoşbəxt hesab etmişəm. Jurnalistika mənə böyük şəxsiyyətlərlə ünsiyyət imkanı qazandırıb, həyatım boyunca ustad qələm sahiblərindən yazmağın sirlərini öyrənmişəm. Yazı sənətinin minbir dolanbacdan keçən fəndləri var; hər janr özünün üslubunu diktə edir. Çox təəssüflər olsun ki, son zamanlar jurnalistikamızda felyeton, pritça, oçerk janrlarına demək olar, müraciət olunmur. Bu janrlar jurnalistikanın ən çətin sahəsidir və yazardan peşəkarlıq, səriştə, təcrübə tələb edir. İndi hamı rahat yoldan keçməyə çalışır, heç kəs atını daşlığa salmaq istəmir. Unudurlar ki, qələm (indi klaviatura) çətin janrlara müraciət etdikcə bərkiyir, püxtələşir.
Yazıya televiziyadan başlamağım təsadüfi deyil. Qələminə böyük sayğı duyduğum peşəkar jurnalistlərimizdən olan Flora Xəlilzadə (çox-çox illər bundan öncə onun bənzərsiz müğənnimiz Flora Kərimova haqqında yazdığı "Bənövşə ətirli səs” kitabını oxumuşdum və onun sözünün sehrinə düşmüşdüm) tədbirlərdən birində məni yerişindən-duruşundan ağayanlıq yağan cüssəli bir kişi ilə tanış etdi: Akif Cabbarlı. Bu imza mənə lap çoxdan tanış idi. Uzun illər ana televiziyamız sayılan Az.TV-də çalışdığını, peşəkar kadrların yetişməsində əməyi olduğunu bilirdim. Bir də mətbuatda ara-sıra "Həyat etüdləri” silsiləsindən yazdığı yazıları oxumuşdum. Bu yazılardakı estetik sarkazm, incə yumor, bir az da "Molla Nəsrəddin”çi ovqat oxucunu uzun müddət düşündürür, sadəcə, oxuyub keçmirsən. O yazılardakı mətləblər insanda acı təbəssüm oyadır, sətiraltı mənalarda gizlənən fikirlər bu yazıların nə qədər tərbiyəvi əhəmiyyət daşıdığını göstərir. Flora xanım Akif müəllimi təqdim edəndə "onda Mirzə Cəlil qələmi var” dedi və əlavə etdi ki, onun hekayələrini mütləq tap oxu.
Tale elə gətirdi ki, biz Akif müəllimlə nəinki tanış, hətta yaxın qonşu olduq. İndi bir binada yaşayırıq və az qala, hər gün görüşürük. Əməlli-başlı dostlaşmışıq, bir süfrə arxasında dəfələrlə çörək kəsmişik. Mənə elə gəlir ki, biz onunla uzun illərdir ki, bir-birimizi tanıyırıq. Hər tanışlıq, hər ünsiyyət dosluğa çevrilmir. Yaşca məndən xeyli böyük olsa da Akif müəllimin mənimlə rəftarı bu yaş baryerini aradan qaldırır. Bu münasibətlər sisteminin özü də bir məktəbdir. İndi çoxlarında bu xüsusiyyətlər çatışmır. Akif müəllimin kübarlığı, daxili mədəniyyəti onun ziyalılığından irəli gəlir. Bu kübarlıq, mənəvi zənginlik onun yazılarında da özünü qabarıq şəkildə göstərir.
Akif Cabbarlı
Bu günlərdə Akif müəllim mənə "Səngər uvertürası” kitabını bağışladı. Kitab uzun müddət yazı masamın üstündə qaldı. Yalan demək istəmirəm, kitabı birnəfəsə oxumadım, doya-doya - hər gün bir-iki, bəzən üç-dörd yazı - oxudum. Akif Cabbarlının qəhrəmanları həyatda gördüyümüz, hər gün işdə, ictimai nəqliyyatda, küçədə, məhəllədə rastlaşdığımız adamlardır. Amma necə adamlar! Bu necə sualının cavabıdır Akif müəllimə o yazıları yazdıran. Sovet əyyamında onlara "antipod” deyirdilər. Bu sözün izahı belədir: əqidəsi, nəzər nöqtəsi, zövqü, xarakteri ilə ümumi düşüncə və qaydalara zidd olan insan.Bu tipli insanlar zahirən ziyalı libasında görünsələr də cəmiyyətdə ziyanlı funksiya daşıyırlar. Bu, əxlaqsızlıqdan doğan paradoksal psixoloji haldır. Akif müəllim pamflet və felyetonlarında bu cür zərərli ünsürləri ifşa edir. Adətən, sovet epoxasında bu səpgili ifadələr işlənsə də zərərli ünsür bütün zamanlarda, bütün toplumlarda olub, var və olacaq. Sual yarana bilər ki, bəs onda yazıçı onları niyə ifşa edir? Mətbuatımızın banisi Həsən bəy Zərdabi də, Mirzə Cəlil də ömrünü cahillərlə, nadanlarla mübarizəyə həsr etdi. Onlar yazmasaydı, toplum qaranlıqlar içində qalacaqdı. Bu gün biz işıqlı bir cəmiyyətdə yaşayırıq və buna görə də məhz onlara borcluyuq. Amma insanın xisləti dəyişmir, bəzən işıqlı yollarda da yolumuza maneələr çıxır. Mirzə Cəlilin ölümündən 35 il sonra Xalq yazıçısı Anar "Molla Nəsrəddin – 66”nı yazdı. Sabit Rəhman, Seyfəddin Dağlı satirik əsərləri ilə Mirzə Cəlil yolunu davam etdirdilər. Akif Cabbarlının "Səngər uvertürası” kitabını oxuduqca bu müqəddəs yolun hələ də davam etdiyini düşünürəm. Maarifçilik bütün zamanlarda toplumun ən üst dəyərləri sırasında yer alır və bu missiyanın daşıyıcıları da həmişə qələm adamlarıdır. Akif müəllimin yazılarında da sələflərindən gələn bir ağrı var, Üzeyir bəyin, Ömər Faiq Nemanzadənin yazılarındakı ictimai yük var. "Sahibsiz və çarəsiz itlərin gecə söhbəti” pritçası alleqorik olsa da insan cəmiyyətinin bütün naqis cəhətlərini özündə əks etdirir.
Kitabda satirik hekayələrdən əlavə müxtəlif publisistik yazılar da yer alır. Bu yazılar da dövrün, zamanın ruhuna xitab edir. Qəribə səslənsə də bu yazılarda bir halallıq duyğusu var, mənəvi rahatlıq var, özünəarxayınlıq var. Bu da ondan irəli gəlir ki, Akif Cabbarlı bütün dövrlərdə öz şəxsiyyətini, ləyaqətini qoruyub, qələmə heç vaxt xəyanət etməyib, sözün mayasına haram qatmayıb.
O, televiziya sahəsini dərindən bilən mütəxəssislərdəndir. Onun televiziya ilə bağlı konseptual yazıları gələcəyin telejurnalistləri üçün son dərəcə faydalı mənbədir. Azərbaycan jurnalistikasının xas imzaları var ki, bu imzaların hər biri ayrı-ayrılıqda bir məktəbdir. Akif Cabbarlı da imzalar içində imzası olan bir qələm adamıdır. Düşünürəm ki, jurnalistika onun yazıçılığından çox şey oğurlayıb, çünki jurnalistika vaxtı-vədəsi bilinməyən bir sənətdir, jurnalist hər zaman iş başındadır. Gen-bol zamanı olsaydı, daha iri həcmli əsərlər yaza bilərdi. Digər baxımdan, düşünürəm ki, hekayə yazmaqla da sözün yaddaşında qalan yazarlar olub. Akif Cabbarlının hekayələrində televiziyadan gələn bir lakonizm var, az sözlə böyük mətləbləri ehtiva edə bilmək bacarığı var. Bu da yazıçıdan xüsusi ustalıq tələb edir. Onun "Hərəsi üç cümləlik üç hekayə”, "Hərəsi dörd cümləlik dörd hekayə”, "Hərəsi beş cümləlik beş hekayə” adlanan mətnləri yenicə yazmağa başlayanlar üçün yaxşı bir nümunədir.
Bilmirəm, nə sirdisə, mənə elə gəlir ki, bu yazıda Akif Cabbarlı haqqında ürəyimdən keçən hisləri dolğunluğu ilə ifadə edə bilmirəm. Onun dünya dolu səmimiyyəti, bəzən həddini aşan təvazökarlığı kökdən-nəsildən gələn əxlaqi dəyərin bir göstərisidir. Həyat tərzindəki səliqə-səhman yazılarına da yansıyır, yazılarındakı çəki-düzən onun zahiri görünüşü ilə üst-üstə düşür.
Yazımın əvvəlində qeyd etmişdim ki, Akif müəllimlə bir binada yaşayırıq, qonşuyuq. Yaxın günlərdən birində binanın həyətində gəzişirdik, dəyərli jurnalist həmkarımız Çingiz Sadıqov heç vaxt unutmayacağım bir ifadə işlətdi. Dedi ki, adətən, uşaqlıq dostlarımızı görəndə deyirik ki, biz bir məhəllədə böyümüşük, indi biz bir məhəllədə qocalırıq…
Çingiz müəllimin bu sözləri içimi titrətdi. İstədim deyim ki, sizin qocalmağa ixtiyarınız yoxdur, biz hələ sizdən çox öyrənməliyik! Hələ o qədər bilmədiyimiz mətləblər var ki!
Düşünürəm ki, hələ çox şeylər yazacaq Akif Cabbarlı. "Səngər uvertüra”sından sonra mütləq "Qələbə uvertürası” yazılmalıdır!
Müəllifin bütün yazıları - Kənan HACI
Bölməyə aid digər xəbərlər
9-03-2023, 16:34
Kənan HACI - Əzizə Cəfərzadənin oxuculara tanış olmayan romanı - “Qobustan çökəklərində”
26-12-2022, 17:30
Kənan HACI - Azərbaycanın dünya ədəbiyyatındakı boş qalmış yeri - Kənan Hacı yazır
15-08-2022, 17:31
“Hamı yoldan yarısın...” - Kənan Hacı yazır
4-07-2022, 12:08
Yazıçının son əsəri - “Eşq sultanı” - Kənan Hacı yazır
31-01-2022, 10:43
Epifaniya və ya “Omikron” mövsümü - Kənan Hacı yazır
3-04-2020, 17:50
Kənan HACI - Virussuz dünya və ya Hararinin görə bilmədiyi fəlakət - Kənan Hacı yazır
Türkiyədə yaşayan Əməkdar artist deyir ki, siyasilərin illərlə həllinə çalışdığı hansısa bir məsələni bəzən uğurlu bir musiqi əsəri həll edə bilər
Deputatlığa namizəd Milli Məclisdə təmsil etmək istədiyi bölgənin problemlərinin təsnifatını artıq ağlına yazıb və işə nədən başlayacağını sıralayıb
Qüdrət Həsənquliyev: “Düşmənçiliyə son qoymaq üçün ədalətli sülhə nail olmaq gərəkdir. Bunun üçün ya tərəflər 1991-ci ilin sərhədləri çərçivəsində bir-birinin ərazi bütövlüyünü tanıyır, ya da ərazi mübadiləsinə gedirlər. Amma indiki mərhələdə bu, az inandırıcı görünür”
“Tənha insanın monoloqu”nun ssenari müəllifi və rejissoru deyir ki, kinomuzu yaşatmaq və irəli aparmaq üçün film istehsalını artırmalı və onun bazarını düşünməliyik
Mirəli Sarızadə: “Gənc yaşımda arzum həyata keçdi, inşallah, yeni mövsümdə teatrımızın səhnəsində də Məcnun obrazı ilə tamaşaçılar qarşısına çıxacam”
